भगवतः सन्ताः नित्यं स्थिराः स्थिराः च सन्ति; पूजयन्ति पूजयन्ति च भगवतः नाम जपन्ति।
ये विश्वेश्वरेण करुणापूर्वकं आशीर्वादं प्राप्नुवन्ति ते सत्संगते सत्यसङ्घे सम्मिलिताः भवन्ति। ||३||
माता पिता पतिपत्नीपुत्रं धनं च अन्ते त्वया सह न गमिष्यति ।
कथयति कबीरः ध्यात्वा स्पन्दस्व भगवान् उन्मत्त | भवतः जीवनं व्यर्थं व्यर्थं भवति। ||४||१||
तव राज आश्रमस्य सीमां न जानामि।
अहं तव सन्तानाम् विनयशीलः दासः अस्मि। ||१||विराम||
हसन् गच्छन् रुदन् प्रत्यागच्छति, रुदन् गच्छन् हसन् प्रत्यागच्छति ।
निवसितं निर्जनं भवति निर्जनं च निवासं भवति । ||१||
जलं मरुभूमिं भवति, मरुभूमिः कूपं भवति, कूपः पर्वतः भवति ।
पृथिव्याः मर्त्यः आकाशीय-ईथर-पर्यन्तम् उन्नतः भवति; उच्चैः च ईथरात् पुनः अधः क्षिप्तः भवति। ||२||
याचिका राजा परिणमति राजा याचिका ।
मूर्खमूर्खः पण्डितः धर्मविद्वान् पण्डितः मूर्खः च परिणमति। ||३||
स्त्री पुरुषे परिणमति, पुरुषाः स्त्रियां च ।
कबीरः वदति, ईश्वरः पवित्रसन्तानाम् प्रियः अस्ति। अहं तस्य प्रतिबिम्बस्य बलिदानः अस्मि। ||४||२||
सारंग, The Word Of Naam Dayv जी: .
एकः सार्वभौमिकः प्रजापतिः ईश्वरः। सच्चे गुरुप्रसादेन : १.
भ्रष्टवने मर्त्य किं गच्छसि ।
त्वं विषं औषधं खादितुम् भ्रमितः असि। ||१||विराम||
त्वं जले निवसन् मत्स्यः इव असि;
त्वं मृत्युजालं न पश्यसि।
स्वादस्य स्वादनं कर्तुं प्रयतमानो त्वं हुकं निगलसि।
धनस्त्रीसङ्गेन बद्धोऽसि । ||१||
भृङ्गः मधुभारं सञ्चयति;
तदा कश्चित् आगत्य मधुमादाय तस्य मुखं रजः क्षिपति।
गोः क्षीरभारं सञ्चयति;
तदा दुग्धकर्त्ता आगत्य तस्य कण्ठे बद्ध्वा दुग्धं करोति। ||२||
माया कृते मर्त्यः अतीव परिश्रमं करोति।
मायाधनमादाय, भूमौ निधाय च।
एतावत्माप्नोति मूर्खस्तु न प्रशंसति।
तस्य धनं भूमौ निहितं तिष्ठति, शरीरं तु रजः भवति । ||३||
प्रचण्डमैथुनकामनाविनिर्मितक्रोधकामना च दहति।
सः कदापि साधसंगतस्य पवित्रस्य कम्पनीयां न सम्मिलितः भवति।
कथयति नाम दयव, ईश्वरस्य आश्रयं याचत;
निर्भयः भव, भगवतः परमेश् वरस्य उपरि स्पन्दनं कुरुत। ||४||१||
किमर्थं मया सह पणं न कुर्यात् धनेश्वर |
स्वामिनाद् भृत्यः, भृत्यात्, स्वामिनः। एषा क्रीडा मया भवता सह क्रीडिता। ||१||विराम||
त्वमेव देवता त्वमेव पूजामन्दिरम् । त्वं भक्त उपासक।
जलाद् तरङ्गाः उत्तिष्ठन्ति, तरङ्गाद् जलं च । अलङ्कारमात्रेण भिन्नाः भवन्ति । ||१||
त्वं स्वयमेव गायसि, त्वं च स्वयमेव नृत्यसि । त्वं स्वयमेव बगलं फूत्सि।
कथयति नाम दवः, त्वं मम प्रभुः गुरुः असि। तव विनयशीलः सेवकः असिद्धः अस्ति; त्वं सिद्धः असि। ||२||२||
ईश्वरः वदति- मम दासः केवलं मयि भक्तः अस्ति; सः मम प्रतिरूपेण एव अस्ति।
क्षणमात्रमपि तस्य दर्शनं ज्वरत्रयं चिकित्सति; तस्य स्पर्शः गृहकार्याणां गहनात् कृष्णगर्तात् मुक्तिं जनयति। ||१||विराम||
भक्तः मम बन्धनात् कञ्चित् मुक्तुं न शक्नोमि, अहं तु तस्य कञ्चित् मुक्तुं न शक्नोमि ।