ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री गुरु ग्रंथ साहिब
पान - 1023
ਸਚੈ ਊਪਰਿ ਅਵਰ ਨ ਦੀਸੈ ਸਾਚੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੮॥
सचै ऊपरि अवर न दीसै साचे कीमति पाई हे ॥८॥खऱ्या परमेश्वरापेक्षा मला दुसरा कोणी दिसत नाही. सच्चा परमेश्वर मुल्यांकन करतो. ||8||
ਐਥੈ ਗੋਇਲੜਾ ਦਿਨ ਚਾਰੇ ॥
ऐथै गोइलड़ा दिन चारे ॥या हिरव्या कुरणात मर्त्य काही दिवसच राहतो.
ਖੇਲੁ ਤਮਾਸਾ ਧੁੰਧੂਕਾਰੇ ॥
खेलु तमासा धुंधूकारे ॥तो पूर्ण अंधारात खेळतो आणि गप्पा मारतो.
ਬਾਜੀ ਖੇਲਿ ਗਏ ਬਾਜੀਗਰ ਜਿਉ ਨਿਸਿ ਸੁਪਨੈ ਭਖਲਾਈ ਹੇ ॥੯॥
बाजी खेलि गए बाजीगर जिउ निसि सुपनै भखलाई हे ॥९॥जादूगारांनी त्यांचा कार्यक्रम मांडला आणि लोक स्वप्नात कुडकुडत असल्यासारखे निघून गेले. ||9||
ਤਿਨ ਕਉ ਤਖਤਿ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ ॥
तिन कउ तखति मिली वडिआई ॥केवळ त्यांनाच प्रभूच्या सिंहासनावर वैभवशाली महानतेने आशीर्वादित केले आहे,
ਨਿਰਭਉ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
निरभउ मनि वसिआ लिव लाई ॥जे निर्भय परमेश्वराला आपल्या मनात धारण करतात आणि प्रेमाने त्याच्यावर केंद्रित असतात.
ਖੰਡੀ ਬ੍ਰਹਮੰਡੀ ਪਾਤਾਲੀ ਪੁਰੀਈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
खंडी ब्रहमंडी पाताली पुरीई त्रिभवण ताड़ी लाई हे ॥१०॥आकाशगंगा आणि सौर मंडळे, खालचे प्रदेश, खगोलीय क्षेत्रे आणि तिन्ही जगांमध्ये, प्रभु खोल शोषणाच्या प्राथमिक शून्यात आहे. ||10||
ਸਾਚੀ ਨਗਰੀ ਤਖਤੁ ਸਚਾਵਾ ॥
साची नगरी तखतु सचावा ॥खरे गाव आणि खरे सिंहासन,
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵਾ ॥
गुरमुखि साचु मिलै सुखु पावा ॥त्या गुरुमुखांपैकी जे सत्य परमेश्वराला भेटतात आणि शांती मिळवतात.
ਸਾਚੇ ਸਾਚੈ ਤਖਤਿ ਵਡਾਈ ਹਉਮੈ ਗਣਤ ਗਵਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
साचे साचै तखति वडाई हउमै गणत गवाई हे ॥११॥सत्यात, खऱ्या सिंहासनावर विराजमान आहेत, ते गौरवशाली महानतेने धन्य आहेत; त्यांच्या हिशोबाच्या हिशोबासह त्यांचा अहंकार नाहीसा होतो. ||11||
ਗਣਤ ਗਣੀਐ ਸਹਸਾ ਜੀਐ ॥
गणत गणीऐ सहसा जीऐ ॥त्याचा हिशोब करता करता आत्मा व्याकुळ होतो.
ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਦੂਐ ਤੀਐ ॥
किउ सुखु पावै दूऐ तीऐ ॥द्वैत आणि तीन गुण - तीन गुण यातून शांती कशी मिळेल?
ਨਿਰਮਲੁ ਏਕੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਦਾਤਾ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
निरमलु एकु निरंजनु दाता गुर पूरे ते पति पाई हे ॥१२॥एकच परमेश्वर निष्कलंक आणि निराकार आहे, महान दाता आहे; परिपूर्ण गुरूमुळे मान मिळतो. ||12||
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਵਿਰਲੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ॥
जुगि जुगि विरली गुरमुखि जाता ॥प्रत्येक युगात, गुरुमुख या नात्याने परमेश्वराचा साक्षात्कार करणारे फार दुर्मिळ असतात.
ਸਾਚਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
साचा रवि रहिआ मनु राता ॥त्यांची चित्ते खऱ्या, सर्वव्यापी परमेश्वराने रंगलेली असतात.
ਤਿਸ ਕੀ ਓਟ ਗਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੈਲੁ ਨ ਕਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
तिस की ओट गही सुखु पाइआ मनि तनि मैलु न काई हे ॥१३॥त्याचा आश्रय शोधताना त्यांना शांती मिळते आणि त्यांचे मन आणि शरीर घाणाने माखलेले नसते. ||१३||
ਜੀਭ ਰਸਾਇਣਿ ਸਾਚੈ ਰਾਤੀ ॥
जीभ रसाइणि साचै राती ॥त्यांची जीभ अमृताचे उगमस्थान असलेल्या खऱ्या परमेश्वराने रंगलेली आहे;
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੰਗੀ ਭਉ ਨ ਭਰਾਤੀ ॥
हरि प्रभु संगी भउ न भराती ॥प्रभू देवाबरोबर राहून त्यांना कसलीही भीती किंवा शंका नाही.
ਸ੍ਰਵਣ ਸ੍ਰੋਤ ਰਜੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
स्रवण स्रोत रजे गुरबाणी जोती जोति मिलाई हे ॥१४॥गुरूंची बाणी ऐकून त्यांचे कान तृप्त होतात आणि त्यांचा प्रकाश प्रकाशात विलीन होतो. ||14||
ਰਖਿ ਰਖਿ ਪੈਰ ਧਰੇ ਪਉ ਧਰਣਾ ॥
रखि रखि पैर धरे पउ धरणा ॥काळजीपूर्वक, काळजीपूर्वक, मी माझे पाय जमिनीवर ठेवतो.
ਜਤ ਕਤ ਦੇਖਉ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾ ॥
जत कत देखउ तेरी सरणा ॥मी जिथे जातो तिथे मला तुझे अभयारण्य दिसते.
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਦੇਹਿ ਤੂਹੈ ਮਨਿ ਭਾਵਹਿ ਤੁਝ ਹੀ ਸਿਉ ਬਣਿ ਆਈ ਹੇ ॥੧੫॥
दुखु सुखु देहि तूहै मनि भावहि तुझ ही सिउ बणि आई हे ॥१५॥तू मला दु:ख दे किंवा सुख दे, तू माझ्या मनाला आनंद देणारा आहेस. मी तुझ्याशी एकरूप आहे. ||15||
ਅੰਤ ਕਾਲਿ ਕੋ ਬੇਲੀ ਨਾਹੀ ॥
अंत कालि को बेली नाही ॥अगदी शेवटच्या क्षणी कोणी कोणाचा सोबती किंवा मदतनीस नसतो;
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਤੁਧੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
गुरमुखि जाता तुधु सालाही ॥गुरुमुख या नात्याने, मी तुला ओळखतो आणि तुझी स्तुती करतो.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੩॥
नानक नामि रते बैरागी निज घरि ताड़ी लाई हे ॥१६॥३॥हे नानक, नामाने रंगलेला, मी अलिप्त आहे; माझ्या स्वतःच्या घरात खोलवर, मी खोल ध्यानाच्या प्राथमिक शून्यात लीन आहे. ||16||3||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
मारू महला १ ॥मारू, पहिली मेहल:
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰੇ ॥
आदि जुगादी अपर अपारे ॥काळाच्या अगदी सुरुवातीपासून, आणि युगानुयुगे, तू असीम आणि अतुलनीय आहेस.
ਆਦਿ ਨਿਰੰਜਨ ਖਸਮ ਹਮਾਰੇ ॥
आदि निरंजन खसम हमारे ॥तू माझा आद्य, निष्कलंक प्रभु आणि गुरु आहेस.
ਸਾਚੇ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਵੀਚਾਰੀ ਸਾਚੇ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧॥
साचे जोग जुगति वीचारी साचे ताड़ी लाई हे ॥१॥मी योगाचा मार्ग, खऱ्या प्रभूशी जोडण्याचा मार्ग विचार करतो. मी खरोखरच खोल ध्यानाच्या प्राथमिक शून्यात गढून गेले आहे. ||1||
ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਧੁੰਧੂਕਾਰੈ ॥
केतड़िआ जुग धुंधूकारै ॥इतक्या युगात फक्त क्षुद्र अंधार होता;
ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਸਿਰਜਣਹਾਰੈ ॥
ताड़ी लाई सिरजणहारै ॥सृष्टिकर्ता परमेश्वर आदिम शून्यात लीन झाला होता.
ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਸਚੀ ਵਡਿਆਈ ਸਾਚੈ ਤਖਤਿ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੨॥
सचु नामु सची वडिआई साचै तखति वडाई हे ॥२॥तेथे खरे नाव, सत्याचे तेजस्वी महानता आणि त्याच्या खऱ्या सिंहासनाचा गौरव होता. ||2||
ਸਤਜੁਗਿ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸਰੀਰਾ ॥
सतजुगि सतु संतोखु सरीरा ॥सत्याच्या सुवर्णयुगात सत्य आणि समाधानाने देह भरले.
ਸਤਿ ਸਤਿ ਵਰਤੈ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥
सति सति वरतै गहिर गंभीरा ॥सत्य व्यापक, सत्य, खोल, गहन आणि अथांग होते.
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਪਰਖੈ ਸਾਚੈ ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਈ ਹੇ ॥੩॥
सचा साहिबु सचु परखै साचै हुकमि चलाई हे ॥३॥खरा प्रभू सत्याच्या टचस्टोनवर नश्वरांचे मूल्यांकन करतो आणि त्याची खरी आज्ञा जारी करतो. ||3||
ਸਤ ਸੰਤੋਖੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
सत संतोखी सतिगुरु पूरा ॥परिपूर्ण खरे गुरु खरे आणि समाधानी असतात.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਨੇ ਸੋ ਸੂਰਾ ॥
गुर का सबदु मने सो सूरा ॥तो एकटाच आध्यात्मिक नायक आहे, जो गुरूंच्या वचनावर विश्वास ठेवतो.
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਸਾਚੁ ਨਿਵਾਸਾ ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਰਜਾਈ ਹੇ ॥੪॥
साची दरगह साचु निवासा मानै हुकमु रजाई हे ॥४॥जो सेनापतीच्या आज्ञेला शरण जातो तोच परमेश्वराच्या खऱ्या दरबारात खरे स्थान प्राप्त करतो. ||4||
ਸਤਜੁਗਿ ਸਾਚੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
सतजुगि साचु कहै सभु कोई ॥सत्याच्या सुवर्णयुगात प्रत्येकजण सत्य बोलला.
ਸਚਿ ਵਰਤੈ ਸਾਚਾ ਸੋਈ ॥
सचि वरतै साचा सोई ॥सत्य व्यापक होते - परमेश्वर सत्य होता.
ਮਨਿ ਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਭਰਮ ਭਉ ਭੰਜਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਸਖਾਈ ਹੇ ॥੫॥
मनि मुखि साचु भरम भउ भंजनु गुरमुखि साचु सखाई हे ॥५॥त्यांच्या मनात आणि तोंडात सत्य असल्याने, मनुष्य शंका आणि भीतीपासून मुक्त झाला. सत्य हा गुरुमुखांचा मित्र होता. ||5||
ਤ੍ਰੇਤੈ ਧਰਮ ਕਲਾ ਇਕ ਚੂਕੀ ॥
त्रेतै धरम कला इक चूकी ॥त्रयता योगाच्या रौप्य युगात धर्मातील एक शक्ती नष्ट झाली.
ਤੀਨਿ ਚਰਣ ਇਕ ਦੁਬਿਧਾ ਸੂਕੀ ॥
तीनि चरण इक दुबिधा सूकी ॥तीन फूट राहिले; द्वैतातून, एक कापला गेला.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਸਾਚੁ ਵਖਾਣੈ ਮਨਮੁਖਿ ਪਚੈ ਅਵਾਈ ਹੇ ॥੬॥
गुरमुखि होवै सु साचु वखाणै मनमुखि पचै अवाई हे ॥६॥जे गुरुमुख होते ते सत्य बोलले, तर स्वार्थी मनमुख व्यर्थ वाया गेले. ||6||
ਮਨਮੁਖਿ ਕਦੇ ਨ ਦਰਗਹ ਸੀਝੈ ॥
मनमुखि कदे न दरगह सीझै ॥परमेश्वराच्या दरबारात मनमुख कधीच यशस्वी होत नाही.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਕਿਉ ਅੰਤਰੁ ਰੀਝੈ ॥
बिनु सबदै किउ अंतरु रीझै ॥शब्दाशिवाय आतमध्ये प्रसन्न कसे होणार?
ਬਾਧੇ ਆਵਹਿ ਬਾਧੇ ਜਾਵਹਿ ਸੋਝੀ ਬੂਝ ਨ ਕਾਈ ਹੇ ॥੭॥
बाधे आवहि बाधे जावहि सोझी बूझ न काई हे ॥७॥ते बंधनात येतात आणि गुलामगिरीत जातात. ते काही समजत नाहीत आणि समजत नाहीत. ||7||
ਦਇਆ ਦੁਆਪੁਰਿ ਅਧੀ ਹੋਈ ॥
दइआ दुआपुरि अधी होई ॥द्वापूर युगाच्या पितळ युगात, करुणा अर्धवट केली गेली.