ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 شري گرو گرنتھ صاحب
صفحو - 1095
ਤੁਧੁ ਥਾਪੇ ਚਾਰੇ ਜੁਗ ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਗਲ ਧਰਣ ॥
tudh thaape chaare jug too karataa sagal dharan |تو چار زمانو قائم ڪيو؛ تون ئي سڀني جهانن جو خالق آهين.
ਤੁਧੁ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਕੀਆ ਤੁਧੁ ਲੇਪੁ ਨ ਲਗੈ ਤ੍ਰਿਣ ॥
tudh aavan jaanaa keea tudh lep na lagai trin |توهان پيدا ڪيو آهي اچڻ ۽ ٻيهر جنم جي وڃڻ؛ گندگي جو هڪ ذرو به تو تي نه لڪي.
ਜਿਸੁ ਹੋਵਹਿ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਤਿਸੁ ਲਾਵਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਚਰਣ ॥
jis hoveh aap deaal tis laaveh satigur charan |جيئن تون مهربان آهين، تون اسان کي سچي گرو جي پيرن سان ڳنڍي.
ਤੂ ਹੋਰਤੁ ਉਪਾਇ ਨ ਲਭਹੀ ਅਬਿਨਾਸੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਣ ॥੨॥
too horat upaae na labhahee abinaasee srisatt karan |2|توهان ڪنهن ٻئي ڪوشش سان ڳولي نه ٿا سگهو. تون آهين ابدي، لافاني خالق ڪائنات جو. ||2||
ਡਖਣੇ ਮਃ ੫ ॥
ddakhane mahalaa 5 |دخاني، پنجين مهل:
ਜੇ ਤੂ ਵਤਹਿ ਅੰਙਣੇ ਹਭ ਧਰਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਹੋਇ ॥
je too vateh angane habh dharat suhaavee hoe |جيڪڏهن تون منهنجي صحن ۾ اچين ته سڄي ڌرتي خوبصورت ٿي ويندي.
ਹਿਕਸੁ ਕੰਤੈ ਬਾਹਰੀ ਮੈਡੀ ਵਾਤ ਨ ਪੁਛੈ ਕੋਇ ॥੧॥
hikas kantai baaharee maiddee vaat na puchhai koe |1|هڪ رب، منهنجي مڙس کان سواءِ ٻيو ڪو به منهنجي پرواهه ناهي. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਹਭੇ ਟੋਲ ਸੁਹਾਵਣੇ ਸਹੁ ਬੈਠਾ ਅੰਙਣੁ ਮਲਿ ॥
habhe ttol suhaavane sahu baitthaa angan mal |منهنجا سڀ سينگار تڏهن خوبصورت ٿي ويندا آهن، جڏهن تون، اي رب، منهنجي صحن ۾ ويهندي ۽ ان کي پنهنجو بڻائيندين.
ਪਹੀ ਨ ਵੰਞੈ ਬਿਰਥੜਾ ਜੋ ਘਰਿ ਆਵੈ ਚਲਿ ॥੨॥
pahee na vanyai biratharraa jo ghar aavai chal |2|پوءِ ڪو به مسافر جيڪو منهنجي گهر نه ايندو، خالي هٿين نه نڪرندو. ||2||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਸੇਜ ਵਿਛਾਈ ਕੰਤ ਕੂ ਕੀਆ ਹਭੁ ਸੀਗਾਰੁ ॥
sej vichhaaee kant koo keea habh seegaar |اي منھنجا پالڻھار، مون تنھنجي لاءِ پنھنجو بسترو وڇائي ڇڏيو آھي، ۽ پنھنجو سمورو سينگار لڳايو اٿم.
ਇਤੀ ਮੰਝਿ ਨ ਸਮਾਵਈ ਜੇ ਗਲਿ ਪਹਿਰਾ ਹਾਰੁ ॥੩॥
eitee manjh na samaavee je gal pahiraa haar |3|پر پوءِ به اها ڳالهه مون کي وڻندڙ نه آهي، ته منهنجي ڳچيءَ ۾ هار پائڻ. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਤੂ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਜੋਨਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
too paarabraham paramesar jon na aavahee |اي عظيم رب خدا، اي عظيم رب، تون جنم نه وٺندين.
ਤੂ ਹੁਕਮੀ ਸਾਜਹਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜਿ ਸਮਾਵਹੀ ॥
too hukamee saajeh srisatt saaj samaavahee |توهان جي حڪم جي حڪم سان، توهان ڪائنات ٺاهي. ان کي ٺاهيندي، توهان ان ۾ ضم ٿي وڃو.
ਤੇਰਾ ਰੂਪੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਕਿਉ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਵਹੀ ॥
teraa roop na jaaee lakhiaa kiau tujheh dhiaavahee |توھان جو فارم معلوم نه ٿي سگھي. ڪيئن ڪو توهان تي غور ڪري سگهي ٿو؟
ਤੂ ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤਹਿ ਆਪਿ ਕੁਦਰਤਿ ਦੇਖਾਵਹੀ ॥
too sabh meh varateh aap kudarat dekhaavahee |توهان سڀني کي پکڙيل ۽ ڦهلائي رهيا آهيو. توهان پاڻ پنهنجي تخليقي طاقت کي ظاهر ڪيو.
ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥
teree bhagat bhare bhanddaar tott na aavahee |تنهنجي عبادتن جا خزانا ڀرجي ويا آهن. اهي ڪڏهن به گهٽ نه ڪندا.
ਏਹਿ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ਕੀਮ ਨ ਪਾਵਹੀ ॥
ehi ratan javehar laal keem na paavahee |هي جواهر، هيرا ۽ هيرا- انهن جي قيمت جو اندازو نه ٿو لڳائي سگهجي.
ਜਿਸੁ ਹੋਵਹਿ ਆਪਿ ਦਇਆਲੁ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਾ ਲਾਵਹੀ ॥
jis hoveh aap deaal tis satigur sevaa laavahee |جيئن تون پاڻ مهربان ٿي، رب، تون اسان کي سچي گرو جي خدمت سان ڳنڍيو.
ਤਿਸੁ ਕਦੇ ਨ ਆਵੈ ਤੋਟਿ ਜੋ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹੀ ॥੩॥
tis kade na aavai tott jo har gun gaavahee |3|جيڪو رب جي شان ۾ گيت ڳائيندو آهي، ان کي ڪڏهن به ڪا گهٽتائي نه ايندي آهي. ||3||
ਡਖਣੇ ਮਃ ੫ ॥
ddakhane mahalaa 5 |دخاني، پنجين مهل:
ਜਾ ਮੂ ਪਸੀ ਹਠ ਮੈ ਪਿਰੀ ਮਹਿਜੈ ਨਾਲਿ ॥
jaa moo pasee hatth mai piree mahijai naal |جڏهن مان پنهنجي وجود ۾ ڏسان ٿو ته مون کي معلوم ٿئي ٿو ته منهنجو محبوب مون سان گڏ آهي.
ਹਭੇ ਡੁਖ ਉਲਾਹਿਅਮੁ ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੧॥
habhe ddukh ulaahiam naanak nadar nihaal |1|اي نانڪ، جڏهن هو پنهنجي فضل جي نظر ڏئي ٿو، سڀ درد رليف ٿي ويا آهن. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਨਾਨਕ ਬੈਠਾ ਭਖੇ ਵਾਉ ਲੰਮੇ ਸੇਵਹਿ ਦਰੁ ਖੜਾ ॥
naanak baitthaa bhakhe vaau lame seveh dar kharraa |نانڪ بيٺو، رب جي خبر جو انتظار ڪري، ۽ رب جي دروازي تي بيٺو؛ ايتري عرصي تائين هن جي خدمت ڪندي.
ਪਿਰੀਏ ਤੂ ਜਾਣੁ ਮਹਿਜਾ ਸਾਉ ਜੋਈ ਸਾਈ ਮੁਹੁ ਖੜਾ ॥੨॥
piree too jaan mahijaa saau joee saaee muhu kharraa |2|اي منهنجا محبوب، تون ئي ڄاڻين ٿو منهنجو مقصد. مان بيٺو آهيان، رب جي منهن کي ڏسڻ لاء. ||2||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਕਿਆ ਗਾਲਾਇਓ ਭੂਛ ਪਰ ਵੇਲਿ ਨ ਜੋਹੇ ਕੰਤ ਤੂ ॥
kiaa gaalaaeio bhoochh par vel na johe kant too |مان توکي ڇا چوان، اي بيوقوف؟ ٻين جي انگورن کي نه ڏس - هڪ سچو مڙس ٿيو.
ਨਾਨਕ ਫੁਲਾ ਸੰਦੀ ਵਾੜਿ ਖਿੜਿਆ ਹਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ਜਿਉ ॥੩॥
naanak fulaa sandee vaarr khirriaa habh sansaar jiau |3|اي نانڪ، سڄي دنيا گلن جي باغ وانگر ڦٽيل آهي. ||3||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |پورو:
ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ਸਰੂਪੁ ਤੂ ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੰਤਾ ॥
sugharr sujaan saroop too sabh meh varatantaa |تون حڪمت وارو، سڀ ڄاڻندڙ ۽ خوبصورت آهين. تون سڀني تي پکڙيل ۽ پکڙيل آهين.
ਤੂ ਆਪੇ ਠਾਕੁਰੁ ਸੇਵਕੋ ਆਪੇ ਪੂਜੰਤਾ ॥
too aape tthaakur sevako aape poojantaa |تون پاڻ آهين پالڻهار، مالڪ ۽ خادم. توهان پنهنجي عبادت ۽ عبادت ڪريو.
ਦਾਨਾ ਬੀਨਾ ਆਪਿ ਤੂ ਆਪੇ ਸਤਵੰਤਾ ॥
daanaa beenaa aap too aape satavantaa |تون ئي حڪمت وارو ۽ سڀ ڪجهه ڏسندڙ آهين. تون پاڻ سچو ۽ پاڪ آهين.
ਜਤੀ ਸਤੀ ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਰਮਲਾ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਭਗਵੰਤਾ ॥
jatee satee prabh niramalaa mere har bhagavantaa |بي مثال رب، منهنجو پالڻهار خدا، برهمڻ ۽ سچو آهي.
ਸਭੁ ਬ੍ਰਹਮ ਪਸਾਰੁ ਪਸਾਰਿਓ ਆਪੇ ਖੇਲੰਤਾ ॥
sabh braham pasaar pasaario aape khelantaa |خدا سڄي ڪائنات جي وسعت کي پکيڙي ٿو، ۽ هو پاڻ ان ۾ کيڏي ٿو.
ਇਹੁ ਆਵਾ ਗਵਣੁ ਰਚਾਇਓ ਕਰਿ ਚੋਜ ਦੇਖੰਤਾ ॥
eihu aavaa gavan rachaaeio kar choj dekhantaa |هُن پيدا ڪيو هي اچڻ ۽ وڃڻ وارو وري جنم؛ عجيب راند ٺاهي، هو ان کي ڏسندو آهي.
ਤਿਸੁ ਬਾਹੁੜਿ ਗਰਭਿ ਨ ਪਾਵਹੀ ਜਿਸੁ ਦੇਵਹਿ ਗੁਰ ਮੰਤਾ ॥
tis baahurr garabh na paavahee jis deveh gur mantaa |جيڪو گرو جي تعليمات سان برڪت وارو آهي، اهو ڪڏهن به ٻيهر جنم جي پيٽ ۾ نه ويندو آهي.
ਜਿਉ ਆਪਿ ਚਲਾਵਹਿ ਤਿਉ ਚਲਦੇ ਕਿਛੁ ਵਸਿ ਨ ਜੰਤਾ ॥੪॥
jiau aap chalaaveh tiau chalade kichh vas na jantaa |4|سڀ ھلندا آھن جيئن ھو کين ھلائيندو آھي. ڪا به شيءِ پيدا ٿيل مخلوق جي قبضي ۾ ناهي. ||4||
ਡਖਣੇ ਮਃ ੫ ॥
ddakhane mahalaa 5 |دخاني، پنجين مهل:
ਕੁਰੀਏ ਕੁਰੀਏ ਵੈਦਿਆ ਤਲਿ ਗਾੜਾ ਮਹਰੇਰੁ ॥
kuree kuree vaidiaa tal gaarraa maharer |تون نديءَ جي ڪناري سان هلي رهيو آهين، پر زمين تنهنجي هيٺان رستو ڏئي رهي آهي.
ਵੇਖੇ ਛਿਟੜਿ ਥੀਵਦੋ ਜਾਮਿ ਖਿਸੰਦੋ ਪੇਰੁ ॥੧॥
vekhe chhittarr theevado jaam khisando per |1|محتاط رهو! توھان جو پير ڦٽي سگھي ٿو، ۽ توھان اندر ڪري مري ويندا. ||1||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਕਚੁ ਵੈਦਿਓ ਤੂ ਆਘੂ ਆਘੇ ਸਲਵੇ ॥
sach jaanai kach vaidio too aaghoo aaghe salave |توهان يقين ڪيو ته جيڪو غلط آهي ۽ عارضي آهي اهو سچ آهي، ۽ تنهنڪري توهان هلندا ۽ هلندا آهيو.
ਨਾਨਕ ਆਤਸੜੀ ਮੰਝਿ ਨੈਣੂ ਬਿਆ ਢਲਿ ਪਬਣਿ ਜਿਉ ਜੁੰਮਿਓ ॥੨॥
naanak aatasarree manjh nainoo biaa dtal paban jiau junmio |2|اي نانڪ، جيئن باهه ۾ مکڻ، اهو ڳري ويندو. اهو پاڻي جي للي وانگر ختم ٿي ويندو. ||2||
ਮਃ ੫ ॥
mahalaa 5 |پنجين مهل:
ਭੋਰੇ ਭੋਰੇ ਰੂਹੜੇ ਸੇਵੇਦੇ ਆਲਕੁ ॥
bhore bhore rooharre sevede aalak |اي منهنجي بيوقوف ۽ بيوقوف روح، تون خدمت ڪرڻ ۾ سست ڇو آهين؟
ਮੁਦਤਿ ਪਈ ਚਿਰਾਣੀਆ ਫਿਰਿ ਕਡੂ ਆਵੈ ਰੁਤਿ ॥੩॥
mudat pee chiraaneea fir kaddoo aavai rut |3|اهڙو ڊگهو عرصو گذري ويو. اهو موقعو وري ڪڏهن ايندو؟ ||3||