ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 596
ਬੰਨੁ ਬਦੀਆ ਕਰਿ ਧਾਵਣੀ ਤਾ ਕੋ ਆਖੈ ਧੰਨੁ ॥
बंनु बदीआ करि धावणी ता को आखै धंनु ॥भवतः कार्यं पापनिग्रहः भवतु; तदा एव जनाः भवन्तं धन्यम् इति वक्ष्यन्ति।
ਨਾਨਕ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਚੜੈ ਚਵਗਣ ਵੰਨੁ ॥੪॥੨॥
नानक वेखै नदरि करि चड़ै चवगण वंनु ॥४॥२॥हे नानक भगवता त्वां प्रसादकटाक्षेण पश्यति, चतुर्गुणं गौरवं प्राप्स्यसि। ||४||२||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੧ ਚਉਤੁਕੇ ॥
सोरठि मः १ चउतुके ॥सोरत्'ह, प्रथम मेहल, चौ-थुकाय: १.
ਮਾਇ ਬਾਪ ਕੋ ਬੇਟਾ ਨੀਕਾ ਸਸੁਰੈ ਚਤੁਰੁ ਜਵਾਈ ॥
माइ बाप को बेटा नीका ससुरै चतुरु जवाई ॥पुत्रः मातुः पितुः च प्रियः; स श्वशुरस्य धीमतः जामाता |
ਬਾਲ ਕੰਨਿਆ ਕੌ ਬਾਪੁ ਪਿਆਰਾ ਭਾਈ ਕੌ ਅਤਿ ਭਾਈ ॥
बाल कंनिआ कौ बापु पिआरा भाई कौ अति भाई ॥पिता पुत्रकन्यायाः प्रियः भ्राता भ्रातुः सुप्रियः ।
ਹੁਕਮੁ ਭਇਆ ਬਾਹਰੁ ਘਰੁ ਛੋਡਿਆ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਈ ਪਰਾਈ ॥
हुकमु भइआ बाहरु घरु छोडिआ खिन महि भई पराई ॥भगवतः आज्ञानुसारेण गृहं त्यक्त्वा बहिः गच्छति, क्षणमात्रेण सर्वं तस्य परकीयं भवति।
ਨਾਮੁ ਦਾਨੁ ਇਸਨਾਨੁ ਨ ਮਨਮੁਖਿ ਤਿਤੁ ਤਨਿ ਧੂੜਿ ਧੁਮਾਈ ॥੧॥
नामु दानु इसनानु न मनमुखि तितु तनि धूड़ि धुमाई ॥१॥स्वेच्छा मनमुखः भगवतः नाम न स्मरति, दाने न ददाति, न चैतन्यं शुद्धयति; तस्य शरीरं रजसि आवर्तते। ||१||
ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ॥
मनु मानिआ नामु सखाई ॥मनः सान्त्वयति नाम सान्त्वनेन |
ਪਾਇ ਪਰਉ ਗੁਰ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਿਨਿ ਸਾਚੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
पाइ परउ गुर कै बलिहारै जिनि साची बूझ बुझाई ॥ रहाउ ॥अहं गुरुचरणयोः पतामि - अहं तस्य बलिदानम्; तेन मम सत्या अवगमनं अवगन्तुं दत्तम्। ||विरामः||
ਜਗ ਸਿਉ ਝੂਠ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਜਨ ਸਿਉ ਵਾਦੁ ਰਚਾਈ ॥
जग सिउ झूठ प्रीति मनु बेधिआ जन सिउ वादु रचाई ॥मनः जगतः मिथ्याप्रेमेण प्रभावितं भवति; सः भगवतः विनयशीलेन सेवकेन सह कलहं करोति।
ਮਾਇਆ ਮਗਨੁ ਅਹਿਨਿਸਿ ਮਗੁ ਜੋਹੈ ਨਾਮੁ ਨ ਲੇਵੈ ਮਰੈ ਬਿਖੁ ਖਾਈ ॥
माइआ मगनु अहिनिसि मगु जोहै नामु न लेवै मरै बिखु खाई ॥रात्रिदिनं मायामुग्धः लौकिकमार्गमेव पश्यति; नाम न जपति, विषं पिबन् म्रियते।
ਗੰਧਣ ਵੈਣਿ ਰਤਾ ਹਿਤਕਾਰੀ ਸਬਦੈ ਸੁਰਤਿ ਨ ਆਈ ॥
गंधण वैणि रता हितकारी सबदै सुरति न आई ॥सः दुष्टवार्ताभिः ओतप्रोतः, मोहितः च भवति; शब्दवचनं तस्य चेतने न आगच्छति।
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਬੇਧਿਆ ਮਨਮੁਖਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥੨॥
रंगि न राता रसि नही बेधिआ मनमुखि पति गवाई ॥२॥सः भगवतः प्रेम्णा न ओतप्रोतः, न च नामरसेन प्रभावितः भवति; स्वेच्छा मनमुखः मानं नष्टं करोति। ||२||
ਸਾਧ ਸਭਾ ਮਹਿ ਸਹਜੁ ਨ ਚਾਖਿਆ ਜਿਹਬਾ ਰਸੁ ਨਹੀ ਰਾਈ ॥
साध सभा महि सहजु न चाखिआ जिहबा रसु नही राई ॥सः पवित्रसङ्घे आकाशशान्तिं न भुङ्क्ते, तस्य जिह्वायां किञ्चित् माधुर्यमपि नास्ति।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਧਨੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਜਾਨਿਆ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥
मनु तनु धनु अपुना करि जानिआ दर की खबरि न पाई ॥मनः शरीरं धनं च स्वकीयं कथयति; तस्य भगवतः न्यायालयस्य ज्ञानं नास्ति।
ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਚਲਿਆ ਅੰਧਿਆਰਾ ਘਰੁ ਦਰੁ ਦਿਸੈ ਨ ਭਾਈ ॥
अखी मीटि चलिआ अंधिआरा घरु दरु दिसै न भाई ॥नेत्रे निमील्य अन्धकारे गच्छति; सः स्वस्य सत्त्वस्य गृहं न पश्यति, हे दैवभ्रातरः।
ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧਾ ਠਉਰ ਨ ਪਾਵੈ ਅਪੁਨਾ ਕੀਆ ਕਮਾਈ ॥੩॥
जम दरि बाधा ठउर न पावै अपुना कीआ कमाई ॥३॥मृत्युद्वारे बद्धः सः विश्रामस्थानं न प्राप्नोति; स्वकर्मणां फलं प्राप्नोति। ||३||
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਅਖੀ ਵੇਖਾ ਕਹਣਾ ਕਥਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
नदरि करे ता अखी वेखा कहणा कथनु न जाई ॥यदा भगवान् स्वस्य अनुग्रहकटाक्षं क्षिपति तदा अहं तं स्वचक्षुषा पश्यामि; अनिर्वचनीयः, न च वर्णयितुं शक्यते।
ਕੰਨੀ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਿਦੈ ਵਸਾਈ ॥
कंनी सुणि सुणि सबदि सलाही अंम्रितु रिदै वसाई ॥कर्णैः शाबादस्य वचनं निरन्तरं शृणोमि, तस्य स्तुतिं च करोमि; तस्य अम्ब्रोसियलनाम मम हृदयस्य अन्तः तिष्ठति।
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਪੂਰਨ ਜੋਤਿ ਸਮਾਈ ॥
निरभउ निरंकारु निरवैरु पूरन जोति समाई ॥सः निर्भयः, निराकारः, सर्वथा प्रतिशोधहीनः च अस्ति; अहं तस्य सम्यक् प्रकाशे लीनः अस्मि।
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਵਿਣੁ ਭਰਮੁ ਨ ਭਾਗੈ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੩॥
नानक गुर विणु भरमु न भागै सचि नामि वडिआई ॥४॥३॥हे नानक गुरु विना संशयः न निवर्तते; सत्यनामद्वारा गौरवपूर्णं महत्त्वं प्राप्यते। ||४||३||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਦੁਤੁਕੇ ॥
सोरठि महला १ दुतुके ॥सोरत्'ह, प्रथम मेहल, धो-ठुकाय: १.
ਪੁੜੁ ਧਰਤੀ ਪੁੜੁ ਪਾਣੀ ਆਸਣੁ ਚਾਰਿ ਕੁੰਟ ਚਉਬਾਰਾ ॥
पुड़ु धरती पुड़ु पाणी आसणु चारि कुंट चउबारा ॥भूमिक्षेत्रे जलक्षेत्रे च तव आसनं चतुर्दिक्षु कक्षम् ।
ਸਗਲ ਭਵਣ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਏਕਾ ਮੁਖਿ ਤੇਰੈ ਟਕਸਾਲਾ ॥੧॥
सगल भवण की मूरति एका मुखि तेरै टकसाला ॥१॥तव एव सर्वस्य जगतः एकमेव रूपम्; तव मुखं सर्वेषां फैशनं कर्तुं पुदीना अस्ति। ||१||
ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਤੇਰੇ ਚੋਜ ਵਿਡਾਣਾ ॥
मेरे साहिबा तेरे चोज विडाणा ॥हे मम भगवन् गुरु, तव नाटकं तावत् अद्भुतम् अस्ति!
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਆਪੇ ਸਰਬ ਸਮਾਣਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
जलि थलि महीअलि भरिपुरि लीणा आपे सरब समाणा ॥ रहाउ ॥त्वं व्याप्य व्याप्तः जलं भूमिं च आकाशं च; त्वं स्वयं सर्वेषु समाहितः। ||विरामः||
ਜਹ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ਤੇਰਾ ਰੂਪੁ ਕਿਨੇਹਾ ॥
जह जह देखा तह जोति तुमारी तेरा रूपु किनेहा ॥यत्र पश्यामि तत्र तव ज्योतिर् पश्यामि किं तव रूपम् ।
ਇਕਤੁ ਰੂਪਿ ਫਿਰਹਿ ਪਰਛੰਨਾ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਜੇਹਾ ॥੨॥
इकतु रूपि फिरहि परछंना कोइ न किस ही जेहा ॥२॥भवतः एकं रूपं, किन्तु तत् अदृष्टम्; अन्यसदृशः कोऽपि नास्ति। ||२||
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜ ਸੇਤਜ ਤੇਰੇ ਕੀਤੇ ਜੰਤਾ ॥
अंडज जेरज उतभुज सेतज तेरे कीते जंता ॥अण्डजाः गर्भजाः पृथिवीजाः स्वेदजाः सर्वे त्वया निर्मिताः ।
ਏਕੁ ਪੁਰਬੁ ਮੈ ਤੇਰਾ ਦੇਖਿਆ ਤੂ ਸਭਨਾ ਮਾਹਿ ਰਵੰਤਾ ॥੩॥
एकु पुरबु मै तेरा देखिआ तू सभना माहि रवंता ॥३॥एकं महिमा मया दृष्टं यत् त्वं सर्वेषु व्याप्तः व्याप्तः। ||३||
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਬਹੁਤੇ ਮੈ ਏਕੁ ਨ ਜਾਣਿਆ ਮੈ ਮੂਰਖ ਕਿਛੁ ਦੀਜੈ ॥
तेरे गुण बहुते मै एकु न जाणिआ मै मूरख किछु दीजै ॥तव महिमाः एतावन्तः सन्ति, तेषु एकमपि न जानामि; अहं तादृशः मूर्खः अस्मि - कृपया, तेषु केचन मम कृते ददातु!
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਨਕ ਸੁਣਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਡੁਬਦਾ ਪਥਰੁ ਲੀਜੈ ॥੪॥੪॥
प्रणवति नानक सुणि मेरे साहिबा डुबदा पथरु लीजै ॥४॥४॥प्रार्थयति नानक, शृणु, हे मम भगवन् गुरु: अहं शिला इव डुबन् अस्मि - कृपया, मां त्राहि! ||४||४||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ॥
सोरठि महला १ ॥सोरत्'ह, प्रथम मेहल: १.
ਹਉ ਪਾਪੀ ਪਤਿਤੁ ਪਰਮ ਪਾਖੰਡੀ ਤੂ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ॥
हउ पापी पतितु परम पाखंडी तू निरमलु निरंकारी ॥अहं दुष्टः पापी महान् पाखण्डी च अस्मि; त्वं निर्मलः निराकारः प्रभुः।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਚਾਖਿ ਪਰਮ ਰਸਿ ਰਾਤੇ ਠਾਕੁਰ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
अंम्रितु चाखि परम रसि राते ठाकुर सरणि तुमारी ॥१॥अम्ब्रोसियामृतस्य स्वादनं कुर्वन् अहं परमानन्देन ओतप्रोतः अस्मि; भगवन् गुरो च तव अभयारण्यम् अन्विष्यामि। ||१||
ਕਰਤਾ ਤੂ ਮੈ ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੇ ॥
करता तू मै माणु निमाणे ॥प्रजापति भगवन् त्वमेव गौरवम् अपमानितानां |
ਮਾਣੁ ਮਹਤੁ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਣੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
माणु महतु नामु धनु पलै साचै सबदि समाणे ॥ रहाउ ॥मम अङ्के नामधनस्य गौरवं महिमा च अस्ति; अहं शब्दस्य सत्यवचने विलीयते। ||विरामः||
ਤੂ ਪੂਰਾ ਹਮ ਊਰੇ ਹੋਛੇ ਤੂ ਗਉਰਾ ਹਮ ਹਉਰੇ ॥
तू पूरा हम ऊरे होछे तू गउरा हम हउरे ॥त्वं सिद्धः असि, अहं तु निरर्थकः असिद्धः च अस्मि । त्वं गहनः असि, अहं तु तुच्छः अस्मि।