ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 224
ਨਰ ਨਿਹਕੇਵਲ ਨਿਰਭਉ ਨਾਉ ॥
नर निहकेवल निरभउ नाउ ॥नाम पुरुषं शुद्धं निर्भयं करोति।
ਅਨਾਥਹ ਨਾਥ ਕਰੇ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
अनाथह नाथ करे बलि जाउ ॥स्वामिनः सर्वस्वामित्वं करोति। अहं तस्य यज्ञः अस्मि।
ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨਾਹੀ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥੫॥
पुनरपि जनमु नाही गुण गाउ ॥५॥तादृशः पुनः पुनर्जन्म न प्राप्नोति; सः ईश्वरस्य महिमाम् गायति। ||५||
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
अंतरि बाहरि एको जाणै ॥अन्तः बहिश्च सः एकं भगवन्तं जानाति;
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦੇ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ॥
गुर कै सबदे आपु पछाणै ॥गुरुस्य शबदस्य वचनस्य माध्यमेन सः स्वस्य साक्षात्कारं करोति।
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਦਰਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥੬॥
साचै सबदि दरि नीसाणै ॥६॥सः भगवतः न्यायालये सच्चिदानन्दस्य ध्वजं चिह्नं च धारयति। ||६||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਤਿਸੁ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ॥
सबदि मरै तिसु निज घरि वासा ॥शाबादे म्रियते यः स्वगृहे अन्तः तिष्ठति।
ਆਵੈ ਨ ਜਾਵੈ ਚੂਕੈ ਆਸਾ ॥
आवै न जावै चूकै आसा ॥न पुनर्जन्ममायाति याति च तस्य आशा वशीकृताः।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਕਮਲੁ ਪਰਗਾਸਾ ॥੭॥
गुर कै सबदि कमलु परगासा ॥७॥गुरुस्य शब्दवचनद्वारा तस्य हृदयकमलं प्रफुल्लितं भवति। ||७||
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਆਸ ਨਿਰਾਸਾ ॥
जो दीसै सो आस निरासा ॥यः दृश्यते, सः आशानिराशा चालितः भवति,
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਖੁ ਭੂਖ ਪਿਆਸਾ ॥
काम क्रोध बिखु भूख पिआसा ॥कामेन क्रोधेन भ्रष्टेन क्षुधापिपासाभिः |
ਨਾਨਕ ਬਿਰਲੇ ਮਿਲਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥੮॥੭॥
नानक बिरले मिलहि उदासा ॥८॥७॥ते विरक्ताः एकान्ताः भगवन्तं मिलन्ति नानक ते एवम् अतिदुर्लभाः । ||८||७||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਐਸੋ ਦਾਸੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
ऐसो दासु मिलै सुखु होई ॥तादृशं दासं मिलित्वा शान्तिः लभ्यते।
ਦੁਖੁ ਵਿਸਰੈ ਪਾਵੈ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥੧॥
दुखु विसरै पावै सचु सोई ॥१॥दुःखं विस्मृतं भवति, यदा सच्चिदानन्दः लभ्यते। ||१||
ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਭਈ ਮਤਿ ਪੂਰੀ ॥
दरसनु देखि भई मति पूरी ॥तस्य दर्शनं धन्यं दृष्ट्वा सिद्धा मम बोधः |
ਅਠਸਠਿ ਮਜਨੁ ਚਰਨਹ ਧੂਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
अठसठि मजनु चरनह धूरी ॥१॥ रहाउ ॥अष्टषष्टितीर्थेषु शुद्धिस्नानानि तस्य पादरजसा। ||१||विराम||
ਨੇਤ੍ਰ ਸੰਤੋਖੇ ਏਕ ਲਿਵ ਤਾਰਾ ॥
नेत्र संतोखे एक लिव तारा ॥एकेश्वरस्य नित्यं प्रेम्णा मम नेत्राणि सन्तुष्टानि सन्ति।
ਜਿਹਵਾ ਸੂਚੀ ਹਰਿ ਰਸ ਸਾਰਾ ॥੨॥
जिहवा सूची हरि रस सारा ॥२॥जिह्वा मम भगवतः उदात्ततत्त्वेन शुद्धा भवति। ||२||
ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਅਭ ਅੰਤਰਿ ਸੇਵਾ ॥
सचु करणी अभ अंतरि सेवा ॥सत्यं मम कर्माणि, मम सत्त्वस्य गहने अहं तं सेवयामि।
ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿਆ ਅਲਖ ਅਭੇਵਾ ॥੩॥
मनु त्रिपतासिआ अलख अभेवा ॥३॥अविवेचनीयेन रहस्यमयेन मम मनः तृप्तं भवति। ||३||
ਜਹ ਜਹ ਦੇਖਉ ਤਹ ਤਹ ਸਾਚਾ ॥
जह जह देखउ तह तह साचा ॥यत्र यत्र पश्यामि तत्र तत्र सत्यं भगवन्तं प्राप्नोमि।
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਝਗਰਤ ਜਗੁ ਕਾਚਾ ॥੪॥
बिनु बूझे झगरत जगु काचा ॥४॥अबोधेन जगत् अनृते वितर्कयति। ||४||
ਗੁਰੁ ਸਮਝਾਵੈ ਸੋਝੀ ਹੋਈ ॥
गुरु समझावै सोझी होई ॥यदा गुरुः उपदिशति तदा अवगमनं लभ्यते।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥੫॥
गुरमुखि विरला बूझै कोई ॥५॥कथं दुर्लभः स गुरमुखः यः अवगच्छति। ||५||
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਰਾਖਹੁ ਰਖਵਾਲੇ ॥
करि किरपा राखहु रखवाले ॥दयां दर्शय, मां त्राहि हे त्राता भगवन्!
ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਪਸੂ ਭਏ ਬੇਤਾਲੇ ॥੬॥
बिनु बूझे पसू भए बेताले ॥६॥अबोधाः जनाः पशवः राक्षसाः च भवन्ति । ||६||
ਗੁਰਿ ਕਹਿਆ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਦੂਜਾ ॥
गुरि कहिआ अवरु नही दूजा ॥गुरुणा उक्तं यत् अन्यः सर्वथा नास्ति।
ਕਿਸੁ ਕਹੁ ਦੇਖਿ ਕਰਉ ਅਨ ਪੂਜਾ ॥੭॥
किसु कहु देखि करउ अन पूजा ॥७॥अतः ब्रूहि कम् द्रष्टव्यं कम् पूजयेयम् । ||७||
ਸੰਤ ਹੇਤਿ ਪ੍ਰਭਿ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਧਾਰੇ ॥
संत हेति प्रभि त्रिभवण धारे ॥सन्तानां कृते ईश्वरः त्रैलोक्यं स्थापितवान्।
ਆਤਮੁ ਚੀਨੈ ਸੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥੮॥
आतमु चीनै सु ततु बीचारे ॥८॥स्वात्मानं विज्ञाय, यथार्थतत्त्वं चिन्तयति। ||८||
ਸਾਚੁ ਰਿਦੈ ਸਚੁ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਵਾਸ ॥
साचु रिदै सचु प्रेम निवास ॥यस्य हृदयं सत्येन सत्यप्रेमेण च पूर्णम्
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕ ਹਮ ਤਾ ਕੇ ਦਾਸ ॥੯॥੮॥
प्रणवति नानक हम ता के दास ॥९॥८॥- प्रार्थयति नानकः, अहं तस्य सेवकः अस्मि। ||९||८||
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
गउड़ी महला १ ॥गौरी, प्रथम मेहल : १.
ਬ੍ਰਹਮੈ ਗਰਬੁ ਕੀਆ ਨਹੀ ਜਾਨਿਆ ॥
ब्रहमै गरबु कीआ नही जानिआ ॥ब्रह्मा अभिमानेन आचरितवान्, न च अवगच्छत्।
ਬੇਦ ਕੀ ਬਿਪਤਿ ਪੜੀ ਪਛੁਤਾਨਿਆ ॥
बेद की बिपति पड़ी पछुतानिआ ॥वेदपतने सम्मुखे एव सः पश्चात्तापं कृतवान् ।
ਜਹ ਪ੍ਰਭ ਸਿਮਰੇ ਤਹੀ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੧॥
जह प्रभ सिमरे तही मनु मानिआ ॥१॥ध्याने ईश्वरं स्मरन् मनः सम्मिलति। ||१||
ਐਸਾ ਗਰਬੁ ਬੁਰਾ ਸੰਸਾਰੈ ॥
ऐसा गरबु बुरा संसारै ॥एतादृशः घोरः संसारस्य गौरवः।
ਜਿਸੁ ਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਗਰਬੁ ਨਿਵਾਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
जिसु गुरु मिलै तिसु गरबु निवारै ॥१॥ रहाउ ॥गुरुः सङ्गमानां गौरवं निवारयति। ||१||विराम||
ਬਲਿ ਰਾਜਾ ਮਾਇਆ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
बलि राजा माइआ अहंकारी ॥बाल राजा मायाहङ्कारे च ।
ਜਗਨ ਕਰੈ ਬਹੁ ਭਾਰ ਅਫਾਰੀ ॥
जगन करै बहु भार अफारी ॥आचरति स्म, परन्तु सः गर्वेण प्रफुल्लितः आसीत् ।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਛੇ ਜਾਇ ਪਇਆਰੀ ॥੨॥
बिनु गुर पूछे जाइ पइआरी ॥२॥गुरुपरामर्शं विना तस्य पातालं गन्तुम् अभवत् । ||२||
ਹਰੀਚੰਦੁ ਦਾਨੁ ਕਰੈ ਜਸੁ ਲੇਵੈ ॥
हरीचंदु दानु करै जसु लेवै ॥हरिचन्दः दानं दत्तवान्, जनप्रशंसा च अर्जितवान्।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇ ਅਭੇਵੈ ॥
बिनु गुर अंतु न पाइ अभेवै ॥गुरुं विना तु सः रहस्येश्वरस्य सीमां न प्राप्नोत्।
ਆਪਿ ਭੁਲਾਇ ਆਪੇ ਮਤਿ ਦੇਵੈ ॥੩॥
आपि भुलाइ आपे मति देवै ॥३॥भगवान् एव जनान् भ्रमयति, स्वयं च अवगमनं प्रयच्छति । ||३||
ਦੁਰਮਤਿ ਹਰਣਾਖਸੁ ਦੁਰਾਚਾਰੀ ॥
दुरमति हरणाखसु दुराचारी ॥दुरात्मना हरनाखशः कुकर्म कृतवान् |
ਪ੍ਰਭੁ ਨਾਰਾਇਣੁ ਗਰਬ ਪ੍ਰਹਾਰੀ ॥
प्रभु नाराइणु गरब प्रहारी ॥ईश्वरः सर्वेश्वरः अभिमाननाशकः अस्ति।
ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਉਧਾਰੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੪॥
प्रहलाद उधारे किरपा धारी ॥४॥दयां दत्त्वा, प्रह्लादं च तारितवान्। ||४||
ਭੂਲੋ ਰਾਵਣੁ ਮੁਗਧੁ ਅਚੇਤਿ ॥
भूलो रावणु मुगधु अचेति ॥रावणः मोहितः, मूर्खः, अबुद्धिः च आसीत् ।
ਲੂਟੀ ਲੰਕਾ ਸੀਸ ਸਮੇਤਿ ॥
लूटी लंका सीस समेति ॥श्रीलङ्का लुण्ठिता, तस्य शिरः नष्टम् अभवत् ।
ਗਰਬਿ ਗਇਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤਿ ॥੫॥
गरबि गइआ बिनु सतिगुर हेति ॥५॥अहङ्कारे लीनः, सच्चिगुरुप्रेमस्य अभावः च आसीत्। ||५||
ਸਹਸਬਾਹੁ ਮਧੁ ਕੀਟ ਮਹਿਖਾਸਾ ॥
सहसबाहु मधु कीट महिखासा ॥सहस्रबाहुं अर्जुनं, मधु-कीतब-मेह-खासा च राक्षसान् जघान।
ਹਰਣਾਖਸੁ ਲੇ ਨਖਹੁ ਬਿਧਾਸਾ ॥
हरणाखसु ले नखहु बिधासा ॥हरनाखशं गृहीत्वा नखैः विदारयत् |
ਦੈਤ ਸੰਘਾਰੇ ਬਿਨੁ ਭਗਤਿ ਅਭਿਆਸਾ ॥੬॥
दैत संघारे बिनु भगति अभिआसा ॥६॥राक्षसाः हताः; ते भक्तिपूजां न कुर्वन्ति स्म। ||६||
ਜਰਾਸੰਧਿ ਕਾਲਜਮੁਨ ਸੰਘਾਰੇ ॥
जरासंधि कालजमुन संघारे ॥जरा-सन्ध-काल-जमुन-सुराः नष्टाः |
ਰਕਤਬੀਜੁ ਕਾਲੁਨੇਮੁ ਬਿਦਾਰੇ ॥
रकतबीजु कालुनेमु बिदारे ॥रकत-बीजं च काल-नायं च प्रलयितम् |
ਦੈਤ ਸੰਘਾਰਿ ਸੰਤ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੭॥
दैत संघारि संत निसतारे ॥७॥राक्षसान् हत्वा भगवान् स्वसन्तानाम् उद्धारं कृतवान् । ||७||
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥
आपे सतिगुरु सबदु बीचारे ॥स्वयं सच्चिगुरुत्वेन शाबादं चिन्तयति।