ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 550
ਅਨਦਿਨੁ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਚੂਕੈ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ॥
anadin sahasaa kade na chookai bin sabadai dukh paae |રાત-દિવસ, તેની શંકાઓ અટકતી નથી; શબ્દના શબ્દ વિના, તે પીડાથી પીડાય છે.
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਅੰਤਰਿ ਸਬਲਾ ਨਿਤ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਵਿਹਾਏ ॥
kaam krodh lobh antar sabalaa nit dhandhaa karat vihaae |તેની અંદર જાતીય ઈચ્છા, ક્રોધ અને લોભ એટલા પ્રબળ છે; તે પોતાનું જીવન સતત દુન્યવી બાબતોમાં ફસાઈને પસાર કરે છે.
ਚਰਣ ਕਰ ਦੇਖਤ ਸੁਣਿ ਥਕੇ ਦਿਹ ਮੁਕੇ ਨੇੜੈ ਆਏ ॥
charan kar dekhat sun thake dih muke nerrai aae |તેના પગ, હાથ, આંખ અને કાન થાકી ગયા છે; તેના દિવસોની ગણતરી કરવામાં આવી છે, અને તેનું મૃત્યુ નિરંતર છે.
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਨ ਲਗੋ ਮੀਠਾ ਜਿਤੁ ਨਾਮਿ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਏ ॥
sachaa naam na lago meetthaa jit naam nav nidh paae |સાચું નામ તેને મધુર લાગતું નથી - તે નામ જેના દ્વારા નવ ખજાનાની પ્રાપ્તિ થાય છે.
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਮਰੈ ਫੁਨਿ ਜੀਵੈ ਤਾਂ ਮੋਖੰਤਰੁ ਪਾਏ ॥
jeevat marai marai fun jeevai taan mokhantar paae |પરંતુ જો તે જીવતો હોય ત્યારે તે મૃત્યુ પામે છે, તો પછી તે મૃત્યુ પામીને, તે ખરેખર જીવે છે; આમ, તે મુક્તિ પ્રાપ્ત કરે છે.
ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਨ ਪਾਇਓ ਪਰਾਣੀ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਆ ਪਾਏ ॥
dhur karam na paaeio paraanee vin karamaa kiaa paae |પણ જો તેને આવા પૂર્વનિર્ધારિત કર્મથી ધન્ય ન હોય, તો આ કર્મ વિના તેને શું મળે?
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਮਾਲਿ ਤੂ ਮੂੜੇ ਗਤਿ ਮਤਿ ਸਬਦੇ ਪਾਏ ॥
gur kaa sabad samaal too moorre gat mat sabade paae |ગુરુના શબ્દના સ્મરણમાં મનન કરો, હે મૂર્ખ; શબ્દ દ્વારા, તમે મોક્ષ અને શાણપણ પ્રાપ્ત કરશો.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਦ ਹੀ ਪਾਏ ਜਾਂ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਏ ॥੨॥
naanak satigur tad hee paae jaan vichahu aap gavaae |2|ઓ નાનક, તે એકલા સાચા ગુરુને શોધે છે, જે અંદરથી આત્મ-અહંકાર દૂર કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਸ ਦੈ ਚਿਤਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸ ਨੋ ਕਿਉ ਅੰਦੇਸਾ ਕਿਸੈ ਗਲੈ ਦਾ ਲੋੜੀਐ ॥
jis dai chit vasiaa meraa suaamee tis no kiau andesaa kisai galai daa lorreeai |જેની ચેતના મારા સ્વામીથી ભરેલી છે - તેણે શા માટે કંઈપણ વિશે ચિંતા કરવી જોઈએ?
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭਨਾ ਗਲਾ ਕਾ ਤਿਸ ਨੋ ਧਿਆਇਦਿਆ ਕਿਵ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਮੁਹੁ ਮੋੜੀਐ ॥
har sukhadaataa sabhanaa galaa kaa tis no dhiaaeidiaa kiv nimakh gharree muhu morreeai |પ્રભુ શાંતિ આપનાર છે, સર્વ વસ્તુઓનો પ્રભુ છે; શા માટે આપણે તેમના ધ્યાનથી આપણા ચહેરાને એક ક્ષણ માટે અથવા એક ક્ષણ માટે પણ ફેરવીશું?
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ਤਿਸ ਨੋ ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਹੋਏ ਨਿਤ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਮੁਹੁ ਜੋੜੀਐ ॥
jin har dhiaaeaa tis no sarab kaliaan hoe nit sant janaa kee sangat jaae baheeai muhu jorreeai |જે ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે તેને સર્વ સુખ અને આરામ મળે છે; ચાલો આપણે દરરોજ જઈએ, સંત સમાજમાં બેસીએ.
ਸਭਿ ਦੁਖ ਭੁਖ ਰੋਗ ਗਏ ਹਰਿ ਸੇਵਕ ਕੇ ਸਭਿ ਜਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜੀਐ ॥
sabh dukh bhukh rog ge har sevak ke sabh jan ke bandhan torreeai |પ્રભુના સેવકના સર્વ દુઃખ, ભૂખ અને રોગ નાબૂદ થાય છે; નમ્ર માણસોના બંધન ફાટી જાય છે.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹੋਆ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੈ ਮੁਹਿ ਡਿਠੈ ਜਗਤੁ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਲੋੜੀਐ ॥੪॥
har kirapaa te hoaa har bhagat har bhagat janaa kai muhi dditthai jagat tariaa sabh lorreeai |4|ભગવાનની કૃપાથી, વ્યક્તિ ભગવાનનો ભક્ત બને છે; ભગવાનના નમ્ર ભક્તના ચહેરાને જોતા, સમગ્ર વિશ્વનો ઉદ્ધાર થાય છે અને પાર કરવામાં આવે છે. ||4||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਸੁਆਉ ਨ ਪਾਇਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa suaau na paaeaa |જેણે પ્રભુના નામનો સ્વાદ ચાખ્યો નથી તે જીભ બળી જાય.
ਨਾਨਕ ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਸਾਇ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥੧॥
naanak rasanaa sabad rasaae jin har har man vasaaeaa |1|હે નાનક, જેનું મન ભગવાન, હર, હરના નામથી ભરેલું છે - તેની જીભ શબ્દના શબ્દનો સ્વાદ લે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਾ ਰਸਨਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਉ ਵਿਸਾਰਿਆ ॥
saa rasanaa jal jaau jin har kaa naau visaariaa |જે જીભ પ્રભુનું નામ ભૂલી ગઈ છે તેને બળી દો.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਜਪੈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿਆ ॥੨॥
naanak guramukh rasanaa har japai har kai naae piaariaa |2|હે નાનક, ગુરુમુખની જીભ પ્રભુના નામનો જપ કરે છે, અને પ્રભુના નામને પ્રેમ કરે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੁ ਭਗਤੁ ਹਰਿ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥
har aape tthaakur sevak bhagat har aape kare karaae |ભગવાન પોતે જ માલિક, સેવક અને ભક્ત છે; ભગવાન પોતે કારણોના કારણ છે.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਜਿਤੁ ਭਾਵੈ ਤਿਤੁ ਲਾਏ ॥
har aape vekhai vigasai aape jit bhaavai tith laae |ભગવાન પોતે જુએ છે, અને તે પોતે આનંદ કરે છે. જેમ તે ઈચ્છે છે, તેમ તે આપણને આદેશ આપે છે.
ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਏ ਆਪੇ ਹਰਿ ਇਕਨਾ ਉਝੜਿ ਪਾਏ ॥
har ikanaa maarag paae aape har ikanaa ujharr paae |ભગવાન કેટલાકને માર્ગ પર મૂકે છે, અને ભગવાન અન્યને અરણ્યમાં લઈ જાય છે.
ਹਰਿ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਤਪਾਵਸੁ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥
har sachaa saahib sach tapaavas kar vekhai chalat sabaae |ભગવાન સાચા માસ્ટર છે; સાચો તેમનો ન્યાય છે. તે તેના તમામ નાટકો ગોઠવે છે અને જુએ છે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਕਹੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੫॥
guraparasaad kahai jan naanak har sache ke gun gaae |5|ગુરુની કૃપાથી, સેવક નાનક સાચા ભગવાનના મહિમાના ગુણગાન બોલે છે અને ગાય છે. ||5||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਦਰਵੇਸੀ ਕੋ ਜਾਣਸੀ ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਦਰਵੇਸੁ ॥
daravesee ko jaanasee viralaa ko daraves |ત્યાગને સમજનાર દરવેશ, સંત ત્યાગી કેટલા દુર્લભ છે.
ਜੇ ਘਰਿ ਘਰਿ ਹੰਢੈ ਮੰਗਦਾ ਧਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਧਿਗੁ ਵੇਸੁ ॥
je ghar ghar handtai mangadaa dhig jeevan dhig ves |શાપિત છે જીવન, અને શ્રાપિત છે કપડાં, જેઓ ઘર-ઘરે ભીખ માંગીને ફરે છે.
ਜੇ ਆਸਾ ਅੰਦੇਸਾ ਤਜਿ ਰਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਿਖਿਆ ਨਾਉ ॥
je aasaa andesaa taj rahai guramukh bhikhiaa naau |પરંતુ, જો તે આશા અને ચિંતાનો ત્યાગ કરે, અને ગુરુમુખને તેના દાન તરીકે નામ પ્રાપ્ત કરે,
ਤਿਸ ਕੇ ਚਰਨ ਪਖਾਲੀਅਹਿ ਨਾਨਕ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
tis ke charan pakhaaleeeh naanak hau balihaarai jaau |1|પછી નાનક તેના પગ ધોવે છે, અને તેને બલિદાન આપે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਨਾਨਕ ਤਰਵਰੁ ਏਕੁ ਫਲੁ ਦੁਇ ਪੰਖੇਰੂ ਆਹਿ ॥
naanak taravar ek fal due pankheroo aaeh |ઓ નાનક, ઝાડને એક ફળ છે, પણ તેના પર બે પક્ષીઓ છે.
ਆਵਤ ਜਾਤ ਨ ਦੀਸਹੀ ਨਾ ਪਰ ਪੰਖੀ ਤਾਹਿ ॥
aavat jaat na deesahee naa par pankhee taeh |તેઓ આવતા કે જતા જોવા મળતા નથી; આ પક્ષીઓને પાંખો નથી.
ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਰਸ ਭੋਗਿਆ ਸਬਦਿ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
bahu rangee ras bhogiaa sabad rahai nirabaan |એક ઘણા બધા આનંદનો આનંદ લે છે, જ્યારે બીજો, શબ્દના શબ્દ દ્વારા, નિર્વાણમાં રહે છે.
ਹਰਿ ਰਸਿ ਫਲਿ ਰਾਤੇ ਨਾਨਕਾ ਕਰਮਿ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥੨॥
har ras fal raate naanakaa karam sachaa neesaan |2|ભગવાનના નામના ફળના સૂક્ષ્મ સારથી રંગાયેલા, હે નાનક, આત્મા ભગવાનની કૃપાનું સાચું ચિહ્ન ધરાવે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਆਪੇ ਹੈ ਰਾਹਕੁ ਆਪਿ ਜੰਮਾਇ ਪੀਸਾਵੈ ॥
aape dharatee aape hai raahak aap jamaae peesaavai |તે પોતે જ ખેતર છે, અને તે પોતે જ ખેડૂત છે. તે પોતે મકાઈ ઉગાડે છે અને પીસે છે.
ਆਪਿ ਪਕਾਵੈ ਆਪਿ ਭਾਂਡੇ ਦੇਇ ਪਰੋਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਬਹਿ ਖਾਵੈ ॥
aap pakaavai aap bhaandde dee parosai aape hee beh khaavai |તે પોતે જ રાંધે છે, તે પોતે જ વાસણોમાં ખોરાક નાખે છે, અને તે પોતે જ જમવા બેસે છે.