ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 141
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमं मेहल्
ਹਕੁ ਪਰਾਇਆ ਨਾਨਕਾ ਉਸੁ ਸੂਅਰ ਉਸੁ ਗਾਇ ॥
हकु पराइआ नानका उसु सूअर उसु गाइ ॥: यत् न्याय्यतया अन्यस्य अस्ति तत् ग्रहीतुं, मुस्लिमः शूकरमांसम् खादति, अथवा हिन्दुः गोमांसम् खादति इव अस्ति।
ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ਹਾਮਾ ਤਾ ਭਰੇ ਜਾ ਮੁਰਦਾਰੁ ਨ ਖਾਇ ॥
गुरु पीरु हामा ता भरे जा मुरदारु न खाइ ॥अस्माकं गुरुः अस्माकं आध्यात्मिकः मार्गदर्शकः अस्माकं पार्श्वे तिष्ठति, यदि वयं तान् शवान् न खादामः।
ਗਲੀ ਭਿਸਤਿ ਨ ਜਾਈਐ ਛੁਟੈ ਸਚੁ ਕਮਾਇ ॥
गली भिसति न जाईऐ छुटै सचु कमाइ ॥केवलं वार्तालापेन जनाः स्वर्गं गन्तुं न अर्जयन्ति। मोक्षः केवलं सत्यस्य अभ्यासात् एव आगच्छति।
ਮਾਰਣ ਪਾਹਿ ਹਰਾਮ ਮਹਿ ਹੋਇ ਹਲਾਲੁ ਨ ਜਾਇ ॥
मारण पाहि हराम महि होइ हलालु न जाइ ॥निषिद्धभोजनेषु मसालायोगेन ते ग्राह्यः न भवन्ति ।
ਨਾਨਕ ਗਲੀ ਕੂੜੀਈ ਕੂੜੋ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
नानक गली कूड़ीई कूड़ो पलै पाइ ॥२॥मिथ्यावार्तात् नानक मिथ्यात्वमेव लभ्यते। ||२||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਪੰਜਿ ਨਿਵਾਜਾ ਵਖਤ ਪੰਜਿ ਪੰਜਾ ਪੰਜੇ ਨਾਉ ॥
पंजि निवाजा वखत पंजि पंजा पंजे नाउ ॥प्रार्थनायाः कृते पञ्च प्रार्थनाः, पञ्च दिवसस्य समयाः च सन्ति; पञ्चानां पञ्च नामानि सन्ति।
ਪਹਿਲਾ ਸਚੁ ਹਲਾਲ ਦੁਇ ਤੀਜਾ ਖੈਰ ਖੁਦਾਇ ॥
पहिला सचु हलाल दुइ तीजा खैर खुदाइ ॥प्रथमं सत्यं द्वितीयं प्रामाणिकजीवनं तृतीयं च ईश्वरस्य नाम्ना दानं भवतु।
ਚਉਥੀ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਮਨੁ ਪੰਜਵੀ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਇ ॥
चउथी नीअति रासि मनु पंजवी सिफति सनाइ ॥चतुर्थी सर्वेषां सद्भावना भवतु, पञ्चमी भगवतः स्तुतिः।
ਕਰਣੀ ਕਲਮਾ ਆਖਿ ਕੈ ਤਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਸਦਾਇ ॥
करणी कलमा आखि कै ता मुसलमाणु सदाइ ॥सत्कर्मणां प्रार्थनां पुनः कुर्वन्तु, ततः, भवन्तः स्वयमेव मुसलमानं वक्तुं शक्नुवन्ति।
ਨਾਨਕ ਜੇਤੇ ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜੈ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ॥੩॥
नानक जेते कूड़िआर कूड़ै कूड़ी पाइ ॥३॥अनृतं लभन्ते नानक मिथ्यामात्रम् | ||३||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਇਕਿ ਰਤਨ ਪਦਾਰਥ ਵਣਜਦੇ ਇਕਿ ਕਚੈ ਦੇ ਵਾਪਾਰਾ ॥
इकि रतन पदारथ वणजदे इकि कचै दे वापारा ॥केचन अमूल्यरत्नव्यापारं कुर्वन्ति, केचन केवलं काचव्यापारं कुर्वन्ति ।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਪਾਈਅਨਿ ਅੰਦਰਿ ਰਤਨ ਭੰਡਾਰਾ ॥
सतिगुरि तुठै पाईअनि अंदरि रतन भंडारा ॥यदा सच्चः गुरुः प्रसन्नः भवति तदा वयं मणिनिधिं प्राप्नुमः, आत्मनः अन्तः गहनः।
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਲਧਿਆ ਅੰਧੇ ਭਉਕਿ ਮੁਏ ਕੂੜਿਆਰਾ ॥
विणु गुर किनै न लधिआ अंधे भउकि मुए कूड़िआरा ॥गुरुं विना न कश्चित् एतत् निधिं लब्धवान्। अन्धाः मिथ्याश्च मृताः अनन्तभ्रमणेषु |
ਮਨਮੁਖ ਦੂਜੈ ਪਚਿ ਮੁਏ ਨਾ ਬੂਝਹਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥
मनमुख दूजै पचि मुए ना बूझहि वीचारा ॥स्वेच्छा मनमुखाः द्वन्द्वेन म्रियन्ते च। ते चिन्तनात्मकं ध्यानं न अवगच्छन्ति।
ਇਕਸੁ ਬਾਝਹੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਹੀ ਕਿਸੁ ਅਗੈ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰਾ ॥
इकसु बाझहु दूजा को नही किसु अगै करहि पुकारा ॥एकेश्वरं विना अन्यः सर्वथा नास्ति । ते कस्मै शिकायतुं शक्नुयुः ?
ਇਕਿ ਨਿਰਧਨ ਸਦਾ ਭਉਕਦੇ ਇਕਨਾ ਭਰੇ ਤੁਜਾਰਾ ॥
इकि निरधन सदा भउकदे इकना भरे तुजारा ॥केचन निराश्रयाः, अनन्ताः भ्रमन्ति, केचन धनस्य भण्डाराः सन्ति ।
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਧਨੁ ਨਾਹੀ ਹੋਰੁ ਬਿਖਿਆ ਸਭੁ ਛਾਰਾ ॥
विणु नावै होरु धनु नाही होरु बिखिआ सभु छारा ॥ईश्वरनाम विना अन्यं धनं नास्ति। अन्यत् सर्वं केवलं विषभस्म एव ।
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹੁਕਮਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੭॥
नानक आपि कराए करे आपि हुकमि सवारणहारा ॥७॥हे नानक भगवान् स्वयं कर्म करोति, परान् कर्म करोति; तस्य आज्ञायाः हुकमेण वयं अलङ्कृताः उन्नताः च स्मः। ||७||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵਣੁ ਮੁਸਕਲੁ ਜਾ ਹੋਇ ਤਾ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥
मुसलमाणु कहावणु मुसकलु जा होइ ता मुसलमाणु कहावै ॥मुस्लिमः इति वक्तुं कठिनम्; यदि कश्चन यथार्थतया मुस्लिमः अस्ति तर्हि सः एकः इति उच्यते।
ਅਵਲਿ ਅਉਲਿ ਦੀਨੁ ਕਰਿ ਮਿਠਾ ਮਸਕਲ ਮਾਨਾ ਮਾਲੁ ਮੁਸਾਵੈ ॥
अवलि अउलि दीनु करि मिठा मसकल माना मालु मुसावै ॥प्रथमं सः नबी-धर्मस्य मधुरत्वेन स्वादनं करोतु; ततः, तस्य सम्पत्तिदर्पः क्षीणः भवतु।
ਹੋਇ ਮੁਸਲਿਮੁ ਦੀਨ ਮੁਹਾਣੈ ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕਾ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
होइ मुसलिमु दीन मुहाणै मरण जीवण का भरमु चुकावै ॥सच्चा मुसलमानः भूत्वा सः मृत्युजीवनस्य मोहं पार्श्वे स्थापयतु।
ਰਬ ਕੀ ਰਜਾਇ ਮੰਨੇ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਕਰਤਾ ਮੰਨੇ ਆਪੁ ਗਵਾਵੈ ॥
रब की रजाइ मंने सिर उपरि करता मंने आपु गवावै ॥यथा सः ईश्वरस्य इच्छायाः अधीनः भवति, तथा च सृष्टिकर्त्रे समर्पणं करोति, तथैव सः स्वार्थात्, अभिमानात् च मुक्तः भवति।
ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਰਬ ਜੀਆ ਮਿਹਰੰਮਤਿ ਹੋਇ ਤ ਮੁਸਲਮਾਣੁ ਕਹਾਵੈ ॥੧॥
तउ नानक सरब जीआ मिहरंमति होइ त मुसलमाणु कहावै ॥१॥यदा च नानक सर्वभूतेषु दयालुः तदा एव सः मुसलमानः इति उच्यते। ||१||
ਮਹਲਾ ੪ ॥
महला ४ ॥चतुर्थ मेहलः १.
ਪਰਹਰਿ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧੁ ਝੂਠੁ ਨਿੰਦਾ ਤਜਿ ਮਾਇਆ ਅਹੰਕਾਰੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥
परहरि काम क्रोधु झूठु निंदा तजि माइआ अहंकारु चुकावै ॥यौनकामं, क्रोधं, मिथ्यावादं, निन्दां च परित्यजन्तु; मायां परित्यज्य अहङ्कारमभिमानं निर्मूलयेत् |
ਤਜਿ ਕਾਮੁ ਕਾਮਿਨੀ ਮੋਹੁ ਤਜੈ ਤਾ ਅੰਜਨ ਮਾਹਿ ਨਿਰੰਜਨੁ ਪਾਵੈ ॥
तजि कामु कामिनी मोहु तजै ता अंजन माहि निरंजनु पावै ॥यौनकामं व्यभिचारं च परित्यज्य भावात्मकं आसक्तिं त्यजन्तु। तदा एव जगतः तमः मध्ये अमलं भगवन्तं प्राप्स्यसि।
ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਤਜਿ ਪਿਆਸ ਆਸ ਰਾਮ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥
तजि मानु अभिमानु प्रीति सुत दारा तजि पिआस आस राम लिव लावै ॥स्वार्थं, अभिमानं, अभिमानं, स्वसन्तति-पत्नी-प्रेमं च परित्यजतु । तृषितान् आशान् कामान् परित्यज्य भगवन्तं प्रेम्णः आलिंगय ।
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈ ॥੨॥
नानक साचा मनि वसै साच सबदि हरि नामि समावै ॥२॥नानक सत्याऽगमिष्यति ते मनसि निवसति । शबादस्य सत्यवचनेन भगवतः नाम्नि लीनः भविष्यसि। ||२||
ਪਉੜੀ ॥
पउड़ी ॥पौरी : १.
ਰਾਜੇ ਰਯਤਿ ਸਿਕਦਾਰ ਕੋਇ ਨ ਰਹਸੀਓ ॥
राजे रयति सिकदार कोइ न रहसीओ ॥न राजानो न प्रजाः न च नेतारः तिष्ठन्ति।
ਹਟ ਪਟਣ ਬਾਜਾਰ ਹੁਕਮੀ ਢਹਸੀਓ ॥
हट पटण बाजार हुकमी ढहसीओ ॥दुकानानि, नगराणि, वीथीः च अन्ते विघटिताः भविष्यन्ति, भगवतः आज्ञायाः हुकमद्वारा।
ਪਕੇ ਬੰਕ ਦੁਆਰ ਮੂਰਖੁ ਜਾਣੈ ਆਪਣੇ ॥
पके बंक दुआर मूरखु जाणै आपणे ॥तानि स्थूलानि सुन्दराणि च भवनानि-मूढाः मन्यन्ते यत् ते स्वस्य एव सन्ति।
ਦਰਬਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ਰੀਤੇ ਇਕਿ ਖਣੇ ॥
दरबि भरे भंडार रीते इकि खणे ॥धनपूर्णानि निधिगृहाणि क्षणमात्रेण शून्यानि भविष्यन्ति।
ਤਾਜੀ ਰਥ ਤੁਖਾਰ ਹਾਥੀ ਪਾਖਰੇ ॥
ताजी रथ तुखार हाथी पाखरे ॥अश्वाः रथाः उष्ट्राः गजाः सर्वे अलङ्काराः;
ਬਾਗ ਮਿਲਖ ਘਰ ਬਾਰ ਕਿਥੈ ਸਿ ਆਪਣੇ ॥
बाग मिलख घर बार किथै सि आपणे ॥उद्यानानि, भूमिः, गृहाणि, तंबूः, मृदुशय्याः, साटनमण्डपाः च -
ਤੰਬੂ ਪਲੰਘ ਨਿਵਾਰ ਸਰਾਇਚੇ ਲਾਲਤੀ ॥
तंबू पलंघ निवार सराइचे लालती ॥अहो, कुत्र तानि वस्तूनि, यानि ते स्वकीयानि मन्यन्ते?
ਨਾਨਕ ਸਚ ਦਾਤਾਰੁ ਸਿਨਾਖਤੁ ਕੁਦਰਤੀ ॥੮॥
नानक सच दातारु सिनाखतु कुदरती ॥८॥हे नानक, सच्चिदानन्दः सर्वेषां दाता; सः स्वस्य सर्वशक्तिमान् सृजनात्मकस्वभावेन प्रकाशितः भवति। ||८||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਨਦੀਆ ਹੋਵਹਿ ਧੇਣਵਾ ਸੁੰਮ ਹੋਵਹਿ ਦੁਧੁ ਘੀਉ ॥
नदीआ होवहि धेणवा सुंम होवहि दुधु घीउ ॥यदि नद्यः गावः भूत्वा क्षीरं दत्त्वा वसन्तजलं क्षीरं घृतं च भूत्वा;
ਸਗਲੀ ਧਰਤੀ ਸਕਰ ਹੋਵੈ ਖੁਸੀ ਕਰੇ ਨਿਤ ਜੀਉ ॥
सगली धरती सकर होवै खुसी करे नित जीउ ॥यदि सर्वा पृथिवी शर्करा अभवत्, निरन्तरं मनः उत्तेजितुं;