ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 66
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सिरीरागु महला ३ ॥सिरी राग, तृतीय मेहल : १.
ਪੰਖੀ ਬਿਰਖਿ ਸੁਹਾਵੜਾ ਸਚੁ ਚੁਗੈ ਗੁਰ ਭਾਇ ॥
पंखी बिरखि सुहावड़ा सचु चुगै गुर भाइ ॥शरीरस्य सुन्दरवृक्षे आत्मा पक्षी सत्यं चोदति, गुरुप्रेमेण।
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਵੈ ਸਹਜਿ ਰਹੈ ਉਡੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
हरि रसु पीवै सहजि रहै उडै न आवै जाइ ॥सा भगवतः उदात्ततत्त्वे पिबति, सहजसुलभतया च तिष्ठति; सा आगमनं गच्छन्तीं परितः न उड्डीयते।
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
निज घरि वासा पाइआ हरि हरि नामि समाइ ॥१॥सा स्वहृदयस्य अन्तः एव स्वगृहं प्राप्नोति; सा भगवन्नाम्नि हर, हर इति लीना भवति। ||१||
ਮਨ ਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
मन रे गुर की कार कमाइ ॥हे मन गुरवसेवने कार्य करें।
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੇ ਚਲਹਿ ਤਾ ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਚਹਿ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुर कै भाणै जे चलहि ता अनदिनु राचहि हरि नाइ ॥१॥ रहाउ ॥गुरु-इच्छया सह चरन्ति चेत् भगवतः नाम्नि निमग्नाः तिष्ठन्ति, रात्रौ दिवा। ||१||विराम||
ਪੰਖੀ ਬਿਰਖ ਸੁਹਾਵੜੇ ਊਡਹਿ ਚਹੁ ਦਿਸਿ ਜਾਹਿ ॥
पंखी बिरख सुहावड़े ऊडहि चहु दिसि जाहि ॥रम्यवृक्षेषु खगाः चतुर्दिशः परितः उड्डीयन्ते ।
ਜੇਤਾ ਊਡਹਿ ਦੁਖ ਘਣੇ ਨਿਤ ਦਾਝਹਿ ਤੈ ਬਿਲਲਾਹਿ ॥
जेता ऊडहि दुख घणे नित दाझहि तै बिललाहि ॥यथा यथा परितः उड्डीयन्ते तथा तथा अधिकं दुःखं प्राप्नुवन्ति; ते दहन्ति, वेदनाम् आक्रोशन्ति च।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮਹਲੁ ਨ ਜਾਪਈ ਨਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲ ਪਾਹਿ ॥੨॥
बिनु गुर महलु न जापई ना अंम्रित फल पाहि ॥२॥गुरुं विना भगवतः सान्निध्यस्य भवनं न प्राप्नुवन्ति, अम्ब्रोसियलफलं च न प्राप्नुवन्ति। ||२||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਹਰੀਆਵਲਾ ਸਾਚੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
गुरमुखि ब्रहमु हरीआवला साचै सहजि सुभाइ ॥गुरमुखः ईश्वरस्य वृक्षः इव, सर्वदा हरितः, सच्चिदानन्दस्य उदात्तप्रेमेण धन्यः, सहजशान्तिः, शान्तिः च अस्ति।
ਸਾਖਾ ਤੀਨਿ ਨਿਵਾਰੀਆ ਏਕ ਸਬਦਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
साखा तीनि निवारीआ एक सबदि लिव लाइ ॥गुणत्रयस्य शाखात्रयं छिनत्ति, शब्दस्य एकवचने प्रेम्णः आलिंगयति।
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਏਕੁ ਹੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਖਵਾਇ ॥੩॥
अंम्रित फलु हरि एकु है आपे देइ खवाइ ॥३॥भगवान् एव अम्ब्रोसियलफलम् अस्ति; सः एव अस्मान् खादितुं ददाति। ||३||
ਮਨਮੁਖ ਊਭੇ ਸੁਕਿ ਗਏ ਨਾ ਫਲੁ ਤਿੰਨਾ ਛਾਉ ॥
मनमुख ऊभे सुकि गए ना फलु तिंना छाउ ॥स्वेच्छा मनमुखाः तत्र स्थित्वा शुष्यन्ति; न फलं ददति, छाया च न ददति।
ਤਿੰਨਾ ਪਾਸਿ ਨ ਬੈਸੀਐ ਓਨਾ ਘਰੁ ਨ ਗਿਰਾਉ ॥
तिंना पासि न बैसीऐ ओना घरु न गिराउ ॥तेषां समीपे उपविष्टुं अपि मा कष्टं कुरुत-तेषां गृहं ग्रामं वा नास्ति।
ਕਟੀਅਹਿ ਤੈ ਨਿਤ ਜਾਲੀਅਹਿ ਓਨਾ ਸਬਦੁ ਨ ਨਾਉ ॥੪॥
कटीअहि तै नित जालीअहि ओना सबदु न नाउ ॥४॥ते प्रतिदिनं छित्त्वा दह्यन्ते; तेषां न शब्दः, न च भगवतः नाम। ||४||
ਹੁਕਮੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਉ ॥
हुकमे करम कमावणे पइऐ किरति फिराउ ॥भगवतः आज्ञानुसारं जनाः स्वकर्माणि कुर्वन्ति; पूर्वकर्मणां कर्मणा चालिताः परिभ्रमन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਣਾ ਜਹ ਭੇਜਹਿ ਤਹ ਜਾਉ ॥
हुकमे दरसनु देखणा जह भेजहि तह जाउ ॥भगवतः आज्ञया ते तस्य दर्शनस्य भगवन्तं दर्शनं कुर्वन्ति। यत्र यत्र प्रेषयति तत्र तत्र गच्छन्ति।
ਹੁਕਮੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੁਕਮੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥੫॥
हुकमे हरि हरि मनि वसै हुकमे सचि समाउ ॥५॥तस्य आज्ञानुसारं प्रभुः हरः हरः अस्माकं मनसः अन्तः तिष्ठति; तस्य आज्ञया वयं सत्ये विलीयन्ते। ||५||
ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਬਪੁੜੇ ਭੂਲੇ ਫਿਰਹਿ ਗਵਾਰ ॥
हुकमु न जाणहि बपुड़े भूले फिरहि गवार ॥कृपणाः मूर्खाः भगवतः इच्छां न जानन्ति; ते त्रुटिं कुर्वन्तः परिभ्रमन्ति।
ਮਨਹਠਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥
मनहठि करम कमावदे नित नित होहि खुआरु ॥ते हठबुद्ध्या स्वव्यापारं कुर्वन्ति; ते नित्यं नित्यं अपमानिताः भवन्ति।
ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਵਈ ਨਾ ਸਚਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੬॥
अंतरि सांति न आवई ना सचि लगै पिआरु ॥६॥तेषां अन्तः शान्तिः न आगच्छति; ते सत्येश्वरप्रेमं न आलिंगयन्ति। ||६||
ਗੁਰਮੁਖੀਆ ਮੁਹ ਸੋਹਣੇ ਗੁਰ ਕੈ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥
गुरमुखीआ मुह सोहणे गुर कै हेति पिआरि ॥गुरमुखप्रेमस्नेहधारिणां गुरमुखानां मुखानि सुन्दराणि सन्ति।
ਸਚੀ ਭਗਤੀ ਸਚਿ ਰਤੇ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ॥
सची भगती सचि रते दरि सचै सचिआर ॥सत्यभक्तिपूजाद्वारा ते सत्यस्य अनुकूलाः भवन्ति; सत्यद्वारे ते सत्याः इति लभ्यन्ते।
ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ਹੈ ਸਭ ਕੁਲ ਕਾ ਕਰਹਿ ਉਧਾਰੁ ॥੭॥
आए से परवाणु है सभ कुल का करहि उधारु ॥७॥धन्यं तेषां अस्तित्वम्; ते सर्वान् पूर्वजान् मोचयन्ति। ||७||
ਸਭ ਨਦਰੀ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰਿ ਨ ਕੋਇ ॥
सभ नदरी करम कमावदे नदरी बाहरि न कोइ ॥सर्वे भगवतः अनुग्रहदृष्ट्या स्वकर्म कुर्वन्ति; न कश्चित् तस्य दृष्ट्या परः अस्ति।
ਜੈਸੀ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸਚਾ ਤੈਸਾ ਹੀ ਕੋ ਹੋਇ ॥
जैसी नदरि करि देखै सचा तैसा ही को होइ ॥यथा प्रसादकटाक्षेण सच्चिदानन्दः अस्मान् पश्यति, तथैव वयं भवेम।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਵਡਾਈਆ ਕਰਮਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥੮॥੩॥੨੦॥
नानक नामि वडाईआ करमि परापति होइ ॥८॥३॥२०॥नानक महिमा माहात्म्यं नाम भगवतः नाम तस्य दयायाः एव प्रतिगृह्यते। ||८||३||२०||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
सिरीरागु महला ३ ॥सिरी राग, तृतीय मेहल : १.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਮਨਮੁਖਿ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
गुरमुखि नामु धिआईऐ मनमुखि बूझ न पाइ ॥गुरमुखाः नाम ध्यायन्ति; स्वेच्छा मनमुखाः न अवगच्छन्ति।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਦਾ ਮੁਖ ਊਜਲੇ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
गुरमुखि सदा मुख ऊजले हरि वसिआ मनि आइ ॥गुरमुखानां मुखानि सदा दीप्तानि भवन्ति; तेषां मनसि निवसितुं भगवान् आगतः।
ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੧॥
सहजे ही सुखु पाईऐ सहजे रहै समाइ ॥१॥सहजबोधेन ते शान्तिं प्राप्नुवन्ति, सहजबोधेन च ते भगवति लीनाः तिष्ठन्ति। ||१||
ਭਾਈ ਰੇ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸਾ ਹੋਇ ॥
भाई रे दासनि दासा होइ ॥हे दैवभ्रातरः भगवतः दासानां दासाः भवन्तु।
ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਗੁਰ ਭਗਤਿ ਹੈ ਵਿਰਲਾ ਪਾਏ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
गुर की सेवा गुर भगति है विरला पाए कोइ ॥१॥ रहाउ ॥गुरुसेवा गुरुपूजन एव। कथं दुर्लभाः सन्ति ये तत् प्राप्नुवन्ति ! ||१||विराम||
ਸਦਾ ਸੁਹਾਗੁ ਸੁਹਾਗਣੀ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
सदा सुहागु सुहागणी जे चलहि सतिगुर भाइ ॥सुखी आत्मा वधूः सदा भर्त्रा भगवता सह भवति, यदि सा सत्यगुरुस्य इच्छानुसारं चरति।
ਸਦਾ ਪਿਰੁ ਨਿਹਚਲੁ ਪਾਈਐ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਇ ॥
सदा पिरु निहचलु पाईऐ ना ओहु मरै न जाइ ॥सा नित्यं नित्यं पतिं लभते यः कदापि न म्रियते न गच्छति।
ਸਬਦਿ ਮਿਲੀ ਨਾ ਵੀਛੁੜੈ ਪਿਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
सबदि मिली ना वीछुड़ै पिर कै अंकि समाइ ॥२॥शबादवचनेन संयुक्ता सा पुनः न विरहिष्यते। सा प्रियस्य अङ्के निमग्नः अस्ति। ||२||
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਅਤਿ ਊਜਲਾ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
हरि निरमलु अति ऊजला बिनु गुर पाइआ न जाइ ॥भगवान् निर्मलः दीप्तिमत् च; गुरुं विना सः न लभ्यते।
ਪਾਠੁ ਪੜੈ ਨਾ ਬੂਝਈ ਭੇਖੀ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
पाठु पड़ै ना बूझई भेखी भरमि भुलाइ ॥शास्त्रपठनेन सः अवगन्तुं न शक्यते; वञ्चकाः अभिनयाः संशयेन मोहिताः भवन्ति।
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਸਦਾ ਪਾਇਆ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਸਮਾਇ ॥੩॥
गुरमती हरि सदा पाइआ रसना हरि रसु समाइ ॥३॥गुरुशिक्षाद्वारा भगवान् सर्वदा लभ्यते, जिह्वा च भगवतः उदात्ततत्त्वेन व्याप्ता भवति। ||३||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
माइआ मोहु चुकाइआ गुरमती सहजि सुभाइ ॥माया प्रति भावनात्मकः आसक्तिः सहजतया, गुरुशिक्षायाः माध्यमेन, पातयति।