منهنجي اُميد ايتري ته شديد آهي، جو اها اميد ئي منهنجي اميد پوري ڪري.
جڏھن سچو گرو مھربان ٿئي ٿو، تڏھن مون کي ڪامل رب ملي ٿو.
منهنجو جسم ڪيترين ئي خرابين سان ڀريل آهي. مان عيب ۽ عيب سان ڍڪيل آهيان.
اي رب! جڏهن سچو گرو رحمدل ٿئي ٿو، تڏهن ذهن پنهنجي جاءِ تي رکيل آهي. ||5||
نانڪ چوي ٿو، مون رب جو غور ڪيو آهي، لامحدود ۽ لامحدود.
هي سنسار سمنڊ پار ڪرڻ ڏاڍو ڏکيو آهي. سچو گرو مون کي پار ڪيو آهي.
منهنجو اچڻ ۽ وڃڻ وري جنم ۾ ختم ٿي ويو، جڏهن مون ڪامل رب سان ملاقات ڪئي.
اي رب! مون سچي گروءَ کان رب جي نالي جو امرت حاصل ڪيو آهي. ||6||
ڪمل منھنجي ھٿ ۾ آھي. منهنجي دل جي صحن ۾ مان امن ۾ رهندو آهيان.
اي منهنجا ساٿي، جواهر منهنجي ڳچيءَ ۾ آهي. ان کي ڏسڻ سان غم دور ٿي ويندو آهي.
مان دنيا جي پالڻھار سان گڏ رھان ٿو، مجموعي امن جو خزانو. اي رب!
سموري دولت، روحاني ڪمال ۽ نو خزانا سندس هٿ ۾ آهن. ||7||
اهي مرد جيڪي ٻين مردن جي عورتن مان لطف اندوز ٿيڻ لاءِ نڪرندا آهن انهن کي شرمسار ٿيندو.
جيڪي ٻين جو مال چوري ڪن ٿا، انهن جو ڏوهه ڪيئن لڪائبو؟
جيڪي رب جي پاڪ حمد جا گيت ڳائين ٿا ۽ انهن جي سڀني نسلن کي بچائين ٿا.
اي رب! جيڪي ٻڌن ٿا ۽ غور ڪن ٿا رب العالمين، پاڪ ۽ پاڪ ٿين ٿا. ||8||
مٿي آسمان خوبصورت نظر اچي ٿو، ۽ هيٺ زمين خوبصورت آهي.
ڏهن طرفن ۾ روشني چمڪي ٿي؛ مان پنهنجي محبوب جو منهن ڏسان ٿو.
پرڏيهه ۾ ڳولهڻ وڃان ته محبوب کي ڪيئن ڳوليان؟
اي رب! جيڪڏهن اهڙي قسمت منهنجي پيشاني تي لکيل آهي، ته مان سندس درشن جي برڪت واري نظر ۾ جذب ٿي ويندس. ||9||
مون سڀ جايون ڏٺيون آهن، پر تنهنجو مقابلو ڪو نه ٿو ڪري سگهي.
اصلي رب، مقدر جو معمار، توهان کي قائم ڪيو آهي. اهڙيءَ طرح تون سينگاريل ۽ سينگاريل آهين.
رامداسپور خوشحال ۽ گھڻائي آبادي وارو ۽ بي مثال خوبصورت آھي.
اي رب! اي نانڪ، رام داس جي مقدس تلاءَ ۾ غسل ڪرڻ سان، گناهه ڌوئي ويندا آهن. ||10||
مينهن پکي تمام هوشيار آهي. ان جي شعور ۾، اهو دوستانه مينهن جي خواهشمند آهي.
اُن لاءِ آرزو آهي، جنهن سان سندس زندگيءَ جو ساهه جڙيل آهي.
اُهو اُداس، ٻيلن کان ٻيلي، پاڻيءَ جي بوند لاءِ اُداس ٿي ڀڄندو رهي ٿو.
اي رب! ساڳيءَ طرح رب جو عاجز ٻانهو به رب جي نالي جي طلب ڪري ٿو. نانڪ مٿس قربان آهي. ||11||
منهنجي دوست جو شعور بيحد خوبصورت آهي. ان جو راز معلوم نه ٿي سگهيو آهي.
جيڪو انمول فضيلت خريد ڪري ٿو، حقيقت جي جوهر کي سمجهي ٿو.
جڏهن شعور اعليٰ شعور ۾ جذب ٿئي ٿو ته وڏي خوشي ۽ خوشي ملي ٿي.
اي رب! جڏهن چچريل چور غالب ٿين ٿا، تڏهن حقيقي دولت حاصل ٿئي ٿي. ||12||
خواب ۾، مون کي مٿي ڪيو ويو؛ مون هن جي پوشاڪ کي ڇو نه پڪڙيو؟
اتي آرام سان سهڻي رب کي ڏسندي، منهنجو ذهن موهيندڙ ۽ متوجه ٿي ويو.
مان هن جي پيرن کي ڳولي رهيو آهيان - ٻڌايو، مان هن کي ڪٿي ڳولي سگهان ٿو؟
اي رب! مون کي ٻڌاءِ ته مان پنهنجي محبوب کي ڪيئن ڳوليان، اي منهنجا ساٿي! ||13||
جيڪي اکيون پاڪ نه ڏسنديون آهن- اهي اکيون بدصورت آهن.
جن ڪنن کي ناد جو آواز ٻڌڻ ۾ نه ٿو اچي- اهي ڪن به لڳل هوندا.
جيڪا زبان نالو نه ٿو ڳائي، ان کي ڪٽڻ گهرجي.
اي رب! جڏهن انسان رب العالمين کي وساري ڇڏي ٿو، تڏهن هو ڏينهون ڏينهن ڪمزور ٿيندو ٿو وڃي. ||14||
ڪنول جي مزيدار خوشبودار پنن ۾ ڀومي جي ماکيءَ جا پر پکڙجي ويندا آهن.
پنن جي پنن ۾ ڦاٿل عضون سان، هوش وڃائي ٿو.