امن ۾، انهن جي جسم جي دوکي ختم ٿي ويندي آهي.
نعمتون قدرتي طور تي انهن جي ذهنن ۾ اچن ٿيون.
اهي رب سان ملن ٿا، عظيم نعمت جو مجسمو. ||5||
سڪون واري حالت ۾، اهي رب جي نالي جي امرت واري امرت ۾ پيئندا آهن.
امن ۽ شانتيءَ سان غريبن کي ڏيندا آهن.
سندن روح قدرتي طور رب جي واعظ ۾ خوش ٿئي ٿو.
لافاني رب انهن سان گڏ رهي ٿو. ||6||
امن ۽ شانتيءَ ۾، اهي بدلجندڙ پوزيشن کڻندا آهن.
امن ۽ شانتيءَ ۾، شبد جو اڻ کٽ آواز گونجي ٿو.
امن ۽ شانتي ۾، آسماني گھنٽيون گونجن ٿيون.
انهن جي گهرن ۾، عظيم رب خدا پکڙيل آهي. ||7||
آسانيءَ سان، پنهنجي ڪرم مطابق، رب سان ملن ٿا.
آسانيءَ سان، اهي گروءَ سان، سچي ڌرم ۾ ملن ٿا.
جيڪي ڄاڻن ٿا، سي سڪون حاصل ڪن ٿا.
غلام نانڪ انهن تي قربان آهي. ||8||3||
گوري، پنجين مهل:
پهرين، اهي پيٽ مان نڪرندا آهن.
اهي پنهنجن ٻارن، زالن ۽ خاندانن سان ڳنڍيل آهن.
مختلف قسمن جا کاڌو ۽ ظاھر،
ضرور گذري ويندو، اي بدبخت انسان! ||1||
اها ڪهڙي جاءِ آهي جيڪا ڪڏهن به فنا نه ٿئي؟
اھو ڪھڙو ڪلام آھي جنھن سان دماغ جي گندگي دور ٿئي ٿي؟ ||1||روڪ||
اندرا جي دائري ۾، موت يقيني ۽ يقيني آهي.
برهما جو دائرو مستقل نه رهندو.
شيو جي سلطنت به فنا ٿي ويندي.
ٽئي فطرت، مايا ۽ ڀوت ناس ٿي ويندا. ||2||
جبل، وڻ، زمين، آسمان ۽ تارا؛
سج، چنڊ، واء، پاڻي ۽ باهه؛
ڏينهن ۽ رات، روزو رکڻ وارا ڏينهن ۽ انهن جو عزم؛
شاستر، سمرتيون ۽ ويدائون ختم ٿي وينديون. ||3||
زيارت جا مقدس مزار، ديوتا، مندر ۽ مقدس ڪتاب؛
روزي، پيشاني تي رسمي تلڪ جا نشان، مراقبي ماڻهو، خالص، ۽ جلندڙ نذرانو پيش ڪرڻ وارا؛
ٿلها ڪپڙا پائڻ، تعظيم ۾ سجدو ڪرڻ ۽ مقدس خوراڪ جو لطف اندوز ٿيڻ
- اهي سڀ، ۽ سڀ ماڻهو، گذري ويندا. ||4||
سماجي طبقو، نسل، مسلمان ۽ هندو؛
جانور، پکي ۽ ڪيترن ئي قسمن جا جاندار ۽ جاندار؛
سڄي دنيا ۽ نظر ايندڙ ڪائنات
- وجود جا سڀ روپ ختم ٿي ويندا. ||5||
رب جي حمد، عقيدت جي عبادت، روحاني حڪمت ۽ حقيقت جي جوهر ذريعي،
ابدي نعمت ۽ غير فاني سچي جاءِ ملي ٿي.
اُتي، ساد سنگت، صحبت ۾، رب جي شان ۾ محبت سان ڳايو وڃي ٿو.
اُتي، بي خوفيءَ جي شهر ۾، هو سدائين رهندو. ||6||
اتي ڪوبه خوف، شڪ، مصيبت يا پريشاني ناهي؛
نه اچڻو آهي نه وڃڻو آهي ۽ نه ئي موت آهي.
اتي دائمي خوشي آهي، ۽ اتي اڻڄاتل آسماني موسيقي.
اتي عقيدتمند رهن ٿا، رب جي حمد جا گيت ڳائي سندن سهائتا ڪن ٿا. ||7||
رب العالمين جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.
ڪير سندس غور فڪر ڪري سگهي ٿو؟
نانڪ چوي ٿو، جڏهن رب پنهنجي رحم ڪري ٿو،
ناقابل تلافي گهر حاصل ڪيو ويو آهي؛ ساد سنگت ۾، تون بچي ويندين. ||8||4||
گوري، پنجين مهل:
جيڪو هن کي ماري ٿو اهو روحاني هيرو آهي.
جيڪو هن کي ماريندو اهو پورو آهي.
جيڪو ان کي ماريندو آهي، اهو عظيم عظمت حاصل ڪري ٿو.
جيڪو هن کي ماريندو آهي اهو مصيبت کان آزاد آهي. ||1||
ڪيڏو نه ٿورڙو آهي اهڙو ماڻهو، جيڪو مارئي ۽ دُهلائي ختم ڪري.
ان کي مارڻ سان، هو راجا يوگا حاصل ڪري ٿو، مراقبي ۽ ڪاميابي جو يوگا. ||1||روڪ||