پرڀاتي، اشٽپديه، پهرين مهل، بيباها:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
دوئي جي جنون ذهن کي چريو ڪري ڇڏيو آهي.
ڪوڙي لالچ ۾، زندگي برباد ٿي رهي آهي.
دوئي ذهن سان جڙيل آهي؛ ان کي روڪي نه ٿو سگهجي.
سچو گرو اسان کي بچائي ٿو، نالو، رب جي نالي کي اندر ۾ وجهي ٿو. ||1||
ذهن کي مات ڏيڻ کان سواءِ، مايا کي مات نٿو ڪري سگهجي.
جنهن اهو پيدا ڪيو، اهو ئي سمجهي ٿو. شبد جي ڪلام تي غور ڪرڻ سان، انسان خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪري وڃي ٿو. ||1||روڪ||
مايا جي دولت گڏ ڪري، بادشاهن مغرور ۽ مغرور ٿي ويندا آهن.
پر اها مايا جنهن سان هو ايترو پيار ڪن ٿا، آخر ۾ ساڻن گڏ نه هلندي.
مايا جي وابستگي جا ڪيترائي رنگ ۽ ذائقا آهن.
سواءِ نالي جي، نه ڪو دوست ۽ نه ساٿي. ||2||
پنهنجي ذهن جي مطابق، هڪ ٻئي جي ذهن کي ڏسي ٿو.
ڪنهن جي خواهش مطابق، ڪنهن جي حالت طئي ٿيل آهي.
ھڪڙي جي عملن جي مطابق، ھڪڙو مرڪوز آھي ۽ ان ۾ ٺھيل آھي.
سچي گرو جي صلاح طلب ڪرڻ سان، انسان کي امن ۽ شانتي جو گهر ملي ٿو. ||3||
موسيقي ۽ گيت ۾، ذهن کي دوئي جي محبت سان پڪڙيو ويندو آهي.
اندر ۾ ٺڳيءَ سان ڀريل، هڪ خوفناڪ درد ۾ مبتلا آهي.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، هڪ صاف سُڌ سان برڪت ٿئي ٿي،
۽ سچي نالي سان پيار سان جڙيل رهي ٿو. ||4||
شبد جي سچي ڪلام جي ذريعي، هڪ سچ تي عمل ڪري ٿو.
هو پنهنجي ڪلام جي سچي ڪلام ذريعي رب جي شان ۾ ڳائي ٿو.
هو پنهنجي دل جي گهر ۾ ئي رهجي ٿو، ۽ لافاني حيثيت حاصل ڪري ٿو.
پوءِ کيس سچي رب جي درٻار ۾ عزت سان نوازيو ويندو آهي. ||5||
گرو جي خدمت ڪرڻ کان سواءِ، ڪا به عبادت نه آهي،
جيتوڻيڪ ڪو ماڻهو هر قسم جي ڪوشش ڪري سگهي ٿو.
جيڪڏهن ڪو ماڻهو انا ۽ خود غرضي کي ختم ڪري ٿو،
بي عيب نالو ذهن ۾ اچي ٿو. ||6||
هن دنيا ۾، شبد جو عمل سڀ کان بهترين پيشو آهي.
شبد کان سواءِ باقي سڀ ڪجهه جذباتي وابستگي جي اونداهي آهي.
شبد جي ذريعي، نالو دل ۾ سمايل آهي.
شبد جي ذريعي، هڪ صاف سمجھ ۽ نجات جو دروازو حاصل ڪري ٿو. ||7||
ڏسندڙ رب کان سواءِ ٻيو ڪو به خالق ناهي.
سچو رب پاڻ لامحدود ۽ بي مثال خوبصورت آهي.
رب جي نالي سان، انسان کي اعليٰ ۽ اعليٰ مقام حاصل ٿيندو آهي.
اي نانڪ، ڪيترا نادر آهن اهي عاجز انسان، جيڪي رب کي ڳولين ٿا ۽ ڳولين ٿا. ||8||1||
پرڀاتي، پهرين مهل:
مايا سان جذباتي لاڳاپو سڄي دنيا ۾ پکڙيل آهي.
هڪ خوبصورت عورت کي ڏسي، مرد جنسي خواهش تي غالب ٿي.
هن جي ٻارن ۽ سون لاءِ هن جو پيار مسلسل وڌي ٿو.
هو هر شيءِ کي پنهنجو سمجهي ٿو، پر هو هڪ رب جو مالڪ نه آهي. ||1||
مان اهڙي مالا تي غور ڪندو آهيان،
ته مان خوشي ۽ درد کان مٿي اٿان. مان رب جي سڀ کان وڌيڪ عجيب عبادت حاصل ڪريان ٿو. ||1||روڪ||
اي فضيلت جو خزانو، تنهنجي حد نه ملي سگهي.
سچي ڪلام جي ذريعي، مان تو ۾ جذب ٿي ويو آهيان.
توهان پاڻ ئي پيدا ڪيو آهي ٻيهر جنم جي اچڻ ۽ وڃڻ.
اهي ئي عقيدتمند آهن، جيڪي پنهنجي شعور کي تو ڏانهن متمرکز ڪن ٿا. ||2||
روحاني حڪمت ۽ مراقبو رب تي، نروان جو رب
- سچي گرو جي ملڻ کان سواء، ڪو به نه ڄاڻي ٿو.
رب جي روشني سڀني مخلوقن جي مقدس تلاء کي ڀريندو آهي.
مان قربان آهيان نعمت جي مجسمي تي. ||3||
گرو جي تعليمات ذريعي، هڪ پياري عقيدت جي عبادت حاصل ڪري ٿو.
شَبَد اندر مان انا کي ساڙي ڇڏي ٿو.