ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್
ಪುಟ - 600
ਮਨਮੁਖ ਮੁਗਧੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤੈ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
manamukh mugadh har naam na chetai birathaa janam gavaaeaa |ಮೂರ್ಖ ಸ್ವಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਤਾ ਨਾਉ ਪਾਏ ਹਉਮੈ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੩॥
satigur bhette taa naau paae haumai mohu chukaaeaa |3|ಆದರೆ ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಅವನು ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯವನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ||3||
ਹਰਿ ਜਨ ਸਾਚੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀ ॥
har jan saache saach kamaaveh gur kai sabad veechaaree |ಭಗವಂತನ ವಿನಮ್ರ ಸೇವಕರು ನಿಜ - ಅವರು ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭਿ ਸਾਚੈ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੀ ॥
aape mel le prabh saachai saach rakhiaa ur dhaaree |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ದೇವರು ಅವರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਵਹੁ ਗਤਿ ਮਤਿ ਪਾਈ ਏਹਾ ਰਾਸਿ ਹਮਾਰੀ ॥੪॥੧॥
naanak naavahu gat mat paaee ehaa raas hamaaree |4|1|ಓ ನಾನಕ್, ಹೆಸರಿನ ಮೂಲಕ ನಾನು ಮೋಕ್ಷ ಮತ್ತು ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ; ಇದು ಮಾತ್ರ ನನ್ನ ಸಂಪತ್ತು. ||4||1||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |ಸೊರತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਭਗਤਿ ਖਜਾਨਾ ਭਗਤਨ ਕਉ ਦੀਆ ਨਾਉ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥
bhagat khajaanaa bhagatan kau deea naau har dhan sach soe |ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ತನ್ನ ಭಕ್ತರಿಗೆ ಭಕ್ತಿಯ ಆರಾಧನೆಯ ನಿಧಿ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ਅਖੁਟੁ ਨਾਮ ਧਨੁ ਕਦੇ ਨਿਖੁਟੈ ਨਾਹੀ ਕਿਨੈ ਨ ਕੀਮਤਿ ਹੋਇ ॥
akhutt naam dhan kade nikhuttai naahee kinai na keemat hoe |ನಾಮ್ ಸಂಪತ್ತು, ಎಂದಿಗೂ ಖಾಲಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ; ಅದರ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಯಾರೂ ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਨਾਮ ਧਨਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹੋਏ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੧॥
naam dhan mukh ujale hoe har paaeaa sach soe |1|ನಾಮದ ಸಂಪತ್ತಿನಿಂದ, ಅವರ ಮುಖಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
man mere gurasabadee har paaeaa jaae |ಓ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಭಗವಂತನು ಕಂಡುಬರುತ್ತಾನೆ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਜਗੁ ਭੁਲਦਾ ਫਿਰਦਾ ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
bin sabadai jag bhuladaa firadaa daragah milai sajaae | rahaau |ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಪ್ರಪಂಚವು ಸುತ್ತಲೂ ಅಲೆದಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅದರ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ||ವಿರಾಮ||
ਇਸੁ ਦੇਹੀ ਅੰਦਰਿ ਪੰਚ ਚੋਰ ਵਸਹਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਅਹੰਕਾਰਾ ॥
eis dehee andar panch chor vaseh kaam krodh lobh mohu ahankaaraa |ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಐದು ಕಳ್ಳರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರೆ: ಲೈಂಗಿಕ ಬಯಕೆ, ಕೋಪ, ದುರಾಶೆ, ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರ.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਲੂਟਹਿ ਮਨਮੁਖ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ਕੋਇ ਨ ਸੁਣੈ ਪੂਕਾਰਾ ॥
amrit lootteh manamukh nahee boojheh koe na sunai pookaaraa |ಅವರು ಮಕರಂದವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛೆಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖನು ಅದನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಯಾರೂ ಅವನ ದೂರನ್ನು ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ.
ਅੰਧਾ ਜਗਤੁ ਅੰਧੁ ਵਰਤਾਰਾ ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਗੁਬਾਰਾ ॥੨॥
andhaa jagat andh varataaraa baajh guroo gubaaraa |2|ಜಗತ್ತು ಕುರುಡಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅದರ ವ್ಯವಹಾರಗಳೂ ಕುರುಡು; ಗುರುವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಕತ್ತಲು ಮಾತ್ರ. ||2||
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੁਤੇ ਕਿਹੁ ਚਲੈ ਨ ਚਲਦਿਆ ਨਾਲਿ ॥
haumai meraa kar kar vigute kihu chalai na chaladiaa naal |ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಮ್ಯಸೂಚಕತೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ, ಅವು ಹಾಳಾಗುತ್ತವೆ; ಅವರು ಹೊರಟುಹೋದಾಗ, ಏನೂ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
guramukh hovai su naam dhiaavai sadaa har naam samaal |ಆದರೆ ಗುರುಮುಖನಾಗುವವನು ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਦਰੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੩॥
sachee baanee har gun gaavai nadaree nadar nihaal |3|ಗುರ್ಬಾನಿಯ ನಿಜವಾದ ಪದದ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ; ಲಾರ್ಡ್ಸ್ ಗ್ಲಾನ್ಸ್ ಆಫ್ ಗ್ರೇಸ್ನಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಅವರು ಆನಂದಿತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ||3||
ਸਤਿਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਘਟਿ ਚਾਨਣੁ ਅਮਰੁ ਸਿਰਿ ਬਾਦਿਸਾਹਾ ॥
satigur giaan sadaa ghatt chaanan amar sir baadisaahaa |ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ಹೃದಯದೊಳಗೆ ಸ್ಥಿರವಾದ ಬೆಳಕು. ಭಗವಂತನ ಆಜ್ಞೆಯು ರಾಜರ ತಲೆಯ ಮೇಲೂ ಇದೆ.
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਚੁ ਲਾਹਾ ॥
anadin bhagat kareh din raatee raam naam sach laahaa |ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತರು ಅವನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ; ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನ ನಿಜವಾದ ಲಾಭದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਪਾਹਾ ॥੪॥੨॥
naanak raam naam nisataaraa sabad rate har paahaa |4|2|ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನ ನಾಮದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ವಿಮೋಚನೆ ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ; ಶಾಬಾದ್ಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತೆ, ಅವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||4||2||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੩ ॥
soratth mahalaa 3 |ಸೊರತ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:
ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਹੋਵੈ ਤਾ ਹਰਿ ਪਾਏ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਈ ॥
daasan daas hovai taa har paae vichahu aap gavaaee |ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನ ಗುಲಾಮನಾದರೆ, ಅವನು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಒಳಗಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಾನೆ.
ਭਗਤਾ ਕਾ ਕਾਰਜੁ ਹਰਿ ਅਨੰਦੁ ਹੈ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
bhagataa kaa kaaraj har anand hai anadin har gun gaaee |ಆನಂದ ಭಗವಂತ ಅವನ ಭಕ್ತಿಯ ವಸ್ತು; ರಾತ್ರಿ ಮತ್ತು ಹಗಲು, ಅವರು ಭಗವಂತನ ಅದ್ಭುತವಾದ ಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಾರೆ.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਇਕ ਰੰਗੀ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੇ ਸਮਾਈ ॥੧॥
sabad rate sadaa ik rangee har siau rahe samaaee |1|ಶಬ್ದದ ಮಾತಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು, ಭಗವಂತನ ಭಕ್ತರು ಸದಾ ಒಂದಾಗಿ, ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ||1||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਚੀ ਨਦਰਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥
har jeeo saachee nadar tumaaree |ಓ ಪ್ರಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟ ನಿಜವಾಗಿದೆ.
ਆਪਣਿਆ ਦਾਸਾ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਪਿਆਰੇ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਹਮਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
aapaniaa daasaa no kripaa kar piaare raakhahu paij hamaaree | rahaau |ಓ ಪ್ರೀತಿಯ ಕರ್ತನೇ, ನಿನ್ನ ಗುಲಾಮನಿಗೆ ಕರುಣೆ ತೋರಿಸು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡು. ||ವಿರಾಮ||
ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀ ਸਦਾ ਹਉ ਜੀਵਾ ਗੁਰਮਤੀ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥
sabad salaahee sadaa hau jeevaa guramatee bhau bhaagaa |ಶಾಬಾದ್ ಪದವನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹೊಗಳುತ್ತಾ, ನಾನು ಬದುಕುತ್ತೇನೆ; ಗುರುಗಳ ಉಪದೇಶದಿಂದ ನನ್ನ ಭಯ ದೂರವಾಯಿತು.
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਅਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਗੁਰੁ ਸੇਵਿਆ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ॥
meraa prabh saachaa at suaaliau gur seviaa chit laagaa |ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ದೇವರಾದ ದೇವರು ತುಂಬಾ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದಾನೆ! ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನನ್ನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿದೆ.
ਸਾਚਾ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਸੋ ਜਨੁ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਾ ॥੨॥
saachaa sabad sachee sach baanee so jan anadin jaagaa |2|ಶಾಬಾದ್ನ ನಿಜವಾದ ಪದವನ್ನು ಮತ್ತು ಸತ್ಯದ ಸತ್ಯವಾದ ಅವನ ಬಾನಿಯ ಪದವನ್ನು ಪಠಿಸುವವನು ಹಗಲು ರಾತ್ರಿ ಎಚ್ಚರವಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ||2||
ਮਹਾ ਗੰਭੀਰੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਤਿਸ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
mahaa ganbheer sadaa sukhadaataa tis kaa ant na paaeaa |ಅವರು ತುಂಬಾ ಆಳವಾದ ಮತ್ತು ಆಳವಾದ, ಶಾಶ್ವತ ಶಾಂತಿ ನೀಡುವವರು; ಅವನ ಮಿತಿಯನ್ನು ಯಾರೂ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕੀਨੀ ਅਚਿੰਤੁ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
poore gur kee sevaa keenee achint har man vasaaeaa |ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿರಾತಂಕವಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਅੰਤਰਿ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੩॥
man tan niramal sadaa sukh antar vichahu bharam chukaaeaa |3|ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ನಿರ್ಮಲವಾಗಿ ಶುದ್ಧವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಶಾಂತಿಯು ಹೃದಯವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತದೆ; ಅನುಮಾನವು ಒಳಗಿನಿಂದ ನಿರ್ಮೂಲನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ||3||
ਹਰਿ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਸਦਾ ਪੰਥੁ ਵਿਖੜਾ ਕੋ ਪਾਏ ਗੁਰ ਵੀਚਾਰਾ ॥
har kaa maarag sadaa panth vikharraa ko paae gur veechaaraa |ಭಗವಂತನ ಮಾರ್ಗವು ಯಾವಾಗಲೂ ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ; ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ, ಗುರುವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.
ਹਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ਸਬਦੇ ਮਾਤਾ ਹਉਮੈ ਤਜੇ ਵਿਕਾਰਾ ॥
har kai rang raataa sabade maataa haumai taje vikaaraa |ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಮತ್ತು ಶಬ್ದದಿಂದ ಅಮಲೇರಿದ, ಅವನು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾನೆ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਇਕ ਰੰਗੀ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰਾ ॥੪॥੩॥
naanak naam rataa ik rangee sabad savaaranahaaraa |4|3|ಓ ನಾನಕ್, ನಾಮ್ ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಅವರು ಶಬ್ದದ ಪದದಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ||4||3||