ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 150
ਦਯਿ ਵਿਗੋਏ ਫਿਰਹਿ ਵਿਗੁਤੇ ਫਿਟਾ ਵਤੈ ਗਲਾ ॥
दयि विगोए फिरहि विगुते फिटा वतै गला ॥दयालुना विनष्टाः अपमानेन भ्रमन्ति तेषां समस्तं दलं दूषितं भवति ।
ਜੀਆ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲੇ ਸੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਰਖੈ ॥
जीआ मारि जीवाले सोई अवरु न कोई रखै ॥भगवान् एव हन्ति, पुनः जीवनं च ददाति; न कश्चित् तस्मात् कञ्चित् रक्षितुं शक्नोति।
ਦਾਨਹੁ ਤੈ ਇਸਨਾਨਹੁ ਵੰਜੇ ਭਸੁ ਪਈ ਸਿਰਿ ਖੁਥੈ ॥
दानहु तै इसनानहु वंजे भसु पई सिरि खुथै ॥भिक्षां विना शुद्धिस्नानं वा गच्छन्ति; तेषां मुण्डितं शिरः रजसा आवृतं भवति।
ਪਾਣੀ ਵਿਚਹੁ ਰਤਨ ਉਪੰਨੇ ਮੇਰੁ ਕੀਆ ਮਾਧਾਣੀ ॥
पाणी विचहु रतन उपंने मेरु कीआ माधाणी ॥मणिः जलाद् निर्गतः, यदा तस्य मथनार्थं सुवर्णशैलः प्रयुक्तः आसीत् ।
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਦੇਵੀ ਥਾਪੇ ਪੁਰਬੀ ਲਗੈ ਬਾਣੀ ॥
अठसठि तीरथ देवी थापे पुरबी लगै बाणी ॥अष्टषष्टिः पुण्यतीर्थानि देवाः स्थापितवन्तः, यत्र उत्सवाः, स्तोत्राः च भवन्ति ।
ਨਾਇ ਨਿਵਾਜਾ ਨਾਤੈ ਪੂਜਾ ਨਾਵਨਿ ਸਦਾ ਸੁਜਾਣੀ ॥
नाइ निवाजा नातै पूजा नावनि सदा सुजाणी ॥स्नानानन्तरं मुसलमाना: प्रार्थनां पठन्ति, स्नानानन्तरं हिन्दुजनाः पूजां कुर्वन्ति । शुद्धिस्नानं कुर्वन्ति सदा ज्ञानिनः।
ਮੁਇਆ ਜੀਵਦਿਆ ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਜਾਂ ਸਿਰਿ ਪਾਈਐ ਪਾਣੀ ॥
मुइआ जीवदिआ गति होवै जां सिरि पाईऐ पाणी ॥मृत्योः काले जन्मसमये च तेषां शिरसि जलं पातयित्वा शुद्धाः भवन्ति।
ਨਾਨਕ ਸਿਰਖੁਥੇ ਸੈਤਾਨੀ ਏਨਾ ਗਲ ਨ ਭਾਣੀ ॥
नानक सिरखुथे सैतानी एना गल न भाणी ॥मुण्डितशिराः पिशाचाः नानक । ते वचनं श्रुत्वा न प्रसन्नाः भवन्ति।
ਵੁਠੈ ਹੋਇਐ ਹੋਇ ਬਿਲਾਵਲੁ ਜੀਆ ਜੁਗਤਿ ਸਮਾਣੀ ॥
वुठै होइऐ होइ बिलावलु जीआ जुगति समाणी ॥यदा वर्षति तदा सुखं भवति। जलं सर्वेषां जीवनस्य कुञ्जी अस्ति।
ਵੁਠੈ ਅੰਨੁ ਕਮਾਦੁ ਕਪਾਹਾ ਸਭਸੈ ਪੜਦਾ ਹੋਵੈ ॥
वुठै अंनु कमादु कपाहा सभसै पड़दा होवै ॥वर्षायां कुक्कुटं वर्धते, इक्षुः, कपासः च सर्वेषां वस्त्रप्रदः ।
ਵੁਠੈ ਘਾਹੁ ਚਰਹਿ ਨਿਤਿ ਸੁਰਹੀ ਸਾ ਧਨ ਦਹੀ ਵਿਲੋਵੈ ॥
वुठै घाहु चरहि निति सुरही सा धन दही विलोवै ॥वर्षायां गोषु तृणं सर्वदा भवति, गृहिणी च क्षीरं घृतरूपेण मथयितुं शक्नुवन्ति ।
ਤਿਤੁ ਘਿਇ ਹੋਮ ਜਗ ਸਦ ਪੂਜਾ ਪਇਐ ਕਾਰਜੁ ਸੋਹੈ ॥
तितु घिइ होम जग सद पूजा पइऐ कारजु सोहै ॥तेन घृतेन पुण्यभोजनानि पूजा च क्रियन्ते; एते सर्वे प्रयत्नाः धन्याः सन्ति।
ਗੁਰੂ ਸਮੁੰਦੁ ਨਦੀ ਸਭਿ ਸਿਖੀ ਨਾਤੈ ਜਿਤੁ ਵਡਿਆਈ ॥
गुरू समुंदु नदी सभि सिखी नातै जितु वडिआई ॥गुरुः समुद्रः, तस्य सर्वा उपदेशाः नदी। तदन्तर्गतं स्नात्वा गौरवमहात्म्यं लभ्यते।
ਨਾਨਕ ਜੇ ਸਿਰਖੁਥੇ ਨਾਵਨਿ ਨਾਹੀ ਤਾ ਸਤ ਚਟੇ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ॥੧॥
नानक जे सिरखुथे नावनि नाही ता सत चटे सिरि छाई ॥१॥हे नानक, यदि मुण्डितशिराः न स्नानन्ति, तदा तेषां शिरसि सप्तमुष्टयः भस्मः भवन्ति। ||१||
ਮਃ ੨ ॥
मः २ ॥द्वितीयः मेहलः : १.
ਅਗੀ ਪਾਲਾ ਕਿ ਕਰੇ ਸੂਰਜ ਕੇਹੀ ਰਾਤਿ ॥
अगी पाला कि करे सूरज केही राति ॥अग्निं शीतो किं कर्तुं शक्नोति ? रात्रिः सूर्यं कथं प्रभावितं कर्तुं शक्नोति ?
ਚੰਦ ਅਨੇਰਾ ਕਿ ਕਰੇ ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਕਿਆ ਜਾਤਿ ॥
चंद अनेरा कि करे पउण पाणी किआ जाति ॥अन्धकारः चन्द्रस्य किं कर्तुं शक्नोति ? सामाजिकस्थितिः वायुजलयोः किं कर्तुं शक्नोति ?
ਧਰਤੀ ਚੀਜੀ ਕਿ ਕਰੇ ਜਿਸੁ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੋਇ ॥
धरती चीजी कि करे जिसु विचि सभु किछु होइ ॥पृथिव्यां कानि व्यक्तिगतानि वस्तूनि यस्मात् सर्वाणि वस्तूनि प्रभवन्ति ।
ਨਾਨਕ ਤਾ ਪਤਿ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਪਤਿ ਰਖੈ ਸੋਇ ॥੨॥
नानक ता पति जाणीऐ जा पति रखै सोइ ॥२॥स एव नानक माननीय इति ख्यातः यस्य मानं भगवता रक्षति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਤੁਧੁ ਸਚੇ ਸੁਬਹਾਨੁ ਸਦਾ ਕਲਾਣਿਆ ॥
तुधु सचे सुबहानु सदा कलाणिआ ॥त्वत्तो मम सत्यविस्मयस्य भगवन् गायामि शाश्वतम्।
ਤੂੰ ਸਚਾ ਦੀਬਾਣੁ ਹੋਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣਿਆ ॥
तूं सचा दीबाणु होरि आवण जाणिआ ॥भवतः सत्यन्यायालयः अस्ति। अन्ये सर्वे आगमनगमनाधीनाः सन्ति।
ਸਚੁ ਜਿ ਮੰਗਹਿ ਦਾਨੁ ਸਿ ਤੁਧੈ ਜੇਹਿਆ ॥
सचु जि मंगहि दानु सि तुधै जेहिआ ॥ये सत्यनामदानं याचन्ते ते भवद्भिः सदृशाः ।
ਸਚੁ ਤੇਰਾ ਫੁਰਮਾਨੁ ਸਬਦੇ ਸੋਹਿਆ ॥
सचु तेरा फुरमानु सबदे सोहिआ ॥भवतः आदेशः सत्यः अस्ति; वयं तव शब्दवचनेन अलङ्कृताः स्मः।
ਮੰਨਿਐ ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਤੁਧੈ ਤੇ ਪਾਇਆ ॥
मंनिऐ गिआनु धिआनु तुधै ते पाइआ ॥विश्वासेन विश्वासेन च भवतः आध्यात्मिकं प्रज्ञां ध्यानं च प्राप्नुमः ।
ਕਰਮਿ ਪਵੈ ਨੀਸਾਨੁ ਨ ਚਲੈ ਚਲਾਇਆ ॥
करमि पवै नीसानु न चलै चलाइआ ॥त्वत्प्रसादात् मानध्वजः प्राप्यते । न हृतुं नष्टुं वा।
ਤੂੰ ਸਚਾ ਦਾਤਾਰੁ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥
तूं सचा दातारु नित देवहि चड़हि सवाइआ ॥त्वं सच्चिदानन्ददाता असि; त्वं निरन्तरं ददासि। भवतः उपहाराः निरन्तरं वर्धन्ते।
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਇਆ ॥੨੬॥
नानकु मंगै दानु जो तुधु भाइआ ॥२६॥नानकः याचते तत् दानं यत् तव प्रियम्। ||२६||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥
सलोकु मः २ ॥सलोक, द्वितीय मेहल : १.
ਦੀਖਿਆ ਆਖਿ ਬੁਝਾਇਆ ਸਿਫਤੀ ਸਚਿ ਸਮੇਉ ॥
दीखिआ आखि बुझाइआ सिफती सचि समेउ ॥ये गुरुशिक्षां स्वीकृतवन्तः, ये च मार्गं लब्धवन्तः, ते सत्येश्वरस्य स्तुतिषु लीनाः तिष्ठन्ति।
ਤਿਨ ਕਉ ਕਿਆ ਉਪਦੇਸੀਐ ਜਿਨ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਦੇਉ ॥੧॥
तिन कउ किआ उपदेसीऐ जिन गुरु नानक देउ ॥१॥येषां गुरुत्वेन दिव्यगुरुनानकं भवति तेभ्यः काः उपदेशाः प्रदातुं शक्यन्ते? ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਸੋਈ ਬੂਝੈ ॥
आपि बुझाए सोई बूझै ॥वयं भगवन्तं तदा एव अवगच्छामः यदा सः स्वयमेव अस्मान् तस्य अवगमनाय प्रेरयति।
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਸੁਝਾਏ ਤਿਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ॥
जिसु आपि सुझाए तिसु सभु किछु सूझै ॥स एव सर्वं जानाति, तस्मै भगवान् स्वयं ज्ञानं ददाति।
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਥਨਾ ਮਾਇਆ ਲੂਝੈ ॥
कहि कहि कथना माइआ लूझै ॥कश्चित् वार्तालापं प्रवचनं च प्रवचनं च ददाति परन्तु तदपि मायाम् आकांक्षति।
ਹੁਕਮੀ ਸਗਲ ਕਰੇ ਆਕਾਰ ॥
हुकमी सगल करे आकार ॥भगवता आज्ञा हुकमेण सर्वसृष्टिः सृष्टा।
ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਵੀਚਾਰ ॥
आपे जाणै सरब वीचार ॥स एव सर्वेषां अन्तः स्वरूपं जानाति।
ਅਖਰ ਨਾਨਕ ਅਖਿਓ ਆਪਿ ॥
अखर नानक अखिओ आपि ॥हे नानक स्वयं वचनं उक्तवान्।
ਲਹੈ ਭਰਾਤਿ ਹੋਵੈ ਜਿਸੁ ਦਾਤਿ ॥੨॥
लहै भराति होवै जिसु दाति ॥२॥सन्देहः प्रयाति यस्मात् एतत् दानं प्राप्नोति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਹਉ ਢਾਢੀ ਵੇਕਾਰੁ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥
हउ ढाढी वेकारु कारै लाइआ ॥अहं वादकः आसम्, कार्यात् बहिः, यदा भगवता मां स्वसेवायां नीतवान्।
ਰਾਤਿ ਦਿਹੈ ਕੈ ਵਾਰ ਧੁਰਹੁ ਫੁਰਮਾਇਆ ॥
राति दिहै कै वार धुरहु फुरमाइआ ॥दिवारात्रौ स्वस्य स्तुतिं गातुं सः मम आदेशं दत्तवान्, आरम्भादेव।
ਢਾਢੀ ਸਚੈ ਮਹਲਿ ਖਸਮਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥
ढाढी सचै महलि खसमि बुलाइआ ॥मम प्रभुः गुरुः च मां स्वस्य वादकं स्वस्य सन्निधौ सत्यं भवनं प्रति आहूतवान्।
ਸਚੀ ਸਿਫਤਿ ਸਾਲਾਹ ਕਪੜਾ ਪਾਇਆ ॥
सची सिफति सालाह कपड़ा पाइआ ॥सः मां स्वस्य सत्यस्तुतिवैभवस्य वस्त्रेण परिधाय।
ਸਚਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਭੋਜਨੁ ਆਇਆ ॥
सचा अंम्रित नामु भोजनु आइआ ॥सत्यनामस्य अम्ब्रोसियलामृतं मम भोजनं जातम्।
ਗੁਰਮਤੀ ਖਾਧਾ ਰਜਿ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
गुरमती खाधा रजि तिनि सुखु पाइआ ॥ये गुरुशिक्षां अनुसरन्ति, ये एतत् भोजनं खादन्ति, ते तृप्ताः भवन्ति, ते शान्तिं प्राप्नुवन्ति।
ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥
ढाढी करे पसाउ सबदु वजाइआ ॥तस्य वादकः स्वस्य महिमा प्रसारयति, स्वस्य शब्दस्य वचनं गायति, स्पन्दयति च।
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਾਲਾਹਿ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥੨੭॥ ਸੁਧੁ
नानक सचु सालाहि पूरा पाइआ ॥२७॥ सुधुसत्येश्वरं स्तुवन् नानक सिद्धिं लब्धा मया । ||२७||सुध||