सोरातह, तिसरी मेहल:
प्रिय प्रिय परमेश्वरा, जोपर्यंत माझ्या शरीरात श्वास आहे तोपर्यंत मी तुझी स्तुती करतो.
हे स्वामी, एका क्षणासाठी, क्षणभर जरी मी तुला विसरलो, तर ते माझ्यासाठी पन्नास वर्षांचे होईल.
हे नियतीच्या भावांनो, मी नेहमीच मूर्ख आणि मूर्ख होतो, परंतु आता, गुरूच्या शब्दाने माझे मन प्रबुद्ध झाले आहे. ||1||
प्रिय परमेश्वरा, तूच समज देतोस.
प्रिय परमेश्वरा, मी तुझ्यासाठी सदैव यज्ञ आहे; मी तुझ्या नामाला समर्पित आणि समर्पित आहे. ||विराम द्या||
मी शब्दाच्या वचनात मरण पावलो आहे, आणि शब्दाद्वारे, मी जिवंत असतानाच मेला आहे, हे भाग्याच्या भावांनो; शब्दाने माझी मुक्ती झाली आहे.
शब्दाने माझे मन आणि शरीर शुद्ध झाले आहे आणि परमेश्वर माझ्या मनात वास करायला आला आहे.
गुरु हा शब्दाचा दाता आहे; माझे मन त्यात रंगले आहे आणि मी परमेश्वरात लीन आहे. ||2||
ज्यांना शब्द माहित नाही ते आंधळे आणि बहिरे आहेत; त्यांनी जगात येण्याची तसदी का घेतली?
त्यांना परमेश्वराच्या अमृताचे सूक्ष्म सार प्राप्त होत नाही; ते त्यांचे जीवन वाया घालवतात, आणि पुन्हा पुन्हा जन्म घेतात.
आंधळे, मुर्ख, स्वार्थी मनुख हे खतातील किंबड्यांसारखे असतात आणि खतामध्ये ते कुजतात. ||3||
प्रभु स्वतःच आपल्याला निर्माण करतो, आपल्यावर लक्ष ठेवतो आणि आपल्याला मार्गावर ठेवतो, हे नियतीच्या भावांनो; त्याच्याशिवाय कोणीही नाही.
हे नियतीच्या भावांनो, जे पूर्वनिर्धारित आहे ते कोणीही पुसून टाकू शकत नाही; निर्मात्याची जे इच्छा असेल ते घडते.
हे नानक, नाम, परमेश्वराचे नाम, मनाच्या खोलवर वास करते; हे नियतीच्या भावांनो, दुसरं कोणीच नाही. ||4||4||
सोरातह, तिसरी मेहल:
गुरुमुख भक्तीपूजा करतात, आणि देवाला प्रसन्न करतात; रात्रंदिवस ते भगवंताचे नामस्मरण करतात.
तुझ्या मनाला प्रसन्न करणाऱ्या तुझ्या भक्तांचे तूच रक्षण आणि काळजी घेतोस.
तू सद्गुण देणारा आहेस, हे तुझ्या शब्दातून जाणवले. हे तेजस्वी परमेश्वरा, तुझा महिमा उच्चारून आम्ही तुझ्यात विलीन होतो. ||1||
हे माझ्या मन, प्रिय परमेश्वराचे नेहमी स्मरण कर.
अगदी शेवटच्या क्षणी, तो एकटाच तुमचा चांगला मित्र असेल; तो सदैव तुमच्या पाठीशी उभा राहील. ||विराम द्या||
दुष्ट शत्रूंचा मेळा नेहमी खोटेपणाचे आचरण करेल; ते समजून घेण्याचा विचार करत नाहीत.
दुष्ट शत्रूंच्या निंदाचे फळ कोणाला मिळेल? लक्षात ठेवा की हरनाखशला प्रभूच्या पंजाने फाडून टाकले होते.
प्रल्हाद, परमेश्वराचा विनम्र सेवक, सतत परमेश्वराची स्तुती करीत असे आणि प्रिय परमेश्वराने त्याचे रक्षण केले. ||2||
स्वार्थी मनमुख स्वतःला अत्यंत सद्गुणी समजतात; त्यांना अजिबात समज नाही.
ते नम्र आध्यात्मिक लोकांची निंदा करतात; ते त्यांचे आयुष्य वाया घालवतात, आणि मग त्यांना निघून जावे लागते.
ते कधीच परमेश्वराच्या नावाचा विचार करत नाहीत, आणि शेवटी, पश्चात्ताप आणि पश्चात्ताप करून ते निघून जातात. ||3||
परमेश्वर आपल्या भक्तांचे जीवन फलदायी करतो; तो स्वतः त्यांना गुरूच्या सेवेशी जोडतो.
शब्दाच्या वचनाने ओतप्रोत होऊन, आणि दिव्य आनंदाच्या नशेत, रात्रंदिवस, ते परमेश्वराची स्तुती गातात.
दास नानक ही प्रार्थना करतात: हे प्रभु, कृपया मला त्यांच्या पाया पडू दे. ||4||5||
सोरातह, तिसरी मेहल:
तो एकटाच शीख, मित्र, नातेवाईक आणि भावंड आहे, जो गुरूंच्या इच्छेनुसार चालतो.
नियतीच्या भावांनो, जो स्वतःच्या इच्छेनुसार चालतो, त्याला परमेश्वरापासून वियोग होतो आणि त्याला शिक्षा होते.
हे नियतीच्या भावांनो, खऱ्या गुरूशिवाय कधीही शांती मिळत नाही. पुन्हा पुन्हा, तो पश्चात्ताप करतो आणि पश्चात्ताप करतो. ||1||
हे भाग्याच्या भावांनो, परमेश्वराचे दास आनंदी आहेत.