نانڪ فرمائي ٿو، سندس درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي، مون کي سڪون مليو آهي، ۽ منهنجون سڀ اميدون پوريون ٿي ويون آهن. ||2||15||38||
سارنگ، پنجين مهل:
پيرن لاءِ سڀ کان خوبصورت رستو آهي رب العالمين جي پيروي ڪرڻ.
جيتري وڌيڪ توهان ڪنهن ٻئي رستي تي هلندا آهيو، اوترو وڌيڪ توهان کي تڪليف ٿيندي. ||1||روڪ||
اکيون پاڪ آهن، رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي رهيا آهن. هن جي خدمت ڪندي، هٿ مقدس آهن.
دل پاڪ ٿئي ٿي، جڏهن رب دل ۾ رهي ٿو. اها پيشاني جيڪا اوليائن جي پيرن جي مٽي کي ڇهندي آهي، اهو پاڪ آهي. ||1||
سڀ خزانا رب جي نالي ۾ آهن، هار، هار؛ اھو اڪيلو حاصل ڪري ٿو، جنھن اھو پنھنجي ڪرم ۾ لکيو آھي.
ٻانهو نانڪ ڪامل گرو سان مليو آهي؛ هو پنهنجي زندگيءَ جي رات آرام، سڪون ۽ سڪون ۾ گذاري ٿو. ||2||16||39||
سارنگ، پنجين مهل:
نالي تي غور ڪريو، رب جي نالي تي؛ بلڪل آخري وقت تي، اهو توهان جي مدد ۽ حمايت هوندو.
جنهن جاءِ تي تنهنجو ماءُ، پيءُ، ٻار ۽ ڀائر تنهنجي ڪنهن به ڪم جي نه هوندا، اتي نالو ئي توکي بچائيندو. ||1||روڪ||
هو اڪيلو ئي پنهنجي گهر جي اونداهي کڏ ۾ رب جو ذڪر ڪري ٿو، جنهن جي پيشاني تي اهڙي قسمت لکيل آهي.
هن جا بندا بند ٿي ويا آهن، ۽ گرو کيس آزاد ڪري ٿو. هو توکي ڏسي ٿو، اي رب، هر جڳهه. ||1||
نام جي امرت ۾ پيئڻ سان، سندس ذهن مطمئن ٿي ويندو آهي. ان کي چکڻ سان، سندس زبان ڀرجي ويندي آهي.
نانڪ فرمائي ٿو، مون کي آسماني سڪون ۽ شانت ملي آهي. گرو منهنجي سموري اُڃ ختم ڪري ڇڏي آهي. ||2||17||40||
سارنگ، پنجين مهل:
مان گروءَ سان ملي، اهڙيءَ طرح خدا جو ذڪر ڪندو آهيان.
ته هو مون تي مهربان ۽ رحمدل بڻجي ويو آهي. هو دردن جو ناس ڪندڙ آهي. هن گرم هوا کي مون کي ڇهڻ به نه ڏنو. ||1||روڪ||
هر ساهه کڻڻ سان، مان رب جي ساراهه ڳائيندو آهيان.
هو مون کان جدا نه ٿيو آهي، هڪ پل لاءِ به، ۽ مان هن کي ڪڏهن به نه وساريو. هو هميشه مون سان گڏ آهي، جتي به وڃان ٿو. ||1||
مان قربان آهيان، قربان آهيان، قربان آهيان، قربان آهيان سندس لوٽس پيرن تي. مان قربان آهيان، قربان آهيان گرو جي درشن جي برڪت وارو نظارو.
چوي ٿو نانڪ، مون کي ٻي ڪا به پرواهه ناهي. مون کي رب مليو آهي، امن جو سمنڊ. ||2||18||41||
سارنگ، پنجين مهل:
گروءَ جو ڪلام مون کي ڏاڍو وڻندو آهي.
منهنجي ڪرم کي چالو ڪيو ويو آهي، ۽ رب، هار، هر جي خدائي روشني هر هڪ دل ۾ ظاهر آهي. ||1||روڪ||
پرڀوءَ جو خدا، پيدائش کان ٻاهر، خود وجود، هر دل ۾ هر هنڌ بيٺو آهي.
مان رب جي نالي جي امرت حاصل ڪرڻ آيو آهيان. مان قربان آهيان، قربان آهيان خدا جي لوٽس پيرن تي. ||1||
مان پنهنجي پيشانيءَ کي سنتن جي سوسائٽيءَ جي مٽيءَ سان مسح ڪريان ٿو. ڄڻ ته سڀني مقدس زيارتن تي غسل ڪيو اٿم.
نانڪ چوي ٿو، مان سندس عشق جي ڳاڙهي رنگ ۾ رنگجي ويو آهيان. منهنجي رب جي محبت ڪڏهن به ختم نه ٿيندي. ||2||19||42||
سارنگ، پنجين مهل:
گرو مون کي رب جو نالو ڏنو آهي، هار، هار، منهنجو ساٿي.
جيڪڏهن خدا جو ڪلام منهنجي دل ۾ هڪ پل لاءِ به رهجي وڃي ته منهنجي سموري بک ختم ٿي ويندي. ||1||روڪ||
اي رحمت جو خزانو، اي عظمت جا مالڪ، منهنجا رب ۽ مالڪ، امن جو سمنڊ، سڀني جو رب.
منھنجون اميدون تو ۾ ئي آھن، اي منھنجا پالڻھار ۽ مالڪ. ٻي ڪا به اميد بيڪار آهي. ||1||
منهنجيون اکيون اطمينان ۽ پوريون ٿي ويون، سندس درشن جي برڪت وارو نظارو ڏسي، جڏهن گرو پنهنجو هٿ منهنجي پيشاني تي رکيو.