ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 117

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰੈ ਅਪੁਨਾ ਮੁਕਤੀ ਕਾ ਦਰੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੩॥

sabad marai man maarai apunaa mukatee kaa dar paavaniaa |3|

ശബ്ദത്തിൽ മരിക്കുകയും സ്വന്തം മനസ്സിനെ കീഴ്പ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നവർക്ക് മുക്തിയുടെ വാതിൽ ലഭിക്കും. ||3||

ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟੈ ਕ੍ਰੋਧੁ ਨਿਵਾਰੇ ॥

kilavikh kaattai krodh nivaare |

അവർ തങ്ങളുടെ പാപങ്ങളെ മായ്ച്ചുകളയുന്നു, അവരുടെ കോപം ഇല്ലാതാക്കുന്നു;

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥

gur kaa sabad rakhai ur dhaare |

അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദം ഹൃദയത്തിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു.

ਸਚਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਬੈਰਾਗੀ ਹਉਮੈ ਮਾਰਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੪॥

sach rate sadaa bairaagee haumai maar milaavaniaa |4|

സത്യത്തോട് ഇണങ്ങിച്ചേർന്നവർ എന്നേക്കും സമതുലിതവും വേർപിരിയലുമായിരിക്കും. അവരുടെ അഹംഭാവത്തെ കീഴടക്കി അവർ ഭഗവാനിൽ ഐക്യപ്പെടുന്നു. ||4||

ਅੰਤਰਿ ਰਤਨੁ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇਆ ॥

antar ratan milai milaaeaa |

സ്വയം എന്ന ന്യൂക്ലിയസിനുള്ളിൽ ആഭരണമാണ്; അത് സ്വീകരിക്കാൻ കർത്താവ് നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിച്ചാൽ മാത്രമേ നമുക്ക് അത് ലഭിക്കുന്നുള്ളൂ.

ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਨਸਾ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਮਾਇਆ ॥

tribidh manasaa tribidh maaeaa |

മനസ്സ് മൂന്ന് സ്വഭാവങ്ങളാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു - മായയുടെ മൂന്ന് രീതികൾ.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੋਨੀ ਥਕੇ ਚਉਥੇ ਪਦ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥

parr parr panddit monee thake chauthe pad kee saar na paavaniaa |5|

വായിച്ചും പാരായണം ചെയ്തും പണ്ഡിറ്റുകളും മതപണ്ഡിതരും നിശബ്ദരായ ജ്ഞാനികളും തളർന്നു, പക്ഷേ അവർ നാലാം അവസ്ഥയുടെ പരമമായ സത്ത കണ്ടെത്തിയില്ല. ||5||

ਆਪੇ ਰੰਗੇ ਰੰਗੁ ਚੜਾਏ ॥

aape range rang charraae |

കർത്താവ് തന്നെ നമ്മെ അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ നിറത്തിൽ നിറയ്ക്കുന്നു.

ਸੇ ਜਨ ਰਾਤੇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਰੰਗਾਏ ॥

se jan raate gur sabad rangaae |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവർ മാത്രമേ അവിടുത്തെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിട്ടുള്ളൂ.

ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਚੜਿਆ ਅਤਿ ਅਪਾਰਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਸਿ ਗੁਣ ਗਾਵਣਿਆ ॥੬॥

har rang charriaa at apaaraa har ras ras gun gaavaniaa |6|

കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും സുന്ദരമായ നിറത്തിൽ നിറഞ്ഞു, അവർ വളരെ സന്തോഷത്തോടെയും സന്തോഷത്തോടെയും കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു. ||6||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਸਚੁ ਸੰਜਮੁ ਸੋਈ ॥

guramukh ridh sidh sach sanjam soee |

ഗുർമുഖിന്, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് സമ്പത്തും അത്ഭുതകരമായ ആത്മീയ ശക്തികളും കർശനമായ സ്വയം അച്ചടക്കവുമാണ്.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਨਾਮਿ ਮੁਕਤਿ ਹੋਈ ॥

guramukh giaan naam mukat hoee |

നാമത്തിൻ്റെ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്താൽ, ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഗുരുമുഖൻ മോചിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਸਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਚੇ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੭॥

guramukh kaar sach kamaaveh sache sach samaavaniaa |7|

ഗുർമുഖ് സത്യം പരിശീലിക്കുന്നു, കൂടാതെ സത്യത്തിൻ്റെ സത്യത്തിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||7||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਥਾਪੇ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪੇ ॥

guramukh thaape thaap uthaape |

കർത്താവ് മാത്രമാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതെന്നും സൃഷ്ടിച്ച ശേഷം അവൻ നശിപ്പിക്കുന്നുവെന്നും ഗുർമുഖ് മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਸਭੁ ਆਪੇ ॥

guramukh jaat pat sabh aape |

ഗുർമുഖിന്, ഭഗവാൻ തന്നെയാണ് സാമൂഹിക വർഗ്ഗവും പദവിയും എല്ലാ ബഹുമാനവും.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧੨॥੧੩॥

naanak guramukh naam dhiaae naame naam samaavaniaa |8|12|13|

ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുന്നു; നാമത്തിലൂടെ അവർ നാമത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. ||8||12||13||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

മാജ്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਉਤਪਤਿ ਪਰਲਉ ਸਬਦੇ ਹੋਵੈ ॥

autapat parlau sabade hovai |

സൃഷ്ടിയും സംഹാരവും സംഭവിക്കുന്നത് ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെയാണ്.

ਸਬਦੇ ਹੀ ਫਿਰਿ ਓਪਤਿ ਹੋਵੈ ॥

sabade hee fir opat hovai |

ശബ്ദത്തിലൂടെ സൃഷ്ടി വീണ്ടും സംഭവിക്കുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਰਤੈ ਸਭੁ ਆਪੇ ਸਚਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਪਾਇ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥

guramukh varatai sabh aape sachaa guramukh upaae samaavaniaa |1|

യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ സർവ്വവ്യാപിയാണെന്ന് ഗുരുമുഖന് അറിയാം. സൃഷ്ടിയും ലയനവും ഗുർമുഖ് മനസ്സിലാക്കുന്നു. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree gur pooraa man vasaavaniaa |

തികഞ്ഞ ഗുരുവിനെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നവർക്ക് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്, എൻ്റെ ആത്മാവ് ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਗੁਰ ਤੇ ਸਾਤਿ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਣ ਕਹਿ ਗੁਣੀ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

gur te saat bhagat kare din raatee gun keh gunee samaavaniaa |1| rahaau |

ഗുരുവിൽ നിന്ന് ശാന്തിയും സമാധാനവും വരുന്നു; രാവും പകലും ഭക്തിയോടെ അവനെ ആരാധിക്കുക. അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ജപിച്ച്, മഹത്വമുള്ള കർത്താവിൽ ലയിക്കുക. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਰਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਣੀ ॥

guramukh dharatee guramukh paanee |

ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാനെ ഭൂമിയിലും ഗുരുമുഖൻ വെള്ളത്തിലും കാണുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਵਣੁ ਬੈਸੰਤਰੁ ਖੇਲੈ ਵਿਡਾਣੀ ॥

guramukh pavan baisantar khelai viddaanee |

ഗുരുമുഖൻ അവനെ കാറ്റിലും തീയിലും കാണുന്നു; അതാണ് അവൻ്റെ കളിയിലെ അത്ഭുതം.

ਸੋ ਨਿਗੁਰਾ ਜੋ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਨਿਗੁਰੇ ਆਵਣ ਜਾਵਣਿਆ ॥੨॥

so niguraa jo mar mar jamai nigure aavan jaavaniaa |2|

ഗുരുവില്ലാത്തവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുന്നു, പുനർജന്മത്തിനായി മാത്രം. ഗുരു ഇല്ലാത്തവൻ പുനർജന്മത്തിൽ വന്നും പോയും കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ||2||

ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥

tin karatai ik khel rachaaeaa |

ഏക സ്രഷ്ടാവ് ഈ നാടകത്തെ ചലിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਕਾਇਆ ਸਰੀਰੈ ਵਿਚਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਇਆ ॥

kaaeaa sareerai vich sabh kichh paaeaa |

മനുഷ്യശരീരത്തിൻ്റെ ചട്ടക്കൂടിൽ അവൻ എല്ലാ വസ്തുക്കളെയും സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਸਬਦਿ ਭੇਦਿ ਕੋਈ ਮਹਲੁ ਪਾਏ ਮਹਲੇ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਵਣਿਆ ॥੩॥

sabad bhed koee mahal paae mahale mahal bulaavaniaa |3|

ശബാദിൻ്റെ വചനത്താൽ തുളച്ചുകയറുന്ന കുറച്ചുപേർക്ക് കർത്താവിൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മാളിക ലഭിക്കും. അവൻ അവരെ തൻ്റെ അത്ഭുത കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് വിളിക്കുന്നു. ||3||