هو مصيبت ۾ نه ٿو پوي، ۽ هو جنم نه ٿو وٺي. هن جو نالو بي مثال رب آهي.
ڪبير جو رب اهڙو رب ۽ مالڪ آهي، جنهن جي نه ماءُ آهي نه پيءُ. ||2||19||70||
گوري:
مون کي بدنام ڪيو، مون کي بدنام ڪيو - اڳتي وڌو، ماڻهو، ۽ مون کي بدنام ڪيو.
بدمعاشي رب جي عاجز ٻانهي کي وڻندڙ آهي.
غيبت منهنجو پيءُ آهي، بدمعاشي منهنجي ماءُ آهي. ||1||روڪ||
جيڪڏهن مون کي بدنام ڪيو وڃي ته، مان جنت ڏانهن وڃان ٿو.
نام جي دولت، رب جو نالو، منهنجي ذهن ۾ رهي ٿو.
جيڪڏهن منهنجي دل صاف آهي، ۽ مون کي بدنام ڪيو ويو آهي،
پوءِ ملامت ڪندڙ منهنجا ڪپڙا ڌوئي ٿو. ||1||
جيڪو مون کي بدنام ڪري ٿو اهو منهنجو دوست آهي.
بدمعاش منهنجي سوچن ۾ آهي.
غيبت ڪندڙ اهو آهي جيڪو مون کي غيبت کان روڪي.
بدمعاش مون کي وڏي ڄمار جو خواهشمند آهي. ||2||
مون کي بدمعاش سان پيار ۽ پيار آهي.
بدمعاشي منهنجي نجات آهي.
ٻانهي ڪبير لاءِ بهترين شيءِ آهي.
بدمعاش ٻوڙيو ويندو آهي، جڏهن ته مون کي پار ڪيو ويندو آهي. ||3||20||71||
اي منهنجا مالڪ بادشاهه، تون بي خوف آهين. تون ئي اسان کي پار ڪرڻ وارو آهين، اي منهنجا رب بادشاهه. ||1||روڪ||
جڏهن مان هئس، تڏهن تون نه هئين. هاڻي ته تون آهين، مان نه آهيان.
هاڻي، تون ۽ مان هڪ ٿي ويا آهيون؛ اهو ڏسي، منهنجو ذهن مطمئن آهي. ||1||
جڏهن عقل هجي ها ته طاقت ڪيئن هجي ها؟ هاڻي ته عقل آهي، طاقت غالب نه ٿي سگهي.
ڪبير چوي ٿو، رب منهنجي عقل کسي ورتي آهي، ۽ مون کي روحاني ڪمال حاصل ٿي ويو آهي. ||2||21||72||
گوري:
هن جسم جي ڪمري کي ڇهن انگن سان ٺاهيو، ۽ ان ۾ بي مثال شيء رکي.
هن زندگي جي سانس کي سنڀاليندڙ بڻائي ڇڏيو، ان جي حفاظت لاء تالا ۽ چاٻي سان؛ خالق اهو سڀ ڪجهه وقت ۾ ڪيو. ||1||
هاڻي پنهنجي ذهن کي جاڳ ۽ هوشيار رک، اي تقدير جا ڀائر.
تون بي پرواهه هئين، ۽ تو پنهنجي زندگي برباد ڪئي. توهان جو گهر چورن طرفان لٽيو پيو وڃي. ||1||روڪ||
پنج حواس دروازي تي نگهبان طور بيٺا آهن، پر هاڻي انهن تي اعتبار ڪري سگهجي ٿو؟
جڏهن توهان پنهنجي شعور ۾ باشعور آهيو، توهان کي روشن ۽ روشن ڪيو ويندو. ||2||
بدن جي نون کليلن کي ڏسي، روح- ڪنوار گمراهه ٿي وڃي ٿي. هوءَ اها بي مثال شيءِ حاصل نٿي ڪري.
ڪبير چوي ٿو، بدن جا نو کليل لٽجي وڃن ٿا. ڏهين دروازي تائين اٿو، ۽ اصل جوهر ڳوليو. ||3||22||73||
گوري:
اي ماءُ، مان ان کان سواءِ ٻيو ڪو نه ٿو ڄاڻان.
منهنجي زندگي جو ساهه هن ۾ آهي، جنهن جي ساراهه شيو ۽ سنڪ ۽ ٻيا ڪيترائي ڳائي رهيا آهن. ||روڪ||
منهنجي دل روحاني حڪمت سان روشن آهي؛ گرو سان ملڻ، مان ڏهين دروازي جي آسمان ۾ غور ڪريان ٿو.
فساد، خوف ۽ غلامي جون بيماريون ڀڄي ويون آهن. منهنجي ذهن کي پنهنجي حقيقي گهر ۾ امن معلوم ٿيو آهي. ||1||
هڪ متوازن اڪيلو ذهن سان متاثر، مان ڄاڻان ٿو ۽ خدا جي فرمانبرداري؛ ٻيو ڪجهه به منهنجي ذهن ۾ نٿو اچي.
منهنجو ذهن صندل جي خوشبوءِ سان خوشبودار ٿي ويو آهي. مون خود غرضي ۽ خود غرضيءَ کي ڇڏي ڏنو آهي. ||2||
اُهو عاجز، جيڪو پنهنجي پالڻهار جي حمد ۽ ثنا ڳائيندو ۽ غور ڪندو، اُهو ئي خدا جو رهاڪو آهي.
هو وڏي خوش نصيبي سان برڪت وارو آهي. رب پنهنجي ذهن ۾ رهي ٿو. هن جي پيشانيءَ مان چڱا ڪرم نڪرندا آهن. ||3||
مايا جا بند ٽوڙي ڇڏيا اٿم. شِوءَ جو باطني سڪون ۽ سڪون منهنجي اندر ۾ اُڀري آيو آهي، ۽ مان هڪڙيءَ ۾ ضم ٿي ويو آهيان.