مان انهن تي قربان آهيان، جيڪي هميشه پنهنجي ذهن ۾ رب جي حمد جا گيت ڳائين ٿا. ||1||روڪ||
گرو مانسروور ڍنڍ وانگر آهي. صرف تمام خوش قسمت مخلوق هن کي ڳولي ٿو.
گرومُخ، بي غرض ٻانهن، گرو کي ڳوليندا آهن؛ سوان روح اتي پالي ٿو، رب جي نالي تي. ||2||
گرومخ اسم تي غور ڪن ٿا، ۽ نالي سان ڳنڍيل رهن ٿا.
جيڪو به اڳواٽ مقرر ٿيل آهي، ان کي گرو جي مرضي طور قبول ڪيو. ||3||
وڏي خوش نصيبي سان، مون پنهنجي گهر جي تلاشي ورتي، ۽ مون کي اسم جو خزانو مليو.
ڪامل گرو مون کي خدا ڏيکاريو آهي. مون رب، عظيم روح کي محسوس ڪيو آهي. ||4||
اتي سڀني جو هڪ خدا آهي؛ ٻيو ڪو به نه آهي.
گرو جي فضل سان، رب اچي ٿو ذهن ۾ رهڻ؛ اهڙي شخص جي دل ۾، هو نازل ٿيو آهي. ||5||
خدا سڀني جي دلين جو باطني ڄاڻندڙ آهي؛ خدا هر جڳهه تي رهندو آهي.
پوءِ اسان ڪنهن کي بڇڙو سڏون؟ شيباد جو ڪلام ڏسو، ۽ پيار سان ان تي رهو. ||6||
هو ٻين کي بڇڙو ۽ سٺو سڏيندو آهي، جيستائين هو ٻچن ۾ آهي.
گرو مُخ واحد ۽ واحد رب کي سمجهي ٿو. هو هڪ رب ۾ سمايل آهي. ||7||
اها بي لوث خدمت آهي، جيڪا خدا کي راضي ڪري ٿي، ۽ جيڪا خدا کي منظور آهي.
ٻانهو نانڪ عبادت ۾ رب جي عبادت ڪندو آهي؛ هو پنهنجي شعور کي گرو جي پيرن تي مرکوز ڪري ٿو. ||8||2||4||9||
راگ سوهي، اشٽپديه، چوٿين مهل، ٻيو بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڪاش ڪو اچي، ۽ مون کي منهنجي پياري محبوب سان ملڻ جي هدايت ڪري. مان پاڻ کي هن وٽ وڪڻندس. ||1||
مان رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو چاهيان ٿو.
جڏهن رب مون تي رحم ڪندو، تڏهن مان سچي گرو سان ملندو آهيان. مان رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪندو آهيان. ||1||روڪ||
جيڪڏهن تون مون کي خوشين سان نوازين، ته پوءِ مان تنهنجي پوڄا ۽ پوڄا ڪندس. درد ۾ به، مان توسان غور ڪندس. ||2||
جيتوڻيڪ تون مون کي بک ڏي، تڏهن به مان سڪون محسوس ڪندس. مان خوش آهيان، غم جي وچ ۾ به. ||3||
مان پنهنجي دماغ ۽ جسم کي ٽڪر ٽڪر ۾ ڪٽي ڇڏيندس، ۽ انهن سڀني کي توهان کي پيش ڪريان ٿو. مان پاڻ کي باهه ۾ ساڙي ڇڏيندس. ||4||
مان تنهنجي مٿان پنهون لڙڪايان، ۽ تنهنجي لاءِ پاڻي کڻان. جيڪو تون مون کي ڏيان ٿو، مان وٺان ٿو. ||5||
غريب نانڪ رب جي در تي ڪري پيو. مهرباني ڪري، اي منهنجا مالڪ، مون کي پاڻ سان گڏ، پنهنجي شاندار عظمت سان. ||6||
اکيون ڪڍي، تنهنجي پيرن تي رکان. سڄي زمين گهمڻ کان پوءِ مون کي اها ڳالهه سمجهه ۾ آئي آهي. ||7||
جيڪڏھن تون مون کي پنھنجي ويجھو ويھارين، ته پوءِ مان تنھنجي عبادت ۽ عبادت ڪندس. جيتوڻيڪ تون مون کي ماريو ۽ مون کي ٻاهر ڪڍيو، مان اڃا تائين توهان تي غور ڪندس. ||8||
جيڪڏهن ماڻهو منهنجي ساراهه ڪن ته ساراهه تنهنجي آهي. جيتوڻيڪ اهي مون کي بدنام ڪن، مان توهان کي نه ڇڏيندس. ||9||
جيڪڏهن تون منهنجي پاسي آهين ته پوءِ ڪو به ڪجهه چئي سگهي ٿو. پر جيڪڏهن مان توکي وساري ڇڏيان ته پوءِ مري ويندس. ||10||
مان قربان آهيان، قربان آهيان پنهنجي گروءَ تي. هن جي پيرن تي ڪري، مان هن جي مقدس گرو کي تسليم ڪريان ٿو. ||11||
غريب نانڪ چريو ٿي ويو آهي، رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو. ||12||
پرتشدد طوفانن ۽ طوفاني برساتن ۾ به، مان پنهنجي گروءَ جي هڪ جھلڪ ڏسڻ لاءِ ٻاهر نڪرندو آهيان. ||13||
جيتوڻيڪ ساگر ۽ لوڻا سمنڊ تمام وسيع آهن، پر گرو سک پنهنجي گروءَ کي حاصل ڪرڻ لاءِ ان پار ڪندو. ||14||
جيئن انسان پاڻي کان سواءِ مري ٿو، تيئن سک به گروءَ کان سواءِ مري ٿو. ||15||