ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 1342
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਅਸਟਪਦੀਆ ਮਹਲਾ ੧ ਬਿਭਾਸ ॥
प्रभाती असटपदीआ महला १ बिभास ॥प्रभाती, अष्टपाधीया, प्रथम मेहल, बिभास: १.
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਦੁਬਿਧਾ ਬਉਰੀ ਮਨੁ ਬਉਰਾਇਆ ॥
दुबिधा बउरी मनु बउराइआ ॥द्वैतस्य उन्मादेन मनः उन्मत्तं कृतम्।
ਝੂਠੈ ਲਾਲਚਿ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
झूठै लालचि जनमु गवाइआ ॥मिथ्यालोभे जीवनं व्यर्थं भवति।
ਲਪਟਿ ਰਹੀ ਫੁਨਿ ਬੰਧੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
लपटि रही फुनि बंधु न पाइआ ॥द्वैतं मनसि लसति; न निवारयितुं शक्यते।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ॥੧॥
सतिगुरि राखे नामु द्रिड़ाइआ ॥१॥सच्चो गुरुः अस्मान् तारयति, नाम, भगवतः नाम अन्तः रोपयति। ||१||
ਨਾ ਮਨੁ ਮਰੈ ਨ ਮਾਇਆ ਮਰੈ ॥
ना मनु मरै न माइआ मरै ॥मनः वशं विना माया वशं कर्तुं न शक्यते।
ਜਿਨਿ ਕਿਛੁ ਕੀਆ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ਭਉ ਸਾਗਰੁ ਤਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जिनि किछु कीआ सोई जाणै सबदु वीचारि भउ सागरु तरै ॥१॥ रहाउ ॥य इदम् सृजति स एव अवगच्छति। शाबादस्य वचनं चिन्तयन् भयङ्करं विश्वसमुद्रं पारं वहति। ||१||विराम||
ਮਾਇਆ ਸੰਚਿ ਰਾਜੇ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
माइआ संचि राजे अहंकारी ॥मायाधनं सङ्गृह्य नृपाः गर्विताः दम्भकाः भवन्ति।
ਮਾਇਆ ਸਾਥਿ ਨ ਚਲੈ ਪਿਆਰੀ ॥
माइआ साथि न चलै पिआरी ॥परन्तु एषा माया या ते एतावत् प्रेम्णा अन्ते तेषां सह न गमिष्यति।
ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਹੈ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ॥
माइआ ममता है बहु रंगी ॥एतावन्तः वर्णाः, रसाः च मायायाः आसक्तिः सन्ति।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕੋ ਸਾਥਿ ਨ ਸੰਗੀ ॥੨॥
बिनु नावै को साथि न संगी ॥२॥नाम विहाय कस्यचित् मित्रं सहचरं वा नास्ति । ||२||
ਜਿਉ ਮਨੁ ਦੇਖਹਿ ਪਰ ਮਨੁ ਤੈਸਾ ॥
जिउ मनु देखहि पर मनु तैसा ॥स्वस्य मनसानुसारेण परेषां मनः पश्यति ।
ਜੈਸੀ ਮਨਸਾ ਤੈਸੀ ਦਸਾ ॥
जैसी मनसा तैसी दसा ॥इच्छानुसारेण स्थितिः निर्धारिता भवति ।
ਜੈਸਾ ਕਰਮੁ ਤੈਸੀ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥
जैसा करमु तैसी लिव लावै ॥स्वस्य कर्मणानुसारं एकाग्रः, धुनिः च भवति ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਛਿ ਸਹਜ ਘਰੁ ਪਾਵੈ ॥੩॥
सतिगुरु पूछि सहज घरु पावै ॥३॥सच्चिगुरुपरामर्शं प्राप्य शान्तिशान्तिगृहं लभते। ||३||
ਰਾਗਿ ਨਾਦਿ ਮਨੁ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
रागि नादि मनु दूजै भाइ ॥सङ्गीतगीते च मनः द्वन्द्वप्रेमेण गृह्यते ।
ਅੰਤਰਿ ਕਪਟੁ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
अंतरि कपटु महा दुखु पाइ ॥अन्तः गभीरं वञ्चनापूरितः घोरदुःखं प्राप्नोति ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
सतिगुरु भेटै सोझी पाइ ॥सत्यगुरुणा सह मिलित्वा स्पष्टबोधेन धन्यः भवति,
ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੪॥
सचै नामि रहै लिव लाइ ॥४॥तथा सच्चिदानन्देन सह प्रेम्णा अनुकूलः तिष्ठति। ||४||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ॥
सचै सबदि सचु कमावै ॥शब्दस्य सत्यवचनेन सत्यस्य अभ्यासः क्रियते।
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
सची बाणी हरि गुण गावै ॥सः भगवतः महिमा स्तुतिं गायति, तस्य बनिस्य सत्यवचनेन।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਅਮਰ ਪਦੁ ਪਾਵੈ ॥
निज घरि वासु अमर पदु पावै ॥स्वहृदयस्य गृहे गहने निवसति, अमरत्वं च प्राप्नोति।
ਤਾ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਵੈ ॥੫॥
ता दरि साचै सोभा पावै ॥५॥ततः, सः सच्चिदानन्दस्य प्राङ्गणे सम्मानेन धन्यः भवति। ||५||
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
गुर सेवा बिनु भगति न होई ॥गुरुसेविना विना भक्तिपूजा न विद्यते,
ਅਨੇਕ ਜਤਨ ਕਰੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥
अनेक जतन करै जे कोई ॥यद्यपि सर्वविधप्रयत्नाः क्रियते।
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ॥
हउमै मेरा सबदे खोई ॥अहङ्कारं स्वार्थं च शबादद्वारा यदि निर्मूलयेत् ।
ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸੋਈ ॥੬॥
निरमल नामु वसै मनि सोई ॥६॥अमलं नाम मनसि स्थातुं आगच्छति। ||६||
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਕਰਣੀ ਹੈ ਸਾਰੁ ॥
इसु जग महि सबदु करणी है सारु ॥इह लोके शाबादस्याभ्यासः एव उत्तमः व्यवसायः ।
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਹੋਰੁ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
बिनु सबदै होरु मोहु गुबारु ॥शाबादं विना अन्यत् सर्वं भावसङ्गस्य अन्धकारम्।
ਸਬਦੇ ਨਾਮੁ ਰਖੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
सबदे नामु रखै उरि धारि ॥शबादद्वारा नाम हृदयस्य अन्तः निहितं भवति।
ਸਬਦੇ ਗਤਿ ਮਤਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥੭॥
सबदे गति मति मोख दुआरु ॥७॥शाबादद्वारा स्पष्टबोधः, मोक्षद्वारं च प्राप्यते । ||७||
ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਕਰਿ ਦੇਖਣਹਾਰੋ ॥
अवरु नाही करि देखणहारो ॥सर्वदर्शनेश्वरं विना अन्यः प्रजापतिः नास्ति।
ਸਾਚਾ ਆਪਿ ਅਨੂਪੁ ਅਪਾਰੋ ॥
साचा आपि अनूपु अपारो ॥सत्येश्वरः स्वयं अनन्तोऽतुलः शोभनः |
ਰਾਮ ਨਾਮ ਊਤਮ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥
राम नाम ऊतम गति होई ॥भगवन्नामद्वारा परमं उदात्तं च अवस्थां प्राप्नोति ।
ਨਾਨਕ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ਜਨੁ ਕੋਈ ॥੮॥੧॥
नानक खोजि लहै जनु कोई ॥८॥१॥हे नानक, कथं दुर्लभाः ते विनयशीलाः, ये भगवन्तं अन्वेषयन्ति, विन्दन्ति च। ||८||१||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
प्रभाती महला १ ॥प्रभाती, प्रथम मेहल: १.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਗਲ ਜਗੁ ਛਾਇਆ ॥
माइआ मोहि सगल जगु छाइआ ॥माया प्रति भावनात्मकः आसक्तिः सर्वत्र प्रसृता अस्ति।
ਕਾਮਣਿ ਦੇਖਿ ਕਾਮਿ ਲੋਭਾਇਆ ॥
कामणि देखि कामि लोभाइआ ॥सुन्दरीं स्त्रियं दृष्ट्वा कामनाभिभूतः पुरुषः ।
ਸੁਤ ਕੰਚਨ ਸਿਉ ਹੇਤੁ ਵਧਾਇਆ ॥
सुत कंचन सिउ हेतु वधाइआ ॥तस्य बालकानां सुवर्णस्य च प्रेम निरन्तरं वर्धते।
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਅਪਨਾ ਇਕੁ ਰਾਮੁ ਪਰਾਇਆ ॥੧॥
सभु किछु अपना इकु रामु पराइआ ॥१॥सर्वं स्वकीयं पश्यति, न तु एकेश्वरस्य स्वामिनः । ||१||
ਐਸਾ ਜਾਪੁ ਜਪਉ ਜਪਮਾਲੀ ॥
ऐसा जापु जपउ जपमाली ॥तादृशमालं जपमानोऽहं ध्यायामि, .
ਦੁਖ ਸੁਖ ਪਰਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨਿਰਾਲੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
दुख सुख परहरि भगति निराली ॥१॥ रहाउ ॥यत् अहं सुखदुःखयोः उपरि उत्तिष्ठामि; अहं भगवतः भक्तिपूजां परमाद्भुतं प्राप्नोमि। ||१||विराम||
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
गुण निधान तेरा अंतु न पाइआ ॥न लभ्यते सीमा तव गुणनिधि ।
ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਤੁਝ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇਆ ॥
साच सबदि तुझ माहि समाइआ ॥शबदस्य सत्यवचनद्वारा अहं त्वयि लीनः अस्मि।
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਰਚਾਇਆ ॥
आवा गउणु तुधु आपि रचाइआ ॥पुनर्जन्मस्य आगमनगमनं त्वया एव सृष्टम् ।
ਸੇਈ ਭਗਤ ਜਿਨ ਸਚਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੨॥
सेई भगत जिन सचि चितु लाइआ ॥२॥ते एव भक्ताः, ये त्वयि चैतन्यं केन्द्रीक्रियन्ते । ||२||
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਨਰਹਰਿ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥
गिआनु धिआनु नरहरि निरबाणी ॥आध्यात्मिक प्रज्ञा ध्यानं च भगवन्तं निर्वाणेश्वरम्
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਕੋਇ ਨ ਜਾਣੀ ॥
बिनु सतिगुर भेटे कोइ न जाणी ॥- सत्यगुरुं विना मिलित्वा एतत् कोऽपि न जानाति।
ਸਗਲ ਸਰੋਵਰ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ॥
सगल सरोवर जोति समाणी ॥भगवतः ज्योतिः सर्वभूतानां पवित्रकुण्डान् पूरयति।
ਆਨਦ ਰੂਪ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੀ ॥੩॥
आनद रूप विटहु कुरबाणी ॥३॥अहं आनन्दमूर्तये यज्ञः अस्मि। ||३||
ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਗੁਰਮਤੀ ਪਾਏ ॥
भाउ भगति गुरमती पाए ॥गुरुशिक्षायाः माध्यमेन प्रेमपूर्णं भक्तिपूजां प्राप्नोति।
ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
हउमै विचहु सबदि जलाए ॥शाबादः अहङ्कारं अन्तः दहति।