ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 510
ਇਹੁ ਜੀਉ ਸਦਾ ਮੁਕਤੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
eihu jeeo sadaa mukat hai sahaje rahiaa samaae |2|પછી, આ આત્મા કાયમ માટે મુક્ત થાય છે, અને તે આકાશી આનંદમાં લીન રહે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਪ੍ਰਭਿ ਸੰਸਾਰੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਵਸਿ ਆਪਣੈ ਕੀਤਾ ॥
prabh sansaar upaae kai vas aapanai keetaa |ઈશ્વરે બ્રહ્માંડ બનાવ્યું છે, અને તે તેને પોતાની શક્તિ હેઠળ રાખે છે.
ਗਣਤੈ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਪਾਈਐ ਦੂਜੈ ਭਰਮੀਤਾ ॥
ganatai prabhoo na paaeeai doojai bharameetaa |ભગવાન ગણીને મેળવી શકાતા નથી; નશ્વર શંકામાં ભટકે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਬੁਝਿ ਸਚਿ ਸਮੀਤਾ ॥
satigur miliaai jeevat marai bujh sach sameetaa |સાચા ગુરુને મળવાથી, વ્યક્તિ જીવતા હોય ત્યાં સુધી મૃત્યુ પામે છે; તેને સમજીને, તે સત્યમાં સમાઈ જાય છે.
ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਖੋਈਐ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲੀਤਾ ॥
sabade haumai khoeeai har mel mileetaa |શબ્દના શબ્દ દ્વારા, અહંકાર નાબૂદ થાય છે, અને ભગવાનના સંઘમાં એક થઈ જાય છે.
ਸਭ ਕਿਛੁ ਜਾਣੈ ਕਰੇ ਆਪਿ ਆਪੇ ਵਿਗਸੀਤਾ ॥੪॥
sabh kichh jaanai kare aap aape vigaseetaa |4|તે બધું જાણે છે, અને પોતે જ બધું કરે છે; તેની રચના જોઈને, તે આનંદ કરે છે. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਨ ਲਾਇਓ ਨਾਮੁ ਨ ਵਸਿਓ ਮਨਿ ਆਇ ॥
satigur siau chit na laaeio naam na vasio man aae |જેણે પોતાની ચેતના સાચા ગુરુ પર કેન્દ્રિત કરી નથી, અને જેના મનમાં નામ આવતું નથી
ਧ੍ਰਿਗੁ ਇਵੇਹਾ ਜੀਵਿਆ ਕਿਆ ਜੁਗ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
dhrig ivehaa jeeviaa kiaa jug meh paaeaa aae |એવું જીવન શાપિત છે. દુનિયામાં આવીને તેણે શું મેળવ્યું?
ਮਾਇਆ ਖੋਟੀ ਰਾਸਿ ਹੈ ਏਕ ਚਸੇ ਮਹਿ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥
maaeaa khottee raas hai ek chase meh paaj leh jaae |માયા ખોટી મૂડી છે; એક ક્ષણમાં, તેનું ખોટું આવરણ ઊડી જાય છે.
ਹਥਹੁ ਛੁੜਕੀ ਤਨੁ ਸਿਆਹੁ ਹੋਇ ਬਦਨੁ ਜਾਇ ਕੁਮਲਾਇ ॥
hathahu chhurrakee tan siaahu hoe badan jaae kumalaae |જ્યારે તે તેના હાથમાંથી સરકી જાય છે, ત્યારે તેનું શરીર કાળું થઈ જાય છે, અને તેનો ચહેરો સુકાઈ જાય છે.
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਤਿਨੑ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
jin satigur siau chit laaeaa tina sukh vasiaa man aae |જેઓ તેમની ચેતના સાચા ગુરુ પર કેન્દ્રિત કરે છે - તેમના મનમાં શાંતિ રહે છે.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹਿ ਰੰਗ ਸਿਉ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
har naam dhiaaveh rang siau har naam rahe liv laae |તેઓ પ્રેમથી પ્રભુના નામનું ધ્યાન કરે છે; તેઓ પ્રેમથી ભગવાનના નામ સાથે જોડાયેલા છે.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋ ਧਨੁ ਸਉਪਿਆ ਜਿ ਜੀਅ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
naanak satigur so dhan saupiaa ji jeea meh rahiaa samaae |ઓ નાનક, સાચા ગુરુએ તેમને સંપત્તિ આપી છે, જે તેમના હૃદયમાં રહે છે.
ਰੰਗੁ ਤਿਸੈ ਕਉ ਅਗਲਾ ਵੰਨੀ ਚੜੈ ਚੜਾਇ ॥੧॥
rang tisai kau agalaa vanee charrai charraae |1|તેઓ પરમ પ્રેમથી રંગાયેલા છે; તેનો રંગ દિવસે દિવસે વધતો જાય છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਾਇਆ ਹੋਈ ਨਾਗਨੀ ਜਗਤਿ ਰਹੀ ਲਪਟਾਇ ॥
maaeaa hoee naaganee jagat rahee lapattaae |માયા સર્પ છે, જગતને વળગી રહે છે.
ਇਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਜੋ ਕਰੇ ਤਿਸ ਹੀ ਕਉ ਫਿਰਿ ਖਾਇ ॥
eis kee sevaa jo kare tis hee kau fir khaae |જે કોઈ તેની સેવા કરે છે, તે આખરે ખાઈ જાય છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕੋਈ ਗਾਰੜੂ ਤਿਨਿ ਮਲਿ ਦਲਿ ਲਾਈ ਪਾਇ ॥
guramukh koee gaararroo tin mal dal laaee paae |ગુરુમુખ સાપ-મોહક છે; તેણે તેણીને કચડી નાખી અને નીચે ફેંકી દીધી, અને તેણીને પગ તળે કચડી નાખી.
ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਉਬਰੇ ਜਿ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੨॥
naanak seee ubare ji sach rahe liv laae |2|હે નાનક, માત્ર તેઓ જ ઉદ્ધાર પામે છે, જેઓ સાચા પ્રભુમાં પ્રેમથી લીન રહે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸੁਣਾਇਸੀ ॥
dtaadtee kare pukaar prabhoo sunaaeisee |મિન્સ્ટ્રેલ પોકાર કરે છે, અને ભગવાન તેને સાંભળે છે.
ਅੰਦਰਿ ਧੀਰਕ ਹੋਇ ਪੂਰਾ ਪਾਇਸੀ ॥
andar dheerak hoe pooraa paaeisee |તેને તેના મનમાં આરામ મળે છે, અને તે સંપૂર્ણ ભગવાનને પ્રાપ્ત કરે છે.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਲੇਖੁ ਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇਸੀ ॥
jo dhur likhiaa lekh se karam kamaaeisee |ભગવાન દ્વારા જે પણ ભાગ્ય પૂર્વનિર્ધારિત છે, તે તે કાર્યો છે જે તે કરે છે.
ਜਾ ਹੋਵੈ ਖਸਮੁ ਦਇਆਲੁ ਤਾ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ॥
jaa hovai khasam deaal taa mahal ghar paaeisee |જ્યારે ભગવાન અને ગુરુ દયાળુ બને છે, ત્યારે વ્યક્તિને ભગવાનની હાજરીની હવેલી તેના ઘર તરીકે પ્રાપ્ત થાય છે.
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਅਤਿ ਵਡਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਾਇਸੀ ॥੫॥
so prabh meraa at vaddaa guramukh melaaeisee |5|મારા તે ભગવાન ખૂબ મહાન છે; ગુરુમુખ તરીકે, હું તેને મળ્યો છું. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਭਨਾ ਕਾ ਸਹੁ ਏਕੁ ਹੈ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਹਜੂਰਿ ॥
sabhanaa kaa sahu ek hai sad hee rahai hajoor |બધાનો એક ભગવાન ભગવાન છે; તે સદા હાજર રહે છે.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨਈ ਤਾ ਘਰ ਹੀ ਅੰਦਰਿ ਦੂਰਿ ॥
naanak hukam na manee taa ghar hee andar door |હે નાનક, જો ભગવાનની આજ્ઞાનું પાલન ન કરે તો પોતાના ઘરમાં જ પ્રભુ દૂર જણાય છે.
ਹੁਕਮੁ ਭੀ ਤਿਨੑਾ ਮਨਾਇਸੀ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
hukam bhee tinaa manaaeisee jina kau nadar karee |તેઓ એકલા ભગવાનની આજ્ઞાનું પાલન કરે છે, જેમના પર તે તેમની કૃપાની નજર નાખે છે.
ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰੇਮ ਸੁਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੧॥
hukam man sukh paaeaa prem suhaagan hoe |1|તેમની આજ્ઞાનું પાલન કરવાથી, વ્યક્તિ શાંતિ મેળવે છે, અને સુખી, પ્રેમાળ આત્મા-વધૂ બની જાય છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਰੈਣਿ ਸਬਾਈ ਜਲਿ ਮੁਈ ਕੰਤ ਨ ਲਾਇਓ ਭਾਉ ॥
rain sabaaee jal muee kant na laaeio bhaau |તેણી જે તેના પતિ ભગવાનને પ્રેમ કરતી નથી, તે તેના જીવનની આખી રાત બળી જાય છે અને બગાડે છે.
ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਵਸਨਿ ਸੁੋਹਾਗਣੀ ਜਿਨੑ ਪਿਆਰਾ ਪੁਰਖੁ ਹਰਿ ਰਾਉ ॥੨॥
naanak sukh vasan suohaaganee jina piaaraa purakh har raau |2|ઓ નાનક, વર-વધૂઓ શાંતિમાં રહે છે; તેમની પાસે ભગવાન છે, તેમના રાજા, તેમના પતિ તરીકે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰਿ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਹਰਿ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ॥
sabh jag fir mai dekhiaa har iko daataa |આખા જગતમાં ભ્રમણ કરીને મેં જોયું છે કે ભગવાન જ આપનાર છે.
ਉਪਾਇ ਕਿਤੈ ਨ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ॥
aupaae kitai na paaeeai har karam bidhaataa |ભગવાનને કોઈ પણ સાધન દ્વારા બિલકુલ પ્રાપ્ત કરી શકાતા નથી; તે કર્મના આર્કિટેક્ટ છે.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹਰਿ ਸਹਜੇ ਜਾਤਾ ॥
gurasabadee har man vasai har sahaje jaataa |ગુરુના શબ્દ દ્વારા, ભગવાન મનમાં વાસ કરવા માટે આવે છે, અને ભગવાન સરળતાથી અંદર પ્રગટ થાય છે.
ਅੰਦਰਹੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਗਨਿ ਬੁਝੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਤਾ ॥
andarahu trisanaa agan bujhee har amrit sar naataa |અંદરની ઈચ્છાનો અગ્નિ શમી જાય છે, અને ભગવાનના અમૃતના કુંડમાં સ્નાન કરે છે.
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਾਤਾ ॥੬॥
vaddee vaddiaaee vadde kee guramukh bolaataa |6|મહાન ભગવાન ભગવાનની મહાન મહાનતા - ગુરુમુખ આની વાત કરે છે. ||6||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਕਾਇਆ ਹੰਸ ਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਜਿ ਪਇਆ ਹੀ ਛਡਿ ਜਾਇ ॥
kaaeaa hans kiaa preet hai ji peaa hee chhadd jaae |દેહ અને આત્મા વચ્ચેનો આ કેવો પ્રેમ છે, જે શરીર પડતાં જ ખતમ થઈ જાય છે?
ਏਸ ਨੋ ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਕਿ ਖਵਾਲੀਐ ਜਿ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ਨ ਜਾਇ ॥
es no koorr bol ki khavaaleeai ji chaladiaa naal na jaae |જૂઠું બોલીને શા માટે ખવડાવવું? જ્યારે તમે જાઓ છો, ત્યારે તે તમારી સાથે જતું નથી.