نانڪ فرمائي ٿو ته، مون رب کي پنهنجي دل جي گهر ۾ ئي آسانيءَ سان مليو آهي. رب جي عقيدتمندانه عبادت هڪ خزانو آهي. ||2||10||33||
سارنگ، پنجين مهل:
اي منهنجا دلگير رب، سڀ شيون تنهنجو آهن - تون انهن کي بچائي.
تنهنجي رحمت جو هڪ ننڍڙو حصو به تمام ظلم ۽ جبر ختم ڪري ٿو. توهان لکين ڪائنات کي بچايو ۽ بچايو. ||1||روڪ||
مان بيشمار نمازون ادا ڪريان ٿو. مان توکي هر لمحي ياد ڪريان ٿو.
مهرباني ڪري مون تي رحم ڪر، اي غريبن جي درد کي ختم ڪندڙ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجو هٿ ڏي ۽ مون کي بچايو. ||1||
۽ انهن غريب بادشاهن جو ڇا؟ مون کي ٻڌايو ته اهي ڪنهن کي ماري سگهن ٿا؟
مون کي بچاء، مون کي بچاء، مون کي بچاء، اي امن جا مالڪ. اي نانڪ، سڄي دنيا تنهنجي آهي. ||2||11||34||
سارنگ، پنجين مهل:
هاڻي مون کي رب جي نالي جي دولت ملي آهي.
مان بي پرواهه ٿي ويو آهيان، ۽ منهنجون سڀ اُڃايل خواهشون پوريون ٿي ويون آهن. منهنجي پيشانيءَ تي اهڙي ئي تقدير لکيل آهي. ||1||روڪ||
ڳوليندي ڳوليندي اداس ٿي ويس. مان چوڌاري گهمي ڦري آخرڪار پنهنجي ڳوٺ ڳوٺ ۾ آيس.
مھربان گرو اھو سودا ڪيو، ۽ مون کي انمول زيور ملي ويو آھي. ||1||
ٻيا سودا ۽ سودا جيڪي مون ڪيا، سو رڳو ڏک ۽ تڪليفون کڻي آيا.
بي خوف اهي سوداگر آهن جيڪي رب العالمين جي توفيق ۾ واپار ڪندا آهن. اي نانڪ، رب جو نالو سندن سرمايو آهي. ||2||12||35||
سارنگ، پنجين مهل:
منهنجي محبوب جي ڳالهه مون کي ڏاڍي وڻندڙ لڳي.
گرو منهنجي هٿ کي پڪڙي ورتو آهي، ۽ مون کي خدا جي خدمت سان ڳنڍيو آهي. منهنجو پيارو رب مون تي هميشه مهربان آهي. ||1||روڪ||
اي خدا، تون منهنجو رب ۽ مالڪ آهين. تون ئي سڀني جو پالڻهار آهين. مان ۽ منهنجي زال بلڪل تنهنجا غلام آهيون.
تون ئي منهنجي عزت ۽ طاقت آهين- تون ئي آهين. تنهنجو نالو ئي منهنجو سهارو آهي. ||1||
جيڪڏهن تون مون کي تخت تي ويهاريندين ته مان تنهنجو غلام آهيان. جيڪڏھن تون مون کي گھاس ڪٽڻ وارو بڻائين، ته پوءِ مان ڇا ٿو چوان؟
خدمتگار نانڪ جو خدا بنيادي رب آهي، تقدير جو معمار، ناقابل فراموش ۽ لامحدود. ||2||13||36||
سارنگ، پنجين مهل:
زبان سهڻي ٿي پوي ٿي، رب جي حمد جو ذڪر ڪندي.
هڪ پل ۾، هو پيدا ڪري ٿو ۽ تباهه ڪري ٿو. هن جي عجيب راند کي ڏسندي، منهنجو ذهن متوجه ٿيو. ||1||روڪ||
سندس ساراهه ٻڌي، منهنجو دماغ بلڪل پرجوش آهي، ۽ منهنجي دل فخر ۽ درد کان نجات حاصل ڪري ٿي.
مون کي سڪون مليو آهي، ۽ منهنجون تڪليفون دور ٿي ويون آهن، ڇاڪاڻ ته مان خدا سان هڪ ٿي ويو آهيان. ||1||
گنهگار رهاڪن کي ختم ڪيو ويو آهي، ۽ منهنجو ذهن بيڪار آهي. گرو مون کي مٿي کنيو آهي ۽ مايا جي فريب مان ڪڍيو آهي.
نانڪ چوي ٿو، مون خدا کي مليو آهي، تمام طاقتور خالق، سببن جو. ||2||14||37||
سارنگ، پنجين مهل:
پنهنجي اکين سان، مون رب جي عجائبات کي ڏٺو آهي.
هو سڀني کان پري آهي، پر سڀني جي ويجهو آهي. هو ناقابل رسا ۽ ناقابل فراموش آهي، ۽ پوءِ به هو دل ۾ رهي ٿو. ||1||روڪ||
رب پاڪ ڪڏهن به غلطي نه ڪندو آهي. هن کي پنهنجي حڪم لکڻ جي ضرورت ناهي، ۽ هن کي ڪنهن سان صلاح ڪرڻ جي ضرورت ناهي.
هڪ پل ۾، هو پيدا ڪري ٿو، سينگاري ٿو ۽ تباهه ڪري ٿو. هو پنهنجي عقيدتمندن جو عاشق آهي، عظمت جو خزانو آهي. ||1||
گہرے اونداهي کڏ ۾ چراغ روشن ڪري، گرو دل کي روشن ۽ روشن ڪري ٿو.