شري گرو گرنتھ صاحب

صفحو - 304


ਜੋ ਗੁਰੁ ਗੋਪੇ ਆਪਣਾ ਸੁ ਭਲਾ ਨਾਹੀ ਪੰਚਹੁ ਓਨਿ ਲਾਹਾ ਮੂਲੁ ਸਭੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jo gur gope aapanaa su bhalaa naahee panchahu on laahaa mool sabh gavaaeaa |

اي چونڊيل ماڻهو، اي خود چونڊيل ماڻهو، جيڪو پنهنجي گروءَ جو اعلان عام نه ٿو ڪري، اهو سٺو ماڻهو نه آهي. هو پنهنجو سمورو منافعو ۽ سرمايو وڃائي ٿو.

ਪਹਿਲਾ ਆਗਮੁ ਨਿਗਮੁ ਨਾਨਕੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਉਪਰਿ ਆਇਆ ॥
pahilaa aagam nigam naanak aakh sunaae poore gur kaa bachan upar aaeaa |

اي نانڪ، ماڻهو شاستر ۽ ويد جا گيت ۽ تلاوت ڪندا هئا، پر هاڻي مڪمل گرو جا ڪلام سڀني کان وڌيڪ بلند ٿي چڪا آهن.

ਗੁਰਸਿਖਾ ਵਡਿਆਈ ਭਾਵੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਮਨਮੁਖਾ ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਇਆ ॥੨॥
gurasikhaa vaddiaaee bhaavai gur poore kee manamukhaa oh velaa hath na aaeaa |2|

ڪامل گروءَ جي شان واري عظمت گرو سک کي وڻندڙ آهي؛ پاڻ سڳورن اهو موقعو وڃائي ڇڏيو آهي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਭ ਦੂ ਵਡਾ ਹੈ ਸੋ ਲਏ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਟਿਕੇ ॥
sach sachaa sabh doo vaddaa hai so le jis satigur ttike |

سچو رب واقعي سڀني کان وڏو آهي. هو اڪيلو ئي ان کي حاصل ڪري ٿو، جيڪو گرو طرفان مسح ڪيو ويو آهي.

ਸੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦਾ ਸਚੁ ਸਚਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਇਕੇ ॥
so satigur ji sach dhiaaeidaa sach sachaa satigur ike |

اھو سچو گرو آھي، جيڪو سچي پالڻھار تي غور ڪندو آھي. سچو رب ۽ سچو گرو سچ پچ هڪ آهي.

ਸੋਈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਪੰਜੇ ਦੂਤ ਕੀਤੇ ਵਸਿ ਛਿਕੇ ॥
soee satigur purakh hai jin panje doot keete vas chhike |

هو سچو گرو آهي، بنيادي ذات، جنهن پنهنجي پنجن جذبن کي مڪمل طور تي فتح ڪيو آهي.

ਜਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ਤਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕੂੜੁ ਫਿਟੁ ਫਿਟੁ ਮੁਹ ਫਿਕੇ ॥
ji bin satigur seve aap ganaaeide tin andar koorr fitt fitt muh fike |

جيڪو سچو گرو جي خدمت نٿو ڪري، ۽ جيڪو پنهنجي ساراهه ڪري ٿو، ان جي اندر ڪوڙ ڀريل آهي. لعنت آهي، لعنت آهي هن جو بدصورت چهرو.

ਓਇ ਬੋਲੇ ਕਿਸੈ ਨ ਭਾਵਨੀ ਮੁਹ ਕਾਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਚੁਕੇ ॥੮॥
oe bole kisai na bhaavanee muh kaale satigur te chuke |8|

هن جون ڳالهيون ڪنهن کي به وڻندڙ نه آهن. هن جو منهن ڪارو ٿي ويو آهي، ۽ هو سچي گرو کان جدا ٿي ويو آهي. ||8||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |

سالڪ، چوٿون مهل:

ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥
har prabh kaa sabh khet hai har aap kirasaanee laaeaa |

هر ڪو رب خدا جو ميدان آهي؛ رب پاڻ هن زمين کي پوکي ٿو.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬਖਸਿ ਜਮਾਈਅਨੁ ਮਨਮੁਖੀ ਮੂਲੁ ਗਵਾਇਆ ॥
guramukh bakhas jamaaeean manamukhee mool gavaaeaa |

گرو مُخ بخشش جو فصل پوکي ٿو، جڏهن ته خودغرض انسان پنهنجي پاڙن کي به وڃائي ٿو.

ਸਭੁ ਕੋ ਬੀਜੇ ਆਪਣੇ ਭਲੇ ਨੋ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਸੋ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਆ ॥
sabh ko beeje aapane bhale no har bhaavai so khet jamaaeaa |

اُهي سڀ پوکيندا آهن پنهنجي ڀلائيءَ لاءِ، پر پالڻهار رڳو اُهو ئي پوکيندو آهي، جنهن ۾ هو راضي هوندو آهي.

ਗੁਰਸਿਖੀ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਇਆ ॥
gurasikhee har amrit beejiaa har amrit naam fal amrit paaeaa |

گرو سک رب جي امرت واري امرت جو ٻج پوکي ٿو، ۽ رب جي امبروسيل اسم کي حاصل ڪري ٿو، جيئن سندس امبوسيل ميوو.

ਜਮੁ ਚੂਹਾ ਕਿਰਸ ਨਿਤ ਕੁਰਕਦਾ ਹਰਿ ਕਰਤੈ ਮਾਰਿ ਕਢਾਇਆ ॥
jam choohaa kiras nit kurakadaa har karatai maar kadtaaeaa |

موت جو ڪچو فصل کي مسلسل چُپ ڪري چُڪو آهي، پر خالق رب ان کي ماري ڇڏيو ۽ ڀڄائي ڇڏيو.

ਕਿਰਸਾਣੀ ਜੰਮੀ ਭਾਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਬੋਹਲ ਬਖਸ ਜਮਾਇਆ ॥
kirasaanee jamee bhaau kar har bohal bakhas jamaaeaa |

رب جي محبت سان، فصل ڪامياب ٿيو، ۽ فصل خدا جي فضل سان پيدا ٿيو.

ਤਿਨ ਕਾ ਕਾੜਾ ਅੰਦੇਸਾ ਸਭੁ ਲਾਹਿਓਨੁ ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਧਿਆਇਆ ॥
tin kaa kaarraa andesaa sabh laahion jinee satigur purakh dhiaaeaa |

هن انهن سڀني جي جلن ۽ پريشاني کي دور ڪري ڇڏيو آهي، جن سچي گرو، پريم ذات جو غور ڪيو آهي.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧਿਆ ਆਪਿ ਤਰਿਆ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਆ ॥੧॥
jan naanak naam araadhiaa aap tariaa sabh jagat taraaeaa |1|

اي ٻانهو نانڪ، جيڪو رب جي نالي جي پوڄا ۽ پوڄا ڪري ٿو، سي پار ڪري ٿو، ۽ سڄي دنيا کي بچائي ٿو. ||1||

ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |

چوٿين مهل:

ਸਾਰਾ ਦਿਨੁ ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਹੋਰੇ ਗਲਾ ॥
saaraa din laalach attiaa manamukh hore galaa |

خود غرض انسان سڄو ڏينهن لالچ ۾ مشغول هوندو آهي، جيتوڻيڪ هو ٻي صورت ۾ دعويٰ ڪري سگهي ٿو.

ਰਾਤੀ ਊਘੈ ਦਬਿਆ ਨਵੇ ਸੋਤ ਸਭਿ ਢਿਲਾ ॥
raatee aooghai dabiaa nave sot sabh dtilaa |

رات جو، هو ٿڪجي پون ٿا، ۽ هن جا سڀئي نو سوراخ ڪمزور ٿي ويا آهن.

ਮਨਮੁਖਾ ਦੈ ਸਿਰਿ ਜੋਰਾ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਭਲਾ ॥
manamukhaa dai sir joraa amar hai nit deveh bhalaa |

مرد جي مٿي تي عورت جو حڪم آهي. هن ڏانهن، هو ڪڏهن به پنهنجي نيڪي جو واعدو پورو ڪري ٿو.

ਜੋਰਾ ਦਾ ਆਖਿਆ ਪੁਰਖ ਕਮਾਵਦੇ ਸੇ ਅਪਵਿਤ ਅਮੇਧ ਖਲਾ ॥
joraa daa aakhiaa purakh kamaavade se apavit amedh khalaa |

جيڪي مرد عورتن جي حڪمن تي عمل ڪن ٿا، سي ناپاڪ، ناپاڪ ۽ بيوقوف آهن.

ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੇ ਕੁਸੁਧ ਨਰ ਸੇ ਜੋਰਾ ਪੁਛਿ ਚਲਾ ॥
kaam viaape kusudh nar se joraa puchh chalaa |

اهي ناپاڪ مرد جنسي خواهشن ۾ مشغول آهن. اهي پنهنجن عورتن سان صلاح ڪن ٿا ۽ ان جي مطابق هلن ٿا.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਆਖਿਐ ਜੋ ਚਲੈ ਸੋ ਸਤਿ ਪੁਰਖੁ ਭਲ ਭਲਾ ॥
satigur kai aakhiaai jo chalai so sat purakh bhal bhalaa |

جيڪو سچو گرو کيس ٻڌائي ٿو، اهو ئي سچو انسان آهي، سڀني کان بهترين.

ਜੋਰਾ ਪੁਰਖ ਸਭਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇਅਨੁ ਹਰਿ ਖੇਲ ਸਭਿ ਖਿਲਾ ॥
joraa purakh sabh aap upaaeian har khel sabh khilaa |

هن پاڻ سڀني عورتن ۽ مردن کي پيدا ڪيو؛ رب پاڻ هر راند کيڏي ٿو.

ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ਨਾਨਕ ਭਲ ਭਲਾ ॥੨॥
sabh teree banat banaavanee naanak bhal bhalaa |2|

تو سڄي مخلوق کي پيدا ڪيو. اي نانڪ، اھو بھترين بھترين آھي. ||2||

ਪਉੜੀ ॥
paurree |

پورو:

ਤੂ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਅਥਾਹੁ ਹੈ ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੁਲੀਐ ॥
too veparavaahu athaahu hai atul kiau tuleeai |

تون بي پرواهه آهين، اڻڄاڻ ۽ لامحدود؛ توهان ڪيئن ماپ ڪري سگهو ٿا؟

ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇਦੇ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੀਐ ॥
se vaddabhaagee ji tudh dhiaaeide jin satigur mileeai |

جن کي سچي گروءَ سان مليا آهن ۽ جيڪي تو تي غور ڪندا آهن، اهي ڏاڍا خوش قسمت آهن.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਸਤਿ ਸਰੂਪੁ ਹੈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਬਣੀਐ ॥
satigur kee baanee sat saroop hai gurabaanee baneeai |

سچي گرو جي باني جو ڪلام سچ جو مجسمو آهي؛ گرباني ذريعي، هڪ مڪمل ٿي وڃي ٿو.

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਰੀਸੈ ਹੋਰਿ ਕਚੁ ਪਿਚੁ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੇ ਝੜਿ ਪੜੀਐ ॥
satigur kee reesai hor kach pich bolade se koorriaar koorre jharr parreeai |

سچي گروءَ جي حسد ڪري، ڪي ٻيا ڀلي ۽ بڇڙا ڳالهائين، پر ڪوڙ سندن ڪوڙ سان تباهه ٿي ويندا آهن.

ਓਨੑਾ ਅੰਦਰਿ ਹੋਰੁ ਮੁਖਿ ਹੋਰੁ ਹੈ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਨੋ ਝਖਿ ਮਰਦੇ ਕੜੀਐ ॥੯॥
onaa andar hor mukh hor hai bikh maaeaa no jhakh marade karreeai |9|

انھن جي اندر ۾ ھڪڙي شيء آھي، ۽ انھن جي وات ۾ ٻي آھي. اهي مايا جي زهر کي پيون ٿا، ۽ پوءِ دردناڪيءَ سان ضايع ڪن ٿا. ||9||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |

سالڪ، چوٿون مهل:

ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥
satigur kee sevaa niramalee niramal jan hoe su sevaa ghaale |

سچي گرو جي خدمت بي مثال ۽ خالص آهي؛ اهي عاجز جيڪي خالص آهن اهي خدمت ڪن ٿا.

ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਕਪਟੁ ਵਿਕਾਰੁ ਝੂਠੁ ਓਇ ਆਪੇ ਸਚੈ ਵਖਿ ਕਢੇ ਜਜਮਾਲੇ ॥
jin andar kapatt vikaar jhootth oe aape sachai vakh kadte jajamaale |

جن جي اندر ۾ فريب، فساد ۽ ڪوڙ آهي، انهن کي سچو رب پاڻ ئي ڪوڙهه جي مرضن وانگر ٻاهر ڪڍي ٿو.


اشاريه (1 - 1430)
جپ صفحو: 1 - 8
سو در صفحو: 8 - 10
سو پرکھ صفحو: 10 - 12
سوهلا صفحو: 12 - 13
سري راگ صفحو: 14 - 93
راگ ماجھ صفحو: 94 - 150
راگ گوري صفحو: 151 - 346
راگ آسا صفحو: 347 - 488
راگ گوجری صفحو: 489 - 526
راگ دیوگندھاری صفحو: 527 - 536
راگ بھیگاڑہ صفحو: 537 - 556
راگ وڈھنص صفحو: 557 - 594
راگ سورٹھ صفحو: 595 - 659
راگ دھنہسری صفحو: 660 - 695
راگ جیتسری صفحو: 696 - 710
راگ ٹوڈی صفحو: 711 - 718
راگ بیراڑی صفحو: 719 - 720
راگ تِلنگ صفحو: 721 - 727
راگ سوہی صفحو: 728 - 794
راگ بلاول صفحو: 795 - 858
راگ گوند صفحو: 859 - 875
راگ رامکلی صفحو: 876 - 974
راگ نت نارائن صفحو: 975 - 983
راگ مالی گورا صفحو: 984 - 988
راگ مارو صفحو: 989 - 1106
راگ تکھاری صفحو: 1107 - 1117
راگ کیدارا صفحو: 1118 - 1124
راگ بھیراؤ صفحو: 1125 - 1167
راگ بسنت صفحو: 1168 - 1196
راگ سارنگ صفحو: 1197 - 1253
راگ ملار صفحو: 1254 - 1293
راگ کانڑا صفحو: 1294 - 1318
راگ کلین صفحو: 1319 - 1326
راگ پربھاتی صفحو: 1327 - 1351
راگ جے جاونتی صفحو: 1352 - 1359
سلوک سہسکرتی صفحو: 1353 - 1360
گاتھا مہلا ۵ صفحو: 1360 - 1361
فُنے مہلا ۵ صفحو: 1361 - 1363
چوبولے مہلا ۵ صفحو: 1363 - 1364
سلوک بھگت کبیرا جی صفحو: 1364 - 1377
سلوک سیخ فرید کے صفحو: 1377 - 1385
سوئے سری مکھباک مہلا ۵ صفحو: 1385 - 1389
سوئے مہلے پہلے کے صفحو: 1389 - 1390
سوئے مہلے دوسرے کے صفحو: 1391 - 1392
سوئے مہلے تیجے کے صفحو: 1392 - 1396
سوئے مہلے چوتھے کے صفحو: 1396 - 1406
سوئے مہلے پنجویں کے صفحو: 1406 - 1409
سلوک وارا تے ودھیک صفحو: 1410 - 1426
سلوک مہلا ۹ صفحو: 1426 - 1429
منداوڑنی مہلا ۵ صفحو: 1429 - 1429
راگمالا صفحو: 1430 - 1430