ٻيو مهل:
جيڪڏهن سؤ چنڊ اڀرن، ۽ هزار سج ظاهر ٿين،
اهڙي روشنيءَ سان به، گروءَ کان سواءِ اڃا به اوندهه هوندي. ||2||
پهرين مهل:
اي نانڪ، جيڪي گرو کي نه ٿا سمجهن، ۽ جيڪي پاڻ کي هوشيار سمجهن ٿا،
ڇڏي ڏنو ويندو ميدان ۾، پکڙيل تلن وانگر.
نانڪ جو چوڻ آهي ته، اهي ميدان ۾ ڇڏي ويا آهن، ۽ انهن کي خوش ڪرڻ لاء هڪ سئو مالڪ آهن.
بدمعاش ميوا ۽ گل ته ڏيندا آهن، پر انهن جي جسم ۾، اهي خاڪ سان ڀريل هوندا آهن. ||3||
پورو:
هن پنهنجو پاڻ کي پيدا ڪيو؛ هن پنهنجو نالو پاڻ رکيو.
ٻيو، هن تخليق کي ترتيب ڏنو؛ مخلوق جي اندر بيٺو، هو ان کي خوشيءَ سان ڏسندو آهي.
تون پاڻ ئي عطا ڪندڙ ۽ پيدا ڪندڙ آهين. توهان جي رضا سان، توهان پنهنجي رحمت سان نوازيو.
تون ئي ڄاڻندڙ آهين. توهان زندگي ڏيو، ۽ ان کي هڪ لفظ سان ٻيهر وٺو.
تخليق ۾ بيٺو، تون ان کي خوشيءَ سان ڏسندين. ||1||
سالڪ، پھريون مھل:
سچا آهن توهان جون دنياون، سچا آهن توهان جا نظام شمسي.
سچو آهي تنهنجون، سچو آهي تنهنجي تخليق.
سچا آھن تنھنجا عمل، ۽ تنھنجا سڀ خيال.
توهان جو حڪم سچو آهي، ۽ توهان جي عدالت سچي آهي.
سچو حڪم تنهنجي مرضي، سچو تنهنجو حڪم.
سچي تنهنجي رحمت، سچي تنهنجي نشاني.
سوين هزارين ۽ لکين ماڻهو توهان کي سچو سڏين ٿا.
سچي رب ۾ سڀ طاقت آهي، سچي رب ۾ سڀ طاقت آهي.
سچي تنهنجي ساراهه، سچي تنهنجي عبادت.
سچو آهي توهان جي عظيم تخليقي طاقت، سچو بادشاهه.
اي نانڪ، سچا اُھي آھن جيڪي سچائيءَ تي غور ڪن ٿا.
جيڪي ڄمڻ ۽ موت جي تابع آهن، اهي بلڪل ڪوڙ آهن. ||1||
پهرين مهل:
عظيم آهي هن جي عظمت، جيترو هن جو نالو.
عظيم سندس عظمت آهي، جيئن سچ آهي سندس انصاف.
عظيم سندس عظمت آهي، جيئن سندس عرش مستقل.
عظيم سندس عظمت آهي، جيئن هو اسان جي ڳالهين کي ڄاڻي ٿو.
عظيم سندس عظمت آهي، جيئن هو اسان جي سڀني پيارن کي سمجهي ٿو.
عظيم آهي هن جي عظمت، جيئن هو بغير پڇڻ جي ڏئي ٿو.
هن جي عظمت وڏي آهي، جيئن هو پاڻ سڀني ۾ آهي.
اي نانڪ، سندس عمل بيان نه ٿو ڪري سگهجي.
هن جيڪو ڪجهه ڪيو آهي، يا ڪندو، اهو سڀ سندس پنهنجي مرضيءَ سان آهي. ||2||
ٻيو مهل:
هيءَ دنيا سچي رب جو ڪمرو آهي. ان ۾ سچي پالڻھار جي رھائش آھي.
سندس حڪم سان ڪي ان ۾ داخل ٿين ٿا ۽ ڪي سندس حڪم سان ناس ٿي وڃن ٿا.
ڪي، سندس مرضيءَ سان، مايا مان ڪڍيا ويندا آهن، جڏهن ته ٻيا ان جي اندر رهجي ويندا آهن.
ڪو به چئي نٿو سگهي ته ڪير بچندو.
اي نانڪ، اهو اڪيلو گرومخ جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو، جنهن تي رب پاڻ کي ظاهر ڪري ٿو. ||3||
پورو:
اي نانڪ، روحن کي پيدا ڪرڻ کان پوء، رب انهن جي حساب ڪتاب پڙهڻ ۽ رڪارڊ ڪرڻ لاء مذهب جو صحيح جج نصب ڪيو.
اُتي، رڳو سچ کي سچو قرار ڏنو وڃي ٿو. گنهگارن کي ڪڍيو ويندو ۽ جدا ڪيو ويندو.
ڪوڙن کي اتي ڪا جاءِ نه ملندي آهي، ۽ اهي جهنم ۾ ويندا آهن جن جا منهن ڪارو ٿي ويندا آهن.
جيڪي تنهنجي نالي سان جڙيل آهن سي کٽي ويندا آهن، جڏهن ته خيانت وارا هاري ويندا آهن.
رب حساب ڪتاب پڙهڻ ۽ رڪارڊ ڪرڻ لاءِ ڌرم جو صحيح جج مقرر ڪيو. ||2||
سالڪ، پھريون مھل:
عجيب آهي ناد جو آواز، عجيب آهي ويد جو علم.
عجيب آهن مخلوق، عجيب قسم آهن.
عجيب روپ آهن، عجيب رنگ آهن.
عجيب آهن اُهي جاندار جيڪي ننگن ۾ گهمندا آهن.