ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1411
ਕੀਚੜਿ ਹਾਥੁ ਨ ਬੂਡਈ ਏਕਾ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥
keecharr haath na booddee ekaa nadar nihaal |જે એક અને એકમાત્ર ભગવાનને તેની આંખોથી જુએ છે - તેના હાથ કાદવ અને ગંદા નહીં થાય.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਗੁਰੁ ਸਰਵਰੁ ਸਚੀ ਪਾਲਿ ॥੮॥
naanak guramukh ubare gur saravar sachee paal |8|હે નાનક, ગુરુમુખો ઉદ્ધાર પામ્યા છે; ગુરુએ સત્યના પાળા વડે સાગરને ઘેરી લીધો છે. ||8||
ਅਗਨਿ ਮਰੈ ਜਲੁ ਲੋੜਿ ਲਹੁ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਨਿਧਿ ਜਲੁ ਨਾਹਿ ॥
agan marai jal lorr lahu vin gur nidh jal naeh |જો તમે આગ ઓલવવા માંગો છો, તો પછી પાણી જુઓ; ગુરુ વિના પાણીનો સાગર મળતો નથી.
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਭਰਮਾਈਐ ਜੇ ਲਖ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥
janam marai bharamaaeeai je lakh karam kamaeh |જો તમે બીજા હજારો કર્મો કરો તો પણ તમે જન્મ અને મૃત્યુ દ્વારા પુનર્જન્મમાં ખોવાયેલા ભટકતા રહેશો.
ਜਮੁ ਜਾਗਾਤਿ ਨ ਲਗਈ ਜੇ ਚਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
jam jaagaat na lagee je chalai satigur bhaae |પરંતુ જો તમે સાચા ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલશો તો તમારા પર મૃત્યુના દૂત દ્વારા કર લેવામાં આવશે નહીં.
ਨਾਨਕ ਨਿਰਮਲੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਗੁਰੁ ਹਰਿ ਮੇਲੈ ਮੇਲਾਇ ॥੯॥
naanak niramal amar pad gur har melai melaae |9|ઓ નાનક, નિષ્કલંક, અમર દરજ્જો પ્રાપ્ત થાય છે, અને ગુરુ તમને ભગવાનના સંઘમાં જોડશે. ||9||
ਕਲਰ ਕੇਰੀ ਛਪੜੀ ਕਊਆ ਮਲਿ ਮਲਿ ਨਾਇ ॥
kalar keree chhaparree kaooaa mal mal naae |કાગડો કાદવના ખાબોચિયામાં ઘસીને પોતાની જાતને ધોઈ નાખે છે.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਮੈਲਾ ਅਵਗੁਣੀ ਚਿੰਜੁ ਭਰੀ ਗੰਧੀ ਆਇ ॥
man tan mailaa avagunee chinj bharee gandhee aae |તેનું મન અને શરીર તેની પોતાની ભૂલો અને ખામીઓથી દૂષિત છે, અને તેની ચાંચ ગંદકીથી ભરેલી છે.
ਸਰਵਰੁ ਹੰਸਿ ਨ ਜਾਣਿਆ ਕਾਗ ਕੁਪੰਖੀ ਸੰਗਿ ॥
saravar hans na jaaniaa kaag kupankhee sang |પૂલમાંનો હંસ કાગડા સાથે સંકળાયેલો છે, તે જાણતો નથી કે તે દુષ્ટ છે.
ਸਾਕਤ ਸਿਉ ਐਸੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਬੂਝਹੁ ਗਿਆਨੀ ਰੰਗਿ ॥
saakat siau aaisee preet hai boojhahu giaanee rang |એવો છે અવિશ્વાસુ નિંદનો પ્રેમ; હે આધ્યાત્મિક જ્ઞાનીઓ, પ્રેમ અને ભક્તિ દ્વારા આને સમજો.
ਸੰਤ ਸਭਾ ਜੈਕਾਰੁ ਕਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਮਾਉ ॥
sant sabhaa jaikaar kar guramukh karam kamaau |તેથી સંતોના સમાજની જીતની ઘોષણા કરો, અને ગુરુમુખ તરીકે કાર્ય કરો.
ਨਿਰਮਲੁ ਨੑਾਵਣੁ ਨਾਨਕਾ ਗੁਰੁ ਤੀਰਥੁ ਦਰੀਆਉ ॥੧੦॥
niramal naavan naanakaa gur teerath dareeaau |10|પવિત્ર અને શુદ્ધ તે શુદ્ધ સ્નાન, હે નાનક, ગુરુની નદીના પવિત્ર મંદિરમાં. ||10||
ਜਨਮੇ ਕਾ ਫਲੁ ਕਿਆ ਗਣੀ ਜਾਂ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਭਾਉ ॥
janame kaa fal kiaa ganee jaan har bhagat na bhaau |જો કોઈને પ્રભુ પ્રત્યે પ્રેમ અને ભક્તિ ન હોય તો મારે આ માનવજીવનનું શું ફળ ગણવું?
ਪੈਧਾ ਖਾਧਾ ਬਾਦਿ ਹੈ ਜਾਂ ਮਨਿ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ॥
paidhaa khaadhaa baad hai jaan man doojaa bhaau |જો મન દ્વૈતની પ્રીતિથી ભરેલું હોય તો વસ્ત્રો પહેરીને ખાવાનું નકામું છે.
ਵੇਖਣੁ ਸੁਨਣਾ ਝੂਠੁ ਹੈ ਮੁਖਿ ਝੂਠਾ ਆਲਾਉ ॥
vekhan sunanaa jhootth hai mukh jhootthaa aalaau |જોવું અને સાંભળવું ખોટું છે, જો કોઈ ખોટું બોલે છે.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥੧੧॥
naanak naam salaeh too hor haumai aavau jaau |11|હે નાનક, ભગવાનના નામની સ્તુતિ કરો; બીજું બધું અહંકારમાં આવે છે અને જાય છે. ||11||
ਹੈਨਿ ਵਿਰਲੇ ਨਾਹੀ ਘਣੇ ਫੈਲ ਫਕੜੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥੧੨॥
hain virale naahee ghane fail fakarr sansaar |12|સંતો થોડા અને વચ્ચે છે; વિશ્વમાં બીજું બધું માત્ર એક ભવ્ય શો છે. ||12||
ਨਾਨਕ ਲਗੀ ਤੁਰਿ ਮਰੈ ਜੀਵਣ ਨਾਹੀ ਤਾਣੁ ॥
naanak lagee tur marai jeevan naahee taan |હે નાનક, જે ભગવાનથી ત્રાટકે છે તે તરત જ મૃત્યુ પામે છે; જીવવાની શક્તિ ખોવાઈ ગઈ છે.
ਚੋਟੈ ਸੇਤੀ ਜੋ ਮਰੈ ਲਗੀ ਸਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
chottai setee jo marai lagee saa paravaan |જો કોઈ વ્યક્તિ આવા સ્ટ્રોકથી મૃત્યુ પામે છે, તો તે સ્વીકારવામાં આવે છે.
ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਏ ਤਿਸੁ ਲਗੈ ਲਗੀ ਤਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jis no laae tis lagai lagee taa paravaan |તે એકલો ત્રાટકે છે, જે પ્રભુથી ત્રાટકે છે; આવા સ્ટ્રોક પછી, તેને મંજૂર કરવામાં આવે છે.
ਪਿਰਮ ਪੈਕਾਮੁ ਨ ਨਿਕਲੈ ਲਾਇਆ ਤਿਨਿ ਸੁਜਾਣਿ ॥੧੩॥
piram paikaam na nikalai laaeaa tin sujaan |13|સર્વજ્ઞ ભગવાન દ્વારા મારવામાં આવેલ પ્રેમનું તીર ખેંચી શકાતું નથી. ||13||
ਭਾਂਡਾ ਧੋਵੈ ਕਉਣੁ ਜਿ ਕਚਾ ਸਾਜਿਆ ॥
bhaanddaa dhovai kaun ji kachaa saajiaa |પકાવેલા માટીના વાસણને કોણ ધોઈ શકે?
ਧਾਤੂ ਪੰਜਿ ਰਲਾਇ ਕੂੜਾ ਪਾਜਿਆ ॥
dhaatoo panj ralaae koorraa paajiaa |પાંચ તત્ત્વોને એકસાથે જોડીને પ્રભુએ મિથ્યા આવરણ કર્યું.
ਭਾਂਡਾ ਆਣਗੁ ਰਾਸਿ ਜਾਂ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ॥
bhaanddaa aanag raas jaan tis bhaavasee |જ્યારે તે તેને ખુશ કરે છે, ત્યારે તે તેને યોગ્ય બનાવે છે.
ਪਰਮ ਜੋਤਿ ਜਾਗਾਇ ਵਾਜਾ ਵਾਵਸੀ ॥੧੪॥
param jot jaagaae vaajaa vaavasee |14|સર્વોચ્ચ પ્રકાશ ચમકે છે, અને આકાશી ગીત વાઇબ્રેટ અને ગુંજી ઉઠે છે. ||14||
ਮਨਹੁ ਜਿ ਅੰਧੇ ਘੂਪ ਕਹਿਆ ਬਿਰਦੁ ਨ ਜਾਣਨੀ ॥
manahu ji andhe ghoop kahiaa birad na jaananee |જેઓ મનમાં સાવ અંધ હોય છે, તેઓને પોતાની વાત પાળવાની પ્રામાણિકતા હોતી નથી.
ਮਨਿ ਅੰਧੈ ਊਂਧੈ ਕਵਲ ਦਿਸਨਿ ਖਰੇ ਕਰੂਪ ॥
man andhai aoondhai kaval disan khare karoop |તેમના અંધ દિમાગથી, અને તેમના ઊંધા-નીચે હૃદય-કમળથી, તેઓ તદ્દન કદરૂપું દેખાય છે.
ਇਕਿ ਕਹਿ ਜਾਣਨਿ ਕਹਿਆ ਬੁਝਨਿ ਤੇ ਨਰ ਸੁਘੜ ਸਰੂਪ ॥
eik keh jaanan kahiaa bujhan te nar sugharr saroop |કેટલાક જાણે છે કે તેઓને જે કહેવામાં આવે છે તે કેવી રીતે બોલવું અને સમજવું. એ લોકો જ્ઞાની અને દેખાવડા હોય છે.
ਇਕਨਾ ਨਾਦੁ ਨ ਬੇਦੁ ਨ ਗੀਅ ਰਸੁ ਰਸੁ ਕਸੁ ਨ ਜਾਣੰਤਿ ॥
eikanaa naad na bed na geea ras ras kas na jaanant |કેટલાકને નાદનો ધ્વનિ-પ્રવાહ, આધ્યાત્મિક જ્ઞાન અથવા ગીતનો આનંદ ખબર નથી. તેઓ સારા-ખરાબ પણ નથી સમજતા.
ਇਕਨਾ ਸਿਧਿ ਨ ਬੁਧਿ ਨ ਅਕਲਿ ਸਰ ਅਖਰ ਕਾ ਭੇਉ ਨ ਲਹੰਤਿ ॥
eikanaa sidh na budh na akal sar akhar kaa bheo na lahant |કેટલાકને સંપૂર્ણતા, શાણપણ કે સમજણનો કોઈ ખ્યાલ નથી; તેઓ શબ્દના રહસ્ય વિશે કશું જાણતા નથી.
ਨਾਨਕ ਤੇ ਨਰ ਅਸਲਿ ਖਰ ਜਿ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਗਰਬੁ ਕਰੰਤ ॥੧੫॥
naanak te nar asal khar ji bin gun garab karant |15|હે નાનક, એ લોકો ખરેખર ગધેડા છે; તેમની પાસે કોઈ ગુણ કે યોગ્યતા નથી, પરંતુ તેમ છતાં, તેઓ ખૂબ જ ગર્વ અનુભવે છે. ||15||
ਸੋ ਬ੍ਰਹਮਣੁ ਜੋ ਬਿੰਦੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ॥
so brahaman jo bindai braham |તે એકલો બ્રાહ્મણ છે, જે ભગવાનને જાણે છે.
ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੁ ਕਮਾਵੈ ਕਰਮੁ ॥
jap tap sanjam kamaavai karam |તે જપ કરે છે અને ધ્યાન કરે છે, અને તપસ્યા અને સારા કાર્યો કરે છે.
ਸੀਲ ਸੰਤੋਖ ਕਾ ਰਖੈ ਧਰਮੁ ॥
seel santokh kaa rakhai dharam |તે શ્રદ્ધા, નમ્રતા અને સંતોષ સાથે ધર્મનું પાલન કરે છે.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ॥
bandhan torrai hovai mukat |તેના બંધનો તોડીને તે મુક્ત થાય છે.
ਸੋਈ ਬ੍ਰਹਮਣੁ ਪੂਜਣ ਜੁਗਤੁ ॥੧੬॥
soee brahaman poojan jugat |16|આવા બ્રાહ્મણ પૂજવા લાયક છે. ||16||
ਖਤ੍ਰੀ ਸੋ ਜੁ ਕਰਮਾ ਕਾ ਸੂਰੁ ॥
khatree so ju karamaa kaa soor |તે એકલા જ ક્ષત્રિય છે, જે સારા કાર્યોમાં હીરો છે.
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਕਾ ਕਰੈ ਸਰੀਰੁ ॥
pun daan kaa karai sareer |તે દાનમાં આપવા માટે તેના શરીરનો ઉપયોગ કરે છે;
ਖੇਤੁ ਪਛਾਣੈ ਬੀਜੈ ਦਾਨੁ ॥
khet pachhaanai beejai daan |તે તેના ખેતરને સમજે છે, અને ઉદારતાના બીજ રોપે છે.
ਸੋ ਖਤ੍ਰੀ ਦਰਗਹ ਪਰਵਾਣੁ ॥
so khatree daragah paravaan |આવી ક્ષત્રિય પ્રભુના દરબારમાં સ્વીકારાય છે.
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਜੇ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ॥
lab lobh je koorr kamaavai |જે કોઈ લોભ, સ્વામિત્વ અને અસત્યનું આચરણ કરે છે,
ਅਪਣਾ ਕੀਤਾ ਆਪੇ ਪਾਵੈ ॥੧੭॥
apanaa keetaa aape paavai |17|પોતાના શ્રમનું ફળ પ્રાપ્ત કરશે. ||17||
ਤਨੁ ਨ ਤਪਾਇ ਤਨੂਰ ਜਿਉ ਬਾਲਣੁ ਹਡ ਨ ਬਾਲਿ ॥
tan na tapaae tanoor jiau baalan hadd na baal |તમારા શરીરને ભઠ્ઠીની જેમ ગરમ ન કરો, અથવા લાકડાની જેમ તમારા હાડકાંને બાળશો નહીં.
ਸਿਰਿ ਪੈਰੀ ਕਿਆ ਫੇੜਿਆ ਅੰਦਰਿ ਪਿਰੀ ਸਮੑਾਲਿ ॥੧੮॥
sir pairee kiaa ferriaa andar piree samaal |18|તમારા માથા અને પગે શું ખોટું કર્યું છે? તમારા પતિ ભગવાનને તમારી અંદર જુઓ. ||18||