گرومخ هڪ رب جي روحاني حڪمت کي ڄاڻي ٿو. رات ڏينهن هو رب جو نالو ڳائيندو آهي. ||13||
هو ويد پڙهي سگهي ٿو، پر هن کي رب جي نالي جو احساس ناهي.
مايا لاءِ، هو پڙهي ٿو، پڙهي ٿو ۽ بحث ڪري ٿو.
جاهل ۽ انڌو ماڻهو اندر ئي گندگي سان ڀريل هوندو آهي. اُهو اُن بي وس سمنڊ مان ڪيئن پار ٿيندو؟ ||14||
هو ويد جي سڀني تڪرارن کي آواز ڏئي ٿو،
پر سندس باطني وجود مطمئن يا مطمئن نه آهي، ۽ هو لفظ جي ڪلام کي محسوس نٿو ڪري.
ويد سڀ نيڪي ۽ برائي جي باري ۾ ٻڌائي ٿو، پر صرف گرومخ امرت ۾ پيئي ٿو. ||15||
هڪ ئي سچو پالڻهار پاڻ ئي آهي.
ان کان سواءِ ٻيو ڪوبه ڪونهي.
اي نانڪ، سچو آهي ذهن ان جو، جيڪو نالي سان جڙيل آهي. هو سچ ٿو ڳالهائي، ۽ سچ کان سواءِ ٻيو ڪجهه به نه ٿو ڳالهائي. ||16||6||
مارو، ٽيون مهل:
سچي رب سچ جو عرش قائم ڪيو آهي.
هو پنهنجي ئي گهر ۾ پنهنجي ذات جي اونهائي ۾ رهي ٿو، جتي مايا سان جذباتي لاڳاپو نه آهي.
سچو رب هميشه لاءِ گرومخ جي دل جي مرڪز ۾ رهجي ٿو. هن جا عمل شاندار آهن. ||1||
سندس واپار سچو آهي، ۽ سچو سندس واپار آهي.
هن جي اندر ۾ ڪوبه شڪ نه آهي، ۽ نه ئي دوئي جي وسعت آهي.
هن حقيقي دولت حاصل ڪئي آهي، جيڪا ڪڏهن به ختم نه ٿيندي آهي. ڪي ٿورا آهن جيڪي ان ڳالهه تي غور ڪن ۽ سمجهن. ||2||
اُهي ئي اُهي آهن، جن کي رب پاڻ ڳنڍي، سچي نالي سان جڙيل آهي.
شبد جو ڪلام خود جي مرڪز جي اندر آهي؛ انهن جي پيشانين تي خوش قسمتي لکيل آهي.
لفظ جي سچي ڪلام ذريعي، اهي رب جي سچي ساراهه ڳائيندا آهن؛ اهي لفظ تي غور فڪر سان مشغول آهن. ||3||
مان سچي پالڻهار جي ساراهه ڪريان ٿو، سچ جو سچو.
مان هڪ رب کي ڏسان ٿو، ٻيو ڪوبه نه.
گرو جي تعليمات اعليٰ جي بلنديءَ تائين پهچڻ جي ڏاڪڻ آهي. روحاني حڪمت جو زيور انا تي فتح حاصل ڪري ٿو. ||4||
مايا سان جذباتي وابستگي لفظ جي ڪلام سان سڙي ويندي آهي.
سچو اُهو اچي ٿو ذهن ۾، جڏهن تو کي راضي ٿئي، اي رب.
سچا آهن سڀ عمل، سچن جا. انا جي اڃ ختم ٿي ويندي آهي. ||5||
پاڻ سڀ، خدا مايا سان جذباتي وابستگي پيدا ڪيو.
ڪيڏا نه ٿورڙا آهن، جيڪي گرو مُخ جي حيثيت ۾، رب کي سڃاڻن ٿا.
جيڪو گرو مُخ بڻجي سچ تي عمل ڪري ٿو. سندس عمل سچا ۽ سٺا آهن. ||6||
ھو اھي ڪم ڪري ٿو جيڪي منھنجي خدا کي پسند آھن.
شَبَدَ جي ذريعي، هُو اُڀ ۽ خواهش جي اُڃ کي ساڙي ڇڏي ٿو.
گرو جي تعليمات جي پيروي ڪندي، هو هميشه لاء ٿڌو ۽ پرسکون رهي ٿو اندر اندر؛ هو فتح ڪري ٿو ۽ پنهنجي انا کي مات ڏئي ٿو. ||7||
جيڪي سچ سان جڙيل آهن، سي هر شيءِ تي راضي آهن.
اهي لفظ جي سچي ڪلام سان سينگاريل آهن.
جيڪي هن دنيا ۾ سچا آهن، سي رب جي درٻار ۾ سچا آهن. ٻاجھارو پالڻھار انھن کي پنھنجي ٻاجھ سان سينگاريو. ||8||
جيڪي ٻهراڙيءَ سان جڙيل آهن، نه سچ سان،
مايا جي جذباتي وابستگي ۾ ڦاٿل آهن؛ اهي مڪمل طور تي درد ۾ مبتلا آهن.
گروءَ کان سواءِ، اهي درد ۽ خوشي کي نٿا سمجهن. مايا سان جڙيل، سخت دردن ۾ مبتلا آهن. ||9||
جن جا ذهن سچي ڪلام سان خوش ٿين ٿا
اڳواٽ مقرر ڪيل تقدير مطابق ڪم ڪرڻ.
اهي سچي پالڻهار جي خدمت ڪن ٿا، ۽ سچي رب تي غور ڪن ٿا. اهي سچي رب جي غور فڪر سان ڀريل آهن. ||10||
گرو جي خدمت کين مٺي لڳي.
رات ۽ ڏينهن، اهي غير معمولي طور تي آسماني امن ۾ غرق آهن.
رب، هار، هار جي نالي سان، انهن جا ذهن بيڪار ٿي ويندا آهن. اهي گرو جي خدمت ڪرڻ پسند ڪن ٿا. ||11||
اهي عاجز انسان امن ۾ آهن، جن کي سچو گرو سچ سان ڳنڍي ٿو.
هو پاڻ، پنهنجي مرضيءَ سان، انهن کي پاڻ ۾ ضم ڪري ٿو.
اهي عاجز انسان، جن کي سچو گرو بچائيندو آهي، نجات حاصل ڪندا آهن. باقي مايا سان جذباتي وابستگي جي ذريعي برباد ٿي ويا آهن. ||12||