پاڻ سڳورن کي ڪنهن ٻئي مرد جي زال لالچائي ٿي.
هن جي ڳچيءَ ۾ ڦل آهي، ۽ هو ننڍين ننڍين تڪرارن ۾ ڦاٿل آهي.
گرو مُخ آزاد ٿيو آهي، رب جي شان ۾ گيت ڳائي. ||5||
اڪيلي بيوه پنهنجي لاش کي هڪ اجنبي کي ڏئي ٿو؛
هوءَ پنهنجي ذهن کي ٻين جي حوس يا پئسي لاءِ ڪنٽرول ڪرڻ جي اجازت ڏئي ٿي
پر هن جي مڙس کان سواء، هوء ڪڏهن به مطمئن نه آهي. ||6||
توھان پڙھي سگھوٿا، پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھوٿا صحيفا،
سمرتيون، ويدون ۽ پرانا؛
پر رب جي ذات سان متاثر ٿيڻ کان سواءِ، ذهن بيحد ڀوڳي ٿو. ||7||
جيئن مينهن جي ڦڙيءَ کي ترسندو آهي،
۽ جيئن مڇي پاڻيءَ ۾ خوش ٿئي ٿي،
نانڪ رب جي عظيم ذات کان مطمئن آهي. ||8||11||
گوري، پهرين مهل:
جيڪو ضد ۾ مرندو سو منظور نه ٿيندو،
جيتوڻيڪ هن کي مذهبي لباس پائڻ ۽ سندس سڄي جسم کي خاڪ سان ملائي سگهجي ٿو.
رب جي نالي کي وساري، آخر ۾ پشيمان ۽ پشيمانيءَ ۾ اچي ٿو. ||1||
پياري رب تي يقين رکو، ۽ توهان کي ذهني سڪون ملندو.
نالو وسارڻ سان موت جو درد سهڻو پوندو. ||1||روڪ||
مشڪ، صندل ۽ ڪپور جي بوءِ،
۽ مايا جو نشو، انسان کي اعليٰ شان جي حالت کان پري وٺي وڃي ٿو.
نالي کي وسارڻ سان، سڀ کان وڌيڪ ڪوڙو بڻجي ويندو آهي. ||2||
لانس ۽ تلوارون، مارچنگ بينڊ، تخت ۽ ٻين جي سلام
صرف پنهنجي خواهش کي وڌايو؛ هو جنسي خواهش ۾ مشغول آهي.
رب جي طلب ڪرڻ کان سواءِ، نه عبادت ملي ٿي ۽ نه ئي نالو. ||3||
خدا سان اتحاد دليلن ۽ انا پرستي سان حاصل نه ٿيندو آهي.
پر پنهنجي ذهن کي پيش ڪرڻ سان، نام جو راحت حاصل ٿئي ٿو.
ديوتا ۽ جهالت جي محبت ۾، تون ڏکيندين. ||4||
پئسا کان سواء، توهان اسٽور ۾ ڪجھ به خريد نه ڪري سگهو ٿا.
ٻيڙيءَ کان سواءِ، تون سمنڊ پار نٿو ڪري سگهين.
گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواء، سڀ ڪجهه وڃائي ٿو. ||5||
واهه! واهه! - سلام، سلام، ان کي جيڪو اسان کي رستو ڏيکاري ٿو.
واهه! واهه! - سلام، سلام، ان کي جيڪو ڪلام سيکاري.
واهه! واهه! - سلام، سلام، ان کي جيڪو مون کي رب جي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو. ||6||
واهه! واهه! - سلام، سلام، ان کي جيڪو هن روح جو نگهبان آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، هن امرت واري امرت تي غور ڪريو.
نام جي شاندار عظمت توهان جي مرضي جي مطابق عطا ڪئي وئي آهي. ||7||
اي ماءُ کان سواءِ مان ڪيئن رهي سگهان ٿو؟
رات ڏينهن، مان چوان ٿو؛ مان توهان جي حرم جي حفاظت ۾ رهندو آهيان.
اي نانڪ، نالي سان ملائي، عزت حاصل ٿئي ٿي. ||8||12||
گوري، پهرين مهل:
انا پرستيءَ ۾ ڪم ڪرڻ سان، مذهبي پوشاڪ پائڻ سان به رب نه سڃاتو وڃي ٿو.
ڪيڏو نه ٿورڙو آهي اُهو گرومُخ، جيڪو پنهنجي ذهن کي عقيدت ۾ وجهي ڇڏي. ||1||
انا، خود غرضيءَ ۽ هٺ ۾ ڪيل ڪمن سان، سچو رب نٿو ملي.
پر جڏهن انا ختم ٿي وڃي ته پوءِ اعليٰ شان جي حالت ملي ٿي. ||1||روڪ||
بادشاھ انا پرستيءَ سان ڪم ڪن ٿا، ۽ ھر قسم جون تياريون ڪن ٿا.
پر انهن جي انا جي ڪري، اهي برباد ٿي ويا آهن. اهي مرندا آهن، صرف ٻيهر پيدا ٿيڻ لاء. ||2||
گروءَ جي ڪلام تي غور ڪرڻ سان ئي انا پرستي ختم ٿي وڃي ٿي.
جيڪو پنهنجي چالاڪ ذهن کي روڪي ٿو، اهو پنجن جذبن کي مات ڏئي ٿو. ||3||
سچي رب سان گڏ، پنهنجي اندر اندر، آسماني حويليءَ سان ملي ٿي.
رب العالمين کي سمجھڻ سان، اعليٰ شان جي حالت ملي ٿي. ||4||
گرو انهن جي شڪ کي دور ڪري ٿو جن جا عمل سچا آهن.
انهن جو ڌيان بي خوف رب جي گهر تي آهي. ||5||
جيڪي انا، خود غرضي ۽ غرور ۾ ڪم ڪن ٿا، سي مري وڃن ٿا. انهن کي ڇا حاصل آهي؟
جيڪي ڪامل گرو سان ملن ٿا، سي سڀني تڪرارن کان ڇوٽڪارو حاصل ڪن ٿا. ||6||
جيڪو به موجود آهي، حقيقت ۾ ڪجهه به ناهي.
گرو کان روحاني حڪمت حاصل ڪري، مان خدا جي شان کي ڳائيندو آهيان. ||7||