महता सौभाग्येन सङ्गत्, पवित्रसङ्घं, हे विश्वेश्वर; भृत्य नानक नामद्वारा कार्याणि निराकृतानि भवन्ति। ||४||४||३०||६८||
गौरी माझ, चतुर्थ मेहल : १.
भगवता मम अन्तः भगवतः नाम स्पृहा रोपितः अस्ति।
मम परममित्रं भगवन्तं परमेश्वरं मिलित्वा शान्तिं प्राप्तवान्।
पश्यन् भगवन्तं देवं जीवामि मातः |
भगवतः नाम मम मित्रं भ्राता च। ||१||
हे प्रिय सन्ताः मम भगवतः ईश्वरस्य गौरवं स्तुतिं गायन्तु।
गुरमुख इति नाम्नं जपन्तु भगवतः महाभागाः।
हरः हरः नाम भगवतः आत्मा मम प्राणाश्वासः।
मया पुनः कदापि भयंकरं जगत्-सागरं लङ्घयितुं न प्रयोजनम्। ||२||
कथं द्रक्ष्यामि भगवन्तं परमेश्वरम्? मम मनः शरीरं च तं स्पृहति।
भगवता सह मां संयोजयन्तु प्रिय सन्ताः; मम मनः तस्य प्रेम्णा वर्तते।
गुरुस्य शबादस्य वचनेन मया सार्वभौमं प्रियं लब्धम्।
हे महाभागाः भगवतः नाम जपन्तु। ||३||
मम मनसः शरीरस्य च अन्तः विश्वेश्वरस्य ईश्वरस्य विषये एतादृशी महती आकांक्षा वर्तते।
भगवता सह मां संयोजयन्तु प्रिय सन्ताः। ईश्वरः विश्वेश्वरः मम एतावत् समीपस्थः अस्ति।
सच्चिद्गुरुस्य उपदेशद्वारा नाम सर्वदा प्रकाश्यते;
सेवकस्य नानकस्य मनसः इच्छाः पूर्णाः अभवन्। ||४||५||३१||६९||
गौरी माझ, चतुर्थ मेहल : १.
यदि अहं मम प्रेम्णः नाम प्राप्नोमि तर्हि अहं जीवामि।
मनसः मन्दिरे, भगवतः अम्ब्रोसियल अमृतम् अस्ति; गुरुशिक्षायाः माध्यमेन वयं तत् पिबामः।
मम मनः भगवतः प्रेम्णा सिक्तम् अस्ति। अहं भगवतः उदात्ततत्त्वे निरन्तरं पिबामि।
मम मनसि भगवन्तं लब्धं तथा जीवामि। ||१||
भगवतः प्रेम बाणः मनसा शरीरेण च विदारितः।
प्रभुः आदिभूतः सर्वज्ञः अस्ति; सः मम प्रियः मम परममित्रः च अस्ति।
साधुगुरुणा मां सर्वज्ञेन सर्वदर्शनेन सह संयोजितम्।
अहं नाम भगवतः नाम यज्ञः अस्मि। ||२||
अहं मम प्रभुं हरं हरं मम आत्मीयं मम परममित्रं अन्वेषयामि।
भगवतः मार्गं दर्शयतु प्रिय सन्ताः; अहं तं सर्वत्र अन्वेषयामि।
दयालुः दयालुः सत्यगुरुः मार्गं दर्शितवान् अहं भगवन्तं लब्धवान्।
भगवतः नामद्वारा अहं नाम लीनः अस्मि। ||३||
अहं भगवतः प्रेम्णः विरहदुःखेन ग्रस्तः अस्मि।
गुरुणा मम कामना पूरिता, मम मुखेन अम्ब्रोसियलामृतं प्राप्तम्।
भगवान् दयालुः अभवत्, अधुना भगवतः नाम ध्यायामि ।
सेवकः नानकः भगवतः उदात्ततत्त्वं प्राप्तवान् अस्ति। ||४||६||२०||१८||३२||७०||
पंचम मेहल, राग गौरी ग्वारायरी, चौ-पढ़ाय: १.
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
कथं सुखं लभ्यते हे दैवभ्रातरः |
अस्माकं साहाय्यं समर्थनं च प्रभुः कथं लभ्यते? ||१||विराम||
स्वगृहस्वामिने सुखं नास्ति, सर्वेषु मायेषु,
उच्छ्रितभवनेषु वा सुन्दरछायानिक्षेपणेषु।
वञ्चने लोभे च एतत् मानवजीवनं व्यर्थं भवति। ||१||
एषः एव मार्गः सुखस्य मार्गः हे मम दैवभ्रातरः |
एषः एव मार्गः भगवन्तं, अस्माकं साहाय्यं समर्थनं च अन्वेष्टुं। ||१||द्वितीय विराम||
गौरी ग्वारायरी, पञ्चम मेहलः १.