ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रन्थ साहिबः
पुटः - 142
ਪਰਬਤੁ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਹੋਵੈ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਾਉ ॥
परबतु सुइना रुपा होवै हीरे लाल जड़ाउ ॥यदि पर्वताः सुवर्णरजतानि रत्नमणिभिः आलम्बितानि अभवन्
ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੧॥
भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥१॥-तदापि अहं त्वां भजिष्यामि, पूजयामि च, तव स्तुतिजपस्य स्पृहा मम न न्यूनीभवति स्म। ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਮੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗਰੁੜਾ ਹੋਇ ਸੁਆਉ ॥
भार अठारह मेवा होवै गरुड़ा होइ सुआउ ॥अष्टादश भाराः सर्वे यदि फलं भवेयुः ।
ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਫਿਰਦੇ ਰਖੀਅਹਿ ਨਿਹਚਲੁ ਹੋਵੈ ਥਾਉ ॥
चंदु सूरजु दुइ फिरदे रखीअहि निहचलु होवै थाउ ॥वर्धमानं च तृणं मधुरं तण्डुलं जातम्; यदि अहं सूर्यचन्द्रौ कक्षायां निवारयित्वा सम्यक् स्थिरं धारयितुं शक्नोमि
ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੨॥
भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥२॥-तदापि अहं त्वां भजिष्यामि, पूजयामि च, तव स्तुतिजपस्य स्पृहा मम न न्यूनीभवति स्म। ||२||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਜੇ ਦੇਹੈ ਦੁਖੁ ਲਾਈਐ ਪਾਪ ਗਰਹ ਦੁਇ ਰਾਹੁ ॥
जे देहै दुखु लाईऐ पाप गरह दुइ राहु ॥यदि मम शरीरं दुःखेन पीडितं स्यात्, अभाग्यतारकाणां दुष्टप्रभावेण;
ਰਤੁ ਪੀਣੇ ਰਾਜੇ ਸਿਰੈ ਉਪਰਿ ਰਖੀਅਹਿ ਏਵੈ ਜਾਪੈ ਭਾਉ ॥
रतु पीणे राजे सिरै उपरि रखीअहि एवै जापै भाउ ॥यदि च रक्तचूषकाः राजानः मयि अधिकारं धारयन्ति स्म
ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੩॥
भी तूंहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥३॥-यदि मम स्थितिः स्यात् तथापि अहं त्वां भजिष्यामि, पूजयामि च, तव स्तुतिजपस्य आकांक्षा मम न न्यूनीभवति स्म । ||३||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਅਗੀ ਪਾਲਾ ਕਪੜੁ ਹੋਵੈ ਖਾਣਾ ਹੋਵੈ ਵਾਉ ॥
अगी पाला कपड़ु होवै खाणा होवै वाउ ॥यदि अग्निः हिमः च मम वस्त्रं स्यात्, वायुः च मम भोजनम् आसीत्;
ਸੁਰਗੈ ਦੀਆ ਮੋਹਣੀਆ ਇਸਤਰੀਆ ਹੋਵਨਿ ਨਾਨਕ ਸਭੋ ਜਾਉ ॥
सुरगै दीआ मोहणीआ इसतरीआ होवनि नानक सभो जाउ ॥तथा च लोभप्रदाः स्वर्गसुन्दराः मम भार्याः अपि आसन्, हे नानक-एतत् सर्वं गमिष्यति!
ਭੀ ਤੂਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੪॥
भी तूहै सालाहणा आखण लहै न चाउ ॥४॥तदापि त्वां पूजयामि पूजयामि स्म, तव स्तुतिजपस्य स्पृहा मम न न्यूनीभवति स्म । ||४||
ਪਵੜੀ ॥
पवड़ी ॥पौरी : १.
ਬਦਫੈਲੀ ਗੈਬਾਨਾ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਣਈ ॥
बदफैली गैबाना खसमु न जाणई ॥न जानाति मूढो दुष्कृतं स्वामिनं गुरुं च ।
ਸੋ ਕਹੀਐ ਦੇਵਾਨਾ ਆਪੁ ਨ ਪਛਾਣਈ ॥
सो कहीऐ देवाना आपु न पछाणई ॥उन्मत्तं वदन्तु, यदि सः आत्मानं न अवगच्छति।
ਕਲਹਿ ਬੁਰੀ ਸੰਸਾਰਿ ਵਾਦੇ ਖਪੀਐ ॥
कलहि बुरी संसारि वादे खपीऐ ॥संसारस्य कलहः दुष्टः; एते संघर्षाः तस्य उपभोगं कुर्वन्ति।
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਵੇਕਾਰਿ ਭਰਮੇ ਪਚੀਐ ॥
विणु नावै वेकारि भरमे पचीऐ ॥भगवतः नाम विना जीवनं व्यर्थं भवति। संशयद्वारा प्रजाः नष्टाः भवन्ति।
ਰਾਹ ਦੋਵੈ ਇਕੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ਸਿਝਸੀ ॥
राह दोवै इकु जाणै सोई सिझसी ॥सर्वाध्यात्मिकाः मार्गाः एकं प्रति गच्छन्ति इति यो विजानाति मुक्तः स्यात् ।
ਕੁਫਰ ਗੋਅ ਕੁਫਰਾਣੈ ਪਇਆ ਦਝਸੀ ॥
कुफर गोअ कुफराणै पइआ दझसी ॥अनृतं वदन् नरकं पतित्वा दह्यते ।
ਸਭ ਦੁਨੀਆ ਸੁਬਹਾਨੁ ਸਚਿ ਸਮਾਈਐ ॥
सभ दुनीआ सुबहानु सचि समाईऐ ॥सर्वेषु जगति धन्याः पवित्राः च ये सत्ये लीनाः तिष्ठन्ति।
ਸਿਝੈ ਦਰਿ ਦੀਵਾਨਿ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ॥੯॥
सिझै दरि दीवानि आपु गवाईऐ ॥९॥स्वार्थं दम्भं च निर्मूलयति सः भगवतः प्राङ्गणे मोचयति। ||९||
ਮਃ ੧ ਸਲੋਕੁ ॥
मः १ सलोकु ॥प्रथमं मेहल्, सलोक् : १.
ਸੋ ਜੀਵਿਆ ਜਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥
सो जीविआ जिसु मनि वसिआ सोइ ॥ते एव सत्यं जीवन्ति भगवता पूर्णचित्ताः।
ਨਾਨਕ ਅਵਰੁ ਨ ਜੀਵੈ ਕੋਇ ॥
नानक अवरु न जीवै कोइ ॥हे नानक, न कश्चित् सत्यं जीवति;
ਜੇ ਜੀਵੈ ਪਤਿ ਲਥੀ ਜਾਇ ॥
जे जीवै पति लथी जाइ ॥ये केवलं जीवन्ति ते अपमानेन गमिष्यन्ति;
ਸਭੁ ਹਰਾਮੁ ਜੇਤਾ ਕਿਛੁ ਖਾਇ ॥
सभु हरामु जेता किछु खाइ ॥ते सर्वं खादन्ति अशुद्धम्।
ਰਾਜਿ ਰੰਗੁ ਮਾਲਿ ਰੰਗੁ ॥
राजि रंगु मालि रंगु ॥शक्तिमत्तः धनेन रोमाञ्चितः च ।
ਰੰਗਿ ਰਤਾ ਨਚੈ ਨੰਗੁ ॥
रंगि रता नचै नंगु ॥रमन्ते भोगेषु निर्लज्जाः नृत्यन्ति च ।
ਨਾਨਕ ਠਗਿਆ ਮੁਠਾ ਜਾਇ ॥
नानक ठगिआ मुठा जाइ ॥मोहिताः वञ्चिताः च नानक ।
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਪਤਿ ਗਇਆ ਗਵਾਇ ॥੧॥
विणु नावै पति गइआ गवाइ ॥१॥भगवन्नामं विना मानं नष्टं कृत्वा प्रयान्ति। ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਕਿਆ ਖਾਧੈ ਕਿਆ ਪੈਧੈ ਹੋਇ ॥
किआ खाधै किआ पैधै होइ ॥अन्नं किं हितं, वस्त्रं च किं हितम्,
ਜਾ ਮਨਿ ਨਾਹੀ ਸਚਾ ਸੋਇ ॥
जा मनि नाही सचा सोइ ॥यदि सच्चिदानन्दः मनसः अन्तः न तिष्ठति?
ਕਿਆ ਮੇਵਾ ਕਿਆ ਘਿਉ ਗੁੜੁ ਮਿਠਾ ਕਿਆ ਮੈਦਾ ਕਿਆ ਮਾਸੁ ॥
किआ मेवा किआ घिउ गुड़ु मिठा किआ मैदा किआ मासु ॥फलानि किं हितं घृतं मधुरं गुडं किं हितं पिष्टं मांसं किम् ।
ਕਿਆ ਕਪੜੁ ਕਿਆ ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਕੀਜਹਿ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ॥
किआ कपड़ु किआ सेज सुखाली कीजहि भोग बिलास ॥किं हितं वस्त्रं मृदु शयनं भोगान् कामविलासान् च भोक्तुं ।
ਕਿਆ ਲਸਕਰ ਕਿਆ ਨੇਬ ਖਵਾਸੀ ਆਵੈ ਮਹਲੀ ਵਾਸੁ ॥
किआ लसकर किआ नेब खवासी आवै महली वासु ॥सेना किं हितं, सैनिकभृत्यभवनानि च किं हितम् ।
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਵਿਣੁ ਸਭੇ ਟੋਲ ਵਿਣਾਸੁ ॥੨॥
नानक सचे नाम विणु सभे टोल विणासु ॥२॥सत्यनाम विना सर्वमिदं द्रव्यं तिरोहितं भविष्यति नानक । ||२||
ਪਵੜੀ ॥
पवड़ी ॥पौरी : १.
ਜਾਤੀ ਦੈ ਕਿਆ ਹਥਿ ਸਚੁ ਪਰਖੀਐ ॥
जाती दै किआ हथि सचु परखीऐ ॥सामाजिकवर्गः, स्थितिः च किं हितं ? सत्यत्वं अन्तः परिमितं भवति।
ਮਹੁਰਾ ਹੋਵੈ ਹਥਿ ਮਰੀਐ ਚਖੀਐ ॥
महुरा होवै हथि मरीऐ चखीऐ ॥स्वस्थित्याभिमानं यथा विषं हस्ते धारयित्वा खादति, त्वं म्रियसे।
ਸਚੇ ਕੀ ਸਿਰਕਾਰ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਜਾਣੀਐ ॥
सचे की सिरकार जुगु जुगु जाणीऐ ॥सत्येश्वरस्य सार्वभौमशासनं युगेषु प्रसिद्धम् अस्ति।
ਹੁਕਮੁ ਮੰਨੇ ਸਿਰਦਾਰੁ ਦਰਿ ਦੀਬਾਣੀਐ ॥
हुकमु मंने सिरदारु दरि दीबाणीऐ ॥यः भगवतः आज्ञायाः हुकमस्य आदरं करोति सः भगवतः न्यायालये सम्मानितः, सम्मानितः च भवति।
ਫੁਰਮਾਨੀ ਹੈ ਕਾਰ ਖਸਮਿ ਪਠਾਇਆ ॥
फुरमानी है कार खसमि पठाइआ ॥भगवतः गुरुस्य च आदेशेन वयं लोके आनीताः।
ਤਬਲਬਾਜ ਬੀਚਾਰ ਸਬਦਿ ਸੁਣਾਇਆ ॥
तबलबाज बीचार सबदि सुणाइआ ॥ढोलकवादकः गुरुः भगवतः ध्यानस्य घोषणां कृतवान्, शब्दवचनद्वारा।
ਇਕਿ ਹੋਏ ਅਸਵਾਰ ਇਕਨਾ ਸਾਖਤੀ ॥
इकि होए असवार इकना साखती ॥केचन प्रतिक्रियारूपेण अश्वानाम् आरुह्य, अन्ये च काष्ठं धारयन्ति ।
ਇਕਨੀ ਬਧੇ ਭਾਰ ਇਕਨਾ ਤਾਖਤੀ ॥੧੦॥
इकनी बधे भार इकना ताखती ॥१०॥केचिद् लङ्घनानि बद्धानि, केचिद् आरुह्य च । ||१०||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
सलोकु मः १ ॥सलोक, प्रथम मेहल : १.
ਜਾ ਪਕਾ ਤਾ ਕਟਿਆ ਰਹੀ ਸੁ ਪਲਰਿ ਵਾੜਿ ॥
जा पका ता कटिआ रही सु पलरि वाड़ि ॥यदा सस्यं पक्वं भवति तदा तत् छिनत्ति; केवलं स्तम्भाः एव स्थिताः अवशिष्टाः सन्ति।
ਸਣੁ ਕੀਸਾਰਾ ਚਿਥਿਆ ਕਣੁ ਲਇਆ ਤਨੁ ਝਾੜਿ ॥
सणु कीसारा चिथिआ कणु लइआ तनु झाड़ि ॥कुक्कुटस्य उपरि कुक्कुटं मण्डपे निक्षिप्यते, गुटिका च कूपात् पृथक् भवति ।
ਦੁਇ ਪੁੜ ਚਕੀ ਜੋੜਿ ਕੈ ਪੀਸਣ ਆਇ ਬਹਿਠੁ ॥
दुइ पुड़ चकी जोड़ि कै पीसण आइ बहिठु ॥चक्कीशिलाद्वयस्य मध्ये गुटिकान् स्थापयित्वा जनाः उपविश्य कुक्कुटं पिष्टयन्ति ।
ਜੋ ਦਰਿ ਰਹੇ ਸੁ ਉਬਰੇ ਨਾਨਕ ਅਜਬੁ ਡਿਠੁ ॥੧॥
जो दरि रहे सु उबरे नानक अजबु डिठु ॥१॥ये गुटिकाः केन्द्रीय-अक्षे लप्यन्ते ते मुक्ताः भवन्ति-नानकः एतत् अद्भुतं दर्शनं दृष्टवान्! ||१||
ਮਃ ੧ ॥
मः १ ॥प्रथमः मेहलः : १.
ਵੇਖੁ ਜਿ ਮਿਠਾ ਕਟਿਆ ਕਟਿ ਕੁਟਿ ਬਧਾ ਪਾਇ ॥
वेखु जि मिठा कटिआ कटि कुटि बधा पाइ ॥पश्य, इक्षुः कथं छिन्नः इति पश्यतु। तस्य शाखाः छित्त्वा तस्य पादौ बद्धाः पुटाः ।