मम अन्तःकरणं प्रफुल्लितं भवति; अहं निरन्तरं उच्चारयामि, "प्री-ओ! प्री-ओ! प्रियः! प्रियः!"
अहं मम प्रियस्य प्रियस्य विषये वदामि, शब्दस्य माध्यमेन अहं तारितः अस्मि। यावत् तं द्रष्टुं न शक्नोमि तावत् अहं तृप्तः नास्मि ।
या आत्मा वधूः नित्यं शबद्भूषिता, हर, हर इति भगवतः नाम ध्यायति।
अस्य याचकस्य विनयस्य सेवकस्य कृपादानेन आशीर्वादं ददातु; मम प्रियेन सह मां एकीकरोतु।
रात्रौ दिवा गुरुं जगत्पतिं ध्यायामि; अहं सच्चि गुरवे यज्ञोऽस्मि। ||२||
अहं गुरुनावस्य शिला अस्मि। विषसागरं भयंकरं मां वहतु ।
शबदवचनेन मे गुरवे प्रेम्णा आशीर्वादं ददातु | अहं तादृशः मूर्खः अस्मि - कृपया मां त्राहि !
अहं मूर्खः मूर्खः च अस्मि; तव व्याप्तेः किमपि न जानामि। त्वं दुर्गमः महान् च इति प्रसिद्धः असि।
त्वं स्वयं दयालुः असि; कृपया, कृपापूर्वकं मां आशीर्वादं ददातु। अहं अयोग्यः अपमानितः च - कृपया, मां स्वेन सह एकीकुरु !
असंख्यजीवनं यावत् अहं पापे भ्रमितवान्; अधुना, अहं भवतः अभयारण्यम् अन्विष्य आगतः।
दयां कुरु मां च त्राहि प्रभो; मया सच्चे गुरुस्य पादौ गृहीताः। ||३||
गुरुः दार्शनिकस्य शिला अस्ति; तस्य स्पर्शेन लोहं सुवर्णं परिणमति।
मम ज्योतिः ज्योतिर्विलीयते, मम देहदुर्गं च एतावत् सुन्दरम्।
मम शरीरदुर्गं तावत् सुन्दरम् अस्ति; अहं मम ईश्वरेण मुग्धः अस्मि। कथं तं विस्मरिष्यामि, निःश्वासस्य अपि, अन्नस्य वा कण्ठस्य वा कृते।
अदृष्टं अगाधं च प्रभुं मया गृहीतं, गुरुस्य शब्दस्य वचनस्य माध्यमेन। अहं सच्चि गुरवे यज्ञोऽस्मि।
सत्यगुरुस्य पुरतः अर्पणे शिरः स्थापयामि, यदि सत्यगुरुं प्रीणयति।
दयां कुरु मे देव महादाता यथा नानकः तव सत्त्वे विलीयते। ||४||१||
तुखारी, चतुर्थ मेहलः १.
भगवान् हरः हरः दुर्गमः अगाह्यः अनन्तः दूरतमः।
ये त्वां ध्यायन्ति जगत्पते - ते विनयशीलाः सत्त्वाः भयानकं द्रोहं जगत्-सागरं तरन्ति।
ये भगवतः नाम हर हर हर इति ध्यायन्ति ते भयङ्करं द्रोहं जगत्-सागरं सहजतया तरन्ति।
ये प्रेम्णा गुरुवचनेन सह सङ्गतिं कुर्वन्ति, सच्चिगुरुः - प्रभुः, हरः, हरः, तान् स्वेन सह संयोजयति।
मर्त्यस्य प्रकाशः ईश्वरस्य प्रकाशेन सह मिलति, तस्य दिव्यप्रकाशस्य च सह मिश्रणं करोति यदा पृथिव्याः आश्रयदाता भगवता स्वस्य अनुग्रहं प्रदाति।
भगवान् हरः हरः दुर्गमः अगाह्यः अनन्तः दूरतमः। ||१||
अगम्यमगम्ये च मे भगवन् गुरो च । त्वं सर्वथा व्याप्तः, प्रत्येकं हृदयं व्याप्तः च असि।
त्वं अदृष्टः, अज्ञेयः, अगाह्यः च असि; भवन्तः गुरुवचनेन सत्यगुरुस्य माध्यमेन प्राप्यन्ते।
धन्याः धन्याः ते विनयशीलाः, शक्तिशालिनः, सिद्धाः च जनाः, ये गुरुसङ्गत, सन्तसङ्घस्य सह मिलित्वा तस्य गौरवपूर्णस्तुतिं जपन्ति।
स्पष्टं सटीकं च अवगमनं कृत्वा गुरमुखाः गुरुस्य शब्दस्य चिन्तनं कुर्वन्ति; प्रत्येकं क्षणं ते नित्यं भगवतः विषये वदन्ति।
गुरमुखः उपविशति तदा भगवतः नाम जपति। गुरमुखो यदा उत्तिष्ठति तदा हर, हर इति भगवतः नाम जपति।
अगम्यमगम्ये च मे भगवन् गुरो च । त्वं सर्वथा व्याप्तः, प्रत्येकं हृदयं व्याप्तः च असि। ||२||
सेवन्ते ये विनयशीलाः सेवकाः स्वीक्रियन्ते। भगवतः सेवां कुर्वन्ति, गुरुशिक्षां च अनुसरन्ति।
तेषां सर्वाणि पापानि कोटिशो क्षणमात्रेण अपहृतानि भवन्ति; भगवान् तान् दूरं नयति।
तेषां सर्वं पापं दोषं च प्रक्षाल्यते। एकेश्वरं पूजयन्ति पूजयन्ति च चेतनचित्तैः।