ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 687
ਕੋਈ ਐਸੋ ਰੇ ਭੇਟੈ ਸੰਤੁ ਮੇਰੀ ਲਾਹੈ ਸਗਲ ਚਿੰਤ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਮੇਰਾ ਰੰਗੁ ਲਾਵੈ ॥੨॥
koee aaiso re bhettai sant meree laahai sagal chint tthaakur siau meraa rang laavai |2|શું એવો કોઈ સંત છે, જે મારી સાથે મિલન કરાવે, મારી ચિંતા દૂર કરે, અને મને મારા પ્રભુ અને ગુરુ પ્રત્યેના પ્રેમમાં પ્રેરિત કરે. ||2||
ਪੜੇ ਰੇ ਸਗਲ ਬੇਦ ਨਹ ਚੂਕੈ ਮਨ ਭੇਦ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਨ ਧੀਰਹਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਕੇ ਪੰਚਾ ॥
parre re sagal bed nah chookai man bhed ik khin na dheereh mere ghar ke panchaa |મેં બધા વેદ વાંચ્યા છે, અને તેમ છતાં મારા મનમાંથી વિભાજનની ભાવના હજી દૂર થઈ નથી; મારા ઘરના પાંચ ચોર એક ક્ષણ માટે પણ શાંત થતા નથી.
ਕੋਈ ਐਸੋ ਰੇ ਭਗਤੁ ਜੁ ਮਾਇਆ ਤੇ ਰਹਤੁ ਇਕੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮੇਰੈ ਰਿਦੈ ਸਿੰਚਾ ॥੩॥
koee aaiso re bhagat ju maaeaa te rahat ik amrit naam merai ridai sinchaa |3|શું એવો કોઈ ભક્ત છે, જે માયાથી અલિપ્ત છે, જે મારા મનને એક ભગવાનના નામના અમૃતમય નામથી સિંચિત કરી શકે? ||3||
ਜੇਤੇ ਰੇ ਤੀਰਥ ਨਾਏ ਅਹੰਬੁਧਿ ਮੈਲੁ ਲਾਏ ਘਰ ਕੋ ਠਾਕੁਰੁ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਨ ਮਾਨੈ ॥
jete re teerath naae ahanbudh mail laae ghar ko tthaakur ik til na maanai |લોકો સ્નાન કરવા માટે ઘણા તીર્થસ્થાનો હોવા છતાં, તેમના મનમાં તેમના હઠીલા અહંકારથી હજુ પણ ડાઘ છે; ભગવાન સ્વામી આનાથી બિલકુલ પ્રસન્ન થતા નથી.
ਕਦਿ ਪਾਵਉ ਸਾਧਸੰਗੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਆਨੰਦੁ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਇਸਨਾਨੈ ॥੪॥
kad paavau saadhasang har har sadaa aanand giaan anjan meraa man isanaanai |4|મને ક્યારે સાધ સંગત, પવિત્રની સંગ મળશે? ત્યાં, હું હંમેશા ભગવાન, હર, હરના આનંદમાં રહીશ, અને મારું મન આધ્યાત્મિક જ્ઞાનના ઉપચાર મલમમાં શુદ્ધ સ્નાન કરશે. ||4||
ਸਗਲ ਅਸ੍ਰਮ ਕੀਨੇ ਮਨੂਆ ਨਹ ਪਤੀਨੇ ਬਿਬੇਕਹੀਨ ਦੇਹੀ ਧੋਏ ॥
sagal asram keene manooaa nah pateene bibekaheen dehee dhoe |મેં જીવનના ચાર તબક્કાઓ અનુસર્યા છે, પણ મારું મન સંતુષ્ટ નથી; હું મારા શરીરને ધોઈ નાખું છું, પરંતુ તે સમજમાં તદ્દન અભાવ છે.
ਕੋਈ ਪਾਈਐ ਰੇ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਮੇਰੇ ਮਨ ਕੀ ਦੁਰਮਤਿ ਮਲੁ ਖੋਏ ॥੫॥
koee paaeeai re purakh bidhaataa paarabraham kai rang raataa mere man kee duramat mal khoe |5|જો હું ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલા પરમ ભગવાન ભગવાનના કોઈ ભક્તને મળી શકું, જે મારા મનમાંથી મલિન દુષ્ટ-મનને નાબૂદ કરી શકે. ||5||
ਕਰਮ ਧਰਮ ਜੁਗਤਾ ਨਿਮਖ ਨ ਹੇਤੁ ਕਰਤਾ ਗਰਬਿ ਗਰਬਿ ਪੜੈ ਕਹੀ ਨ ਲੇਖੈ ॥
karam dharam jugataa nimakh na het karataa garab garab parrai kahee na lekhai |જે ધાર્મિક કર્મકાંડોમાં આસક્ત છે, તે પ્રભુને એક ક્ષણ માટે પણ પ્રેમ કરતો નથી; તે ગર્વથી ભરેલો છે, અને તેને કોઈ હિસાબ નથી.
ਜਿਸੁ ਭੇਟੀਐ ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਕਰੈ ਸਦਾ ਕੀਰਤਿ ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕੋਊ ਨੇਤ੍ਰਹੁ ਪੇਖੈ ॥੬॥
jis bhetteeai safal moorat karai sadaa keerat guraparasaad koaoo netrahu pekhai |6|જે ગુરુના લાભદાયી વ્યક્તિત્વ સાથે મળે છે, તે સતત ભગવાનની સ્તુતિના કીર્તન ગાય છે. ગુરુની કૃપાથી આવા દુર્લભ ભગવાનને પોતાની આંખોથી જુએ છે. ||6||
ਮਨਹਠਿ ਜੋ ਕਮਾਵੈ ਤਿਲੁ ਨ ਲੇਖੈ ਪਾਵੈ ਬਗੁਲ ਜਿਉ ਧਿਆਨੁ ਲਾਵੈ ਮਾਇਆ ਰੇ ਧਾਰੀ ॥
manahatth jo kamaavai til na lekhai paavai bagul jiau dhiaan laavai maaeaa re dhaaree |જે જિદ્દ દ્વારા કાર્ય કરે છે તે કોઈ હિસાબ નથી; ક્રેનની જેમ, તે ધ્યાન કરવાનો ડોળ કરે છે, પરંતુ તે હજી પણ માયામાં અટવાયેલો છે.
ਕੋਈ ਐਸੋ ਰੇ ਸੁਖਹ ਦਾਈ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਈ ਤਿਸੁ ਭੇਟੇ ਗਤਿ ਹੋਇ ਹਮਾਰੀ ॥੭॥
koee aaiso re sukhah daaee prabh kee kathaa sunaaee tis bhette gat hoe hamaaree |7|શું એવો કોઈ શાંતિ આપનાર છે, જે મને ભગવાનનો ઉપદેશ સંભળાવી શકે? તેને મળીને હું મુક્ત થઈશ. ||7||
ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ਗੋਪਾਲ ਰਾਇ ਕਾਟੈ ਰੇ ਬੰਧਨ ਮਾਇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
suprasan gopaal raae kaattai re bandhan maae gur kai sabad meraa man raataa |જ્યારે ભગવાન, મારા રાજા, મારા પર સંપૂર્ણ પ્રસન્ન થશે, ત્યારે તે મારા માટે માયાના બંધનો તોડી નાખશે; મારું મન ગુરુના શબ્દના શબ્દથી રંગાયેલું છે.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਆਨੰਦੁ ਭੇਟਿਓ ਨਿਰਭੈ ਗੋਬਿੰਦੁ ਸੁਖ ਨਾਨਕ ਲਾਧੇ ਹਰਿ ਚਰਨ ਪਰਾਤਾ ॥੮॥
sadaa sadaa aanand bhettio nirabhai gobind sukh naanak laadhe har charan paraataa |8|બ્રહ્માંડના ભગવાન, નિર્ભય ભગવાનને મળવાથી, હું સદાકાળ આનંદમાં છું. પ્રભુના ચરણોમાં પડીને, નાનકને શાંતિ મળી છે. ||8||
ਸਫਲ ਸਫਲ ਭਈ ਸਫਲ ਜਾਤ੍ਰਾ ॥
safal safal bhee safal jaatraa |મારી યાત્રા, મારું જીવન તીર્થ, ફળદાયી, ફળદાયી, ફળદાયી બની છે.
ਆਵਣ ਜਾਣ ਰਹੇ ਮਿਲੇ ਸਾਧਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੧॥੩॥
aavan jaan rahe mile saadhaa |1| rahaau doojaa |1|3|હું પવિત્ર સંતને મળ્યો ત્યારથી મારું આવવા-જવાનું સમાપ્ત થઈ ગયું છે. ||1||બીજો વિરામ||1||3||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੧ ਛੰਤ ॥
dhanaasaree mahalaa 1 chhant |ધનસારી, પ્રથમ મહેલ, છંટ:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |એક સાર્વત્રિક સર્જક ભગવાન. સાચા ગુરુની કૃપાથી:
ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਣ ਜਾਉ ਤੀਰਥੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ॥
teerath naavan jaau teerath naam hai |શા માટે મારે પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં સ્નાન કરવું જોઈએ? ભગવાનનું નામ, તીર્થસ્થાનનું પવિત્ર ધામ છે.
ਤੀਰਥੁ ਸਬਦ ਬੀਚਾਰੁ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਹੈ ॥
teerath sabad beechaar antar giaan hai |મારું પવિત્ર તીર્થસ્થાન એ અંદરનું આધ્યાત્મિક જ્ઞાન છે, અને શબ્દના શબ્દ પર ચિંતન છે.
ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਾਚਾ ਥਾਨੁ ਤੀਰਥੁ ਦਸ ਪੁਰਬ ਸਦਾ ਦਸਾਹਰਾ ॥
gur giaan saachaa thaan teerath das purab sadaa dasaaharaa |ગુરુ દ્વારા આપવામાં આવેલ આધ્યાત્મિક જ્ઞાન એ તીર્થયાત્રાનું સાચું પવિત્ર મંદિર છે, જ્યાં હંમેશા દસ તહેવારો ઉજવવામાં આવે છે.
ਹਉ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਕਾ ਸਦਾ ਜਾਚਉ ਦੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਧਰਣੀਧਰਾ ॥
hau naam har kaa sadaa jaachau dehu prabh dharaneedharaa |હું સતત પ્રભુના નામની યાચના કરું છું; હે ભગવાન, વિશ્વના પાલનહાર, મને તે આપો.
ਸੰਸਾਰੁ ਰੋਗੀ ਨਾਮੁ ਦਾਰੂ ਮੈਲੁ ਲਾਗੈ ਸਚ ਬਿਨਾ ॥
sansaar rogee naam daaroo mail laagai sach binaa |વિશ્વ બીમાર છે, અને નામ એ તેને મટાડવાની દવા છે; સાચા ભગવાન વિના, ગંદકી તેને વળગી રહે છે.
ਗੁਰ ਵਾਕੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਚਾਨਣੁ ਨਿਤ ਸਾਚੁ ਤੀਰਥੁ ਮਜਨਾ ॥੧॥
gur vaak niramal sadaa chaanan nit saach teerath majanaa |1|ગુરુનો શબ્દ શુદ્ધ અને શુદ્ધ છે; તે સ્થિર પ્રકાશ ફેલાવે છે. આવા સાચા તીર્થમાં નિરંતર સ્નાન કરો. ||1||
ਸਾਚਿ ਨ ਲਾਗੈ ਮੈਲੁ ਕਿਆ ਮਲੁ ਧੋਈਐ ॥
saach na laagai mail kiaa mal dhoeeai |મલિનતા સાચાને વળગી રહેતી નથી; તેઓએ કઈ ગંદકી ધોવાની છે?
ਗੁਣਹਿ ਹਾਰੁ ਪਰੋਇ ਕਿਸ ਕਉ ਰੋਈਐ ॥
guneh haar paroe kis kau roeeai |જો કોઈ પોતાના માટે સદ્ગુણોની માળા બાંધે તો તેમાં રડવાનું શું છે?
ਵੀਚਾਰਿ ਮਾਰੈ ਤਰੈ ਤਾਰੈ ਉਲਟਿ ਜੋਨਿ ਨ ਆਵਏ ॥
veechaar maarai tarai taarai ulatt jon na aave |જે વ્યક્તિ ચિંતન દ્વારા પોતાના સ્વ પર વિજય મેળવે છે તેનો ઉદ્ધાર થાય છે અને અન્યનો પણ ઉદ્ધાર થાય છે; તે ફરીથી જન્મ લેવા આવતો નથી.
ਆਪਿ ਪਾਰਸੁ ਪਰਮ ਧਿਆਨੀ ਸਾਚੁ ਸਾਚੇ ਭਾਵਏ ॥
aap paaras param dhiaanee saach saache bhaave |સર્વોચ્ચ ધ્યાન કરનાર પોતે ફિલોસોફરનો પથ્થર છે, જે સીસાને સોનામાં પરિવર્તિત કરે છે. સાચો માણસ સાચા પ્રભુને પ્રસન્ન કરે છે.
ਆਨੰਦੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਖੁ ਸਾਚਾ ਦੂਖ ਕਿਲਵਿਖ ਪਰਹਰੇ ॥
aanand anadin harakh saachaa dookh kilavikh parahare |તે આનંદમાં છે, સાચે જ ખુશ છે, રાત દિવસ; તેના દુ:ખ અને પાપો દૂર કરવામાં આવે છે.
ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਿ ਦਿਖਾਇਆ ਮੈਲੁ ਨਾਹੀ ਸਚ ਮਨੇ ॥੨॥
sach naam paaeaa gur dikhaaeaa mail naahee sach mane |2|તે સાચું નામ શોધે છે, અને ગુરુને જુએ છે; તેના મનમાં સાચા નામ સાથે, કોઈ ગંદકી તેને વળગી રહેતી નથી. ||2||
ਸੰਗਤਿ ਮੀਤ ਮਿਲਾਪੁ ਪੂਰਾ ਨਾਵਣੋ ॥
sangat meet milaap pooraa naavano |હે મિત્ર, પવિત્રનો સંગ એ સંપૂર્ણ શુદ્ધિકરણ સ્નાન છે.