رب العالمين مون لاءِ نو خزانو آهي.
مال ۽ زالون جن سان انسان محبت سان جڙيل آهي، اي رب، تنهنجو مال آهي. ||1||روڪ||
اهي انسان سان گڏ نه ايندا آهن، ۽ اهي هن سان گڏ نه ويندا آهن.
هن کي ڪهڙو فائدو، جيڪڏهن هن جي دروازي تي هاٿي بند ٿيل آهن؟ ||2||
سري لنڪا جو قلعو سون جو ٺهيل هو،
پر بيوقوف راڻيءَ کي پاڻ سان گڏ وٺي وڃڻ وقت ڇا کپي؟ ||3||
ڪبير چوي ٿو، ڪي چڱا ڪم ڪرڻ جو خيال ڪر.
آخر ۾، جواري کي خالي هٿين وڃڻو پوندو. ||4||2||
برهما ناپاڪ آهي، ۽ اندرا آلوده آهي.
سج آلوده آهي، ۽ چنڊ آلوده آهي. ||1||
هي دنيا آلودگي سان آلوده آهي.
صرف هڪ رب پاڪ آهي؛ هن جي ڪا به پڄاڻي يا حد ناهي. ||1||روڪ||
بادشاهن جا حڪمران گندا آهن.
راتيون ۽ ڏينھن ۽ مھينن جا ڏينھن گندا آھن. ||2||
موتي آلوده آهي، هيرا آلوده آهي.
هوا، باهه ۽ پاڻي آلوده آهن. ||3||
شيو، شنڪر ۽ مهيش ناپاڪ آهن.
سڌن، متلاشي ۽ ڪوشش ڪندڙ، ۽ جيڪي مذهبي پوشاڪ پائڻ وارا آهن، سي ناپاڪ آهن. ||4||
يوگين ۽ ڀوتارن کي پنهنجي مٽيءَ وارن وارن سان ناپاڪ ڪيو ويو آهي.
جسم، سوان روح سان گڏ، آلوده آهي. ||5||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو، اهي عاجز آهن منظور ۽ پاڪ،
جيڪو رب ڄاڻي ٿو. ||6||3||
اچو ته توهان جي ذهن کي مڪي، ۽ توهان جي جسم کي عبادت جو مندر.
اچو ته سپريم گرو اهو ئي هجي جيڪو ڳالهائيندو آهي. ||1||
اي ملاءِ اذان ڏي.
هڪڙي مسجد کي ڏهه دروازا آهن. ||1||روڪ||
تنھنڪري پنھنجي بڇڙي فطرت، شڪ ۽ ظلم کي ذبح ڪر.
پنج ڀوتن کي کائو ۽ توهان کي سڪون سان برڪت ملندي. ||2||
هندن ۽ مسلمانن جو هڪ ئي رب ۽ مالڪ آهي.
ملا ڇا ٿو ڪري سگهي، ۽ شيخ ڇا ٿو ڪري سگهي؟ ||3||
ڪبير چوي ٿو، مان چريو ٿي ويو آهيان.
ذبح ڪندي، ذبح ڪندي، منهنجي ذهن کي، مون کي آسماني رب ۾ ملائي ڇڏيو آهي. ||4||4||
جڏهن گنگا نديءَ ۾ وهي ٿي،
پوءِ اها گنگا بڻجي ٿي. ||1||
بس، ڪبير بدلجي ويو.
هو سچ جو مجسمو بڻجي چڪو آهي، ۽ هو ڪٿي به نه ٿو وڃي. ||1||روڪ||
صندل جي وڻ سان وابستگي، ويجھو وڻ مٽجي ويو آهي.
اهو وڻ به صندل جي وڻ وانگر بوءِ اچڻ لڳندو آهي. ||2||
فلسفي جي پٿر سان رابطي ۾ اچڻ، ٽامي تبديل ٿي ويو آهي؛
اهو ٽامي سون ۾ تبديل ٿي ويو آهي. ||3||
سنتن جي سماج ۾، ڪبير بدلجي ويو آهي؛
ته ڪبير رب ۾ تبديل ٿي ويو آهي. ||4||5||
ڪجهه پنهنجي پيشانين تي رسمي نشان لڳندا آهن، هٿن ۾ مالا رکندا آهن، ۽ مذهبي لباس پائيندا آهن.
ڪن ماڻهن جو خيال آهي ته رب هڪ راند آهي. ||1||
جيڪڏھن مان چريو آھيان، ته پوءِ آءٌ تنھنجو آھيان، اي پالڻھار.
ماڻهو منهنجو راز ڪيئن ڄاڻي سگهندا؟ ||1||روڪ||
مان نذر جي طور تي پنن کي نه کڻندو آهيان، ۽ مان بتن جي پوڄا نه ڪندو آهيان.
رب جي عبادت کان سواءِ، خدمت بيڪار آهي. ||2||
مان سچي گرو جي عبادت ڪريان ٿو. ھميشه ۽ ھميشه، مان کيس تسليم ڪريان ٿو.
اهڙي خدمت ڪرڻ سان مون کي رب جي درٻار ۾ سڪون ملي ٿو. ||3||
ماڻهو چون ٿا ته ڪبير چريو ٿي ويو آهي.
ڪبير جو راز رب ئي ڄاڻي ٿو. ||4||6||
دنيا کان منهن موڙيندي، مون پنهنجو سماجي طبقو ۽ نسل، ٻنهي کي وساري ڇڏيو آهي.
منهنجي وڇوڙي هاڻي تمام گهڻي آسماني خاموشي ۾ آهي. ||1||
منهنجو ڪنهن سان ڪو به تڪرار ناهي.