ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1051
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
guramukh saachaa sabad pachhaataa |ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വാക്ക് ഗുരുമുഖ് തിരിച്ചറിയുന്നു.
ਨਾ ਤਿਸੁ ਕੁਟੰਬੁ ਨਾ ਤਿਸੁ ਮਾਤਾ ॥
naa tis kuttanb naa tis maataa |അവന് കുടുംബമില്ല, അവന് അമ്മയുമില്ല.
ਏਕੋ ਏਕੁ ਰਵਿਆ ਸਭ ਅੰਤਰਿ ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਆਧਾਰੀ ਹੇ ॥੧੩॥
eko ek raviaa sabh antar sabhanaa jeea kaa aadhaaree he |13|ഏകനായ ഭഗവാൻ എല്ലാവരുടെയും അണുകേന്ദ്രത്തിൽ വ്യാപിക്കുകയും ആഴത്തിൽ വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവൻ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും താങ്ങാണ്. ||13||
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
haumai meraa doojaa bhaaeaa |അഹംഭാവം, ഉടമസ്ഥത, ദ്വന്ദ്വത്തിൻ്റെ സ്നേഹം
ਕਿਛੁ ਨ ਚਲੈ ਧੁਰਿ ਖਸਮਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥
kichh na chalai dhur khasam likh paaeaa |ഇവയൊന്നും നിങ്ങളോടൊപ്പം പോകരുത്; നമ്മുടെ കർത്താവും യജമാനനുമായ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള ഇഷ്ടം ഇതാണ്.
ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਤੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਵਹਿ ਸਾਚੈ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੀ ਹੇ ॥੧੪॥
gur saache te saach kamaaveh saachai dookh nivaaree he |14|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ, സത്യം പരിശീലിക്കുക, യഥാർത്ഥ കർത്താവ് നിങ്ങളുടെ വേദനകളെ അകറ്റും. ||14||
ਜਾ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
jaa too dehi sadaa sukh paae |അങ്ങ് എന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചാൽ ഞാൻ ശാശ്വതമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തും.
ਸਾਚੈ ਸਬਦੇ ਸਾਚੁ ਕਮਾਏ ॥
saachai sabade saach kamaae |ശബാദിൻ്റെ യഥാർത്ഥ വചനത്തിലൂടെ, ഞാൻ സത്യത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു.
ਅੰਦਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਾਚਾ ਭਗਤਿ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰੀ ਹੇ ॥੧੫॥
andar saachaa man tan saachaa bhagat bhare bhanddaaree he |15|യഥാർത്ഥ കർത്താവ് എൻ്റെ ഉള്ളിലുണ്ട്, എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും സത്യമായി. ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയുടെ കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന നിധിയാൽ ഞാൻ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||15||
ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਏ ॥
aape vekhai hukam chalaae |അവൻ തന്നെ നിരീക്ഷിക്കുന്നു, അവൻ്റെ കൽപ്പന പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു.
ਅਪਣਾ ਭਾਣਾ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥
apanaa bhaanaa aap karaae |അവൻ്റെ ഇഷ്ടം അനുസരിക്കാൻ അവൻ തന്നെ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਸਨਾ ਨਾਮਿ ਸਵਾਰੀ ਹੇ ॥੧੬॥੭॥
naanak naam rate bairaagee man tan rasanaa naam savaaree he |16|7|ഹേ നാനാക്ക്, നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ മാത്രം വേർപിരിയുന്നു; അവരുടെ മനസ്സും ശരീരവും നാവും നാമം കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു. ||16||7||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
maaroo mahalaa 3 |മാരൂ, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਆਪੇ ਆਪੁ ਉਪਾਇ ਉਪੰਨਾ ॥
aape aap upaae upanaa |അവൻ തന്നെത്തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു, ഉണ്ടായി.
ਸਭ ਮਹਿ ਵਰਤੈ ਏਕੁ ਪਰਛੰਨਾ ॥
sabh meh varatai ek parachhanaa |ഏകനായ ഭഗവാൻ എല്ലാറ്റിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു, മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਸਭਨਾ ਸਾਰ ਕਰੇ ਜਗਜੀਵਨੁ ਜਿਨਿ ਅਪਣਾ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੧॥
sabhanaa saar kare jagajeevan jin apanaa aap pachhaataa he |1|ലോകത്തിൻ്റെ ജീവനായ കർത്താവ് എല്ലാവരെയും പരിപാലിക്കുന്നു. സ്വയം അറിയുന്നവൻ ദൈവത്തെ തിരിച്ചറിയുന്നു. ||1||
ਜਿਨਿ ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਉਪਾਏ ॥
jin brahamaa bisan mahes upaae |ബ്രഹ്മാവിനെയും വിഷ്ണുവിനെയും ശിവനെയും സൃഷ്ടിച്ചവൻ
ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਆਪੇ ਲਾਏ ॥
sir sir dhandhai aape laae |ഓരോ ജീവിയെയും അതിൻ്റെ ചുമതലകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਆਪੇ ਮੇਲੇ ਜਿਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੨॥
jis bhaavai tis aape mele jin guramukh eko jaataa he |2|അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഇഷ്ടമുള്ളവൻ അവനിൽ ലയിക്കുന്നു. ഗുരുമുഖന് ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയാം. ||2||
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਹੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥
aavaa gaun hai sansaaraa |ലോകം പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਹੁ ਚਿਤੈ ਬਿਕਾਰਾ ॥
maaeaa mohu bahu chitai bikaaraa |മായയോട് ചേർന്ന്, അത് അതിൻ്റെ നിരവധി പാപങ്ങളിൽ വസിക്കുന്നു.
ਥਿਰੁ ਸਾਚਾ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦ ਹੀ ਜਿਨਿ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੩॥
thir saachaa saalaahee sad hee jin gur kaa sabad pachhaataa he |3|ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്ന ഒരാൾ, ശാശ്വതവും മാറ്റമില്ലാത്തതുമായ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ എന്നേക്കും സ്തുതിക്കുന്നു. ||3||
ਇਕਿ ਮੂਲਿ ਲਗੇ ਓਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
eik mool lage onee sukh paaeaa |ചിലത് വേരിനോട് ചേർന്നിരിക്കുന്നു - അവർ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਡਾਲੀ ਲਾਗੇ ਤਿਨੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
ddaalee laage tinee janam gavaaeaa |എന്നാൽ ശാഖകളോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നവർ ഉപയോഗശൂന്യമായി ജീവിതം പാഴാക്കുന്നു.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲ ਤਿਨ ਜਨ ਕਉ ਲਾਗੇ ਜੋ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਤਾ ਹੇ ॥੪॥
amrit fal tin jan kau laage jo boleh amrit baataa he |4|അംബ്രോസിയൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്ന ആ വിനീതർ അമൃതഫലം പുറപ്പെടുവിക്കുന്നു. ||4||
ਹਮ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਕਿਆ ਬੋਲਹ ਬੋਲ ॥
ham gun naahee kiaa bolah bol |എനിക്ക് ഗുണങ്ങളൊന്നുമില്ല; ഞാൻ എന്ത് വാക്കുകൾ സംസാരിക്കണം?
ਤੂ ਸਭਨਾ ਦੇਖਹਿ ਤੋਲਹਿ ਤੋਲ ॥
too sabhanaa dekheh toleh tol |നിങ്ങൾ എല്ലാം കാണുകയും നിങ്ങളുടെ സ്കെയിലിൽ അവയെ തൂക്കുകയും ചെയ്യുക.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖਹਿ ਰਹਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੫॥
jiau bhaavai tiau raakheh rahanaa guramukh eko jaataa he |5|അങ്ങയുടെ ഹിതത്താൽ അങ്ങ് എന്നെ സംരക്ഷിക്കുന്നു, അങ്ങനെ ഞാനും നിലനിൽക്കുന്നു. ഗുരുമുഖന് ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയാം. ||5||
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਣਾ ਤਾ ਸਚੀ ਕਾਰੈ ਲਾਏ ॥
jaa tudh bhaanaa taa sachee kaarai laae |നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം, നിങ്ങൾ എന്നെ എൻ്റെ യഥാർത്ഥ ജോലികളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ਅਵਗਣ ਛੋਡਿ ਗੁਣ ਮਾਹਿ ਸਮਾਏ ॥
avagan chhodd gun maeh samaae |ദുരാചാരം ത്യജിച്ച് ഞാൻ പുണ്യത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.
ਗੁਣ ਮਹਿ ਏਕੋ ਨਿਰਮਲੁ ਸਾਚਾ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਹੇ ॥੬॥
gun meh eko niramal saachaa gur kai sabad pachhaataa he |6|ഏകമായ നിഷ്കളങ്കനായ യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ പുണ്യത്തിൽ വസിക്കുന്നു; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അവൻ സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടുന്നു. ||6||
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਏਕੋ ਸੋਈ ॥
jah dekhaa tah eko soee |ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ ഞാൻ അവനെ കാണുന്നു.
ਦੂਜੀ ਦੁਰਮਤਿ ਸਬਦੇ ਖੋਈ ॥
doojee duramat sabade khoee |ദ്വന്ദ്വവും ദുഷിച്ച ചിന്തയും ശബ്ദത്തിലൂടെ നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਏਕਸੁ ਮਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ਸਮਾਣਾ ਅਪਣੈ ਰੰਗਿ ਸਦ ਰਾਤਾ ਹੇ ॥੭॥
ekas meh prabh ek samaanaa apanai rang sad raataa he |7|ഏകനായ ദൈവം തൻ്റെ ഏകത്വത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു. അവൻ എന്നെന്നേക്കുമായി അവൻ്റെ സ്വന്തം സന്തോഷത്തിൽ ഇണങ്ങിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു. ||7||
ਕਾਇਆ ਕਮਲੁ ਹੈ ਕੁਮਲਾਣਾ ॥
kaaeaa kamal hai kumalaanaa |ശരീരം-താമര വാടിപ്പോകുന്നു,
ਮਨਮੁਖੁ ਸਬਦੁ ਨ ਬੁਝੈ ਇਆਣਾ ॥
manamukh sabad na bujhai eaanaa |എന്നാൽ അറിവില്ലാത്ത, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന് ശബ്ദത്തെ മനസ്സിലാകുന്നില്ല.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਕਾਇਆ ਖੋਜੇ ਪਾਏ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ਹੇ ॥੮॥
guraparasaadee kaaeaa khoje paae jagajeevan daataa he |8|ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, അവൻ തൻ്റെ ശരീരം പരിശോധിച്ച്, ലോകത്തിൻ്റെ ജീവനായ മഹാദാതാവിനെ കണ്ടെത്തുന്നു. ||8||
ਕੋਟ ਗਹੀ ਕੇ ਪਾਪ ਨਿਵਾਰੇ ॥
kott gahee ke paap nivaare |പാപങ്ങളാൽ പിടിച്ചടക്കിയ ശരീര കോട്ടയെ കർത്താവ് സ്വതന്ത്രമാക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖੈ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
sadaa har jeeo raakhai ur dhaare |ഒരുവൻ പ്രിയ ഭഗവാനെ എന്നേക്കും ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുമ്പോൾ.
ਜੋ ਇਛੇ ਸੋਈ ਫਲੁ ਪਾਏ ਜਿਉ ਰੰਗੁ ਮਜੀਠੈ ਰਾਤਾ ਹੇ ॥੯॥
jo ichhe soee fal paae jiau rang majeetthai raataa he |9|അവൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ഫലം ലഭിക്കുന്നു, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ സ്ഥിരമായ നിറത്തിൽ ചായം പൂശുന്നു. ||9||
ਮਨਮੁਖੁ ਗਿਆਨੁ ਕਥੇ ਨ ਹੋਈ ॥
manamukh giaan kathe na hoee |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുന്നു, പക്ഷേ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਠਉਰ ਨ ਕੋਈ ॥
fir fir aavai tthaur na koee |അവൻ വീണ്ടും വീണ്ടും ലോകത്തിലേക്ക് വരുന്നു, പക്ഷേ അവൻ വിശ്രമിക്കാൻ ഇടം കണ്ടെത്തുന്നില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੇ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ਹੇ ॥੧੦॥
guramukh giaan sadaa saalaahe jug jug eko jaataa he |10|ഗുരുമുഖൻ ആത്മീയമായി ജ്ഞാനിയാണ്, ഭഗവാനെ എന്നേക്കും സ്തുതിക്കുന്നു. ഓരോ യുഗത്തിലും ഗുരുമുഖന് ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയാം. ||10||
ਮਨਮੁਖੁ ਕਾਰ ਕਰੇ ਸਭਿ ਦੁਖ ਸਬਾਏ ॥
manamukh kaar kare sabh dukh sabaae |മന്മുഖൻ ചെയ്യുന്ന എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും വേദന നൽകുന്നു - വേദനയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਨਾਹੀ ਕਿਉ ਦਰਿ ਜਾਏ ॥
antar sabad naahee kiau dar jaae |ശബാദിൻ്റെ വചനം അവൻ്റെ ഉള്ളിലല്ല; അവൻ എങ്ങനെ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ പോകും?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਸਦ ਸੇਵੇ ਸੁਖਦਾਤਾ ਹੇ ॥੧੧॥
guramukh sabad vasai man saachaa sad seve sukhadaataa he |11|ഗുർമുഖിൻ്റെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ വസിക്കുന്നതാണ് യഥാർത്ഥ ശബാദ്; അവൻ സമാധാനദാതാവിനെ എന്നേക്കും സേവിക്കുന്നു. ||11||