ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 936
ਮੇਰੀ ਮੇਰੀ ਕਰਿ ਮੁਏ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਭਾਲਿ ॥
meree meree kar mue vin naavai dukh bhaal |"મારું, મારું!" પોકારીને તેઓ મૃત્યુ પામ્યા છે, પરંતુ નામ વિના, તેઓને માત્ર પીડા જ મળે છે.
ਗੜ ਮੰਦਰ ਮਹਲਾ ਕਹਾ ਜਿਉ ਬਾਜੀ ਦੀਬਾਣੁ ॥
garr mandar mahalaa kahaa jiau baajee deebaan |તો તેમના કિલ્લાઓ, હવેલીઓ, મહેલો અને દરબારો ક્યાં છે? તેઓ એક ટૂંકી વાર્તા જેવા છે.
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਝੂਠਾ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥
naanak sache naam vin jhootthaa aavan jaan |હે નાનક, સાચા નામ વિના, જૂઠા તો આવે ને જાય.
ਆਪੇ ਚਤੁਰੁ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੪੨॥
aape chatur saroop hai aape jaan sujaan |42|તે પોતે ચતુર છે અને ખૂબ જ સુંદર છે; તે પોતે જ્ઞાની અને સર્વજ્ઞ છે. ||42||
ਜੋ ਆਵਹਿ ਸੇ ਜਾਹਿ ਫੁਨਿ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥
jo aaveh se jaeh fun aae ge pachhutaeh |જે આવે છે, તેઓએ અંતમાં જવું જ જોઈએ; તેઓ આવે છે અને જાય છે, પસ્તાવો કરે છે અને પસ્તાવો કરે છે.
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮੇਦਨੀ ਘਟੈ ਨ ਵਧੈ ਉਤਾਹਿ ॥
lakh chauraaseeh medanee ghattai na vadhai utaeh |તેઓ 8.4 મિલિયન પ્રજાતિઓમાંથી પસાર થશે; આ સંખ્યામાં ઘટાડો કે વધારો થતો નથી.
ਸੇ ਜਨ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥
se jan ubare jin har bhaaeaa |તેઓ જ ઉદ્ધાર પામે છે, જેઓ પ્રભુને પ્રેમ કરે છે.
ਧੰਧਾ ਮੁਆ ਵਿਗੂਤੀ ਮਾਇਆ ॥
dhandhaa muaa vigootee maaeaa |તેમની સાંસારિક ગૂંચવણોનો અંત આવે છે, અને માયા જીતી જાય છે.
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਚਾਲਸੀ ਕਿਸ ਕਉ ਮੀਤੁ ਕਰੇਉ ॥
jo deesai so chaalasee kis kau meet kareo |જે દેખાય છે, તે પ્રયાણ કરશે; મારે કોને મારો મિત્ર બનાવવો જોઈએ?
ਜੀਉ ਸਮਪਉ ਆਪਣਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਆਗੈ ਦੇਉ ॥
jeeo sampau aapanaa tan man aagai deo |હું મારા આત્માને સમર્પિત કરું છું, અને મારું શરીર અને મન તેમની સમક્ષ અર્પણ કરું છું.
ਅਸਥਿਰੁ ਕਰਤਾ ਤੂ ਧਣੀ ਤਿਸ ਹੀ ਕੀ ਮੈ ਓਟ ॥
asathir karataa too dhanee tis hee kee mai ott |હે સર્જનહાર, પ્રભુ અને સ્વામી, તમે સનાતન સ્થિર છો; હું તમારા સમર્થન પર આધાર રાખું છું.
ਗੁਣ ਕੀ ਮਾਰੀ ਹਉ ਮੁਈ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਮਨਿ ਚੋਟ ॥੪੩॥
gun kee maaree hau muee sabad ratee man chott |43|ગુણથી જીતી, અહંકાર માર્યો; શબ્દના શબ્દથી પ્રભાવિત, મન વિશ્વને નકારી કાઢે છે. ||43||
ਰਾਣਾ ਰਾਉ ਨ ਕੋ ਰਹੈ ਰੰਗੁ ਨ ਤੁੰਗੁ ਫਕੀਰੁ ॥
raanaa raau na ko rahai rang na tung fakeer |રાજાઓ કે ઉમરાવો પણ રહેશે નહિ; ન તો અમીર કે ગરીબ રહેશે.
ਵਾਰੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੋਇ ਨ ਬੰਧੈ ਧੀਰ ॥
vaaree aapo aapanee koe na bandhai dheer |જ્યારે કોઈનો વારો આવે છે, ત્યારે કોઈ અહીં રહી શકતું નથી.
ਰਾਹੁ ਬੁਰਾ ਭੀਹਾਵਲਾ ਸਰ ਡੂਗਰ ਅਸਗਾਹ ॥
raahu buraa bheehaavalaa sar ddoogar asagaah |માર્ગ મુશ્કેલ અને કપટી છે; પૂલ અને પર્વતો દુર્ગમ છે.
ਮੈ ਤਨਿ ਅਵਗਣ ਝੁਰਿ ਮੁਈ ਵਿਣੁ ਗੁਣ ਕਿਉ ਘਰਿ ਜਾਹ ॥
mai tan avagan jhur muee vin gun kiau ghar jaah |મારું શરીર દોષોથી ભરેલું છે; હું દુઃખથી મરી રહ્યો છું. પુણ્ય વિના, હું મારા ઘરમાં કેવી રીતે પ્રવેશી શકું?
ਗੁਣੀਆ ਗੁਣ ਲੇ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲੇ ਕਿਉ ਤਿਨ ਮਿਲਉ ਪਿਆਰਿ ॥
guneea gun le prabh mile kiau tin milau piaar |સદાચારીઓ પુણ્ય લે છે, અને ભગવાનને મળે છે; હું તેમને પ્રેમથી કેવી રીતે મળી શકું?
ਤਿਨ ਹੀ ਜੈਸੀ ਥੀ ਰਹਾਂ ਜਪਿ ਜਪਿ ਰਿਦੈ ਮੁਰਾਰਿ ॥
tin hee jaisee thee rahaan jap jap ridai muraar |જો હું તેમના જેવો બની શકું તો, મારા હૃદયમાં ભગવાનનું જપ અને ધ્યાન કરી શકું.
ਅਵਗੁਣੀ ਭਰਪੂਰ ਹੈ ਗੁਣ ਭੀ ਵਸਹਿ ਨਾਲਿ ॥
avagunee bharapoor hai gun bhee vaseh naal |તે દોષો અને ખામીઓથી ભરપૂર છે, પરંતુ તેની અંદર સદ્ગુણો પણ વસે છે.
ਵਿਣੁ ਸਤਗੁਰ ਗੁਣ ਨ ਜਾਪਨੀ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪੪॥
vin satagur gun na jaapanee jichar sabad na kare beechaar |44|સાચા ગુરુ વિના, તે ભગવાનના ગુણો જોતો નથી; તે ભગવાનના મહિમાવાન ગુણોનો જપ કરતો નથી. ||44||
ਲਸਕਰੀਆ ਘਰ ਸੰਮਲੇ ਆਏ ਵਜਹੁ ਲਿਖਾਇ ॥
lasakareea ghar samale aae vajahu likhaae |ઈશ્વરના સૈનિકો તેમના ઘરની સંભાળ રાખે છે; તેઓ વિશ્વમાં આવે તે પહેલાં તેમનો પગાર પૂર્વનિર્ધારિત છે.
ਕਾਰ ਕਮਾਵਹਿ ਸਿਰਿ ਧਣੀ ਲਾਹਾ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
kaar kamaaveh sir dhanee laahaa palai paae |તેઓ તેમના પરમ ભગવાન અને ગુરુની સેવા કરે છે અને નફો મેળવે છે.
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਬੁਰਿਆਈਆ ਛੋਡੇ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
lab lobh buriaaeea chhodde manahu visaar |તેઓ લોભ, લાલચ અને અનિષ્ટનો ત્યાગ કરે છે, અને તેમને તેમના મનમાંથી ભૂલી જાય છે.
ਗੜਿ ਦੋਹੀ ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੀ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥
garr dohee paatisaah kee kade na aavai haar |શરીરના કિલ્લામાં, તેઓ તેમના સર્વોચ્ચ રાજાની જીતની જાહેરાત કરે છે; તેઓ ક્યારેય પરાજિત થતા નથી.
ਚਾਕਰੁ ਕਹੀਐ ਖਸਮ ਕਾ ਸਉਹੇ ਉਤਰ ਦੇਇ ॥
chaakar kaheeai khasam kaa sauhe utar dee |જે પોતાની જાતને પોતાના પ્રભુ અને માલિકનો સેવક કહે છે, અને છતાં તેમની સાથે ઉદ્ધત બોલે છે,
ਵਜਹੁ ਗਵਾਏ ਆਪਣਾ ਤਖਤਿ ਨ ਬੈਸਹਿ ਸੇਇ ॥
vajahu gavaae aapanaa takhat na baiseh see |તેના પગાર જપ્ત કરશે, અને સિંહાસન પર બેઠેલા રહેશે નહીં.
ਪ੍ਰੀਤਮ ਹਥਿ ਵਡਿਆਈਆ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥
preetam hath vaddiaaeea jai bhaavai tai dee |ગૌરવપૂર્ણ મહાનતા મારા પ્રિયના હાથમાં રહે છે; તે તેની ઇચ્છાના આનંદ મુજબ આપે છે.
ਆਪਿ ਕਰੇ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਕਰੇਇ ॥੪੫॥
aap kare kis aakheeai avar na koe karee |45|તે પોતે જ બધું કરે છે; આપણે બીજા કોને સંબોધવા જોઈએ? બીજું કોઈ કશું કરતું નથી. ||45||
ਬੀਜਉ ਸੂਝੈ ਕੋ ਨਹੀ ਬਹੈ ਦੁਲੀਚਾ ਪਾਇ ॥
beejau soojhai ko nahee bahai duleechaa paae |હું બીજા કોઈની કલ્પના કરી શકતો નથી, જે શાહી ગાદીઓ પર બેસી શકે.
ਨਰਕ ਨਿਵਾਰਣੁ ਨਰਹ ਨਰੁ ਸਾਚਉ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ॥
narak nivaaran narah nar saachau saachai naae |પુરુષોનો સર્વોચ્ચ પુરુષ નરકને નાબૂદ કરે છે; તે સાચો છે, અને તેનું નામ સાચું છે.
ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਢੂਢਤ ਫਿਰਿ ਰਹੀ ਮਨ ਮਹਿ ਕਰਉ ਬੀਚਾਰੁ ॥
van trin dtoodtat fir rahee man meh krau beechaar |હું જંગલો અને ઘાસના મેદાનોમાં તેને શોધતો ફરતો હતો; હું મારા મનમાં તેનું ચિંતન કરું છું.
ਲਾਲ ਰਤਨ ਬਹੁ ਮਾਣਕੀ ਸਤਿਗੁਰ ਹਾਥਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥
laal ratan bahu maanakee satigur haath bhanddaar |અસંખ્ય મોતી, ઝવેરાત અને નીલમણિનો ખજાનો સાચા ગુરુના હાથમાં છે.
ਊਤਮੁ ਹੋਵਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲੈ ਇਕ ਮਨਿ ਏਕੈ ਭਾਇ ॥
aootam hovaa prabh milai ik man ekai bhaae |ભગવાન સાથે મિલન, હું ઉચ્ચ અને ઉન્નત છું; હું એક જ પ્રભુને એકાગ્રતાથી પ્રેમ કરું છું.
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਮ ਰਸਿ ਮਿਲੇ ਲਾਹਾ ਲੈ ਪਰਥਾਇ ॥
naanak preetam ras mile laahaa lai parathaae |હે નાનક, જે પોતાના પ્રિયતમને પ્રેમથી મળે છે, તે પરલોકમાં લાભ મેળવે છે.
ਰਚਨਾ ਰਾਚਿ ਜਿਨਿ ਰਚੀ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਆਕਾਰੁ ॥
rachanaa raach jin rachee jin siriaa aakaar |જેણે સૃષ્ટિનું સર્જન કર્યું અને બનાવ્યું, તેણે તમારું સ્વરૂપ પણ બનાવ્યું.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੇਅੰਤੁ ਧਿਆਈਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੪੬॥
guramukh beant dhiaaeeai ant na paaraavaar |46|ગુરુમુખ તરીકે, અનંત ભગવાનનું ધ્યાન કરો, જેનો કોઈ અંત કે મર્યાદા નથી. ||46||
ੜਾੜੈ ਰੂੜਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸੋਈ ॥
rraarrai roorraa har jeeo soee |Rharha: પ્રિય ભગવાન સુંદર છે;
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਰਾਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
tis bin raajaa avar na koee |તેના સિવાય બીજો કોઈ રાજા નથી.
ੜਾੜੈ ਗਾਰੁੜੁ ਤੁਮ ਸੁਣਹੁ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
rraarrai gaarurr tum sunahu har vasai man maeh |Rharha: જોડણી સાંભળો, અને ભગવાન તમારા મનમાં નિવાસ કરવા માટે આવશે.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਮਤੁ ਕੋ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਹਿ ॥
guraparasaadee har paaeeai mat ko bharam bhulaeh |ગુરુની કૃપાથી, વ્યક્તિ ભગવાનને શોધે છે; શંકાથી ભ્રમિત થશો નહીં.
ਸੋ ਸਾਹੁ ਸਾਚਾ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ॥
so saahu saachaa jis har dhan raas |તે જ સાચો બેંકર છે, જેની પાસે ભગવાનની સંપત્તિની મૂડી છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੂਰਾ ਤਿਸੁ ਸਾਬਾਸਿ ॥
guramukh pooraa tis saabaas |ગુરુમુખ સંપૂર્ણ છે - તેને બિરદાવો!
ਰੂੜੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰਸਬਦੀ ਬੀਚਾਰਿ ॥
roorree baanee har paaeaa gurasabadee beechaar |ગુરુની બાની સુંદર શબ્દ દ્વારા, પ્રભુની પ્રાપ્તિ થાય છે; ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરો.