ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 792
ਕਿਉ ਨ ਮਰੀਜੈ ਰੋਇ ਜਾ ਲਗੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥੧॥
kiau na mareejai roe jaa lag chit na aavahee |1|مان به روئي روئي مري وڃان، جيڪڏهن تون منهنجي ذهن ۾ نه ايندين. ||1||
ਮਃ ੨ ॥
mahalaa 2 |ٻيو مهل:
ਜਾਂ ਸੁਖੁ ਤਾ ਸਹੁ ਰਾਵਿਓ ਦੁਖਿ ਭੀ ਸੰਮੑਾਲਿਓਇ ॥
jaan sukh taa sahu raavio dukh bhee samaalioe |جڏهن سڪون ۽ راحت آهي، اهو وقت آهي پنهنجي مڙس کي ياد ڪرڻ جو. ڏک ۽ تڪليف جي وقت ۾، ان کي پڻ ياد ڪريو.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸਿਆਣੀਏ ਇਉ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak kahai siaanee iau kant milaavaa hoe |2|نانڪ فرمائي ٿو، اي عقلمند ڪنوار، پنهنجي مڙس سان ملڻ جو اهو طريقو آهي. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਹਉ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਕਿਰਮ ਜੰਤੁ ਵਡੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥
hau kiaa saalaahee kiram jant vaddee teree vaddiaaee |مان هڪ ڪيڙو آهيان - مان توهان کي ڪيئن ساراهيان، اي رب؛ تنهنجي شان جي عظمت تمام وڏي آهي!
ਤੂ ਅਗਮ ਦਇਆਲੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਆਪਿ ਲੈਹਿ ਮਿਲਾਈ ॥
too agam deaal agam hai aap laihi milaaee |توهان ناقابل رسائي، رحمدل ۽ ناقابل رسائي آهيو؛ تون پاڻ اسان کي پاڻ سان ملايو.
ਮੈ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਬੇਲੀ ਕੋ ਨਹੀ ਤੂ ਅੰਤਿ ਸਖਾਈ ॥
mai tujh bin belee ko nahee too ant sakhaaee |توکان سواءِ منهنجو ڪوبه دوست ڪونهي. آخر ۾، تون ئي منهنجو ساٿي ۽ سهارو ٿيندو.
ਜੋ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਗਤੀ ਤਿਨ ਲੈਹਿ ਛਡਾਈ ॥
jo teree saranaagatee tin laihi chhaddaaee |توهان انهن کي بچايو جيڪي توهان جي حرمت ۾ داخل ٿين ٿا.
ਨਾਨਕ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਹੈ ਤਿਸੁ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥੨੦॥੧॥
naanak veparavaahu hai tis til na tamaaee |20|1|اي نانڪ، هو بي پرواهه آهي. هن کي ڪابه لالچ نه آهي. ||20||1||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਤਥਾ ਸਭਨਾ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥ ਕਬੀਰ ਕੇ ॥
raag soohee baanee sree kabeer jeeo tathaa sabhanaa bhagataa kee | kabeer ke |راگ سوهي، ڪبير جي ڪلام جو ڪلام، ۽ ٻيا عقيدتمند. ڪبير جو
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ਅਵਤਰਿ ਆਇ ਕਹਾ ਤੁਮ ਕੀਨਾ ॥
avatar aae kahaa tum keenaa |توهان جي ڄمڻ کان وٺي، توهان ڇا ڪيو آهي؟
ਰਾਮ ਕੋ ਨਾਮੁ ਨ ਕਬਹੂ ਲੀਨਾ ॥੧॥
raam ko naam na kabahoo leenaa |1|توهان ڪڏهن به رب جو نالو نه ورتو آهي. ||1||
ਰਾਮ ਨ ਜਪਹੁ ਕਵਨ ਮਤਿ ਲਾਗੇ ॥
raam na japahu kavan mat laage |توهان رب تي غور نه ڪيو آهي؛ توهان ڪهڙن خيالن سان جڙيل آهيو؟
ਮਰਿ ਜਇਬੇ ਕਉ ਕਿਆ ਕਰਹੁ ਅਭਾਗੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
mar jeibe kau kiaa karahu abhaage |1| rahaau |موت جي ڪهڙي تياري ڪري رهيا آهيو، اي بدبخت! ||1||روڪ||
ਦੁਖ ਸੁਖ ਕਰਿ ਕੈ ਕੁਟੰਬੁ ਜੀਵਾਇਆ ॥
dukh sukh kar kai kuttanb jeevaaeaa |درد ۽ خوشي جي ذريعي، توهان پنهنجي خاندان جو خيال رکيو آهي.
ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਇਕਸਰ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
maratee baar ikasar dukh paaeaa |2|پر موت جي وقت توکي اهو عذاب اڪيلو ئي برداشت ڪرڻو پوندو. ||2||
ਕੰਠ ਗਹਨ ਤਬ ਕਰਨ ਪੁਕਾਰਾ ॥
kantth gahan tab karan pukaaraa |جڏھن ڳچيءَ مان پڪڙجي، تڏھن رڙ ڪري.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਆਗੇ ਤੇ ਨ ਸੰਮੑਾਰਾ ॥੩॥੧॥
keh kabeer aage te na samaaraa |3|1|ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته هن کان اڳ تو رب کي ياد ڇو نه ڪيو؟ ||3||1||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ॥
soohee kabeer jee |سوهي، ڪبير جي:
ਥਰਹਰ ਕੰਪੈ ਬਾਲਾ ਜੀਉ ॥
tharahar kanpai baalaa jeeo |منهنجو معصوم روح ٿڙڪي ٿو ۽ لڪي ٿو.
ਨਾ ਜਾਨਉ ਕਿਆ ਕਰਸੀ ਪੀਉ ॥੧॥
naa jaanau kiaa karasee peeo |1|مون کي خبر ناهي ته منهنجو مڙس مون سان ڪهڙو سلوڪ ڪندو. ||1||
ਰੈਨਿ ਗਈ ਮਤ ਦਿਨੁ ਭੀ ਜਾਇ ॥
rain gee mat din bhee jaae |منهنجي جوانيءَ جي رات گذري وئي. ڇا پوڙھائپ جا ڏينھن به گذري ويندا؟
ਭਵਰ ਗਏ ਬਗ ਬੈਠੇ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
bhavar ge bag baitthe aae |1| rahaau |منھنجا ڪارا وار، ڀنڀور جي مکين جھڙا، ھليا ويا آھن، ۽ ڪارو وار، ڪنن جھڙا، منھنجي مٿي تي اچي بيٺا آھن. ||1||روڪ||
ਕਾਚੈ ਕਰਵੈ ਰਹੈ ਨ ਪਾਨੀ ॥
kaachai karavai rahai na paanee |مٽيءَ جي اڻلھيل برتن ۾ پاڻي نه رھندو آھي.
ਹੰਸੁ ਚਲਿਆ ਕਾਇਆ ਕੁਮਲਾਨੀ ॥੨॥
hans chaliaa kaaeaa kumalaanee |2|جڏهن روح سوز نڪري ٿو ته جسم سڪي وڃي ٿو. ||2||
ਕੁਆਰ ਕੰਨਿਆ ਜੈਸੇ ਕਰਤ ਸੀਗਾਰਾ ॥
kuaar kaniaa jaise karat seegaaraa |مون پاڻ کي جوان ڪنوار وانگر سينگاريو.
ਕਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਨੈ ਬਾਝੁ ਭਤਾਰਾ ॥੩॥
kiau raleea maanai baajh bhataaraa |3|پر مان پنهنجي مڙس کان سواءِ خوشيون ڪيئن حاصل ڪري سگهان ٿو؟ ||3||
ਕਾਗ ਉਡਾਵਤ ਭੁਜਾ ਪਿਰਾਨੀ ॥
kaag uddaavat bhujaa piraanee |منهنجو هٿ ٿڪجي ويو آهي، ڪانن کي ڀڄائيندي.
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਇਹ ਕਥਾ ਸਿਰਾਨੀ ॥੪॥੨॥
keh kabeer ih kathaa siraanee |4|2|ڪبير چوي ٿو، اهڙي طرح منهنجي زندگيءَ جي ڪهاڻي ختم ٿي. ||4||2||
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥
soohee kabeer jeeo |سوهي، ڪبير جي:
ਅਮਲੁ ਸਿਰਾਨੋ ਲੇਖਾ ਦੇਨਾ ॥
amal siraano lekhaa denaa |توهان جي خدمت جو وقت ان جي پڄاڻي تي آهي، ۽ توهان کي پنهنجو حساب ڏيڻو پوندو.
ਆਏ ਕਠਿਨ ਦੂਤ ਜਮ ਲੇਨਾ ॥
aae katthin doot jam lenaa |موت جو سخت دل رسول توکي وٺي وڃڻ آيو آهي.
ਕਿਆ ਤੈ ਖਟਿਆ ਕਹਾ ਗਵਾਇਆ ॥
kiaa tai khattiaa kahaa gavaaeaa |توهان ڇا ڪمايو آهي، ۽ توهان ڇا وڃايو آهي؟
ਚਲਹੁ ਸਿਤਾਬ ਦੀਬਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥੧॥
chalahu sitaab deebaan bulaaeaa |1|فوري طور تي اچو! توهان کي هن جي ڪورٽ ۾ طلب ڪيو ويو آهي! ||1||
ਚਲੁ ਦਰਹਾਲੁ ਦੀਵਾਨਿ ਬੁਲਾਇਆ ॥
chal darahaal deevaan bulaaeaa |هليو وڃ! اچو ته جيئن توهان آهيو! توهان کي سندس ڪورٽ ۾ طلب ڪيو ويو آهي.
ਹਰਿ ਫੁਰਮਾਨੁ ਦਰਗਹ ਕਾ ਆਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
har furamaan daragah kaa aaeaa |1| rahaau |رب جي درٻار مان حڪم آيو آهي. ||1||روڪ||
ਕਰਉ ਅਰਦਾਸਿ ਗਾਵ ਕਿਛੁ ਬਾਕੀ ॥
krau aradaas gaav kichh baakee |مان موت جي رسول کي عرض ڪريان ٿو: مهرباني، مون وٽ ڳوٺ ۾ اڃا به ڪجهه قرض باقي آهن.
ਲੇਉ ਨਿਬੇਰਿ ਆਜੁ ਕੀ ਰਾਤੀ ॥
leo niber aaj kee raatee |مان اڄ رات انهن کي گڏ ڪندس.
ਕਿਛੁ ਭੀ ਖਰਚੁ ਤੁਮੑਾਰਾ ਸਾਰਉ ॥
kichh bhee kharach tumaaraa saarau |مان توهان جي خرچن لاءِ به ڪجهه ادا ڪندس.
ਸੁਬਹ ਨਿਵਾਜ ਸਰਾਇ ਗੁਜਾਰਉ ॥੨॥
subah nivaaj saraae gujaarau |2|۽ مان پنھنجي صبح جي نماز رستي ۾ پڙھندس. ||2||
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਗਾ ॥
saadhasang jaa kau har rang laagaa |برڪت وارو، برڪت وارو آهي رب جو سڀ کان وڌيڪ خوش نصيب ٻانهو،
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੋ ਜਨੁ ਪੁਰਖੁ ਸਭਾਗਾ ॥
dhan dhan so jan purakh sabhaagaa |جيڪو رب جي محبت ۾ سمايل آهي، ساد سنگت ۾، حضور جي صحبت ۾.
ਈਤ ਊਤ ਜਨ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲੇ ॥
eet aoot jan sadaa suhele |هتي ۽ اتي، رب جي عاجز ٻانهن هميشه خوش آهن.
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਜੀਤਿ ਅਮੋਲੇ ॥੩॥
janam padaarath jeet amole |3|اهي هن انساني زندگيءَ جو انمول خزانو حاصل ڪن ٿا. ||3||
ਜਾਗਤੁ ਸੋਇਆ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jaagat soeaa janam gavaaeaa |جڏهن هو جاڳندو آهي، هو سمهندو آهي، تنهنڪري هو هن زندگي وڃائي ٿو.
ਮਾਲੁ ਧਨੁ ਜੋਰਿਆ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥
maal dhan joriaa bheaa paraaeaa |هن جيڪا ملڪيت ۽ دولت گڏ ڪئي آهي، اها ڪنهن ٻئي جي حوالي ٿي وڃي ٿي.
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਤੇਈ ਨਰ ਭੂਲੇ ॥
kahu kabeer teee nar bhoole |ڪبير فرمائي ٿو، اهي ماڻهو ڀلجي ويا آهن،
ਖਸਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਮਾਟੀ ਸੰਗਿ ਰੂਲੇ ॥੪॥੩॥
khasam bisaar maattee sang roole |4|3|جيڪي پنھنجي پالڻھار ۽ پالڻھار کي وساريندا آھن ۽ مٽي ۾ لھي ويندا آھن. ||4||3||