ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 765
ਸਗਲੀ ਜੋਤਿ ਜਾਤਾ ਤੂ ਸੋਈ ਮਿਲਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਏ ॥
सगली जोति जाता तू सोई मिलिआ भाइ सुभाए ॥तव प्रकाशः सर्वेषु अस्ति; तया माध्यमेन त्वं ज्ञायसि। प्रेमद्वारा त्वं सहजतया मिलसि।
ਨਾਨਕ ਸਾਜਨ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ਸਾਚਿ ਮਿਲੇ ਘਰਿ ਆਏ ॥੧॥
नानक साजन कउ बलि जाईऐ साचि मिले घरि आए ॥१॥हे नानक, अहं मित्राय यज्ञः अस्मि; सः सत्यैः सह मिलितुं गृहम् आगतः अस्ति। ||१||
ਘਰਿ ਆਇਅੜੇ ਸਾਜਨਾ ਤਾ ਧਨ ਖਰੀ ਸਰਸੀ ਰਾਮ ॥
घरि आइअड़े साजना ता धन खरी सरसी राम ॥यदा तस्याः मित्रं तस्याः गृहम् आगच्छति तदा वधूः अतीव प्रसन्नः भवति ।
ਹਰਿ ਮੋਹਿਅੜੀ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਠਾਕੁਰ ਦੇਖਿ ਰਹੰਸੀ ਰਾਮ ॥
हरि मोहिअड़ी साच सबदि ठाकुर देखि रहंसी राम ॥सा भगवतः शब्दस्य सत्यवचनेन मुग्धा अस्ति; भगवन्तं गुरुं च पश्यन्ती सा आनन्देन परिपूर्णा भवति।
ਗੁਣ ਸੰਗਿ ਰਹੰਸੀ ਖਰੀ ਸਰਸੀ ਜਾ ਰਾਵੀ ਰੰਗਿ ਰਾਤੈ ॥
गुण संगि रहंसी खरी सरसी जा रावी रंगि रातै ॥सा गुणनन्दपूर्णा, सर्वथा प्रसन्ना च भवति, यदा सा भगवता आकृष्टा, भोक्ता च भवति, तस्य प्रेम्णा ओतप्रोता च भवति।
ਅਵਗਣ ਮਾਰਿ ਗੁਣੀ ਘਰੁ ਛਾਇਆ ਪੂਰੈ ਪੁਰਖਿ ਬਿਧਾਤੈ ॥
अवगण मारि गुणी घरु छाइआ पूरै पुरखि बिधातै ॥तस्याः दोषाः दोषाः च निर्मूलिताः भवन्ति, सा च स्वगृहस्य छतौ गुणैः स्थापयति, सिद्धेश्वरस्य, दैवस्य वास्तुकारस्य माध्यमेन।
ਤਸਕਰ ਮਾਰਿ ਵਸੀ ਪੰਚਾਇਣਿ ਅਦਲੁ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੇ ॥
तसकर मारि वसी पंचाइणि अदलु करे वीचारे ॥चोरान् जित्वा सा स्वगृहस्वामिनीरूपेण निवसति, न्यायं च बुद्धिपूर्वकं करोति।
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਗੁਰਮਤਿ ਮਿਲਹਿ ਪਿਆਰੇ ॥੨॥
नानक राम नामि निसतारा गुरमति मिलहि पिआरे ॥२॥हे नानक भगवन्नामद्वारा सा मुक्ता भवति; गुरुशिक्षायाः माध्यमेन सा स्वप्रियं मिलति। ||२||
ਵਰੁ ਪਾਇਅੜਾ ਬਾਲੜੀਏ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਪੂਰੀ ਰਾਮ ॥
वरु पाइअड़ा बालड़ीए आसा मनसा पूरी राम ॥युवती वधूः स्वपतिं प्रभुं लब्धवती अस्ति; तस्याः आशाः इच्छाः च सिद्धाः भवन्ति।
ਪਿਰਿ ਰਾਵਿਅੜੀ ਸਬਦਿ ਰਲੀ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਨਹ ਦੂਰੀ ਰਾਮ ॥
पिरि राविअड़ी सबदि रली रवि रहिआ नह दूरी राम ॥सा पतिं भगवन्तं भोजयति, व्याघ्रयति च, सर्वत्र व्याप्तं व्याप्तं च शब्दवचने सम्मिश्रणं करोति; भगवान् दूरे नास्ति।
ਪ੍ਰਭੁ ਦੂਰਿ ਨ ਹੋਈ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੋਈ ਤਿਸ ਕੀ ਨਾਰਿ ਸਬਾਈ ॥
प्रभु दूरि न होई घटि घटि सोई तिस की नारि सबाई ॥ईश्वरः दूरं नास्ति; सः एकैकं हृदये अस्ति। सर्वे तस्य वधूः सन्ति।
ਆਪੇ ਰਸੀਆ ਆਪੇ ਰਾਵੇ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ॥
आपे रसीआ आपे रावे जिउ तिस दी वडिआई ॥सः एव भोक्ता, सः एव रमति, रमते च; एतत् तस्य गौरवपूर्णं महत्त्वम् अस्ति।
ਅਮਰ ਅਡੋਲੁ ਅਮੋਲੁ ਅਪਾਰਾ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਸਚੁ ਪਾਈਐ ॥
अमर अडोलु अमोलु अपारा गुरि पूरै सचु पाईऐ ॥अक्षरः स्थावरः अमूल्यः अनन्ता च । सत्या भगवान् सिद्धगुरुद्वारा लभ्यते।
ਨਾਨਕ ਆਪੇ ਜੋਗ ਸਜੋਗੀ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ॥੩॥
नानक आपे जोग सजोगी नदरि करे लिव लाईऐ ॥३॥हे नानक, सः एव संघे एकीभवति; अनुग्रहदृष्ट्या तान् प्रेम्णा स्वस्य अनुकूलं करोति। ||३||
ਪਿਰੁ ਉਚੜੀਐ ਮਾੜੜੀਐ ਤਿਹੁ ਲੋਆ ਸਿਰਤਾਜਾ ਰਾਮ ॥
पिरु उचड़ीऐ माड़ड़ीऐ तिहु लोआ सिरताजा राम ॥मम पतिः प्रभुः उच्चतम-बाल्कनी-मध्ये निवसति; त्रैलोक्यस्य परमेश्वरः ।
ਹਉ ਬਿਸਮ ਭਈ ਦੇਖਿ ਗੁਣਾ ਅਨਹਦ ਸਬਦ ਅਗਾਜਾ ਰਾਮ ॥
हउ बिसम भई देखि गुणा अनहद सबद अगाजा राम ॥अहं विस्मितः अस्मि, तस्य गौरवपूर्णं उत्कृष्टतां पश्यन्; शबदस्य अप्रहृतः ध्वनिप्रवाहः स्पन्दते, अनुनादं च करोति।
ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨੀਸਾਣੋ ॥
सबदु वीचारी करणी सारी राम नामु नीसाणो ॥शाबादं चिन्तयामि, उदात्तं कर्म च करोमि; अहं भगवतः नामध्वजेन चिह्नेन धन्यः अस्मि।
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਖੋਟੇ ਨਹੀ ਠਾਹਰ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਪਰਵਾਣੋ ॥
नाम बिना खोटे नही ठाहर नामु रतनु परवाणो ॥नाम विना भगवतः नाम मिथ्या विश्रामस्थानं न लभते; केवलं नामरत्नं स्वीकारं यशः च आनयति।
ਪਤਿ ਮਤਿ ਪੂਰੀ ਪੂਰਾ ਪਰਵਾਨਾ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਸੀ ॥
पति मति पूरी पूरा परवाना ना आवै ना जासी ॥सिद्धः मम गौरवः, सिद्धः मम बुद्धिः गुप्तशब्दः च। न मया आगन्तुं गन्तव्यं वा भविष्यति।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਪ੍ਰਭ ਜੈਸੇ ਅਵਿਨਾਸੀ ॥੪॥੧॥੩॥
नानक गुरमुखि आपु पछाणै प्रभ जैसे अविनासी ॥४॥१॥३॥हे नानक गुरमुखः स्वस्य आत्मनः अवगच्छति; सा स्वस्य अविनाशी भगवान् ईश्वर इव भवति। ||४||१||३||
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੪ ॥
रागु सूही छंत महला १ घरु ४ ॥राग सूही, छन्त, प्रथम मेहल, चतुर्थ गृह : १.
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਨਿ ਦੇਖਿਆ ਜਗੁ ਧੰਧੜੈ ਲਾਇਆ ॥
जिनि कीआ तिनि देखिआ जगु धंधड़ै लाइआ ॥यः जगत् सृष्टवान्, सः तत् पश्यति; सः जगतः जनान् कार्याणि प्रति आज्ञापयति।
ਦਾਨਿ ਤੇਰੈ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਤਨਿ ਚੰਦੁ ਦੀਪਾਇਆ ॥
दानि तेरै घटि चानणा तनि चंदु दीपाइआ ॥तव दानानि भगवन् हृदयं प्रकाशयन्ति, चन्द्रः शरीरे प्रकाशं क्षिपति ।
ਚੰਦੋ ਦੀਪਾਇਆ ਦਾਨਿ ਹਰਿ ਕੈ ਦੁਖੁ ਅੰਧੇਰਾ ਉਠਿ ਗਇਆ ॥
चंदो दीपाइआ दानि हरि कै दुखु अंधेरा उठि गइआ ॥सोमः दीप्तः, भगवतः दानेन, दुःखस्य तमः अपहृतः।
ਗੁਣ ਜੰਞ ਲਾੜੇ ਨਾਲਿ ਸੋਹੈ ਪਰਖਿ ਮੋਹਣੀਐ ਲਇਆ ॥
गुण जंञ लाड़े नालि सोहै परखि मोहणीऐ लइआ ॥गुणस्य विवाहपक्षः वरेन सह सुन्दरः दृश्यते; सः स्वस्य लोभप्रदं वधूं सावधानीपूर्वकं चिनोति।
ਵੀਵਾਹੁ ਹੋਆ ਸੋਭ ਸੇਤੀ ਪੰਚ ਸਬਦੀ ਆਇਆ ॥
वीवाहु होआ सोभ सेती पंच सबदी आइआ ॥विवाहः गौरवपूर्णवैभवेन क्रियते; सः पञ्चशाबादस्य पञ्चप्राइमलध्वनयः स्पन्दनैः सह आगतः।
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਨਿ ਦੇਖਿਆ ਜਗੁ ਧੰਧੜੈ ਲਾਇਆ ॥੧॥
जिनि कीआ तिनि देखिआ जगु धंधड़ै लाइआ ॥१॥यः जगत् सृष्टवान्, सः तत् पश्यति; सः जगतः जनान् कार्याणि प्रति आज्ञापयति। ||१||
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਾਜਨਾ ਮੀਤਾ ਅਵਰੀਤਾ ॥
हउ बलिहारी साजना मीता अवरीता ॥शुद्धमित्राणां निर्मलसन्तानाम् अहं यज्ञः अस्मि।
ਇਹੁ ਤਨੁ ਜਿਨ ਸਿਉ ਗਾਡਿਆ ਮਨੁ ਲੀਅੜਾ ਦੀਤਾ ॥
इहु तनु जिन सिउ गाडिआ मनु लीअड़ा दीता ॥तेषु सक्तोऽयं शरीरं वयं मनः भागं कृतवन्तः ।
ਲੀਆ ਤ ਦੀਆ ਮਾਨੁ ਜਿਨੑ ਸਿਉ ਸੇ ਸਜਨ ਕਿਉ ਵੀਸਰਹਿ ॥
लीआ त दीआ मानु जिन सिउ से सजन किउ वीसरहि ॥वयं मनः विभज्य - तान् मित्राणि कथं विस्मरिष्यामि स्म ?
ਜਿਨੑ ਦਿਸਿ ਆਇਆ ਹੋਹਿ ਰਲੀਆ ਜੀਅ ਸੇਤੀ ਗਹਿ ਰਹਹਿ ॥
जिन दिसि आइआ होहि रलीआ जीअ सेती गहि रहहि ॥तान् दृष्ट्वा मम हृदये आनन्दः भवति; अहं तान् मम आत्मानम् आलिङ्ग्य स्थापयामि।
ਸਗਲ ਗੁਣ ਅਵਗਣੁ ਨ ਕੋਈ ਹੋਹਿ ਨੀਤਾ ਨੀਤਾ ॥
सगल गुण अवगणु न कोई होहि नीता नीता ॥तेषां सर्वे गुणाः पुण्याः च सन्ति, नित्यं नित्यं; तेषां दोषः दोषः वा सर्वथा नास्ति।
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਾਜਨਾ ਮੀਤਾ ਅਵਰੀਤਾ ॥੨॥
हउ बलिहारी साजना मीता अवरीता ॥२॥शुद्धमित्राणां निर्मलसन्तानाम् अहं यज्ञः अस्मि। ||२||
ਗੁਣਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ਵਾਸੁਲਾ ਕਢਿ ਵਾਸੁ ਲਈਜੈ ॥
गुणा का होवै वासुला कढि वासु लईजै ॥सुगन्धगुणानां टोपली यस्य सः, तस्य गन्धं भोक्तुं अर्हति।
ਜੇ ਗੁਣ ਹੋਵਨਿੑ ਸਾਜਨਾ ਮਿਲਿ ਸਾਝ ਕਰੀਜੈ ॥
जे गुण होवनि साजना मिलि साझ करीजै ॥यदि मम मित्रेषु गुणाः सन्ति तर्हि अहं तेषु भागं करिष्यामि।
ਗੁਣਾ ਕਾ ਹੋਵੈ ਵਾਸੁਲਾ ਕਢਿ ਵਾਸੁ ਲਈਜੈ ॥੩॥
गुणा का होवै वासुला कढि वासु लईजै ॥३॥सुगन्धगुणानां टोपली यस्य सः, तस्य गन्धं भोक्तुं अर्हति। ||३||