ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 634
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੯ ॥
soratth mahalaa 9 |સોરત, નવમી મહેલ:
ਪ੍ਰੀਤਮ ਜਾਨਿ ਲੇਹੁ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
preetam jaan lehu man maahee |હે પ્રિય મિત્ર, આ તમારા મનમાં જાણો.
ਅਪਨੇ ਸੁਖ ਸਿਉ ਹੀ ਜਗੁ ਫਾਂਧਿਓ ਕੋ ਕਾਹੂ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
apane sukh siau hee jag faandhio ko kaahoo ko naahee |1| rahaau |જગત પોતાના આનંદમાં જ ફસાઈ ગયું છે; કોઈ બીજા માટે નથી. ||1||થોભો ||
ਸੁਖ ਮੈ ਆਨਿ ਬਹੁਤੁ ਮਿਲਿ ਬੈਠਤ ਰਹਤ ਚਹੂ ਦਿਸਿ ਘੇਰੈ ॥
sukh mai aan bahut mil baitthat rahat chahoo dis gherai |સારા સમયમાં, ઘણા લોકો આવે છે અને તમારી ચારે બાજુથી ઘેરાઈને બેસે છે.
ਬਿਪਤਿ ਪਰੀ ਸਭ ਹੀ ਸੰਗੁ ਛਾਡਿਤ ਕੋਊ ਨ ਆਵਤ ਨੇਰੈ ॥੧॥
bipat paree sabh hee sang chhaaddit koaoo na aavat nerai |1|પરંતુ જ્યારે મુશ્કેલ સમય આવે છે, ત્યારે તેઓ બધા છોડી દે છે, અને કોઈ તમારી નજીક આવતું નથી. ||1||
ਘਰ ਕੀ ਨਾਰਿ ਬਹੁਤੁ ਹਿਤੁ ਜਾ ਸਿਉ ਸਦਾ ਰਹਤ ਸੰਗ ਲਾਗੀ ॥
ghar kee naar bahut hit jaa siau sadaa rahat sang laagee |તમારી પત્ની, જેને તમે ખૂબ પ્રેમ કરો છો, અને જે હંમેશા તમારી સાથે જોડાયેલ છે,
ਜਬ ਹੀ ਹੰਸ ਤਜੀ ਇਹ ਕਾਂਇਆ ਪ੍ਰੇਤ ਪ੍ਰੇਤ ਕਰਿ ਭਾਗੀ ॥੨॥
jab hee hans tajee ih kaaneaa pret pret kar bhaagee |2|હંસ-આત્મા આ શરીરને છોડતાની સાથે જ રડતો ભાગી જાય છે, "ભૂત! ભૂત!". ||2||
ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋ ਬਿਉਹਾਰੁ ਬਨਿਓ ਹੈ ਜਾ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ਲਗਾਇਓ ॥
eih bidh ko biauhaar banio hai jaa siau nehu lagaaeio |આ રીતે તેઓ વર્તે છે - જેમને આપણે ખૂબ પ્રેમ કરીએ છીએ.
ਅੰਤ ਬਾਰ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਜੀ ਕੋਊ ਕਾਮਿ ਨ ਆਇਓ ॥੩॥੧੨॥੧੩੯॥
ant baar naanak bin har jee koaoo kaam na aaeio |3|12|139|છેલ્લી ક્ષણે, હે નાનક, પ્રિય ભગવાન સિવાય કોઈનું કંઈ કામ નથી. ||3||12||139||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ਅਸਟਪਦੀਆ ਚਉਤੁਕੀ ॥
soratth mahalaa 1 ghar 1 asattapadeea chautukee |Sorat'h, First Mehl, First House, Ashtpadheeyaa, Chau-Thukay:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਦੁਬਿਧਾ ਨ ਪੜਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਹੋਰੁ ਨ ਪੂਜਉ ਮੜੈ ਮਸਾਣਿ ਨ ਜਾਈ ॥
dubidhaa na prrau har bin hor na poojau marrai masaan na jaaee |હું દ્વૈતભાવથી ફાટ્યો નથી, કારણ કે હું ભગવાન સિવાય કોઈની પૂજા કરતો નથી; હું કબરો કે સ્મશાનની મુલાકાત લેતો નથી.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਰਾਚਿ ਨ ਪਰ ਘਰਿ ਜਾਵਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਨਾਮਿ ਬੁਝਾਈ ॥
trisanaa raach na par ghar jaavaa trisanaa naam bujhaaee |હું ઈચ્છામાં તલ્લીન થઈને અજાણ્યાઓના ઘરમાં પ્રવેશતો નથી. ભગવાનના નામથી મારી ઈચ્છાઓ સંતોષાઈ છે.
ਘਰ ਭੀਤਰਿ ਘਰੁ ਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ਸਹਜਿ ਰਤੇ ਮਨ ਭਾਈ ॥
ghar bheetar ghar guroo dikhaaeaa sahaj rate man bhaaee |મારા હૃદયના ઊંડાણમાં, ગુરુએ મને મારા અસ્તિત્વનું ઘર બતાવ્યું છે, અને મારું મન શાંતિ અને શાંતિથી રંગાયેલું છે, હે ભાગ્યના ભાઈઓ.
ਤੂ ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਤੂ ਦੇਵਹਿ ਮਤਿ ਸਾਈ ॥੧॥
too aape daanaa aape beenaa too deveh mat saaee |1|તમે પોતે જ સર્વજ્ઞ છો, અને તમે પોતે જ સર્વ-દ્રષ્ટા છો; હે પ્રભુ, તમે જ બુદ્ધિ આપો છો. ||1||
ਮਨੁ ਬੈਰਾਗਿ ਰਤਉ ਬੈਰਾਗੀ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥
man bairaag rtau bairaagee sabad man bedhiaa meree maaee |મારું મન અલિપ્ત છે, અલિપ્તતાથી રંગાયેલું છે; શબ્દના શબ્દે મારા મનને વીંધી નાખ્યું છે, હે મારી માતા.
ਅੰਤਰਿ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਤਰਿ ਬਾਣੀ ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
antar jot nirantar baanee saache saahib siau liv laaee | rahaau |ભગવાનનો પ્રકાશ મારા સૌથી ઊંડો આત્માના મધ્યવર્તી કેન્દ્રમાં સતત ચમકતો રહે છે; હું સાચા ભગવાન માસ્ટરની બાની સાથે પ્રેમથી જોડાયેલું છું. ||થોભો||
ਅਸੰਖ ਬੈਰਾਗੀ ਕਹਹਿ ਬੈਰਾਗ ਸੋ ਬੈਰਾਗੀ ਜਿ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ॥
asankh bairaagee kaheh bairaag so bairaagee ji khasamai bhaavai |અસંખ્ય અલિપ્ત ત્યાગીઓ ત્યાગ અને ત્યાગની વાત કરે છે, પરંતુ તે જ સાચો ત્યાગી છે, જે પ્રભુને પ્રસન્ન કરે છે.
ਹਿਰਦੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਭੈ ਰਚਿਆ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
hiradai sabad sadaa bhai rachiaa gur kee kaar kamaavai |શબદ શબ્દ તેના હૃદયમાં સદા છે; તે ભગવાનના ડરમાં સમાઈ જાય છે, અને તે ગુરુની સેવા કરવાનું કામ કરે છે.
ਏਕੋ ਚੇਤੈ ਮਨੂਆ ਨ ਡੋਲੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਵੈ ॥
eko chetai manooaa na ddolai dhaavat varaj rahaavai |તે એક ભગવાનને યાદ કરે છે, તેનું મન ડગમતું નથી, અને તે તેના ભટકાને રોકે છે.
ਸਹਜੇ ਮਾਤਾ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਾਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੨॥
sahaje maataa sadaa rang raataa saache ke gun gaavai |2|તે આકાશી આનંદના નશામાં છે, અને હંમેશા ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલ છે; તે સાચા ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન ગાય છે. ||2||
ਮਨੂਆ ਪਉਣੁ ਬਿੰਦੁ ਸੁਖਵਾਸੀ ਨਾਮਿ ਵਸੈ ਸੁਖ ਭਾਈ ॥
manooaa paun bind sukhavaasee naam vasai sukh bhaaee |મન પવન જેવું છે, પણ જો તેને એક ક્ષણ માટે પણ શાંતિ મળે, તો તે હે ભાગ્યના ભાઈઓ, નામની શાંતિમાં રહેશે.
ਜਿਹਬਾ ਨੇਤ੍ਰ ਸੋਤ੍ਰ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ਜਲਿ ਬੂਝੀ ਤੁਝਹਿ ਬੁਝਾਈ ॥
jihabaa netr sotr sach raate jal boojhee tujheh bujhaaee |તેની જીભ, આંખો અને કાન સત્યથી રંગાયેલા છે; હે પ્રભુ, તમે ઈચ્છાના અગ્નિને બુઝાવો.
ਆਸ ਨਿਰਾਸ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ॥
aas niraas rahai bairaagee nij ghar taarree laaee |આશામાં, ત્યાગી આશા મુક્ત રહે છે; પોતાના અંતરમનના ઘરમાં, તે ઊંડા ધ્યાનના સમાધિમાં લીન થઈ જાય છે.
ਭਿਖਿਆ ਨਾਮਿ ਰਜੇ ਸੰਤੋਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਹਜਿ ਪੀਆਈ ॥੩॥
bhikhiaa naam raje santokhee amrit sahaj peeaee |3|તે સંતુષ્ટ રહે છે, નામના દાનથી સંતુષ્ટ રહે છે; તે આસાનીથી અમૃત અમૃત પીવે છે. ||3||
ਦੁਬਿਧਾ ਵਿਚਿ ਬੈਰਾਗੁ ਨ ਹੋਵੀ ਜਬ ਲਗੁ ਦੂਜੀ ਰਾਈ ॥
dubidhaa vich bairaag na hovee jab lag doojee raaee |જ્યાં સુધી દ્વૈતનો એક કણ પણ હોય ત્યાં સુધી દ્વૈતમાં ત્યાગ નથી.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਤੇਰਾ ਤੂ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਭਾਈ ॥
sabh jag teraa too eko daataa avar na doojaa bhaaee |આખું વિશ્વ તમારું છે, પ્રભુ; આપ જ આપનાર છો. હે ભાગ્યના ભાઈઓ, બીજું કોઈ નથી.
ਮਨਮੁਖਿ ਜੰਤ ਦੁਖਿ ਸਦਾ ਨਿਵਾਸੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
manamukh jant dukh sadaa nivaasee guramukh de vaddiaaee |સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ કાયમ દુઃખમાં રહે છે, જ્યારે ભગવાન ગુરુમુખને મહાનતા આપે છે.
ਅਪਰ ਅਪਾਰ ਅਗੰਮ ਅਗੋਚਰ ਕਹਣੈ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥੪॥
apar apaar agam agochar kahanai keem na paaee |4|ભગવાન અનંત, અનંત, અપ્રાપ્ય અને અગમ્ય છે; તેની કિંમત વર્ણવી શકાતી નથી. ||4||
ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਮਹਾ ਪਰਮਾਰਥੁ ਤੀਨਿ ਭਵਣ ਪਤਿ ਨਾਮੰ ॥
sun samaadh mahaa paramaarath teen bhavan pat naaman |ઊંડી સમાધિમાં રહેલી ચેતના, પરમાત્મા, ત્રણે જગતના ભગવાન - આ તમારા નામ છે, પ્રભુ.
ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਜੀਆ ਜਗਿ ਜੋਨੀ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਲੇਖੁ ਸਹਾਮੰ ॥
masatak lekh jeea jag jonee sir sir lekh sahaaman |આ જગતમાં જન્મેલા જીવોનું નસીબ તેમના કપાળ પર લખેલું હોય છે; તેઓ તેમના ભાગ્ય અનુસાર અનુભવ કરે છે.
ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਦ੍ਰਿੜਾਮੰ ॥
karam sukaram karaae aape aape bhagat drirraaman |ભગવાન પોતે તેમને સારા અને ખરાબ કાર્યો કરવા માટે કારણભૂત બનાવે છે; તે પોતે જ તેમને ભક્તિભાવમાં અડગ બનાવે છે.
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਜੂਠਿ ਲਹੈ ਭੈ ਮਾਨੰ ਆਪੇ ਗਿਆਨੁ ਅਗਾਮੰ ॥੫॥
man mukh jootth lahai bhai maanan aape giaan agaaman |5|જ્યારે તેઓ ભગવાનના ભયમાં રહે છે ત્યારે તેમના મન અને મોંની ગંદકી ધોવાઇ જાય છે; દુર્ગમ ભગવાન પોતે તેમને આધ્યાત્મિક જ્ઞાનથી આશીર્વાદ આપે છે. ||5||