تون پاڻ ٺاهين، تباهه ڪرين ۽ سينگارين. اي نانڪ، اسين نام سان سينگاريل ۽ سينگاريل آهيون. ||8||5||6||
ماجه، ٽيون مهل:
هو سڀني دلين جو لطف وٺندڙ آهي.
پوشيده، ناقابل رسائي ۽ لامحدود هر جڳهه تي پکڙيل آهي.
گروءَ جي ڪلام جي ذريعي، پنهنجي پالڻهار خدا جو دھیان ڪندي، مان سمجهه سان سچ ۾ جذب ٿي ويو آهيان. ||1||
مان قربان آهيان، منهنجو روح قربان آهي، انهن تي، جيڪي گرو جي ڪلام کي پنهنجي ذهن ۾ اماڻين ٿا.
جڏهن ڪو ماڻهو لفظ کي سمجهي ٿو، تڏهن هو پنهنجي ذهن سان وڙهندو آهي. پنهنجي خواهشن کي مات ڏيئي، هو رب سان ملي ٿو. ||1||روڪ||
پنج دشمن دنيا کي ڦري رهيا آهن.
انڌا، خود غرض انسان ان ڳالهه کي نٿا سمجهن ۽ نه ئي قدر ڪن ٿا.
جيڪي گرو مُخ بڻجي وڃن ٿا- انهن جا گهر محفوظ آهن. شبد سان پنج دشمن ناس ٿي ويندا آهن. ||2||
گرومخ هميشه سچي ذات جي محبت سان ڀريل آهن.
اهي خدا جي خدمت آسانيء سان ڪندا آهن. رات ڏينهن سندس عشق ۾ مست آهن.
پنهنجي محبوب سان ملاقات ڪري، سچي ذات جا گيت ڳائين ٿا. اهي رب جي درٻار ۾ عزت وارا آهن. ||3||
پهريون، جنهن پاڻ کي پيدا ڪيو؛
ٻيو، دوئي جو احساس؛ ٽيون، ٽن مرحلن واري مايا.
چوٿين رياست، اعليٰ ترين، گرومخ کي حاصل ٿئي ٿي، جيڪو سچ ۽ صرف سچ تي عمل ڪري ٿو. ||4||
ھر شيءِ جيڪا سچي رب کي وڻندي آھي سا سچي آھي.
جيڪي سچ کي ڄاڻن ٿا، سي عقلي سڪون ۽ سڪون ۾ ضم ٿي وڃن ٿا.
گرومخ جي زندگيءَ جو ڍنگ آهي سچي رب جي خدمت ڪرڻ. هو وڃي ٿو ۽ سچي رب سان ملي ٿو. ||5||
سچي ذات کان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي.
دوئيءَ سان جڙيل، دنيا پريشان ۽ موت ڏانهن مائل آهي.
جيڪو گرو مُخ ٿئي ٿو، سو فقط هڪ ئي ڄاڻي ٿو. هڪ جي خدمت ڪرڻ سان، سڪون ملي ٿو. ||6||
سڀئي جاندار ۽ مخلوق تنهنجي حرمت جي حفاظت ۾ آهن.
توهان بورڊ تي chessmen رکي; توهان ڏسندا آهيو ناقص ۽ مڪمل پڻ.
رات ۽ ڏينهن، توهان ماڻهن کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائين ٿا. توهان انهن کي پنهنجي پاڻ سان اتحاد ۾ متحد ڪيو. ||7||
توهان پاڻ کي متحد ڪيو، ۽ توهان پنهنجو پاڻ کي ويجهو ڏسندا.
تون پاڻ سڀني جي وچ ۾ پوريءَ طرح پکڙيل آهين.
اي نانڪ، خدا پاڻ هر هنڌ پکڙيل ۽ پکڙيل آهي. اها ڳالهه صرف گرومڪ ئي سمجهن ٿا. ||8||6||7||
ماجه، ٽيون مهل:
گرو جي باني جو امرت تمام مٺو آهي.
نادر آهن گرومخ جيڪي ان کي ڏسن ٿا ۽ چکن ٿا.
خدائي نور اندر ۾ اڀري ٿو، ۽ عظيم ذات ملي ٿي. سچي درٻار ۾، ڪلام جو آواز گونجي ٿو. ||1||
مان قربان آهيان، منهنجو روح قربان آهي، انهن تي، جيڪي پنهنجي شعور کي گرو جي پيرن تي مرکوز ڪن ٿا.
سچو گرو امرت جو سچو تلاءُ آهي. ان ۾ غسل ڪرڻ سان دماغ تمام گندگي کان پاڪ ٿي ويندو آهي. ||1||روڪ||
اي سچا رب، تنهنجون حدون ڪنهن کي به معلوم نه آهن.
نادر اھي آھن جيڪي، گرو جي فضل سان، پنھنجي شعور کي توھان تي مرکوز ڪن.
تنهنجي ساراهه ڪندي، مان ڪڏهن به مطمئن نه آهيان. مون کي سچي نالي جي اها ئي بک لڳي آهي. ||2||
مون کي فقط هڪ ئي نظر اچي ٿو، ٻيو ڪو نه.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، مان امرت ۾ پيئان ٿو.
گرو جي ڪلام سان منهنجي اڃ ختم ٿي وئي آهي. مان سڪون ۽ آرام ۾ جذب ٿي ويو آهيان. ||3||
انمول زيور کي ٻوٽي وانگر رد ڪيو ويندو آهي.
انڌا خود غرض انسان دوئي جي محبت سان جڙيل آهن.
جيئن پوکين ٿا، تيئن پوکين ٿا. کين خوابن ۾ به امن نه ملندو. ||4||
جن کي سندس رحمت ملي ٿي، تن کي رب ملي ٿو.
گرو جي ڪلام جو ڪلام ذهن ۾ رهي ٿو.