ಶ್ರೀ ಗುರು ಗ್ರಂಥ ಸಾಹಿಬ್

ಪುಟ - 648

ਇਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰੀਐ ਸਭੁ ਰਾਜੁ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਕਾ ਲੇਇ ॥

eiau guramukh aap nivaareeai sabh raaj srisatt kaa lee |

ಗುರುಮುಖರು ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಲು ಮತ್ತು ಇಡೀ ಜಗತ್ತನ್ನು ಆಳಲು ಹೇಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥

naanak guramukh bujheeai jaa aape nadar karee |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟವನ್ನು ಬೀರಿದಾಗ ಗುರುಮುಖನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਆਏ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥

jin guramukh naam dhiaaeaa aae te paravaan |

ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುವ ಗುರುಮುಖರ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಬರುವುದು ಧನ್ಯ ಮತ್ತು ಅನುಮೋದಿತವಾಗಿದೆ.

ਨਾਨਕ ਕੁਲ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਦਰਗਹ ਪਾਵਹਿ ਮਾਣੁ ॥੨॥

naanak kul udhaareh aapanaa daragah paaveh maan |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ತಮ್ಮ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಉಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಭಗವಂತನ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਖੀਆ ਸਿਖ ਗੁਰੂ ਮੇਲਾਈਆ ॥

guramukh sakheea sikh guroo melaaeea |

ಗುರುವು ತನ್ನ ಸಿಖ್ಖರನ್ನು, ಗುರುಮುಖರನ್ನು ಭಗವಂತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਇਕਿ ਸੇਵਕ ਗੁਰ ਪਾਸਿ ਇਕਿ ਗੁਰਿ ਕਾਰੈ ਲਾਈਆ ॥

eik sevak gur paas ik gur kaarai laaeea |

ಗುರುವು ಅವರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರನ್ನು ತನ್ನ ಬಳಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇತರರನ್ನು ತನ್ನ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਜਿਨਾ ਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਤਿਨਾ ਭਾਉ ਗੁਰੂ ਦੇਵਾਈਆ ॥

jinaa gur piaaraa man chit tinaa bhaau guroo devaaeea |

ಯಾರು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರನ್ನು ತಮ್ಮ ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೋ ಅವರಿಗೆ ಗುರುಗಳು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰ ਸਿਖਾ ਇਕੋ ਪਿਆਰੁ ਗੁਰ ਮਿਤਾ ਪੁਤਾ ਭਾਈਆ ॥

gur sikhaa iko piaar gur mitaa putaa bhaaeea |

ಗುರುಗಳು ಸ್ನೇಹಿತರು, ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರಂತೆ ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಗುರುಸಿಖ್‌ಗಳನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਬੋਲਹੁ ਸਭਿ ਗੁਰੁ ਆਖਿ ਗੁਰੂ ਜੀਵਾਈਆ ॥੧੪॥

gur satigur bolahu sabh gur aakh guroo jeevaaeea |14|

ಆದುದರಿಂದ ಗುರುವಿನ ನಾಮಜಪ ಮಾಡಿ, ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಎಲ್ಲರೂ! ಗುರು, ಗುರುಗಳ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವುದರಿಂದ ನೀವು ಪುನರ್ಯೌವನ ಪಡೆಯುತ್ತೀರಿ. ||14||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁਲੇ ਅਵਰੇ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥

naanak naam na chetanee agiaanee andhule avare karam kamaeh |

ಓ ನಾನಕ್, ಕುರುಡು, ಅಜ್ಞಾನಿ ಮೂರ್ಖರು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ; ಅವರು ಇತರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਜਮ ਦਰਿ ਬਧੇ ਮਾਰੀਅਹਿ ਫਿਰਿ ਵਿਸਟਾ ਮਾਹਿ ਪਚਾਹਿ ॥੧॥

jam dar badhe maareeeh fir visattaa maeh pachaeh |1|

ಅವರು ಮರಣದ ಸಂದೇಶವಾಹಕನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿದ್ದಾರೆ; ಅವರು ಶಿಕ್ಷಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅವರು ಗೊಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ||1||

ਮਃ ੩ ॥

mahalaa 3 |

ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਸੇ ਜਨ ਸਚੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥

naanak satigur seveh aapanaa se jan sache paravaan |

ಓ ನಾನಕ್, ಆ ವಿನಮ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಸತ್ಯ ಮತ್ತು ಅನುಮೋದಿತರು, ಅವರು ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತಾರೆ.

ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸਮਾਇ ਰਹੇ ਚੂਕਾ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ॥੨॥

har kai naae samaae rahe chookaa aavan jaan |2|

ಅವರು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಆಗಮನ ಮತ್ತು ಹೋಗುವಿಕೆಗಳು ನಿಲ್ಲುತ್ತವೆ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਧਨੁ ਸੰਪੈ ਮਾਇਆ ਸੰਚੀਐ ਅੰਤੇ ਦੁਖਦਾਈ ॥

dhan sanpai maaeaa sancheeai ante dukhadaaee |

ಮಾಯೆಯ ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು, ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನೋವು ಮಾತ್ರ ತರುತ್ತದೆ.

ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਵਾਰੀਅਹਿ ਕਿਛੁ ਸਾਥਿ ਨ ਜਾਈ ॥

ghar mandar mahal savaareeeh kichh saath na jaaee |

ಮನೆಗಳು, ಮಹಲುಗಳು ಮತ್ತು ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಅರಮನೆಗಳು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਹਰ ਰੰਗੀ ਤੁਰੇ ਨਿਤ ਪਾਲੀਅਹਿ ਕਿਤੈ ਕਾਮਿ ਨ ਆਈ ॥

har rangee ture nit paaleeeh kitai kaam na aaee |

ಅವನು ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳ ಕುದುರೆಗಳನ್ನು ಸಾಕಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವು ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਜਨ ਲਾਵਹੁ ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥

jan laavahu chit har naam siau ant hoe sakhaaee |

ಓ ಮಾನವನೇ, ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿಗೆ ಜೋಡಿಸಿ, ಮತ್ತು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಅದು ನಿಮ್ಮ ಒಡನಾಡಿ ಮತ್ತು ಸಹಾಯಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੫॥

jan naanak naam dhiaaeaa guramukh sukh paaee |15|

ಸೇವಕ ನಾನಕ್ ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾನೆ; ಗುರುಮುಖ ಶಾಂತಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ||15||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥

salok mahalaa 3 |

ಸಲೋಕ್, ಮೂರನೇ ಮೆಹ್ಲ್:

ਬਿਨੁ ਕਰਮੈ ਨਾਉ ਨ ਪਾਈਐ ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥

bin karamai naau na paaeeai poorai karam paaeaa jaae |

ಒಳ್ಳೆಯ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಕರ್ಮವಿಲ್ಲದೆ, ಹೆಸರು ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ; ಪರಿಪೂರ್ಣ ಒಳ್ಳೆಯ ಕರ್ಮದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰਮਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥

naanak nadar kare je aapanee taa guramat mel milaae |1|

ಓ ನಾನಕ್, ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಹರಿಸಿದರೆ, ಗುರುವಿನ ಸೂಚನೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಒಬ್ಬನು ಅವನ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ಐಕ್ಯನಾಗುತ್ತಾನೆ. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

ಮೊದಲ ಮೆಹಲ್:

ਇਕ ਦਝਹਿ ਇਕ ਦਬੀਅਹਿ ਇਕਨਾ ਕੁਤੇ ਖਾਹਿ ॥

eik dajheh ik dabeeeh ikanaa kute khaeh |

ಕೆಲವನ್ನು ಸುಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಕೆಲವನ್ನು ಹೂಳಲಾಗುತ್ತದೆ; ಕೆಲವನ್ನು ನಾಯಿಗಳು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ.

ਇਕਿ ਪਾਣੀ ਵਿਚਿ ਉਸਟੀਅਹਿ ਇਕਿ ਭੀ ਫਿਰਿ ਹਸਣਿ ਪਾਹਿ ॥

eik paanee vich usatteeeh ik bhee fir hasan paeh |

ಕೆಲವನ್ನು ನೀರಿಗೆ ಎಸೆಯುತ್ತಾರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಬಾವಿಗಳಿಗೆ ಎಸೆಯುತ್ತಾರೆ.

ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਿਥੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥

naanak ev na jaapee kithai jaae samaeh |2|

ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

ಪೂರಿ:

ਤਿਨ ਕਾ ਖਾਧਾ ਪੈਧਾ ਮਾਇਆ ਸਭੁ ਪਵਿਤੁ ਹੈ ਜੋ ਨਾਮਿ ਹਰਿ ਰਾਤੇ ॥

tin kaa khaadhaa paidhaa maaeaa sabh pavit hai jo naam har raate |

ಭಗವಂತನ ನಾಮಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡವರ ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ಲೌಕಿಕ ಆಸ್ತಿಗಳು ಪವಿತ್ರವಾಗಿವೆ.

ਤਿਨ ਕੇ ਘਰ ਮੰਦਰ ਮਹਲ ਸਰਾਈ ਸਭਿ ਪਵਿਤੁ ਹਹਿ ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਅਭਿਆਗਤ ਜਾਇ ਵਰਸਾਤੇ ॥

tin ke ghar mandar mahal saraaee sabh pavit heh jinee guramukh sevak sikh abhiaagat jaae varasaate |

ಎಲ್ಲಾ ಮನೆಗಳು, ದೇವಾಲಯಗಳು, ಅರಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗ-ನಿಲ್ದಾಣಗಳು ಪವಿತ್ರವಾಗಿವೆ, ಅಲ್ಲಿ ಗುರುಮುಖರು, ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವಕರು, ಸಿಖ್ಖರು ಮತ್ತು ಜಗತ್ತನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವವರು ಹೋಗಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.