اي نانڪ، اُهي ئي دولتمند آهن، جيڪي نام سان ڀريل آهن. باقي دنيا غريب آهي. ||26||
رب جو نالو رب جي عاجز ٻانهن جو سهارو آهي. رب جي نالي کان سواءِ ٻي ڪا جاءِ ناهي، آرام جي جاءِ ناهي.
گرو جي تعليمات جي پيروي ڪندي، نالو ذهن ۾ رهي ٿو، ۽ هڪ شخص خود بخود رب ۾ جذب ٿي ويندو آهي.
جيڪي وڏي خوش نصيبي وارا آهن، اهي هن نالي تي غور ڪن ٿا؛ رات ۽ ڏينهن، اهي نالي سان پيار ڪندا آهن.
ٻانهو نانڪ سندن پيرن جي مٽي گهري ٿو. مان انهن تي هميشه لاءِ قربان آهيان. ||27||
8.4 ملين جاندار خواهشن ۾ جلن ٿا ۽ درد ۾ روئن ٿا.
مايا سان جذباتي وابستگي جو هي سمورو ڏيکاءُ ان آخري لمحي ۾ توهان سان گڏ نه هلندو.
رب کان سواءِ، امن ۽ سڪون نٿو اچي. اسان ڪنهن وٽ وڃون ۽ شڪايت ڪريون؟
وڏي خوش نصيبي سان، انسان کي سچو گرو ملندو آهي، ۽ خدا جي خيال کي سمجهي ٿو.
آرزوءَ جي باهه بلڪل سڙي وئي، اي ٻانهو نانڪ، رب کي دل ۾ سمائي. ||28||
مون ڪيتريون ئي غلطيون ڪيون آهن، انهن جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.
اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري رحم ڪر ۽ مون کي معاف ڪر؛ مان گنهگار آهيان، وڏو مجرم آهيان.
اي منهنجا مالڪ، جيڪڏهن تو منهنجي غلطين جو حساب ڪيو ته منهنجي معافي جو بار به نه اچي ها. مهرباني ڪري مون کي معاف ڪر، ۽ مون کي پاڻ سان گڏ.
گرو، پنهنجي رضا ۾، مون کي رب خدا سان ملايو آهي؛ هن منهنجي سڀني گناهن جي غلطين کي ڪٽي ڇڏيو آهي.
خادم نانڪ انهن جي فتح جو جشن ملهائي ٿو جيڪي رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪن ٿا. ||29||
جيڪي رب کان جدا ۽ ڌار ٿي ويا آهن، سي سچي گروءَ جي خوف ۽ محبت جي ڪري، هن سان ٻيهر متحد ٿي ويا آهن.
اهي ڄمڻ ۽ مرڻ جي چڪر کان بچي ويندا آهن، ۽، گرومخ جي حيثيت ۾، اهي رب جي نالي تي غور ڪندا آهن.
ساد سنگت، گرو جي جماعت ۾ شامل ٿيڻ سان، هيرا ۽ زيور حاصل ڪيا ويندا آهن.
اي نانڪ، زيور انمول آهي. گرومخ ان کي ڳوليندا ۽ ڳوليندا آهن. ||30||
پاڻ سڳورن کي نام جو خيال به نه آهي. لعنت آھي انھن جي زندگي، ۽ لعنت آھي سندن گھر.
اُهو رب جيڪو کين کائڻ ۽ پائڻ لاءِ گهڻو ڪجهه ڏئي ٿو، اُهو رب، نيڪيءَ جو خزانو، پنهنجي ذهن ۾ نه ٿو رکي.
هي ذهن لفظ جي لفظ سان سوراخ نٿو ڪري. اهو ڪيئن ٿو اچي پنهنجي حقيقي گهر ۾؟
پاڻ سڳورا من موھيندڙ دلہن وانگر آھن، جيڪي وري جنم جي چڪر ۾ اچڻ ۽ وڃڻ ڪري برباد ٿي ويندا آھن.
گرو مُخس، رب جي نالي سان سينگاريل ۽ مٿاهون آهن. انهن جي پيشانين تي تقدير جو زيور لکيل آهي.
اهي رب، هار، هار، جو نالو پنهنجي دلين ۾ داخل ڪن ٿا. رب انهن جي دل کي روشن ڪري ٿو.
مان هميشه لاءِ انهن تي قربان آهيان جيڪي پنهنجي سچي گرو جي خدمت ڪندا آهن.
اي نانڪ، چمڪندڙ ۽ روشن آهن انهن جا منهن جن جا اندريون وجود نام جي نور سان روشن آهن. ||31||
جيڪي مري وڃن ٿا سي ڪلام جي ڪلام ۾ بچي وڃن ٿا. شبد کان سواءِ ڪو به آزاد ناهي.
اهي مذهبي لباس پائيندا آهن ۽ هر قسم جون رسمون ادا ڪندا آهن، پر اهي برباد ٿي ويندا آهن. دوئي جي محبت ۾ سندن دنيا برباد ٿي ويندي آهي.
اي نانڪ، سچي گروءَ کان سواءِ، نالو حاصل نه ٿو ٿئي، توڙي جو ان لاءِ سوين ڀيرا آرزو ٿئي. ||32||
رب جو نالو تمام وڏو، بلند ۽ بلند آهي، تمام اعليٰ آهي.
ڪو به ان تي چڙهائي نه ٿو سگهي، جيتوڻيڪ ڪو ماڻهو ان جي خواهش ڪري سگهي ٿو، سوين ڀيرا.
خود نظم و ضبط جي ڳالهه ڪري، ڪو به پاڪ نه ٿئي. هر ڪو مذهبي لباس پائي گهمندو هو.
جيڪي چڱن ڪمن جي ڪرم سان برڪت وارا آهن، اهي وڃي گرو جي ڏاڪڻ تي چڙهندا آهن.
جيڪو گرو جي ڪلام تي غور ڪري ٿو، ان ۾ رب اچي ٿو ۽ اچي ٿو.