શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ

પાન - 1246

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਮਨਹੁ ਜਿ ਅੰਧੇ ਕੂਪ ਕਹਿਆ ਬਿਰਦੁ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ॥

manahu ji andhe koop kahiaa birad na jaananaee |

જે મનુષ્યોના મન ઊંડા અંધારિયા ખાડા જેવા છે તેઓને જીવનનો હેતુ સમજાવવામાં આવે ત્યારે પણ તેઓ સમજી શકતા નથી.

ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਊਂਧੈ ਕਵਲਿ ਦਿਸਨਿੑ ਖਰੇ ਕਰੂਪ ॥

man andhai aoondhai kaval disani khare karoop |

તેઓના મન અંધ છે, અને તેમના હૃદય-કમળ ઊલટા છે; તેઓ તદ્દન નીચ દેખાય છે.

ਇਕਿ ਕਹਿ ਜਾਣਹਿ ਕਹਿਆ ਬੁਝਹਿ ਤੇ ਨਰ ਸੁਘੜ ਸਰੂਪ ॥

eik keh jaaneh kahiaa bujheh te nar sugharr saroop |

કેટલાક જાણે છે કે કેવી રીતે બોલવું, અને તેઓને જે કહેવામાં આવે છે તે સમજે છે. તેઓ જ્ઞાની અને સુંદર છે.

ਇਕਨਾ ਨਾਦ ਨ ਬੇਦ ਨ ਗੀਅ ਰਸੁ ਰਸ ਕਸ ਨ ਜਾਣੰਤਿ ॥

eikanaa naad na bed na geea ras ras kas na jaanant |

કેટલાક નાદ કે વેદ, સંગીત, ગુણ કે અવગુણના ધ્વનિ-પ્રવાહ વિશે સમજતા નથી.

ਇਕਨਾ ਸੁਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਨ ਅਕਲਿ ਸਰ ਅਖਰ ਕਾ ਭੇਉ ਨ ਲਹੰਤਿ ॥

eikanaa sudh na budh na akal sar akhar kaa bheo na lahant |

કેટલાકને સમજ, બુદ્ધિ અથવા ઉત્કૃષ્ટ બુદ્ધિનો આશીર્વાદ નથી; તેઓ ઈશ્વરના શબ્દના રહસ્યને સમજી શકતા નથી.

ਨਾਨਕ ਸੇ ਨਰ ਅਸਲਿ ਖਰ ਜਿ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਗਰਬੁ ਕਰੰਤਿ ॥੨॥

naanak se nar asal khar ji bin gun garab karant |2|

ઓ નાનક, તેઓ ગધેડા છે; તેઓ પોતાના પર ખૂબ ગર્વ અનુભવે છે, પરંતુ તેમનામાં કોઈ ગુણ નથી. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਭ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ॥

guramukh sabh pavit hai dhan sanpai maaeaa |

ગુરુમુખ માટે, બધું જ પવિત્ર છે: સંપત્તિ, મિલકત, માયા.

ਹਰਿ ਅਰਥਿ ਜੋ ਖਰਚਦੇ ਦੇਂਦੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥

har arath jo kharachade dende sukh paaeaa |

જેઓ ભગવાનની સંપત્તિનો ખર્ચ કરે છે તેઓને દાન દ્વારા શાંતિ મળે છે.

ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨ ਤੋਟਿ ਨ ਆਇਆ ॥

jo har naam dhiaaeide tin tott na aaeaa |

જેઓ પ્રભુના નામનું ચિંતન કરે છે તેઓ કદી વંચિત થતા નથી.

ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਨਦਰੀ ਆਵਦਾ ਮਾਇਆ ਸੁਟਿ ਪਾਇਆ ॥

guramukhaan nadaree aavadaa maaeaa sutt paaeaa |

ગુરુમુખો ભગવાનના દર્શન કરવા આવે છે, અને માયાની વસ્તુઓ પાછળ છોડી દે છે.

ਨਾਨਕ ਭਗਤਾਂ ਹੋਰੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੨੨॥

naanak bhagataan hor chit na aavee har naam samaaeaa |22|

હે નાનક, ભક્તો બીજું કશું વિચારતા નથી; તેઓ પ્રભુના નામમાં સમાઈ જાય છે. ||22||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

સાલોક, ચોથી મહેલ:

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ॥

satigur sevan se vaddabhaagee |

જેઓ સાચા ગુરુની સેવા કરે છે તે ખૂબ ભાગ્યશાળી હોય છે.

ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਜਿਨੑਾ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ॥

sachai sabad jinaa ek liv laagee |

તેઓ પ્રેમપૂર્વક સાચા શબ્દ, એક ભગવાનના શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે.

ਗਿਰਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧੀ ॥

girah kuttanb meh sahaj samaadhee |

પોતાના ઘર અને પરિવારમાં તેઓ કુદરતી સમાધિમાં છે.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸੇ ਸਚੇ ਬੈਰਾਗੀ ॥੧॥

naanak naam rate se sache bairaagee |1|

હે નાનક, જેઓ નામમાં આસક્ત છે તેઓ ખરેખર જગતથી અળગા છે. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

ચોથી મહેલ:

ਗਣਤੈ ਸੇਵ ਨ ਹੋਵਈ ਕੀਤਾ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥

ganatai sev na hovee keetaa thaae na paae |

ગણતરી કરેલ સેવા બિલકુલ સેવા નથી, અને જે કરવામાં આવે છે તે મંજૂર નથી.

ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਸਚਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥

sabadai saad na aaeio sach na lago bhaau |

જો નશ્વર સાચા ભગવાન ભગવાન સાથે પ્રેમમાં ન હોય તો શબ્દ, ભગવાનના શબ્દનો સ્વાદ ચાખી શકાતો નથી.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਨ ਲਗਈ ਮਨਹਠਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥

satigur piaaraa na lagee manahatth aavai jaae |

હઠીલા મનની વ્યક્તિ સાચા ગુરુને પણ ગમતી નથી; તે આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.

ਜੇ ਇਕ ਵਿਖ ਅਗਾਹਾ ਭਰੇ ਤਾਂ ਦਸ ਵਿਖਾਂ ਪਿਛਾਹਾ ਜਾਇ ॥

je ik vikh agaahaa bhare taan das vikhaan pichhaahaa jaae |

તે એક ડગલું આગળ લે છે, અને દસ પગલાં પાછળ.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥

satigur kee sevaa chaakaree je chaleh satigur bhaae |

નશ્વર સાચા ગુરુની સેવા કરવાનું કામ કરે છે, જો તે સાચા ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

aap gavaae satiguroo no milai sahaje rahai samaae |

તે પોતાની અહંકાર ગુમાવે છે, અને સાચા ગુરુને મળે છે; તે સાહજિક રીતે પ્રભુમાં લીન રહે છે.

ਨਾਨਕ ਤਿਨੑਾ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਚੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥

naanak tinaa naam na veesarai sache mel milaae |2|

હે નાનક, તેઓ ભગવાનના નામ, નામને ક્યારેય ભૂલતા નથી; તેઓ સાચા ભગવાન સાથે એકતામાં જોડાયેલા છે. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

પૌરી:

ਖਾਨ ਮਲੂਕ ਕਹਾਇਦੇ ਕੋ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਈ ॥

khaan malook kahaaeide ko rahan na paaee |

તેઓ પોતાને સમ્રાટો અને શાસકો કહે છે, પરંતુ તેમાંથી કોઈને રહેવા દેવામાં આવશે નહીં.

ਗੜੑ ਮੰਦਰ ਗਚ ਗੀਰੀਆ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥

garra mandar gach geereea kichh saath na jaaee |

તેમના મજબૂત કિલ્લાઓ અને હવેલીઓ - તેમાંથી કોઈ તેમની સાથે જશે નહીં.

ਸੋਇਨ ਸਾਖਤਿ ਪਉਣ ਵੇਗ ਧ੍ਰਿਗੁ ਧ੍ਰਿਗੁ ਚਤੁਰਾਈ ॥

soein saakhat paun veg dhrig dhrig chaturaaee |

તેઓનું સોનું અને ઘોડા, પવનની જેમ ઝડપી, શાપિત છે, અને શાપિત છે તેઓની ચતુર યુક્તિઓ.

ਛਤੀਹ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਰਕਾਰ ਕਰਹਿ ਬਹੁ ਮੈਲੁ ਵਧਾਈ ॥

chhateeh amrit parakaar kareh bahu mail vadhaaee |

છત્રીસ સ્વાદિષ્ટ ખાવાથી તે પ્રદૂષણથી ફૂલી જાય છે.

ਨਾਨਕ ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣਨੑੀ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥੨੩॥

naanak jo devai tiseh na jaananaee manamukh dukh paaee |23|

હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ આપનારને જાણતો નથી, અને તેથી તે દુઃખમાં સહન કરે છે. ||23||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

સાલોક, ત્રીજી મહેલ:

ਪੜਿੑ ਪੜਿੑ ਪੰਡਿਤ ਮੁੋਨੀ ਥਕੇ ਦੇਸੰਤਰ ਭਵਿ ਥਕੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥

parri parri panddit muonee thake desantar bhav thake bhekhadhaaree |

પંડિતો, ધાર્મિક વિદ્વાનો અને મૌન ઋષિઓ થાકી ન જાય ત્યાં સુધી વાંચે છે અને પાઠ કરે છે. જ્યાં સુધી તેઓ થાકી ન જાય ત્યાં સુધી તેઓ તેમના ધાર્મિક પોશાક પહેરીને વિદેશમાં ભટકતા રહે છે.