گرو مون کي سڀ کان وڏي رب ۽ ماسٽر سان ملڻ جي هدايت ڪئي. هن سڄي دنيا کي بچايو.
دل جون خواهشون پوريون ٿين؛ مون کي خدا سان منهنجي اڳئين منزل جو اتحاد حاصل ڪيو آهي.
نانڪ سچو نالو حاصل ڪيو آهي. هو سدائين لذت حاصل ڪندو رهي ٿو. ||1||
پنجين مهل:
خود غرض انسانن سان دوستي مايا سان اتحاد آهي.
جيئن اسان ڏسندا آهيون، اهي ڀڄي ويندا آهن؛ اهي ڪڏهن به ثابت قدم نه آهن.
جيستائين کين کاڌو ۽ ڪپڙا ملن، تيستائين اُهي چوڌاري لٽڪندا رهن ٿا.
پر ان ڏينهن جڏهن کين ڪجهه به نه ملي ٿو ته پوءِ لعنت ڪرڻ لڳن ٿا.
خود غرض انسان جاهل ۽ انڌا آهن. اهي روح جا راز نٿا ڄاڻن.
ڪوڙو بانڊ آخري نه رکندو آھي؛ اهو پٿر وانگر آهي جيڪو مٽيء سان ڳنڍيل آهي.
انڌا پاڻ کي نه سمجھندا آھن. اهي ڪوڙي دنياوي الجھنن ۾ پئجي ويا آهن.
ڪوڙي وابستگين ۾ ڦاٿل هو پنهنجي زندگي خود غرضيءَ ۾ گذاريندا آهن.
پر اُهو وجود، جنهن کي رب شروع کان ئي پنهنجي رحمت سان نوازيو آهي، اُهو پورو ڪم ڪري ٿو، ۽ چڱا ڪم ڪري ٿو.
اي نوڪر نانڪ، اُهي عاجز اڪيلا ئي بچيا آهن، جيڪي سچي گروءَ جي درگاهه ۾ داخل ٿين ٿا. ||2||
پورو:
جيڪي رب جي نظرن سان ڀريل آهن، اهي سچ ڳالهائين ٿا.
مان انهن جي مٽي ڪيئن حاصل ڪري سگهان ٿو جن کي پنهنجي پالڻهار جي معرفت آهي؟
انهن سان صحبت ڪرڻ سان ذهن، فساد ۾ ڦاٿل، پاڪ ٿئي ٿو.
جڏهن شڪ جو دروازو کُليو ويندو آهي، تڏهن انسان رب جي حضوري کي ڏسندو آهي.
اُهو، جنهن تي رب جي حضور جو حوصلو ظاهر ٿئي ٿو، ان کي ڪڏهن به ڌڪو يا ڌڪو نه ڏنو ويو آهي.
منهنجو دماغ ۽ جسم خوش ٿي ويا آهن، جڏهن رب مون کي برڪت ڏيندو آهي، هڪ پل لاءِ به، پنهنجي فضل جي نظر سان.
نو خزانو، ۽ نام جو خزانو گرو جي ڪلام جي وابستگي سان حاصل ڪيو وڃي ٿو.
اوليائن جي پيرن جي مٽيءَ سان فقط اهو ئي سڳورو آهي، جنهن جي پيشانيءَ تي اهڙي اڳئين تقدير لکيل آهي. ||5||
سالڪ، پنجون مهل:
اي هرڻ اکين واري ڪنوار، مان سچ ٿو چوان، جيڪو توکي بچائيندو.
هي سهڻا لفظ ٻڌ، اي سهڻي ڪنوار؛ توهان جو محبوب رب توهان جي ذهن جو واحد سهارو آهي.
توهان هڪ بڇڙي ماڻهو سان پيار ۾ پئجي ويو آهي. مون کي ٻڌايو - مون کي ڏيکاريو ڇو!
مون کي ڪجھ به نه آهي، ۽ مان اداس يا اداس نه آهيان. مون ۾ ڪا به گهٽتائي نه آهي.
مون پنهنجي پياري ۽ خوبصورت مڙس کي ڇڏي ڏنو ۽ وڃايو. هن بڇڙائيءَ ۾، مون پنهنجي خوش نصيبي وڃائي ڇڏي آهي.
مان غلط نه آهيان، ۽ مان پريشان نه آهيان؛ مون کي ڪا به انا نه آهي، ۽ نه ڪو ڏوهه ڪيو.
جيئن تو مون کي ڳنڍيو آهي، تيئن مان ڳنڍيو آهيان. منهنجو سچو پيغام ٻڌ.
هوءَ اڪيلي ئي سڳوري روح واري دلہن آهي، ۽ اها ئي خوش نصيب آهي، جنهن تي رب پاڪ پنهنجي رحمت نازل ڪئي آهي.
هن جو مڙس رب هن جا سڀ عيب ۽ غلطيون کڻي ٿو. هن کي پنهنجي ڀاڪر ۾ ڀاڪر پائي، هن کي سينگاريو.
بدقسمت روح جي ڪنوار هي دعا ڪري ٿي: اي نانڪ، منهنجو موڙ ڪڏهن ايندو؟
سڀ برڪت وارو روح دلہن جشن ملهائڻ ۽ خوش ڪرڻ؛ مون کي پڻ نعمتن جي رات سان برڪت ڪر، اي رب. ||1||
پنجين مهل:
تون ڇو ٿو لڪي، اي منهنجي عقل؟ رب اميدن ۽ خواهشن کي پورو ڪرڻ وارو آهي.
سچي گرو تي غور ڪريو، اصلي ذات؛ هو سڀني دردن جو ناس ڪندڙ آهي.
رب جي نالي جي پوڄا ۽ عبادت ڪريو، اي منهنجا دماغ؛ سڀ گناهه ۽ فساد ڌوئي ويندا.
جن کي اهڙي اڳئين مقرر ڪيل تقدير سان نوازيو ويو آهي، اهي بي صورت رب سان محبت ۾ آهن.
اهي مايا جي ذائقي کي ڇڏي، نام جي لامحدود دولت ۾ گڏ ٿين ٿا.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، اهي محبت سان هڪ رب ۾ جذب ٿين ٿا. اهي تسليم ڪن ٿا ۽ لامحدود رب جي رضا کي قبول ڪن ٿا.