ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 962
ਤਿਥੈ ਤੂ ਸਮਰਥੁ ਜਿਥੈ ਕੋਇ ਨਾਹਿ ॥
तिथै तू समरथु जिथै कोइ नाहि ॥यत्र त्वं विभु भगवन् नान्यः कश्चित् ।
ਓਥੈ ਤੇਰੀ ਰਖ ਅਗਨੀ ਉਦਰ ਮਾਹਿ ॥
ओथै तेरी रख अगनी उदर माहि ॥तत्र मातृगर्भाग्नौ त्वया नः रक्षितः |
ਸੁਣਿ ਕੈ ਜਮ ਕੇ ਦੂਤ ਨਾਇ ਤੇਰੈ ਛਡਿ ਜਾਹਿ ॥
सुणि कै जम के दूत नाइ तेरै छडि जाहि ॥तव नाम श्रुत्वा पलायते मृत्युदूतः |
ਭਉਜਲੁ ਬਿਖਮੁ ਅਸਗਾਹੁ ਗੁਰਸਬਦੀ ਪਾਰਿ ਪਾਹਿ ॥
भउजलु बिखमु असगाहु गुरसबदी पारि पाहि ॥भयङ्करं, विश्वासघातकं, दुर्गमं जगत्-सागरं पारं भवति, गुरुस्य शबादस्य वचनस्य माध्यमेन।
ਜਿਨ ਕਉ ਲਗੀ ਪਿਆਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸੇਇ ਖਾਹਿ ॥
जिन कउ लगी पिआस अंम्रितु सेइ खाहि ॥ये तव तृष्णां अनुभवन्ति ते तव अम्ब्रोसियमामृतं गृहाण।
ਕਲਿ ਮਹਿ ਏਹੋ ਪੁੰਨੁ ਗੁਣ ਗੋਵਿੰਦ ਗਾਹਿ ॥
कलि महि एहो पुंनु गुण गोविंद गाहि ॥अस्मिन् कलियुगस्य कृष्णयुगे एतत् एकमेव सद्भावं, विश्वेश्वरस्य गौरवपूर्णस्तुतिं गायितुं।
ਸਭਸੈ ਨੋ ਕਿਰਪਾਲੁ ਸਮੑਾਲੇ ਸਾਹਿ ਸਾਹਿ ॥
सभसै नो किरपालु समाले साहि साहि ॥सः सर्वेषां दयालुः अस्ति; सः अस्मान् एकैकेन निःश्वासेन धारयति।
ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ਨ ਜਾਇ ਜਿ ਆਵੈ ਤੁਧੁ ਆਹਿ ॥੯॥
बिरथा कोइ न जाइ जि आवै तुधु आहि ॥९॥ये भवतः समीपं प्रेम्णा श्रद्धया च आगच्छन्ति ते कदापि शून्यहस्ता न निवर्तन्ते । ||९||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
सलोक मः ५ ॥सलोक, पञ्चम मेहलः १.
ਦੂਜਾ ਤਿਸੁ ਨ ਬੁਝਾਇਹੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਾਮੁ ਦੇਹੁ ਆਧਾਰੁ ॥
दूजा तिसु न बुझाइहु पारब्रहम नामु देहु आधारु ॥नामाश्रयेण योऽशिषयसि परमेश्वर, ते अन्यं न जानन्ति ।
ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਸਾਹਿਬੋ ਸਮਰਥੁ ਸਚੁ ਦਾਤਾਰੁ ॥
अगमु अगोचरु साहिबो समरथु सचु दातारु ॥दुर्गमः, अगाहः प्रभुः च गुरुः, सर्वशक्तिमान् सच्चा महान् दाता:
ਤੂ ਨਿਹਚਲੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਸਚੁ ਸਚਾ ਤੁਧੁ ਦਰਬਾਰੁ ॥
तू निहचलु निरवैरु सचु सचा तुधु दरबारु ॥त्वं शाश्वतः अपरिवर्तनीयः, प्रतिशोधरहितः सत्यः च असि; सत्यं भवतः न्यायालयस्य दरबारः।
ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
कीमति कहणु न जाईऐ अंतु न पारावारु ॥भवतः मूल्यं वर्णयितुं न शक्यते; भवतः अन्तः न सीमा वा नास्ति।
ਪ੍ਰਭੁ ਛੋਡਿ ਹੋਰੁ ਜਿ ਮੰਗਣਾ ਸਭੁ ਬਿਖਿਆ ਰਸ ਛਾਰੁ ॥
प्रभु छोडि होरु जि मंगणा सभु बिखिआ रस छारु ॥ईश्वरं त्यक्त्वा अन्यत् किमपि याचयितुम् सर्वं भ्रष्टाचारः भस्म च।
ਸੇ ਸੁਖੀਏ ਸਚੁ ਸਾਹ ਸੇ ਜਿਨ ਸਚਾ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥
से सुखीए सचु साह से जिन सचा बिउहारु ॥ते एव शान्तिं लभन्ते सच्चे राजानः सत्यव्यवहाराः ।
ਜਿਨਾ ਲਗੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਭ ਨਾਮ ਸਹਜ ਸੁਖ ਸਾਰੁ ॥
जिना लगी प्रीति प्रभ नाम सहज सुख सारु ॥ये ईश्वरस्य नामप्रेमिणः सन्ति, ते सहजतया शान्तिस्य सारं भोजयन्ति।
ਨਾਨਕ ਇਕੁ ਆਰਾਧੇ ਸੰਤਨ ਰੇਣਾਰੁ ॥੧॥
नानक इकु आराधे संतन रेणारु ॥१॥नानकः एकेश्वरं पूजयति, पूजयति च; सः सन्तानाम् रजः अन्वेषयति। ||१||
ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥पञ्चमः मेहलः १.
ਅਨਦ ਸੂਖ ਬਿਸ੍ਰਾਮ ਨਿਤ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਇ ॥
अनद सूख बिस्राम नित हरि का कीरतनु गाइ ॥भगवतः स्तुतिकीर्तनं गायन् आनन्दः शान्तिः विश्रामः च लभ्यते।
ਅਵਰ ਸਿਆਣਪ ਛਾਡਿ ਦੇਹਿ ਨਾਨਕ ਉਧਰਸਿ ਨਾਇ ॥੨॥
अवर सिआणप छाडि देहि नानक उधरसि नाइ ॥२॥अन्यान् चतुरान् युक्तिं त्यक्त्वा नानक; केवलं नामद्वारा एव भवतः उद्धारः भविष्यति। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਬਹੁਤੁ ਘਿਣਾਵਣੇ ॥
ना तू आवहि वसि बहुतु घिणावणे ॥न कश्चित् त्वां वशं कर्तुं शक्नोति, जगत् अवहेलना ।
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਬੇਦ ਪੜਾਵਣੇ ॥
ना तू आवहि वसि बेद पड़ावणे ॥न कश्चित् त्वां वशं कर्तुं शक्नोति, वेदानाम् अध्ययनेन ।
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਤੀਰਥਿ ਨਾਈਐ ॥
ना तू आवहि वसि तीरथि नाईऐ ॥न कश्चित् त्वां वशं कर्तुं शक्नोति, तीर्थस्नानात् ।
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਧਰਤੀ ਧਾਈਐ ॥
ना तू आवहि वसि धरती धाईऐ ॥न कश्चित् त्वां वशं कर्तुं शक्नोति, सर्वलोकं भ्रमन् ।
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਕਿਤੈ ਸਿਆਣਪੈ ॥
ना तू आवहि वसि कितै सिआणपै ॥न कश्चित् त्वां वशं कर्तुं शक्नोति, केनचित् चतुरेण युक्त्या ।
ਨਾ ਤੂ ਆਵਹਿ ਵਸਿ ਬਹੁਤਾ ਦਾਨੁ ਦੇ ॥
ना तू आवहि वसि बहुता दानु दे ॥न कश्चित् भवन्तं वशं कर्तुं शक्नोति, दानसंस्थाभ्यः महतीं दानं दत्त्वा ।
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰੈ ਵਸਿ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰਾ ॥
सभु को तेरै वसि अगम अगोचरा ॥सर्वे त्वदधीनाः अगम्यमगम्येश्वर |
ਤੂ ਭਗਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਭਗਤਾ ਤਾਣੁ ਤੇਰਾ ॥੧੦॥
तू भगता कै वसि भगता ताणु तेरा ॥१०॥त्वं तव भक्तानां वशे असि; त्वं भक्तानां बलम् असि । ||१०||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
सलोक मः ५ ॥सलोक, पञ्चम मेहलः १.
ਆਪੇ ਵੈਦੁ ਆਪਿ ਨਾਰਾਇਣੁ ॥
आपे वैदु आपि नाराइणु ॥भगवान् एव सच्चिदानन्दः ।
ਏਹਿ ਵੈਦ ਜੀਅ ਕਾ ਦੁਖੁ ਲਾਇਣ ॥
एहि वैद जीअ का दुखु लाइण ॥एते जगतः वैद्याः केवलं दुःखेन आत्मानं भारं कुर्वन्ति।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਖਾਇਣ ॥
गुर का सबदु अंम्रित रसु खाइण ॥गुरुस्य शाबादस्य वचनं अम्ब्रोसियल अमृतम् अस्ति; एतावत् स्वादिष्टं खादितुं।
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸੈ ਤਿਸ ਕੇ ਸਭਿ ਦੂਖ ਮਿਟਾਇਣ ॥੧॥
नानक जिसु मनि वसै तिस के सभि दूख मिटाइण ॥१॥अनेन अमृतेन पूरितं मनः यस्य नानक - तस्य सर्वा दुःखानि निवर्तन्ते। ||१||
ਮਃ ੫ ॥
मः ५ ॥पञ्चमः मेहलः १.
ਹੁਕਮਿ ਉਛਲੈ ਹੁਕਮੇ ਰਹੈ ॥
हुकमि उछलै हुकमे रहै ॥भगवतः आज्ञायाः हुकमेण ते भ्रमन्ति; भगवतः आज्ञया निश्चलं तिष्ठन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਸਹੈ ॥
हुकमे दुखु सुखु सम करि सहै ॥तस्य हुकमेण दुःखं सुखं च समानं सहन्ते।
ਹੁਕਮੇ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
हुकमे नामु जपै दिनु राति ॥तस्य हुकमेन नाम भगवतः नाम जपन्ति दिवारात्रौ।
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਵੈ ਦਾਤਿ ॥
नानक जिस नो होवै दाति ॥स एव करोति नानक धन्यः ।
ਹੁਕਮਿ ਮਰੈ ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਜੀਵੈ ॥
हुकमि मरै हुकमे ही जीवै ॥भगवतः आज्ञायाः हुकमेण ते म्रियन्ते; तस्य आज्ञायाः हुकमेण ते जीवन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਨਾਨੑਾ ਵਡਾ ਥੀਵੈ ॥
हुकमे नाना वडा थीवै ॥तस्य हुकमेन ते लघु, विशालाः च भवन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਸੋਗ ਹਰਖ ਆਨੰਦ ॥
हुकमे सोग हरख आनंद ॥तस्य हुकमेण ते दुःखं सुखं आनन्दं च प्राप्नुवन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਜਪੈ ਨਿਰੋਧਰ ਗੁਰਮੰਤ ॥
हुकमे जपै निरोधर गुरमंत ॥तस्य हुकमेन गुरुमन्त्रं जपन्ति, यः सदा कार्यं करोति।
ਹੁਕਮੇ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਰਹਾਏ ॥
हुकमे आवणु जाणु रहाए ॥तस्य हुकमेण पुनर्जन्मनि आगमनं निवर्तयतु।
ਨਾਨਕ ਜਾ ਕਉ ਭਗਤੀ ਲਾਏ ॥੨॥
नानक जा कउ भगती लाए ॥२॥यदा तान् स्वभक्तिपूजया सह संयोजयति नानक। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਹਉ ਤਿਸੁ ਢਾਢੀ ਕੁਰਬਾਣੁ ਜਿ ਤੇਰਾ ਸੇਵਦਾਰੁ ॥
हउ तिसु ढाढी कुरबाणु जि तेरा सेवदारु ॥अहं यज्ञोऽस्मि तस्मै सङ्गीतकाराय यः तव भृत्यः भगवन् |
ਹਉ ਤਿਸੁ ਢਾਢੀ ਬਲਿਹਾਰ ਜਿ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਅਪਾਰ ॥
हउ तिसु ढाढी बलिहार जि गावै गुण अपार ॥अनन्तेश्वरस्य गौरवं स्तुतिं गायति तस्मै सङ्गीतकाराय अहं यज्ञः अस्मि।
ਸੋ ਢਾਢੀ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਜਿਸੁ ਲੋੜੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
सो ढाढी धनु धंनु जिसु लोड़े निरंकारु ॥धन्यः धन्यः स सङ्गीतकारः यस्य कृते स्वयं निराकारः प्रभुः स्पृहति।
ਸੋ ਢਾਢੀ ਭਾਗਠੁ ਜਿਸੁ ਸਚਾ ਦੁਆਰ ਬਾਰੁ ॥
सो ढाढी भागठु जिसु सचा दुआर बारु ॥अतीव सौभाग्यशाली सः सङ्गीतकारः यः सच्चिदानन्दस्य प्राङ्गणस्य द्वारं आगच्छति।
ਓਹੁ ਢਾਢੀ ਤੁਧੁ ਧਿਆਇ ਕਲਾਣੇ ਦਿਨੁ ਰੈਣਾਰ ॥
ओहु ढाढी तुधु धिआइ कलाणे दिनु रैणार ॥स त्वां ध्यायति भगवन् त्वां प्रशंसति अहोरात्रम् ।
ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਨ ਆਵੈ ਕਦੇ ਹਾਰਿ ॥
मंगै अंम्रित नामु न आवै कदे हारि ॥सः अम्ब्रोसियल नाम भगवतः नाम याचते, कदापि न पराजितः भविष्यति।
ਕਪੜੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਰਹਦਾ ਲਿਵੈ ਧਾਰ ॥
कपड़ु भोजनु सचु रहदा लिवै धार ॥तस्य वस्त्रं भोजनं च सत्यं, सः अन्तः भगवतः प्रेम्णः निहितं करोति।
ਸੋ ਢਾਢੀ ਗੁਣਵੰਤੁ ਜਿਸ ਨੋ ਪ੍ਰਭ ਪਿਆਰੁ ॥੧੧॥
सो ढाढी गुणवंतु जिस नो प्रभ पिआरु ॥११॥प्रशंसनीयः सः संगीतकारः यः ईश्वरं प्रेम करोति। ||११||