پهرين مهل:
اهي انسان جن جا ذهن اونداهيءَ جي اونداهي کڏن وانگر آهن، اهي زندگيءَ جي مقصد کي نه ٿا سمجهن، تڏهن به جڏهن انهن کي اها وضاحت ڪئي وڃي ٿي.
انهن جا دماغ انڌا آهن، ۽ انهن جي دل جا ڪنول مٿي آهن. اهي بلڪل بدصورت نظر اچن ٿا.
ڪجھ ڄاڻن ٿا ته ڪيئن ڳالهائڻ، ۽ سمجھندا آھن جيڪي انھن کي ٻڌايو ويو آھي. اهي عقلمند ۽ خوبصورت آهن.
ڪي ناد يا ويد جي آواز، موسيقي، فضيلت يا وائي جي باري ۾ نٿا سمجهن.
ڪي سمجھ، عقل، يا شاندار عقل سان برڪت نه آھن. اهي خدا جي ڪلام جي اسرار کي نٿا سمجهن.
اي نانڪ، اهي گڏهه آهن. انهن کي پاڻ تي تمام گهڻو فخر آهي، پر انهن ۾ ڪا به خوبي ناهي. ||2||
پورو:
گرومخ لاء، هر شيء مقدس آهي: دولت، ملڪيت، مايا.
جيڪي رب جي دولت کي خرچ ڪن ٿا، انهن کي ڏيڻ سان سڪون ملي ٿو.
جيڪي رب جي نالي تي غور ڪن ٿا، اهي ڪڏهن به محروم نه ٿيندا.
گرومُخ رب کي ڏسڻ لاءِ اچن ٿا، ۽ مايا جون شيون ڇڏي وڃن ٿا.
اي نانڪ، ديوتائن کي ٻيو ڪجهه به نه وڻي. اهي رب جي نالي ۾ جذب ٿي ويا آهن. ||22||
سالڪ، چوٿون مهل:
جيڪي سچي گروءَ جي خدمت ڪن ٿا، سي ڏاڍا خوش قسمت آهن.
اُهي پيار سان سچا لفظ، هڪ خدا جي ڪلام سان جڙيل آهن.
پنهنجي گهر ۽ ڪٽنب ۾، اهي قدرتي سماڌي ۾ آهن.
اي نانڪ، جيڪي هن نالي سان جڙيل آهن، سي واقعي دنيا کان لاتعلق آهن. ||1||
چوٿين مهل:
ڳڻپيوڪر خدمت بلڪل خدمت ناهي، ۽ جيڪو ڪيو ويو آهي منظور نه ڪيو ويو آهي.
لفظ جو ذائقو، خدا جي ڪلام جو ذائقو نه چکيو ويندو آهي، جيڪڏهن انسان کي سچي رب خدا سان محبت نه آهي.
ضدي ذهن وارو ماڻهو به سچو گرو کي پسند نٿو ڪري. هو اچي ٿو ۽ ٻيهر جنم وٺي ٿو.
هو هڪ قدم اڳتي وڌي ٿو، ۽ ڏهه قدم پوئتي.
انسان سچي گرو جي خدمت ڪرڻ لاءِ ڪم ڪري ٿو، جيڪڏهن هو سچي گرو جي مرضي مطابق هلن.
هو پنهنجي خودغرضي کي وڃائي ٿو، ۽ سچي گرو سان ملي ٿو. هو وجدان سان رب ۾ جذب ٿئي ٿو.
اي نانڪ، اهي ڪڏهن به نه وساريندا آهن، رب جو نالو. اهي سچي رب سان اتحاد ۾ متحد آهن. ||2||
پورو:
اهي پاڻ کي شهنشاهه ۽ حڪمران سڏين ٿا، پر انهن مان ڪنهن کي به رهڻ نه ڏنو ويندو.
انهن جا مضبوط قلعا ۽ محلات - انهن مان ڪو به انهن سان گڏ نه هلندو.
سندن سون ۽ گھوڙا، واء وانگر تيز، لعنتي آھن، ۽ لعنت آھي سندن چالاڪ چال.
ڇٽيهه لذيذ ڀاڄيون کائي، آلودگيءَ سان گل ٿي پون.
اي نانڪ، پنهنجي مرضيءَ وارو انسان ان کي نه ٿو ڄاڻي، جيڪو ڏئي ٿو، ۽ ان ڪري هو ڏک ۾ مبتلا آهي. ||23||
سالڪ، ٽيون مهل:
پنڊت، ديني عالم ۽ خاموش بابا پڙهندا ۽ پڙهندا آهن جيستائين اهي ٿڪجي پون. اهي پنهنجي مذهبي پوشاڪ ۾ ڌارين ملڪن ۾ گهمي ڦري ويندا آهن، جيستائين اهي ختم نه ٿين.
دوئي جي محبت ۾، اهي ڪڏهن به نالو حاصل نٿا ڪن. درد جي گرفت ۾ رکيل، اهي ڏاڍا ڏکيا آهن.
انڌا بيوقوف ٽن گنن جي خدمت ڪن ٿا، ٽنهي صورتون. اهي صرف مايا سان معاملو ڪن ٿا.
دلين ۾ ٺڳيءَ سان، بيوقوف پنهنجو پيٽ ڀرڻ لاءِ مقدس ڪتاب پڙهندا آهن.
جيڪو سچو گرو جي خدمت ڪري ٿو سو امن حاصل ڪري ٿو. هو اندر مان انا کي ختم ڪري ٿو.
اي نانڪ، اتي هڪ ئي نالو آهي جنهن تي ڳالهائڻ ۽ رهڻ لاءِ؛ ڪيڏا گهٽ آهن جيڪي ان تي غور ڪن ۽ سمجهن. ||1||
ٽيون مهل:
ننگا آهيون اچون ٿا، ۽ ننگا وڃون ٿا. هي رب جي حڪم سان آهي؛ اسان ٻيو ڇا ڪري سگهون ٿا؟
اعتراض هن جو آهي؛ هو کڻي ڇڏيندو؛ جنهن سان ناراض ٿيڻ گهرجي.
جيڪو گرومخ بڻجي وڃي ٿو خدا جي مرضي کي قبول ڪري ٿو؛ هو وجدان سان رب جي عظيم جوهر ۾ پيئي ٿو.
اي نانڪ، هميشه لاءِ امن ڏيندڙ جي ساراهه ڪر؛ پنهنجي زبان سان، رب جو مزو وٺو. ||2||