ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 549
ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਾਇਅਨੁ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
manamukh moolahu bhulaaeian vich lab lobh ahankaar |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો શરૂઆતથી જ ભટકી ગયા છે; તેમની અંદર લોભ, લાલચ અને અહંકાર છુપાયેલો છે.
ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jhagarraa karadiaa anadin gudarai sabad na karai veechaar |તેમની રાતો અને દિવસો દલીલોમાં પસાર થાય છે, અને તેઓ શબ્દના શબ્દ પર વિચાર કરતા નથી.
ਸੁਧਿ ਮਤਿ ਕਰਤੈ ਹਿਰਿ ਲਈ ਬੋਲਨਿ ਸਭੁ ਵਿਕਾਰੁ ॥
sudh mat karatai hir lee bolan sabh vikaar |સર્જકે તેમની સૂક્ષ્મ બુદ્ધિ છીનવી લીધી છે, અને તેમની બધી વાણી ભ્રષ્ટ છે.
ਦਿਤੈ ਕਿਤੈ ਨ ਸੰਤੋਖੀਅਨਿ ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਅਗੵਾਨੁ ਅੰਧਾਰੁ ॥
ditai kitai na santokheean antar trisanaa bahut agayaan andhaar |તેઓને ગમે તે આપવામાં આવે, તેઓ સંતુષ્ટ નથી; તેમની અંદર ઇચ્છા છે, અને અજ્ઞાનનો મહાન અંધકાર છે.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਾ ਨਾਲਹੁ ਤੁਟੀਆ ਭਲੀ ਜਿਨਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
naanak manamukhaa naalahu tutteea bhalee jinaa maaeaa mohi piaar |1|હે નાનક, સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો સાથે તોડવું યોગ્ય છે; તેમના માટે માયાનો પ્રેમ મધુર છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਤਿਨੑ ਭਉ ਸੰਸਾ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਿਰਿ ਕਰਤਾਰੁ ॥
tina bhau sansaa kiaa kare jin satigur sir karataar |જેમણે પોતાનું માથું નિર્માતા અને સાચા ગુરુને આપ્યું છે તેમને ભય અને શંકા શું કરી શકે?
ਧੁਰਿ ਤਿਨ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਪੇ ਰਖਣਹਾਰੁ ॥
dhur tin kee paij rakhadaa aape rakhanahaar |જેણે આદિકાળથી સન્માન સાચવ્યું છે, તે તેમનું સન્માન પણ સાચવશે.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
mil preetam sukh paaeaa sachai sabad veechaar |તેમના પ્રિયને મળીને, તેઓને શાંતિ મળે છે; તેઓ શબ્દના સાચા શબ્દ પર વિચાર કરે છે.
ਨਾਨਕ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸੇਵਿਆ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak sukhadaataa seviaa aape parakhanahaar |2|હે નાનક, હું શાંતિ આપનારની સેવા કરું છું; તે પોતે જ મૂલ્યાંકનકર્તા છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਿਆ ਤੂ ਸਭਨਾ ਰਾਸਿ ॥
jeea jant sabh teriaa too sabhanaa raas |બધા જીવો તમારા છે; તમે બધાની સંપત્તિ છો.
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਮਿਲੈ ਕੋਈ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥
jis no too dehi tis sabh kichh milai koee hor sareek naahee tudh paas |તમે જેને આપો છો, તે બધું મેળવે છે; તમને હરીફ કરવા માટે બીજું કોઈ નથી.
ਤੂ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਸਭਸ ਦਾ ਹਰਿ ਪਹਿ ਅਰਦਾਸਿ ॥
too iko daataa sabhas daa har peh aradaas |તમે એકલા બધાના મહાન દાતા છો; પ્રભુ, હું તમને મારી પ્રાર્થના કરું છું.
ਜਿਸ ਦੀ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਦੀ ਤੂ ਮੰਨਿ ਲੈਹਿ ਸੋ ਜਨੁ ਸਾਬਾਸਿ ॥
jis dee tudh bhaavai tis dee too man laihi so jan saabaas |જેની સાથે તમે પ્રસન્ન છો, તે તમારા દ્વારા સ્વીકારવામાં આવે છે; આવી વ્યક્તિ કેટલી ધન્ય છે!
ਸਭੁ ਤੇਰਾ ਚੋਜੁ ਵਰਤਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੁਧੁ ਪਾਸਿ ॥੨॥
sabh teraa choj varatadaa dukh sukh tudh paas |2|તમારું અદ્ભુત નાટક સર્વત્ર વ્યાપી રહ્યું છે. હું મારી પીડા અને આનંદ તમારી સમક્ષ મૂકું છું. ||2||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੈ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ॥
guramukh sachai bhaavade dar sachai sachiaar |ગુરુમુખો સાચા પ્રભુને પ્રસન્ન કરે છે; તેઓ સાચી અદાલતમાં સાચા હોવાનું નક્કી કરવામાં આવે છે.
ਸਾਜਨ ਮਨਿ ਆਨੰਦੁ ਹੈ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰ ॥
saajan man aanand hai gur kaa sabad veechaar |આવા મિત્રોના મન આનંદથી ભરાઈ જાય છે, કારણ કે તેઓ ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਵਸਾਇਆ ਦੁਖੁ ਕਟਿਆ ਚਾਨਣੁ ਕੀਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
antar sabad vasaaeaa dukh kattiaa chaanan keea karataar |તેઓ તેમના હૃદયમાં શબ્દને સમાવે છે; તેમની પીડા દૂર થાય છે, અને સર્જક તેમને દૈવી પ્રકાશથી આશીર્વાદ આપે છે.
ਨਾਨਕ ਰਖਣਹਾਰਾ ਰਖਸੀ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥
naanak rakhanahaaraa rakhasee aapanee kirapaa dhaar |1|હે નાનક, તારણહાર ભગવાન તેમને બચાવશે, અને તેમની દયાથી તેઓને વરસાવશે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਭੈ ਰਚਿ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
gur kee sevaa chaakaree bhai rach kaar kamaae |ગુરુની સેવા કરો, અને તેમની રાહ જુઓ; જેમ તમે કામ કરો છો, ભગવાનનો ડર જાળવી રાખો.
ਜੇਹਾ ਸੇਵੈ ਤੇਹੋ ਹੋਵੈ ਜੇ ਚਲੈ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥
jehaa sevai teho hovai je chalai tisai rajaae |જેમ તમે તેમની સેવા કરો છો, તમે તેમના જેવા બનશો, જેમ તમે તેમની ઇચ્છા પ્રમાણે ચાલશો.
ਨਾਨਕ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪਿ ਹੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜੀ ਜਾਇ ॥੨॥
naanak sabh kichh aap hai avar na doojee jaae |2|હે નાનક, તે પોતે જ સર્વસ્વ છે; ત્યાં જવા માટે બીજી કોઈ જગ્યા નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ਤੂਹੈ ਜਾਣਦਾ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
teree vaddiaaee toohai jaanadaa tudh jevadd avar na koee |તમે જ તમારી મહાનતા જાણો છો - તમારા જેટલું મહાન બીજું કોઈ નથી.
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਹੋਰੁ ਸਰੀਕੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਆਖੀਐ ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਤੂਹੈ ਹੋਈ ॥
tudh jevadd hor sareek hovai taa aakheeai tudh jevadd toohai hoee |જો તમારા જેવો કોઈ મહાન હરીફ હોત, તો હું તેની વાત કરીશ. તમે એકલા જ તમારા જેવા મહાન છો.
ਜਿਨਿ ਤੂ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹੋਰੁ ਤਿਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਈ ॥
jin too seviaa tin sukh paaeaa hor tis dee rees kare kiaa koee |જે તમારી સેવા કરે છે તેને શાંતિ મળે છે; તમારી સાથે બીજું કોણ તુલના કરી શકે?
ਤੂ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ਦਾਤਾਰੁ ਹਹਿ ਤੁਧੁ ਅਗੈ ਮੰਗਣ ਨੋ ਹਥ ਜੋੜਿ ਖਲੀ ਸਭ ਹੋਈ ॥
too bhanan gharran samarath daataar heh tudh agai mangan no hath jorr khalee sabh hoee |હે મહાન દાતા, તમે નાશ કરવા અને બનાવવા માટે સર્વશક્તિમાન છો; હથેળીઓ એકસાથે દબાવીને, બધા તમારી સમક્ષ ભીખ માંગવા ઉભા છે.
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾਰੁ ਮੈ ਕੋਈ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਤੁਧੁ ਸਭਸੈ ਨੋ ਦਾਨੁ ਦਿਤਾ ਖੰਡੀ ਵਰਭੰਡੀ ਪਾਤਾਲੀ ਪੁਰਈ ਸਭ ਲੋਈ ॥੩॥
tudh jevadd daataar mai koee nadar na aavee tudh sabhasai no daan ditaa khanddee varabhanddee paataalee puree sabh loee |3|હે મહાન દાતા, હું તારા જેવો મહાન કોઈ જોતો નથી; તમે બધા ખંડો, વિશ્વ, સૌરમંડળ, નીચેના પ્રદેશો અને બ્રહ્માંડના જીવોને દાન આપો છો. ||3||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਿ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਆਈਆ ਸਹਜਿ ਨ ਲਗੋ ਭਾਉ ॥
man parateet na aaeea sahaj na lago bhaau |હે મન, તમને વિશ્વાસ નથી, અને તમે આકાશી ભગવાન માટે પ્રેમ સ્વીકાર્યો નથી;
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇਓ ਮਨਹਠਿ ਕਿਆ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
sabadai saad na paaeio manahatth kiaa gun gaae |તમે શબ્દના શબ્દનો ઉત્કૃષ્ટ સ્વાદ માણતા નથી - તમે જીદ્દી મનથી ભગવાનના કયા ગુણગાન ગાશો?
ਨਾਨਕ ਆਇਆ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
naanak aaeaa so paravaan hai ji guramukh sach samaae |1|ઓ નાનક, તેમનું એકલા આવવું મંજૂર છે, જે ગુરુમુખ તરીકે, સાચા ભગવાનમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣੈ ਮੂੜਾ ਅਵਰਾ ਆਖਿ ਦੁਖਾਏ ॥
aapanaa aap na pachhaanai moorraa avaraa aakh dukhaae |મૂર્ખ પોતાની જાતને સમજતો નથી; તે પોતાની વાણીથી બીજાને હેરાન કરે છે.
ਮੁੰਢੈ ਦੀ ਖਸਲਤਿ ਨ ਗਈਆ ਅੰਧੇ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਏ ॥
mundtai dee khasalat na geea andhe vichhurr chottaa khaae |તેનો અંતર્ગત સ્વભાવ તેને છોડતો નથી; ભગવાનથી અલગ થઈને, તે ક્રૂર મારામારી સહન કરે છે.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭੈ ਭੰਨਿ ਨ ਘੜਿਓ ਰਹੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਏ ॥
satigur kai bhai bhan na gharrio rahai ank samaae |સાચા ગુરુના ડરથી, તેણે પોતાને બદલ્યો નથી અને સુધાર્યો નથી, જેથી તે ભગવાનના ખોળામાં વિલીન થઈ શકે.