ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 599
ਜੋ ਅੰਤਰਿ ਸੋ ਬਾਹਰਿ ਦੇਖਹੁ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਜੀਉ ॥
jo antar so baahar dekhahu avar na doojaa koee jeeo |അവൻ ഉള്ളിലുണ്ട് - പുറത്തും അവനെ കാണുക; അവനല്ലാതെ മറ്റാരുമില്ല.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਕਰਿ ਦੇਖਹੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਜੋਤਿ ਸਮੋਈ ਜੀਉ ॥੨॥
guramukh ek drisatt kar dekhahu ghatt ghatt jot samoee jeeo |2|ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ എല്ലാവരെയും സമത്വത്തിൻ്റെ ഒറ്റക്കണ്ണോടെ നോക്കുക; ഓരോ ഹൃദയത്തിലും ദൈവിക വെളിച്ചം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ||2||
ਚਲਤੌ ਠਾਕਿ ਰਖਹੁ ਘਰਿ ਅਪਨੈ ਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਇਹ ਮਤਿ ਹੋਈ ਜੀਉ ॥
chalatau tthaak rakhahu ghar apanai gur miliaai ih mat hoee jeeo |നിങ്ങളുടെ ചഞ്ചലമായ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കുക, സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ അതിനെ സ്ഥിരമായി സൂക്ഷിക്കുക; ഗുരുവിനെ കണ്ടാൽ ഈ ധാരണ ലഭിക്കും.
ਦੇਖਿ ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਰਹਉ ਬਿਸਮਾਦੀ ਦੁਖੁ ਬਿਸਰੈ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ਜੀਉ ॥੩॥
dekh adrisatt rhau bisamaadee dukh bisarai sukh hoee jeeo |3|അദൃശ്യനായ ഭഗവാനെ കാണുമ്പോൾ നിങ്ങൾ ആശ്ചര്യപ്പെടുകയും ആനന്ദിക്കുകയും ചെയ്യും; നിൻ്റെ വേദന മറന്നാൽ നിനക്ക് സമാധാനമാകും. ||3||
ਪੀਵਹੁ ਅਪਿਉ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਈ ਜੀਉ ॥
peevahu apiau param sukh paaeeai nij ghar vaasaa hoee jeeo |അമൃത് കുടിച്ചാൽ, നിങ്ങൾ പരമമായ ആനന്ദം പ്രാപിക്കും, നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം ഭവനത്തിൽ വസിക്കും.
ਜਨਮ ਮਰਣ ਭਵ ਭੰਜਨੁ ਗਾਈਐ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨ ਹੋਈ ਜੀਉ ॥੪॥
janam maran bhav bhanjan gaaeeai punarap janam na hoee jeeo |4|അതിനാൽ ജനനമരണഭയത്തെ നശിപ്പിക്കുന്ന ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടുക, നിങ്ങൾക്ക് വീണ്ടും പുനർജന്മം ഉണ്ടാകില്ല. ||4||
ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਜੋਤਿ ਸਬਾਈ ਸੋਹੰ ਭੇਦੁ ਨ ਕੋਈ ਜੀਉ ॥
tat niranjan jot sabaaee sohan bhed na koee jeeo |സത്ത, കളങ്കമില്ലാത്ത കർത്താവ്, എല്ലാവരുടെയും പ്രകാശം - ഞാൻ അവനാണ്, അവൻ ഞാനാണ് - ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ല.
ਅਪਰੰਪਰ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਸੋਈ ਜੀਉ ॥੫॥੧੧॥
aparanpar paarabraham paramesar naanak gur miliaa soee jeeo |5|11|അനന്തമായ അതീന്ദ്രിയനായ ഭഗവാൻ, പരമേശ്വരനായ ദൈവം - നാനാക്ക്, ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടി. ||5||11||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੩ ॥
soratth mahalaa 1 ghar 3 |സോറാത്ത്, ആദ്യ മെഹൽ, മൂന്നാം വീട്:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਜਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਾ ਤਦ ਹੀ ਗਾਵਾ ॥
jaa tis bhaavaa tad hee gaavaa |ഞാൻ അവനെ പ്രസാദിപ്പിക്കുമ്പോൾ, ഞാൻ അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടും.
ਤਾ ਗਾਵੇ ਕਾ ਫਲੁ ਪਾਵਾ ॥
taa gaave kaa fal paavaa |അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടിക്കൊണ്ട്, എൻ്റെ പ്രതിഫലത്തിൻ്റെ ഫലം ഞാൻ സ്വീകരിക്കുന്നു.
ਗਾਵੇ ਕਾ ਫਲੁ ਹੋਈ ॥
gaave kaa fal hoee |അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടിയതിൻ്റെ പ്രതിഫലം
ਜਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਸੋਈ ॥੧॥
jaa aape devai soee |1|അവൻ തന്നെ നൽകുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്നു. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥
man mere gur bachanee nidh paaee |ഹേ മനസ്സേ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ നിധി ലഭിക്കുന്നു;
ਤਾ ਤੇ ਸਚ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
taa te sach meh rahiaa samaaee | rahaau |അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ മുഴുകിയത്. ||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਅੰਤਰਿ ਜਾਗੀ ॥
gur saakhee antar jaagee |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലേക്ക് ഞാൻ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ ഉണർന്നപ്പോൾ,
ਤਾ ਚੰਚਲ ਮਤਿ ਤਿਆਗੀ ॥
taa chanchal mat tiaagee |പിന്നെ ഞാൻ എൻ്റെ ചഞ്ചലബുദ്ധിയെ ത്യജിച്ചു.
ਗੁਰ ਸਾਖੀ ਕਾ ਉਜੀਆਰਾ ॥
gur saakhee kaa ujeeaaraa |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളുടെ പ്രകാശം ഉദിച്ചപ്പോൾ
ਤਾ ਮਿਟਿਆ ਸਗਲ ਅੰਧੵਾਰਾ ॥੨॥
taa mittiaa sagal andhayaaraa |2|അപ്പോൾ എല്ലാ അന്ധകാരവും നീങ്ങി. ||2||
ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥
gur charanee man laagaa |മനസ്സ് ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ ചേരുമ്പോൾ
ਤਾ ਜਮ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਭਾਗਾ ॥
taa jam kaa maarag bhaagaa |അപ്പോൾ മരണത്തിൻ്റെ പാത പിന്മാറുന്നു.
ਭੈ ਵਿਚਿ ਨਿਰਭਉ ਪਾਇਆ ॥
bhai vich nirbhau paaeaa |ദൈവഭയത്താൽ ഒരുവൻ ഭയരഹിതനായ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുന്നു;
ਤਾ ਸਹਜੈ ਕੈ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥੩॥
taa sahajai kai ghar aaeaa |3|അപ്പോൾ, ഒരാൾ സ്വർഗ്ഗീയ ആനന്ദത്തിൻ്റെ ഭവനത്തിൽ പ്രവേശിക്കുന്നു. ||3||
ਭਣਤਿ ਨਾਨਕੁ ਬੂਝੈ ਕੋ ਬੀਚਾਰੀ ॥
bhanat naanak boojhai ko beechaaree |നാനാക്ക് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, ചിന്തിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്,
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਕਰਣੀ ਸਾਰੀ ॥
eis jag meh karanee saaree |ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും മഹത്തായ പ്രവൃത്തി.
ਕਰਣੀ ਕੀਰਤਿ ਹੋਈ ॥
karanee keerat hoee |ഭഗവാൻ്റെ സ്തുതി പാടുന്നതാണ് ഏറ്റവും ശ്രേഷ്ഠമായ കർമ്മം,
ਜਾ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਸੋਈ ॥੪॥੧॥੧੨॥
jaa aape miliaa soee |4|1|12|അങ്ങനെ കർത്താവിനെത്തന്നെ കണ്ടുമുട്ടുക. ||4||1||12||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ॥
soratth mahalaa 3 ghar 1 |സോറത്ത്, മൂന്നാം മെഹൽ, ആദ്യ വീട്:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਸੇਵਕ ਸੇਵ ਕਰਹਿ ਸਭਿ ਤੇਰੀ ਜਿਨ ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਆਇਆ ॥
sevak sev kareh sabh teree jin sabadai saad aaeaa |നിൻ്റെ ശബാദിൻ്റെ വചനം ആസ്വദിക്കുന്ന നിൻ്റെ എല്ലാ ദാസന്മാരും നിന്നെ സേവിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਆ ਜਿਨਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥
gur kirapaa te niramal hoaa jin vichahu aap gavaaeaa |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവർ ഉള്ളിൽ നിന്ന് ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കി ശുദ്ധരാകുന്നു.
ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਨਿਤ ਸਾਚੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥੧॥
anadin gun gaaveh nit saache gur kai sabad suhaaeaa |1|രാവും പകലും, അവർ തുടർച്ചയായി യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ||1||
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥
mere tthaakur ham baarik saran tumaaree |എൻ്റെ നാഥാ, ഗുരുവേ, ഞാൻ നിൻ്റെ കുട്ടിയാണ്; ഞാൻ നിൻ്റെ സങ്കേതം അന്വേഷിക്കുന്നു.
ਏਕੋ ਸਚਾ ਸਚੁ ਤੂ ਕੇਵਲੁ ਆਪਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
eko sachaa sach too keval aap muraaree | rahaau |നീ ഏകനായ കർത്താവാണ്, സത്യത്തിൻ്റെ വിശ്വസ്തൻ; നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് അഹന്തയെ നശിപ്പിക്കുന്നവൻ. ||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਜਾਗਤ ਰਹੇ ਤਿਨੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਸਬਦੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥
jaagat rahe tinee prabh paaeaa sabade haumai maaree |ഉണർന്നിരിക്കുന്നവർ ദൈവത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ അവർ തങ്ങളുടെ അഹന്തയെ കീഴടക്കുന്നു.
ਗਿਰਹੀ ਮਹਿ ਸਦਾ ਹਰਿ ਜਨ ਉਦਾਸੀ ਗਿਆਨ ਤਤ ਬੀਚਾਰੀ ॥
girahee meh sadaa har jan udaasee giaan tat beechaaree |കുടുംബജീവിതത്തിൽ മുഴുകി, കർത്താവിൻ്റെ എളിമയുള്ള ദാസൻ എന്നേക്കും വേർപിരിഞ്ഞു; അവൻ ആത്മീയ ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ സത്തയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰੀ ॥੨॥
satigur sev sadaa sukh paaeaa har raakhiaa ur dhaaree |2|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ, അവൻ ശാശ്വതമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു, അവൻ ഭഗവാനെ തൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||2||
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਦਹ ਦਿਸਿ ਧਾਵਦਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇਆ ॥
eihu manooaa dah dis dhaavadaa doojai bhaae khuaaeaa |ഈ മനസ്സ് പത്തു ദിക്കുകളിൽ അലയുന്നു; അത് ദ്വൈതസ്നേഹത്താൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.