ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 909
ਏਹੁ ਜੋਗੁ ਨ ਹੋਵੈ ਜੋਗੀ ਜਿ ਕੁਟੰਬੁ ਛੋਡਿ ਪਰਭਵਣੁ ਕਰਹਿ ॥
एहु जोगु न होवै जोगी जि कुटंबु छोडि परभवणु करहि ॥न एषः योगः योगि कुलम् परित्यज्य परिभ्रमणार्थम्।
ਗ੍ਰਿਹ ਸਰੀਰ ਮਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਅਪਣਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਲਹਹਿ ॥੮॥
ग्रिह सरीर महि हरि हरि नामु गुरपरसादी अपणा हरि प्रभु लहहि ॥८॥हरः हर इति नाम भगवतः शरीरस्य गृहे अन्तर्गतम् अस्ति। गुरुप्रसादेन त्वं भगवन्तं देवं प्राप्स्यसि। ||८||
ਇਹੁ ਜਗਤੁ ਮਿਟੀ ਕਾ ਪੁਤਲਾ ਜੋਗੀ ਇਸੁ ਮਹਿ ਰੋਗੁ ਵਡਾ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਾਇਆ ॥
इहु जगतु मिटी का पुतला जोगी इसु महि रोगु वडा त्रिसना माइआ ॥मृत्तिका कठपुतली अयं जगत् योगी; घोरं रोगं, मयकामना तस्मिन्।
ਅਨੇਕ ਜਤਨ ਭੇਖ ਕਰੇ ਜੋਗੀ ਰੋਗੁ ਨ ਜਾਇ ਗਵਾਇਆ ॥੯॥
अनेक जतन भेख करे जोगी रोगु न जाइ गवाइआ ॥९॥सर्वप्रयत्नान् कृत्वा, धर्मवस्त्रधारिणं च योगी, अयं रोगः चिकित्सितुं न शक्नोति। ||९||
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅਉਖਧੁ ਹੈ ਜੋਗੀ ਜਿਸ ਨੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
हरि का नामु अउखधु है जोगी जिस नो मंनि वसाए ॥भगवतः नाम वैषधं योगी; भगवान् मनसि निषेधयति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਸੋ ਪਾਏ ॥੧੦॥
गुरमुखि होवै सोई बूझै जोग जुगति सो पाए ॥१०॥गुरमुखः भवति सः एतत् अवगच्छति; स एव योगमार्गं विन्दति। ||१०||
ਜੋਗੈ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਬਿਖਮੁ ਹੈ ਜੋਗੀ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥
जोगै का मारगु बिखमु है जोगी जिस नो नदरि करे सो पाए ॥योगमार्गः अतीव कठिनः योगी; सः एव तत् प्राप्नोति, यम् ईश्वरः स्वस्य अनुग्रहेण आशीर्वादं ददाति।
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਵੇਖੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਏ ॥੧੧॥
अंतरि बाहरि एको वेखै विचहु भरमु चुकाए ॥११॥अन्तः बहिश्च एकेश्वरं पश्यति; सः स्वस्य अन्तः संशयं निवारयति। ||११||
ਵਿਣੁ ਵਜਾਈ ਕਿੰਗੁਰੀ ਵਾਜੈ ਜੋਗੀ ਸਾ ਕਿੰਗੁਰੀ ਵਜਾਇ ॥
विणु वजाई किंगुरी वाजै जोगी सा किंगुरी वजाइ ॥अतः अवाद्य स्फुरति या वीणा वादय योगि |
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮੁਕਤਿ ਹੋਵਹਿ ਜੋਗੀ ਸਾਚੇ ਰਹਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧੨॥੧॥੧੦॥
कहै नानकु मुकति होवहि जोगी साचे रहहि समाइ ॥१२॥१॥१०॥कथयति नानक एवं मुक्तो भवसि योगी सच्चे भगवते विलीनः तिष्ठसि। ||१२||१||१०||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
रामकली महला ३ ॥रामकली, तृतीय मेहलः १.
ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝਿ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥
भगति खजाना गुरमुखि जाता सतिगुरि बूझि बुझाई ॥१॥भक्तिपूजायाः निधिः गुरमुखाय प्रकटितः भवति; सत्यगुरुः मां एतत् अवगमनं ज्ञातुं प्रेरितवान्। ||१||
ਸੰਤਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
संतहु गुरमुखि देइ वडिआई ॥१॥ रहाउ ॥हे सन्तो गुरमुखो महिमामहात्मना धन्यः | ||१||विराम||
ਸਚਿ ਰਹਹੁ ਸਦਾ ਸਹਜੁ ਸੁਖੁ ਉਪਜੈ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਵਿਚਹੁ ਜਾਈ ॥੨॥
सचि रहहु सदा सहजु सुखु उपजै कामु क्रोधु विचहु जाई ॥२॥सदा सत्ये निवसन् आकाशशान्तिः प्रवहति; कामं क्रोधं च अन्तः निराकृतं भवति। ||२||
ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਨਾਮ ਲਿਵ ਲਾਗੀ ਮਮਤਾ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥੩॥
आपु छोडि नाम लिव लागी ममता सबदि जलाई ॥३॥आत्म-अभिमानं उन्मूलनं कृत्वा, भगवतः नाम नाम, प्रेम्णा केन्द्रीकृताः तिष्ठन्तु; शब्दवचनद्वारा स्वामित्वं दहतु। ||३||
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੈ ਤਿਸ ਤੇ ਬਿਨਸੈ ਅੰਤੇ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ॥੪॥
जिस ते उपजै तिस ते बिनसै अंते नामु सखाई ॥४॥तेन वयं सृष्टाः, तेन वयं विनश्यामः; अन्ते नाम अस्माकं एकमात्रं साहाय्यं समर्थनं च भविष्यति। ||४||
ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ਦੂਰਿ ਨਹ ਦੇਖਹੁ ਰਚਨਾ ਜਿਨਿ ਰਚਾਈ ॥੫॥
सदा हजूरि दूरि नह देखहु रचना जिनि रचाई ॥५॥सः नित्यं वर्तते; सः दूरम् अस्ति इति मा मन्यताम्। सृष्टिं सृष्टवान् । ||५||
ਸਚਾ ਸਬਦੁ ਰਵੈ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੬॥
सचा सबदु रवै घट अंतरि सचे सिउ लिव लाई ॥६॥हृदयस्य अन्तः शब्दस्य सत्यं वचनं जपतु; सच्चे भगवते प्रेम्णा लीनाः तिष्ठन्तु। ||६||
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਵਡੈ ਭਾਗਿ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥੭॥
सतसंगति महि नामु निरमोलकु वडै भागि पाइआ जाई ॥७॥अमूल्यं नाम सन्तसङ्घे अस्ति; महता सौभाग्येन लभ्यते । ||७||
ਭਰਮਿ ਨ ਭੂਲਹੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹੁ ਮਨੁ ਰਾਖਹੁ ਇਕ ਠਾਈ ॥੮॥
भरमि न भूलहु सतिगुरु सेवहु मनु राखहु इक ठाई ॥८॥मा संशयेन मोहिताः भव; सत्यगुरुं सेवस्व, एकस्मिन् स्थाने स्थिरं मनः स्थापयतु। ||८||
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਭੂਲੀ ਫਿਰਦੀ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਈ ॥੯॥
बिनु नावै सभ भूली फिरदी बिरथा जनमु गवाई ॥९॥नाम विना सर्वे भ्रमिताः भ्रमन्ति; ते वृथा स्वप्राणान् अपव्ययन्ति। ||९||
ਜੋਗੀ ਜੁਗਤਿ ਗਵਾਈ ਹੰਢੈ ਪਾਖੰਡਿ ਜੋਗੁ ਨ ਪਾਈ ॥੧੦॥
जोगी जुगति गवाई हंढै पाखंडि जोगु न पाई ॥१०॥योगी, त्वं मार्गं नष्टवान्; त्वं भ्रान्तः परिभ्रमसि। पाखण्डेन योगः न सिध्यति। ||१०||
ਸਿਵ ਨਗਰੀ ਮਹਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਜੋਗੁ ਪਾਈ ॥੧੧॥
सिव नगरी महि आसणि बैसै गुरसबदी जोगु पाई ॥११॥ईश्वरस्य नगरे योगमुद्रासु उपविश्य, गुरुशब्दस्य वचनस्य माध्यमेन, भवन्तः योगं प्राप्नुयुः। ||११||
ਧਾਤੁਰ ਬਾਜੀ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਈ ॥੧੨॥
धातुर बाजी सबदि निवारे नामु वसै मनि आई ॥१२॥शाबादस्य चञ्चलभ्रमणं नियन्त्रय, नाम तव मनसि निवसति आगमिष्यति। ||१२||
ਏਹੁ ਸਰੀਰੁ ਸਰਵਰੁ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੇ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੧੩॥
एहु सरीरु सरवरु है संतहु इसनानु करे लिव लाई ॥१३॥एतत् शरीरं कुण्डं हे सन्ताः; तस्मिन् स्नात्वा भगवतः प्रेम निषेधय। ||१३||
ਨਾਮਿ ਇਸਨਾਨੁ ਕਰਹਿ ਸੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਸਬਦੇ ਮੈਲੁ ਗਵਾਈ ॥੧੪॥
नामि इसनानु करहि से जन निरमल सबदे मैलु गवाई ॥१४॥ये नामद्वारा आत्मनः शुद्धिं कुर्वन्ति, ते अत्यन्तं निर्मलाः जनाः सन्ति; शाबादद्वारा ते स्वमलिनतां प्रक्षालन्ति। ||१४||
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਅਚੇਤ ਨਾਮੁ ਚੇਤਹਿ ਨਾਹੀ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਬਿਨਸਿ ਜਾਈ ॥੧੫॥
त्रै गुण अचेत नामु चेतहि नाही बिनु नावै बिनसि जाई ॥१५॥गुणत्रयेण फसन् अचेतनः नाम न चिन्तयति; नाम विना सः अपव्यययति। ||१५||
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਤ੍ਰੈ ਮੂਰਤਿ ਤ੍ਰਿਗੁਣਿ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥੧੬॥
ब्रहमा बिसनु महेसु त्रै मूरति त्रिगुणि भरमि भुलाई ॥१६॥ब्रह्मविष्णुशिवरूपत्रयं गुणत्रयेषु फसति, भ्रान्ता नष्टा। ||१६||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ ਛੂਟੈ ਚਉਥੈ ਪਦਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੧੭॥
गुरपरसादी त्रिकुटी छूटै चउथै पदि लिव लाई ॥१७॥गुरुप्रसादेन एतत् त्रिगुणं निर्मूलितं भवति, चतुर्थावस्थायां प्रेम्णा लीनः भवति। ||१७||
ਪੰਡਿਤ ਪੜਹਿ ਪੜਿ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਹਿ ਤਿੰਨਾ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥੧੮॥
पंडित पड़हि पड़ि वादु वखाणहि तिंना बूझ न पाई ॥१८॥पण्डिताः, धर्मविदः, तर्कान् पठन्ति, अध्ययनं कुर्वन्ति, चर्चां च कुर्वन्ति; न अवगच्छन्ति। ||१८||
ਬਿਖਿਆ ਮਾਤੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਏ ਉਪਦੇਸੁ ਕਹਹਿ ਕਿਸੁ ਭਾਈ ॥੧੯॥
बिखिआ माते भरमि भुलाए उपदेसु कहहि किसु भाई ॥१९॥भ्रष्टाचारे मग्नाः भ्रमे भ्रमन्ति; कम् उपदिशितुं शक्नुवन्ति दैवभ्रातरः। ||१९||
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਰਹੀ ਸਮਾਈ ॥੨੦॥
भगत जना की ऊतम बाणी जुगि जुगि रही समाई ॥२०॥बाणी, विनयभक्तस्य वचनं परमं उदात्तं च उदात्तं च; युगपर्यन्तं प्रचलति। ||२०||