ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 351
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਛਪੈ ਕਿਉ ਛਪਿਆ ਏਕੀ ਏਕੀ ਵੰਡਿ ਦੀਆ ॥੪॥੭॥
कहै नानकु छपै किउ छपिआ एकी एकी वंडि दीआ ॥४॥७॥कथयति नानकः निगूढेन कथं भगवता निगूढः स्यात्। तेन प्रत्येकं भागं दत्तं, एकैकशः। ||४||७||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਕਰਮ ਕਰਤੂਤਿ ਬੇਲਿ ਬਿਸਥਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਹੂਆ ॥
करम करतूति बेलि बिसथारी राम नामु फलु हूआ ॥सत्कर्मचारित्रलता प्रसृता भगवन्नामफलं जनयति।
ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਜਨਿ ਕੀਆ ॥੧॥
तिसु रूपु न रेख अनाहदु वाजै सबदु निरंजनि कीआ ॥१॥नामस्य रूपं वा रूपरेखा वा नास्ति; अप्रहृतेन Sound Current इत्यनेन सह स्पन्दते; शबादस्य वचनस्य माध्यमेन निर्मलः प्रभुः प्रकाशितः भवति। ||१||
ਕਰੇ ਵਖਿਆਣੁ ਜਾਣੈ ਜੇ ਕੋਈ ॥
करे वखिआणु जाणै जे कोई ॥एतत् ज्ञात्वा एव वक्तुं शक्यते ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अंम्रितु पीवै सोई ॥१॥ रहाउ ॥सः एव अम्ब्रोसियलामृते पिबति। ||१||विराम||
ਜਿਨੑ ਪੀਆ ਸੇ ਮਸਤ ਭਏ ਹੈ ਤੂਟੇ ਬੰਧਨ ਫਾਹੇ ॥
जिन पीआ से मसत भए है तूटे बंधन फाहे ॥ये तत् पिबन्ति ते मुग्धाः भवन्ति; तेषां बन्धनानि शृङ्खलानि च छिन्नानि भवन्ति।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਛੋਡੇ ਮਾਇਆ ਕੇ ਲਾਹੇ ॥੨॥
जोती जोति समाणी भीतरि ता छोडे माइआ के लाहे ॥२॥यदा कस्यचित् ज्योतिः दिव्यप्रकाशे सम्मिश्रणं भवति तदा मायाकामना समाप्तं भवति। ||२||
ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਰੂਪੁ ਤੇਰਾ ਦੇਖਿਆ ਸਗਲ ਭਵਨ ਤੇਰੀ ਮਾਇਆ ॥
सरब जोति रूपु तेरा देखिआ सगल भवन तेरी माइआ ॥सर्वेषां ज्योतिषु अहं तव रूपं पश्यामि; सर्वे लोकाः तव माया।
ਰਾਰੈ ਰੂਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਬੈਠਾ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥੩॥
रारै रूपि निरालमु बैठा नदरि करे विचि छाइआ ॥३॥कोलाहलरूपेषु सः शान्तवैराग्यं उपविशति; मायामग्नानाम् अनुग्रहकटाक्षं प्रयच्छति। ||३||
ਬੀਣਾ ਸਬਦੁ ਵਜਾਵੈ ਜੋਗੀ ਦਰਸਨਿ ਰੂਪਿ ਅਪਾਰਾ ॥
बीणा सबदु वजावै जोगी दरसनि रूपि अपारा ॥शब्दवाद्यवाद्य योगी अनन्तसुन्दरस्य भगवतः धन्यदृष्टिं लभते।
ਸਬਦਿ ਅਨਾਹਦਿ ਸੋ ਸਹੁ ਰਾਤਾ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਵਿਚਾਰਾ ॥੪॥੮॥
सबदि अनाहदि सो सहु राता नानकु कहै विचारा ॥४॥८॥स भगवान् वचनस्य अप्रहृते शब्दे निमग्नः इति नानकः विनयशीलः नम्रः च वदति। ||४||८||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਮੈ ਗੁਣ ਗਲਾ ਕੇ ਸਿਰਿ ਭਾਰ ॥
मै गुण गला के सिरि भार ॥मम गुणः अस्ति यत् अहं मम शिरसि मम वचनस्य भारं वहति।
ਗਲੀ ਗਲਾ ਸਿਰਜਣਹਾਰ ॥
गली गला सिरजणहार ॥वास्तविकं वचनं प्रजापति भगवतः वचनम् अस्ति।
ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਬਾਦਿ ॥
खाणा पीणा हसणा बादि ॥कथं निष्प्रयोजनं खादनं पानं हसति च।
ਜਬ ਲਗੁ ਰਿਦੈ ਨ ਆਵਹਿ ਯਾਦਿ ॥੧॥
जब लगु रिदै न आवहि यादि ॥१॥यदि भगवान् हृदये न पोषितः! ||१||
ਤਉ ਪਰਵਾਹ ਕੇਹੀ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥
तउ परवाह केही किआ कीजै ॥किमर्थं कश्चित् अन्यत् चिन्तयेत्,
ਜਨਮਿ ਜਨਮਿ ਕਿਛੁ ਲੀਜੀ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जनमि जनमि किछु लीजी लीजै ॥१॥ रहाउ ॥यदि जीवनपर्यन्तं सः तस्मिन् सङ्गृह्णाति यत् यथार्थतया सङ्ग्रहयोग्यम् अस्ति? ||१||विराम||
ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਮਤਾਗਲੁ ਮਤਾ ॥
मन की मति मतागलु मता ॥मनसः बुद्धिः मत्तगज इव भवति।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਬੋਲੀਐ ਸਭੁ ਖਤੋ ਖਤਾ ॥
जो किछु बोलीऐ सभु खतो खता ॥यद् उदाहति सर्वथा मिथ्या, मिथ्यातमं मिथ्याम् ।
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਲੈ ਕੀਚੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥
किआ मुहु लै कीचै अरदासि ॥अतः वयं प्रार्थनां कर्तुं किं मुखं धारयामः,
ਪਾਪੁ ਪੁੰਨੁ ਦੁਇ ਸਾਖੀ ਪਾਸਿ ॥੨॥
पापु पुंनु दुइ साखी पासि ॥२॥यदा गुणदोषद्वयं साक्षित्वेन समीपे भवति? ||२||
ਜੈਸਾ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਤੈਸਾ ਕੋ ਹੋਇ ॥
जैसा तूं करहि तैसा को होइ ॥यथा त्वं अस्मान् करोषि तथा वयं भवेम।
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥
तुझ बिनु दूजा नाही कोइ ॥त्वया विना अन्यः सर्वथा नास्ति ।
ਜੇਹੀ ਤੂੰ ਮਤਿ ਦੇਹਿ ਤੇਹੀ ਕੋ ਪਾਵੈ ॥
जेही तूं मति देहि तेही को पावै ॥यथा त्वं बोधं प्रयच्छसि, तथा वयं प्राप्नुमः।
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ॥੩॥
तुधु आपे भावै तिवै चलावै ॥३॥यथा तव इच्छां रोचते तथा त्वं अस्मान् नेतुम्। ||३||
ਰਾਗ ਰਤਨ ਪਰੀਆ ਪਰਵਾਰ ॥
राग रतन परीआ परवार ॥दिव्यं स्फुटसौहार्दं तेषां पत्नयः स्वर्गकुलाः च
ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਉਪਜੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਾਰ ॥
तिसु विचि उपजै अंम्रितु सार ॥तेभ्यः अम्ब्रोसियल अमृतस्य सारः उत्पाद्यते ।
ਨਾਨਕ ਕਰਤੇ ਕਾ ਇਹੁ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥
नानक करते का इहु धनु मालु ॥प्रजापतिश्वरस्य धनं सम्पत्तिं च नानक ।
ਜੇ ਕੋ ਬੂਝੈ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੪॥੯॥
जे को बूझै एहु बीचारु ॥४॥९॥यदि केवलम् एतत् अत्यावश्यकं वास्तविकता अवगतं स्यात्! ||४||९||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਤਾ ਮਿਲਿ ਸਖੀਆ ਕਾਜੁ ਰਚਾਇਆ ॥
करि किरपा अपनै घरि आइआ ता मिलि सखीआ काजु रचाइआ ॥यदा सः मम गृहम् आगतः तदा मम सहचराः मम विवाहस्य उत्सवं कर्तुं मिलितवन्तः ।
ਖੇਲੁ ਦੇਖਿ ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਸਹੁ ਵੀਆਹਣ ਆਇਆ ॥੧॥
खेलु देखि मनि अनदु भइआ सहु वीआहण आइआ ॥१॥एतत् नाटकं दृष्ट्वा मम मनः आनन्ददायकं जातम्; मम पतिः प्रभुः मां विवाहं कर्तुं आगतः। ||१||
ਗਾਵਹੁ ਗਾਵਹੁ ਕਾਮਣੀ ਬਿਬੇਕ ਬੀਚਾਰੁ ॥
गावहु गावहु कामणी बिबेक बीचारु ॥अतः गायन्ति - आम्, प्रज्ञा-चिन्तन-गीतानि गायन्तु, हे वधूः।
ਹਮਰੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਭਤਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
हमरै घरि आइआ जगजीवनु भतारु ॥१॥ रहाउ ॥मम पतिः जगतः जीवनं मम गृहे आगतः। ||१||विराम||
ਗੁਰੂ ਦੁਆਰੈ ਹਮਰਾ ਵੀਆਹੁ ਜਿ ਹੋਆ ਜਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਜਾਨਿਆ ॥
गुरू दुआरै हमरा वीआहु जि होआ जां सहु मिलिआ तां जानिआ ॥गुरद्वारे गुरद्वारे यदा मम विवाहः अभवत् तदा अहं मम पतिं भगवन्तं मिलितवान्, अहं तं ज्ञातवान्।
ਤਿਹੁ ਲੋਕਾ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਹੈ ਆਪੁ ਗਇਆ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੨॥
तिहु लोका महि सबदु रविआ है आपु गइआ मनु मानिआ ॥२॥तस्य शब्दस्य वचनं त्रैलोक्यं व्याप्तम् अस्ति; यदा मम अहङ्कारः शान्तः अभवत् तदा मम मनः सुखी अभवत्। ||२||
ਆਪਣਾ ਕਾਰਜੁ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ਹੋਰਨਿ ਕਾਰਜੁ ਨ ਹੋਈ ॥
आपणा कारजु आपि सवारे होरनि कारजु न होई ॥सः स्वयमेव स्वस्य कार्याणि व्यवस्थापयति; तस्य कार्याणि अन्येन केनापि व्यवस्थापयितुं न शक्यन्ते ।
ਜਿਤੁ ਕਾਰਜਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੩॥
जितु कारजि सतु संतोखु दइआ धरमु है गुरमुखि बूझै कोई ॥३॥अस्य विवाहस्य प्रकरणेन सत्यं सन्तोषं दया श्रद्धा च जायते; परन्तु सः गुरमुखः कियत् दुर्लभः यः तत् अवगच्छति! ||३||
ਭਨਤਿ ਨਾਨਕੁ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਰੁ ਏਕੋ ਸੋਇ ॥
भनति नानकु सभना का पिरु एको सोइ ॥नानकः वदति, भगवता एव सर्वेषां पतिः।
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਹੋਇ ॥੪॥੧੦॥
जिस नो नदरि करे सा सोहागणि होइ ॥४॥१०॥यस्याः उपरि सः स्वस्य प्रसादकटाक्षं क्षिपति, सा सुखी आत्मा वधूः भवति। ||४||१०||
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
आसा महला १ ॥आसा, प्रथम मेहल : १.
ਗ੍ਰਿਹੁ ਬਨੁ ਸਮਸਰਿ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ग्रिहु बनु समसरि सहजि सुभाइ ॥गृहं वनं च समानं, सहजशान्तिशान्तिसन्तुलने निवसतः।
ਦੁਰਮਤਿ ਗਤੁ ਭਈ ਕੀਰਤਿ ਠਾਇ ॥
दुरमति गतु भई कीरति ठाइ ॥तस्य दुर्बुद्धिः प्रयाति, तस्य स्थानं गृह्णन्ति ईश्वरस्य स्तुतिः।
ਸਚ ਪਉੜੀ ਸਾਚਉ ਮੁਖਿ ਨਾਂਉ ॥
सच पउड़ी साचउ मुखि नांउ ॥मुखेन सत्यनाम जपं सत्यं सीढिम्।