ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 301
ਸਭਿ ਕਾਰਜ ਤਿਨ ਕੇ ਸਿਧਿ ਹਹਿ ਜਿਨ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥
sabh kaaraj tin ke sidh heh jin guramukh kirapaa dhaar |ഗുർമുഖിൻ്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും തികഞ്ഞ പൂർത്തീകരണത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നു; കർത്താവ് അവൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ അവനെ ചൊരിഞ്ഞു.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਮੇਲੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਿ ॥੨॥
naanak jo dhur mile se mil rahe har mele sirajanahaar |2|ഓ നാനാക്ക്, ആദിമ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന ഒരാൾ, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവുമായി ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਹੈ ਸਚੁ ਸਚਾ ਗੋਸਾਈ ॥
too sachaa saahib sach hai sach sachaa gosaaee |കർത്താവേ, കർത്താവേ, അങ്ങ് സത്യമാണ്. ലോകനാഥാ, അങ്ങ് സത്യത്തിൻ്റെ വിശ്വസ്തനാണ്.
ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸਭ ਲਗੈ ਤੇਰੀ ਪਾਈ ॥
tudhuno sabh dhiaaeidee sabh lagai teree paaee |എല്ലാവരും നിന്നെ ധ്യാനിക്കുന്നു; എല്ലാവരും നിങ്ങളുടെ കാൽക്കൽ വീഴുന്നു.
ਤੇਰੀ ਸਿਫਤਿ ਸੁਆਲਿਉ ਸਰੂਪ ਹੈ ਜਿਨਿ ਕੀਤੀ ਤਿਸੁ ਪਾਰਿ ਲਘਾਈ ॥
teree sifat suaaliau saroop hai jin keetee tis paar laghaaee |നിങ്ങളുടെ സ്തുതികൾ മനോഹരവും മനോഹരവുമാണ്; സംസാരിക്കുന്നവരെ നീ രക്ഷിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਾ ਨੋ ਫਲੁ ਪਾਇਦਾ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥
guramukhaa no fal paaeidaa sach naam samaaee |യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്ന ഗുർമുഖുകൾക്ക് നിങ്ങൾ പ്രതിഫലം നൽകുന്നു.
ਵਡੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਵਡੀ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ ॥੧॥
vadde mere saahibaa vaddee teree vaddiaaee |1|എൻ്റെ മഹാനായ കർത്താവും ഗുരുവുമായവനേ, അങ്ങയുടെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വം മഹത്തരമാണ്. ||1||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਸਲਾਹਣਾ ਸਭੁ ਬੋਲਣੁ ਫਿਕਾ ਸਾਦੁ ॥
vin naavai hor salaahanaa sabh bolan fikaa saad |പേരില്ലാതെ, മറ്റെല്ലാ സ്തുതിയും സംസാരവും വൃത്തികെട്ടതും രസകരവുമാണ്.
ਮਨਮੁਖ ਅਹੰਕਾਰੁ ਸਲਾਹਦੇ ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਵਾਦੁ ॥
manamukh ahankaar salaahade haumai mamataa vaad |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ സ്വന്തം അഹന്തയെ പുകഴ്ത്തുന്നു; അഹംഭാവത്തോടുള്ള അവരുടെ അടുപ്പം ഉപയോഗശൂന്യമാണ്.
ਜਿਨ ਸਾਲਾਹਨਿ ਸੇ ਮਰਹਿ ਖਪਿ ਜਾਵੈ ਸਭੁ ਅਪਵਾਦੁ ॥
jin saalaahan se mareh khap jaavai sabh apavaad |അവർ പുകഴ്ത്തുന്നവർ മരിക്കുന്നു; അവയെല്ലാം കലഹത്തിൽ പാഴാകുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪਰਮਾਨਾਦੁ ॥੧॥
jan naanak guramukh ubare jap har har paramaanaad |1|ഓ ദാസൻ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ രക്ഷപ്പെട്ടു, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുന്നു, ഹർ, ഹർ, പരമാനന്ദത്തിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവം. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਦਸਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ਮਨਿ ਹਰੀ ॥
satigur har prabh das naam dhiaaee man haree |യഥാർത്ഥ ഗുരുവേ, എൻ്റെ കർത്താവായ ദൈവത്തെക്കുറിച്ച് എന്നോട് പറയുക, ഞാൻ എൻ്റെ മനസ്സിൽ നാമം ധ്യാനിക്കട്ടെ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਵਿਤੁ ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਬੋਲੀ ਸਭਿ ਦੁਖ ਪਰਹਰੀ ॥੨॥
naanak naam pavit har mukh bolee sabh dukh paraharee |2|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ്റെ നാമം പവിത്രവും പരിശുദ്ധവുമാണ്; അത് ജപിച്ചപ്പോൾ എൻ്റെ വേദനയെല്ലാം നീങ്ങി. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਿਰੰਜਨ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥
too aape aap nirankaar hai niranjan har raaeaa |നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് രൂപരഹിതനായ കർത്താവ്, കുറ്റമറ്റ കർത്താവ്, ഞങ്ങളുടെ പരമാധികാര രാജാവ്.
ਜਿਨੀ ਤੂ ਇਕ ਮਨਿ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਕਾ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਗਵਾਇਆ ॥
jinee too ik man sach dhiaaeaa tin kaa sabh dukh gavaaeaa |കർത്താവേ, ഏകാഗ്രമായ മനസ്സോടെ അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നവർ അവരുടെ എല്ലാ വേദനകളും അകറ്റുന്നു.
ਤੇਰਾ ਸਰੀਕੁ ਕੋ ਨਾਹੀ ਜਿਸ ਨੋ ਲਵੈ ਲਾਇ ਸੁਣਾਇਆ ॥
teraa sareek ko naahee jis no lavai laae sunaaeaa |നിനക്ക് തുല്യനായി ആരുമില്ല, ആരുടെ അടുത്ത് ഞാൻ ഇരുന്നു നിന്നെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കും.
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਦਾਤਾ ਤੂਹੈ ਨਿਰੰਜਨਾ ਤੂਹੈ ਸਚੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
tudh jevadd daataa toohai niranjanaa toohai sach merai man bhaaeaa |നിങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ വലിയ ദാതാവ് നിങ്ങൾ മാത്രമാണ്. നീ കുറ്റമറ്റവനാണ്; കർത്താവേ, അങ്ങ് എൻ്റെ മനസ്സിനെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നു.
ਸਚੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਸਚੇ ਸਚੁ ਨਾਇਆ ॥੨॥
sache mere saahibaa sache sach naaeaa |2|എൻ്റെ യഥാർത്ഥ നാഥാ, ഗുരുവേ, അങ്ങയുടെ നാമം സത്യത്തിൽ സത്യമാണ്. ||2||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਮਨਮੁਖ ਦੁਰਜਨਾ ॥
man antar haumai rog hai bhram bhoole manamukh durajanaa |മനസ്സിൻ്റെ ഉള്ളിൽ അഹം എന്ന രോഗമാണ്; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ, ദുഷ്ടജീവികൾ, സംശയത്താൽ വഞ്ചിതരാകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਰੋਗੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਧੂ ਸਜਨਾ ॥੧॥
naanak rog gavaae mil satigur saadhoo sajanaa |1|ഓ നാനാക്ക്, നമ്മുടെ പരിശുദ്ധ സുഹൃത്തായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ മാത്രമേ ഈ രോഗം ഇല്ലാതാകൂ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨੁ ਤਨੁ ਰਤਾ ਰੰਗ ਸਿਉ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
man tan rataa rang siau guramukh har gunataas |ഗുർമുഖിൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും സദ്ഗുണത്തിൻ്റെ നിധിയായ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਰਣਾਗਤੀ ਹਰਿ ਮੇਲੇ ਗੁਰ ਸਾਬਾਸਿ ॥੨॥
jan naanak har saranaagatee har mele gur saabaas |2|സേവകൻ നാനാക്ക് ഭഗവാൻ്റെ സങ്കേതത്തിലേക്ക് പോയി. എന്നെ ഭഗവാനിൽ ചേർത്ത ഗുരുവിന് നമസ്കാരം. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਤੂ ਵੜੀਐ ॥
too karataa purakh agam hai kis naal too varreeai |നിങ്ങൾ സർഗ്ഗാത്മകതയുടെ വ്യക്തിത്വമാണ്, അപ്രാപ്യമായ കർത്താവാണ്. ഞാൻ നിന്നെ ആരുമായി താരതമ്യം ചെയ്യണം?
ਤੁਧੁ ਜੇਵਡੁ ਹੋਇ ਸੁ ਆਖੀਐ ਤੁਧੁ ਜੇਹਾ ਤੂਹੈ ਪੜੀਐ ॥
tudh jevadd hoe su aakheeai tudh jehaa toohai parreeai |അങ്ങയെപ്പോലെ മഹാനായ മറ്റാരെങ്കിലും ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ അവന് പേരിടുമായിരുന്നു; നിങ്ങൾ മാത്രം നിങ്ങളെപ്പോലെയാണ്.
ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗੜੀਐ ॥
too ghatt ghatt ik varatadaa guramukh paragarreeai |ഓരോ ഹൃദയത്തിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന ഏകനാണ് നീ; നിങ്ങൾ ഗുർമുഖിന് വെളിപ്പെട്ടു.
ਤੂ ਸਚਾ ਸਭਸ ਦਾ ਖਸਮੁ ਹੈ ਸਭ ਦੂ ਤੂ ਚੜੀਐ ॥
too sachaa sabhas daa khasam hai sabh doo too charreeai |നീയാണ് എല്ലാവരുടെയും യഥാർത്ഥ കർത്താവും യജമാനനും; നിങ്ങൾ എല്ലാവരിലും ഉന്നതനാണ്.
ਤੂ ਕਰਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਹੋਇਸੀ ਤਾ ਕਾਇਤੁ ਕੜੀਐ ॥੩॥
too kareh su sache hoeisee taa kaaeit karreeai |3|കർത്താവേ, അങ്ങ് എന്തു ചെയ്താലും - അതാണ് സംഭവിക്കുന്നത്, പിന്നെ ഞങ്ങൾ എന്തിന് ദുഃഖിക്കണം? ||3||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਪਿਰੰਮ ਕਾ ਅਠੇ ਪਹਰ ਲਗੰਨਿ ॥
mai man tan prem piram kaa atthe pahar lagan |എൻ്റെ മനസ്സും ശരീരവും എൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ദിവസത്തിൽ ഇരുപത്തിനാല് മണിക്കൂറും.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਪ੍ਰਭ ਸਤਿਗੁਰ ਸੁਖਿ ਵਸੰਨਿ ॥੧॥
jan naanak kirapaa dhaar prabh satigur sukh vasan |1|ദൈവമേ, ദാസനായ നാനാക്കിൻ്റെ മേൽ അങ്ങയുടെ കരുണ ചൊരിയണമേ, അവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനോട് സമാധാനത്തിൽ വസിക്കട്ടെ. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਜਿਨ ਅੰਦਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਰੰਮ ਕੀ ਜਿਉ ਬੋਲਨਿ ਤਿਵੈ ਸੋਹੰਨਿ ॥
jin andar preet piram kee jiau bolan tivai sohan |അവരുടെ ഉള്ളിൽ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ്റെ സ്നേഹം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നവർ, അവർ സംസാരിക്കുമ്പോൾ മനോഹരമായി കാണപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਾਣਦਾ ਜਿਨਿ ਲਾਈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਰੰਨਿ ॥੨॥
naanak har aape jaanadaa jin laaee preet piran |2|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തന്നെ എല്ലാം അറിയുന്നു; പ്രിയപ്പെട്ട കർത്താവ് അവൻ്റെ സ്നേഹം പകർന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਹੈ ਭੁਲਣ ਵਿਚਿ ਨਾਹੀ ॥
too karataa aap abhul hai bhulan vich naahee |സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവേ, നീ തന്നെ തെറ്റില്ലാത്തവനാണ്; നിങ്ങൾ ഒരിക്കലും തെറ്റുകൾ വരുത്തരുത്.
ਤੂ ਕਰਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਭਲਾ ਹੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਹੀ ॥
too kareh su sache bhalaa hai gur sabad bujhaahee |കർത്താവേ, നീ ചെയ്യുന്നതെന്തും നല്ലത്; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെയാണ് ഈ ധാരണ ലഭിക്കുന്നത്.
ਤੂ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥੁ ਹੈ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥
too karan kaaran samarath hai doojaa ko naahee |നീ കാരണങ്ങളുടെ കാരണക്കാരൻ, സർവ്വശക്തനായ ഭഗവാൻ; മറ്റൊന്നും ഇല്ല.
ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਅਗਮੁ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਧਿਆਹੀ ॥
too saahib agam deaal hai sabh tudh dhiaahee |കർത്താവേ, ഗുരുവേ, അങ്ങ് അപ്രാപ്യനും കരുണാമയനുമാണ്. എല്ലാവരും നിന്നെ ധ്യാനിക്കുന്നു.