സംശയത്താൽ മതിമറന്ന മനസ്സ് ഒരു തേനീച്ചയെപ്പോലെ അലയടിക്കുന്നു.
ദുഷിച്ച അഭിനിവേശങ്ങളാൽ മനസ്സ് നിറയുകയാണെങ്കിൽ ശരീരത്തിലെ സുഷിരങ്ങൾ വിലപ്പോവില്ല.
സ്വന്തം ലൈംഗികാഭിലാഷത്താൽ കുടുങ്ങിയ ആനയെപ്പോലെയാണ്.
അതിനെ പിടിച്ച് ചങ്ങലയിൽ മുറുകെ പിടിക്കുകയും തലയിൽ അടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധന കൂടാതെ മനസ്സ് ഒരു വിഡ്ഢിത്തവളയെപ്പോലെയാണ്.
ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം കൂടാതെ, അത് കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ശപിക്കപ്പെട്ടതും അപലപിക്കപ്പെട്ടതുമാണ്.
അദ്ദേഹത്തിന് ക്ലാസോ ബഹുമാനമോ ഇല്ല, ആരും അവൻ്റെ പേര് പോലും പരാമർശിക്കുന്നില്ല.
പുണ്യമില്ലാത്ത ആ വ്യക്തി - അവൻ്റെ എല്ലാ വേദനകളും സങ്കടങ്ങളും അവൻ്റെ ഏക കൂട്ടാളികളാണ്. ||3||
അവൻ്റെ മനസ്സ് അലഞ്ഞുതിരിയുന്നു, തിരികെ കൊണ്ടുവരാനോ നിയന്ത്രിക്കാനോ കഴിയില്ല.
ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയിൽ മുഴുകിയില്ലെങ്കിൽ, അതിന് ബഹുമാനമോ ക്രെഡിറ്റോ ഇല്ല.
നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ശ്രോതാവ്, കർത്താവ്, നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഞങ്ങളുടെ സംരക്ഷകൻ.
നീ ഭൂമിയുടെ താങ്ങാകുന്നു; നിങ്ങൾ തന്നെ അത് കണ്ടു മനസ്സിലാക്കുക. ||4||
നീ തന്നെ എന്നെ അലയാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ ആരോട് പരാതി പറയും?
ഗുരുവിനെ കണ്ടു ഞാൻ എൻ്റെ വേദന അവനോട് പറയും അമ്മേ.
എൻ്റെ വിലപ്പോവാത്ത പോരായ്മകൾ ഉപേക്ഷിച്ച്, ഇപ്പോൾ ഞാൻ പുണ്യം അനുഷ്ഠിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ മുഴുകിയ ഞാൻ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||5||
യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, ബുദ്ധി ഉയർന്നതും ഉന്നതവുമാണ്.
മനസ്സ് കളങ്കരഹിതമാകുന്നു, അഹംഭാവം കഴുകി കളയുന്നു.
അവൻ എന്നെന്നേക്കുമായി മോചിപ്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, അവനെ ബന്ധനത്തിലാക്കാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല.
അവൻ എന്നേക്കും നാമം ജപിക്കുന്നു, മറ്റൊന്നുമല്ല. ||6||
മനസ്സ് ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം വരികയും പോവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഏകനായ കർത്താവ് എല്ലാവരുടെയും ഇടയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു; മറ്റൊന്നും പറയാനാവില്ല.
അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുന്നു, എല്ലാം അവൻ്റെ കൽപ്പനയിൽ ലയിക്കുന്നു.
വേദനയും സന്തോഷവും എല്ലാം അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്താൽ വരുന്നു. ||7||
നിങ്ങൾ തെറ്റില്ലാത്തവരാണ്; നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും തെറ്റുകൾ വരുത്തരുത്.
ഗുരുവിൻ്റെ വചനം ശ്രവിക്കുന്നവരുടെ - അവരുടെ ബുദ്ധി ആഴവും അഗാധവും ആയിത്തീരുന്നു.
എൻ്റെ മഹാനായ കർത്താവും ഗുരുവുമായ നീ ശബാദിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഓ നാനാക്ക്, എൻ്റെ മനസ്സ് സന്തുഷ്ടമാണ്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാനെ സ്തുതിക്കുന്നു. ||8||2||
ബസന്ത്, ആദ്യ മെഹൽ:
ഭഗവാൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീത ദർശനത്തിനായി ദാഹിക്കുന്ന ആ വ്യക്തി,
ദ്വൈതത്തെ ഉപേക്ഷിച്ച് ഏകനായ കർത്താവിൽ ലയിച്ചു.
അംബ്രോസിയൽ അമൃത് കുടിക്കുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അവൻ്റെ വേദനകൾ അകന്നുപോകുന്നു.
ഗുരുമുഖൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു, ഏകനായ ഭഗവാനിൽ ലയിക്കുന്നു. ||1||
കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ ദർശനത്തിനായി പലരും നിലവിളിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവനിൽ ലയിക്കുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ഏകനായ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കണമെന്ന് വേദങ്ങൾ പറയുന്നു.
അവൻ അനന്തനാണ്; അവൻ്റെ അതിരുകൾ ആർ കണ്ടെത്തും?
ലോകത്തെ സൃഷ്ടിച്ച ഒരേയൊരു സ്രഷ്ടാവ് മാത്രമേയുള്ളൂ.
തൂണുകളില്ലാതെ, അവൻ ഭൂമിയെയും ആകാശത്തെയും താങ്ങിനിർത്തുന്നു. ||2||
ഏകനായ ഭഗവാൻ്റെ വചനമായ ബാനിയുടെ താളത്തിൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനവും ധ്യാനവും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
ഏകനായ കർത്താവ് തൊട്ടുകൂടാത്തവനും കളങ്കമില്ലാത്തവനുമാണ്; അവൻ്റെ കഥ പറയാത്തതാണ്.
ശബാദ്, വചനം, ഏക യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ അടയാളമാണ്.
തികഞ്ഞ ഗുരുവിലൂടെ അറിയുന്ന ഭഗവാനെ അറിയുന്നു. ||3||
ധർമ്മം എന്നൊരു മതമേ ഉള്ളൂ; ഈ സത്യം എല്ലാവരും ഗ്രഹിക്കട്ടെ.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, ഒരുവൻ എല്ലാ യുഗങ്ങളിലും പരിപൂർണ്ണനാകുന്നു.
അവ്യക്തമായ സ്വർഗ്ഗീയ കർത്താവിൽ മുഴുകി, സ്നേഹപൂർവ്വം ഏകനായി ലയിച്ചു,
ഗുരുമുഖൻ അദൃശ്യവും അനന്തവും കൈവരിക്കുന്നു. ||4||
ഒരു സ്വർഗ്ഗീയ സിംഹാസനം ഉണ്ട്, ഒരു പരമോന്നത രാജാവ്.
സ്വതന്ത്രനായ ദൈവം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു.
ത്രിലോകവും ആ മഹത്തായ ഭഗവാൻ്റെ സൃഷ്ടിയാണ്.
സൃഷ്ടിയുടെ ഏക സ്രഷ്ടാവ് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തതുമാണ്. ||5||
അവൻ്റെ രൂപം ഒന്നാണ്, അവൻ്റെ പേര് സത്യമാണ്.
അവിടെയാണ് യഥാർത്ഥ നീതി നടപ്പാക്കുന്നത്.
സത്യത്തെ അനുഷ്ഠിക്കുന്നവരെ ആദരിക്കുകയും അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
അവർ യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||6||
ഏക ഭഗവാനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻ്റെ പ്രകടനമാണ് ഏക ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തിസാന്ദ്രമായ ആരാധന.
ദൈവഭയവും ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയും കൂടാതെ, മർത്യൻ പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഗുരുവിൽ നിന്ന് ഈ ധാരണ നേടുന്ന ഒരാൾ ഈ ലോകത്ത് ഒരു ബഹുമാന്യനായ അതിഥിയെപ്പോലെ വസിക്കുന്നു.