ٽئين گھڙي ۾، بک ۽ اڃ، ٻئي ڌيان ڏيڻ لاء، ۽ کاڌو وات ۾ وجهي ٿو.
جيڪو کائي وڃي ٿو سو مٽي ٿي وڃي ٿو، پر پوءِ به کائڻ سان جڙيل آهي.
چوٿين واچ ۾، اهي ننڊ ٿي ويندا آهن. اهي اکيون بند ڪري خواب ڏسڻ لڳن ٿا.
وري اٿڻ، اهي تڪرار ۾ مشغول آهن؛ انهن اسٽيج کي قائم ڪيو ڄڻ ته اهي 100 سالن تائين جيئرو رهندا.
جيڪڏهن هر وقت، هر لمحي، اهي خدا جي خوف ۾ رهن ٿا
-اي نانڪ، رب انهن جي ذهنن ۾ رهجي ٿو، ۽ انهن جي صفائي جو غسل سچو آهي. ||1||
ٻيو مهل:
اهي ڪامل بادشاه آهن، جن کي ڪامل رب مليو آهي.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، اهي بي پرواهه، هڪ رب جي محبت سان ڀريل رهندا آهن.
رڳو ٿورن کي درشن ملي ٿو، بيحد خوبصورت رب جي برڪت وارو نظارو.
چڱن ڪمن جي مڪمل ڪرم جي ذريعي، هڪ مڪمل گرو سان ملندو آهي، جنهن جي تقرير مڪمل آهي.
اي نانڪ، جڏهن گرو هڪ مڪمل ڪري ٿو، ڪنهن جو وزن گهٽ نه ٿو. ||2||
پورو:
جڏهن تون مون سان گڏ آهين، مون کي وڌيڪ ڇا گهرجي؟ مان صرف سچ ڳالهائيندو آهيان.
دنياوي ڪمن جي چورن ۾ ڦاٿل، هوءَ پنهنجي حضور جي منزل حاصل نه ڪري.
ايترو پٿر دل هئڻ ڪري، هن رب جي خدمت ڪرڻ جو موقعو وڃائي ڇڏيو آهي.
اها دل، جنهن ۾ سچو رب نه ملي، ان کي ٽوڙي ٻيهر تعمير ڪيو وڃي.
هوءَ ڪيئن صحيح وزن ڪري سگهندي، ڪمال جي پيماني تي؟
ڪو به نه چوندو ته هن جو وزن گهٽجي ويو آهي، جيڪڏهن هوء پاڻ کي خودمختاري کان بچائي.
سچا مڃيا وڃن ٿا، ۽ سڀ ڄاڻندڙ رب جي درٻار ۾ قبول ٿيل آهن.
اصل مال صرف هڪ دڪان ۾ ملي ٿو - اهو مڪمل گرو کان حاصل ٿئي ٿو. ||17||
سالڪ، ٻيو محل:
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، اٺن شين کي ناس ڪريو، ۽ نائين جاء تي، جسم کي فتح ڪيو.
جسم ۾ رب جي نالي جا نو خزانا آهن- انهن خوبين جي کوٽائي ڳوليو.
جيڪي نيڪ عملن جي ڪرم سان برڪت وارا آهن اهي رب جي ساراهه ڪن ٿا. اي نانڪ، اهي گرو کي پنهنجو روحاني استاد بڻائين ٿا.
صبح جو چوٿون ڪلاڪ سندن اعليٰ شعور ۾ هڪ تمنا پيدا ٿئي ٿي.
اهي زندگيءَ جي درياءَ سان جڙيل آهن. سچو نالو انهن جي ذهنن ۽ چپن تي آهي.
Ambrosial Nectar ورهايو ويندو آهي، ۽ جيڪي سٺا ڪم وارا آهن انهن کي اهو تحفو ملي ٿو.
انهن جا جسم سونهري ٿي وڃن ٿا، ۽ روحانيت جو رنگ وٺن ٿا.
جيڪڏهن زيور پنهنجي فضل جي نظر وجهي، اهي ٻيهر باهه ۾ نه رکيا ويندا آهن.
ڏينهن جي ٻين ستن واچن دوران، سچ ڳالهائڻ، ۽ روحاني طور تي عقلمند سان ويهڻ سٺو آهي.
اتي برائي ۽ نيڪيءَ ۾ فرق ڪيو ويندو آهي ۽ ڪوڙ جو سرمايو گهٽجي ويندو آهي.
اتي، جعلسازي کي هڪ طرف اڇلايو ويندو آهي، ۽ حقيقي خوش ٿي ويندا آهن.
ڳالهائڻ بيڪار ۽ بيڪار آهي. اي نانڪ، درد ۽ خوشي اسان جي رب ۽ ماسٽر جي اختيار ۾ آهن. ||1||
ٻيو مهل:
هوا گرو آهي، پاڻي پيء آهي، ۽ ڌرتي سڀني جي عظيم ماء آهي.
ڏينهن ۽ رات اهي ٻه نرسون آهن، جن جي گود ۾ سڄي دنيا کيڏي رهي آهي.
چڱا ڪم ۽ بڇڙا ڪم- رڪارڊ ڌرم جي رب جي حضور ۾ پڙهيو ويندو آهي.
انهن جي عملن جي ڪري، ڪي ويجھا ٿيندا آهن، ۽ ڪي پري پري هليا ويندا آهن.
جن رب جي نالي تي غور ڪيو ۽ پنهنجي پيشانيءَ جي پگهر سان ڪم ڪري هليا ويا.
-اي نانڪ، رب جي درٻار ۾ انهن جا منهن روشن آهن، ۽ انهن سان گڏ ٻيا به ڪيترائي بچيا آهن! ||2||
پورو:
سچو کاڌو رب جي محبت آهي. سچو گرو ڳالهايو آهي.
هن سچي کاڌي سان، مان مطمئن آهيان، ۽ سچ سان، مان خوش آهيان.
سچا اُهي شهر ۽ ڳوٺ آهن، جتي انسان ذات جي سچي گهر ۾ رهي ٿو.
جڏهن سچو گرو راضي ٿئي ٿو، ماڻهو رب جو نالو حاصل ڪري ٿو، ۽ سندس پيار ۾ ڦٽي ٿو.
ڪو به ڪوڙ جي ذريعي سچي رب جي درٻار ۾ داخل نٿو ٿئي.
ڪوڙ ۽ رڳو ڪوڙ ڳالهائڻ سان، رب جي حضوري وڃايل آهي.